Καλλιέργεια του καπνού

Οι άνθρωποι ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τα φυτά καπνού, περίπου 18.000 χρόνια πριν, όταν Ασιάτες μετανάστες διέσχισαν το Βερίγγειο Πορθμό, διαδίδοντας τις χαλαρωτικές ιδιότητες του καπνού. 18.000 χρόνια εξέλιξης της σχέσης του ανθρώπου με το καπνό έδωσαν γνώσεις τόσο για τη καλλιέργεια του φυτού όσο και για τη πρακτική του καπνίσματος. Σχετικά πρόσφατα ανακαλύψαμε όλοι μας το πόσο κακό μπορεί να προκαλέσει. Αρχικά ο καπνός έγινε γνωστός ως βοήθημα στις διάφορες τελετουργίες των ινδιάνων αλλά και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, καθώς τον χρησιμοποιούσαν για να σκοτώνουν τις ψείρες , ως εντομοκτόνο σε σοδειές και ως ήπιο αναλγητικό ή αντισηπτικό. Στην Ελλάδα ο καπνός άρχισε να καλλιεργείται προς το τέλος του 16ου και στις αρχές του 17ου αιώνα. Καλλιεργήθηκε αρχικά στη Μακεδονία. Από εκεί διαδόθηκε σχεδόν σ' ολόκληρη την Ελλάδα. Σήμερα παράγονται στην Ελλάδα πάνω από 80.000 τόνοι, μεγαλύτερο μέρος των οποίων προορίζεται για εξαγωγή.
Σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία καλλιέργειας του καπνού γίνεται από μεγάλες εταιρίες, ωστόσο είναι ακόμα δυνατό να καλλιεργήσετε το δικό σας καπνό με λίγες γνώσεις και πολύ υπομονή. Η καλλιέργεια καπνού στο σπίτι είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία, διότι απαιτείται πολύς χρόνος και ειδικές εγκαταστάσεις προκειμένου να αναπτυχτεί υψηλής ποιότητας προϊόν. Παρ 'όλα αυτά, τα παρακάτω βήματα θα σας βοηθήσουν να μάθετε τα βασικά σχετικά με τη καλλιέργεια του καπνού.

Δύο είναι οι βασικοί τύποι καπνού τα Αμερικάνικα και τα Ανατολικά καπνά. Ο τύπος Virginia ανήκει στη κατηγορία των αμερικανικών. Κάθε φυτό έχει 25 περίπου φύλλα μεγάλου μεγέθους με χρώμα κιτρινωπό που οφείλεται κυρίως στη σύσταση του εδάφους των αγρών που καλλιεργείται. Αυτά τα φυτά καπνού Virginia χρησιμοποιούνται κυρίως στη μεταποιητική βιομηχανία τσιγάρων και μεγαλώνουν καλύτερα σε αμμώδες έδαφος. Στεγνώνεται με θερμό αέρα για να συντηρήσει τη γλυκύτητα και το κίτρινο χρώμα του. Ο καπνός αυτού του τύπου χρησιμοποιείται για ανάμειξη ή κατ 'ευθείαν για χρήση. Η περιεκτικότητα σε νικοτίνη φαίνεται να είναι ελαφρώς υψηλότερη από εκείνη του τύπου Burley. Θεωρείται κατάλληλο για κάθε περιοχή φύτευσης. Ωστόσο αναπτύσσεται καλύτερα σε θερμότερες περιοχές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανατολίτικου καπνού είναι ο Μπασμάς. Καλλιεργείται σε εκτάσεις της Μακεδονίας. Ανήκει στο είδος Nicotiana tabacum. Tο ύψος του κυμαίνεται από ένα έως δύο μέτρα. Το καπνόφυτο έχει περίπου 20- 30 φύλλα το μήκος των οποίων κυμαίνεται από 5 έως 90 cm, ανάλογα με την ποικιλία και τις εδαφικές- κλιματικές συνθήκες. Τα καπνά της Μακεδονίας και της Ξάνθης θεωρούνται από τα καλύτερα του κόσμου. Αξίζει να επισημανθεί ότι επιστήμονες πήραν από τον καπνό της Ξάνθης σπόρο, βλαστό ακόμη και χώμα για να το καλλιεργήσουν στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, αλλά δεν κατάφεραν να παράγουν ανάλογης ποιότητας καπνό. Φαίνεται πως το « κλειδί» βρίσκεται στο κλίμα, που είναι το μόνο που δεν μπορεί να μεταφερθεί. 

ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ
1ο Επιλογή σπόρων : 
προμηθευτείτε τους σπόρους, είτε από κάποια εταιρία, είτε από το διαδίκτυο. Επειδή ο σπόρος του καπνού είναι πολύ ψιλός δυσκολεύει την απ' ευθείας σπορά στο χωράφι. Ωστόσο μπορείτε να φυτέψετε αρχικά τους σπόρους σε γλάστρες, σε θερμοκήπιο ή προστατευόμενη περιοχή για να μην καταστραφεί από τον πάγο. Μετά από 60 ημέρες είναι δυνατό να μεταφυτευθούν στον κήπο. Κρατήστε το χώμα υγρό αλλά όχι βρεγμένο.

2ο Μεταφύτευση : 
Η μεταφύτευση των καπνοφυτειών γίνεται από τον Μάρτιο έως και το τέλος Ιουνίου. Το έδαφος στον κήπο σας πρέπει να είναι οργωμένο, και απολυμασμένο, ώστε να εκλείψουν τα διάφορα έντομα και ζιζάνια,που μπορεί να βλάψουν την παράγωγη.  Όταν οι βλαστοί φτάσουν περίπου τα 15-20 εκατοστά σε μήκος και ο κίνδυνος του παγετού αποτελεί παρελθόν, μπορείτε να τα μεταφυτεύσετε στον κήπο σας. Το φύτεμα του καπνού είναι μια επίπονη διαδικασία. Φυτεύουμε ένα ένα το φυτό σε απόσταση 40 εκ και ταυτόχρονα το ποτίζουμε για να μην ξεραθεί ο καπνός. Η χρήση δολομίτη θεωρείται απαραίτητη προκειμένου να πάρει το διατροφικό μαγνήσιο που είναι σημαντικό για την ανάπτυξη των φυτών. Αποφύγετε τη φύτευση του καπνού σε έδαφος μολυσμένο με νηματώδης ρίζες και ασθένειες. Μην φυτεύετε το φυτό του καπνού στο ίδιο έδαφος περισσότερο από μία φορά. Αντ 'αυτού, εναλλάξτε τον καπνό με φυτά που δεν είναι ευαίσθητα στις ασθένειες του καπνού. Δυο μήνες μετά την μεταφύτευση ο βλαστός του ξεπερνά το ένα μετρό και τα φύλλα του ωριμάζουν τμηματικά από κάτω προς τα πάνω, αποκτώντας έτσι τις τελικές τους διαστάσεις

3ο Πότισμα : 
Κρατήστε τα φυτά καλά ποτισμένα αποφεύγοντας τις υπερβολές . Η έλλειψη ήλιου θα οδηγήσει σε ψηλόλιγνες καλλιέργειες, κακή ανάπτυξη και λεπτά φύλλα. Ορισμένοι τύποι του καπνού, όπως αυτή που χρησιμοποιείται για περιτυλίγματα πούρων καλλιεργούνται κάτω από κάποια σκιά για να αποκτήσουν τα φύλλα τα επιθυμητά χαρακτηριστικά.

4ο Λίπανση: 
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα ίδια λιπάσματα που χρησιμοποιούνται για την ντομάτα, τη πιπεριά και την πατάτα . Το λίπασμα θα πρέπει να περιέχει λίγη ή καθόλου ποσότητα χλώριου και το μεγαλύτερο μέρος του αζώτου θα πρέπει να είναι σε μορφή νιτρικών .

5ο Η συγκομιδή και η ξήρανση: 
Συγκομιδή του καπνού γίνεται πριν βγει ο ήλιος, περίπου τρεις μήνες μετά τη φύτευση. Τα πρώτα φύλλα τα μαζεύουν και τα πετούν λόγω της μεγάλης τους περιεκτικότητας σε νικοτίνη ενώ τα μεσαία φύλλα δίνουν και τον εκλεκτότερο καπνό. Στην κορυφή του βλαστού βγαίνει ο ανθός απ' όπου με ξήρανση θα πάρουμε τον σπόρο. Μετά τη συγκομιδή των φύλλων, ακολουθεί η συρραφή τους (τρυπιούνται με μεγάλη βελόνα στο κοτσάνι τους και στη συνέχεια δένονται με σπάγκους και κρεμιούνται από λεπτές σανίδες μέσα σε ειδικούς χώρους, τα ξηραντήρια). Ένας αποτρεπτικός παράγοντας για την καλλιέργεια καπνού στο σπίτι είναι η ξήρανση η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην ποιότητα του καπνού και η οποία μπορεί να γίνει με φυσικά ή τεχνικά μέσα.
Στις φυσικές μεθόδους τα φύλλα του καπνού παραμένουν για 4 με 5 μέρες σε ειδικούς αποθηκευτικούς χώρους για να μη τα βλέπει ο ήλιος. Αφού αφυδατωθούν και κιτρινίσουν εκτίθενται στον ήλιο προκειμένου να χαθεί όλη η υγρασία που έχει απομείνει. Τα φύλλα εντελώς ξερά πλέον είναι έτοιµα για περαιτέρω κατεργασία.
Στα τεχνητά µέσα χρησιμοποιείται μέθοδος ξήρανσης µε ζεστό αέρα , όπου η υγρασία και ο κατάλληλος εξαερισµός παίζουν σηµαντικό ρόλο. Υπάρχει και η μέθοδος της φωτιάς, όπου κάτω από τα κρεμασμένα καπνά ανάβουν φωτιά. Η διαδικασία αυτή είναι επαναλαμβανομένη και κρατάει συνήθως 1-1,5 µήνα µέχρι τα καπνόφυλλα να αποκτήσουν τα κατάλληλα χαρακτηριστικά.
Μετά τη ξήρανση τα φύλλα συγκεντρώνονται σε σκιερούς αποθηκευτικούς χώρους µέχρι να αποκτήσουν την κατάλληλη υγρασία. Στη συνεχεία τα φύλλα μαζεύονται σε δεµάτια και οδηγούνται σε ειδικούς υγρούς θαλάµους μέχρι να αποκτήσουν ελαστικότητα, ώστε να μην θρυμματιστούν κατά τη μεταφορά τους.

6ο Επεξεργασία – ζύμωση: 
Μετά τη διαδικασία της ξήρανσης τα φύλλα του καπνού στοιβάζονται σε σωρούς που φτάνουν περίπου το ένα μετρό. Εάν η θερμοκρασία του καπνού ξεπεράσει τους 35 οι σωροί αποψιλώνονται και τα αφήνουμε να δροσίσουν έως ότου να μπορέσουμε και πάλι να τα στοιβάξουμε. Η πρώτη ζύμωση διαρκεί περίπου 30 ημέρες , κατά τη διάρκεια της ζύμωσης τα φύλλα αποκτούν ομοιόμορφο χρώμα, οι ρητίνες μειώνονται και η αμμώνια με τα υπόλοιπα ανεπιθύμητα συστατικά διαλύονται. Στη συνεχεία οι κυρίες νευρώσεις που υπάρχουν στο φύλλο του καπνού αφαιρείτε και τα φύλλα ταξινομούνται, ανάλογα με το επιδιωκόμενο σκοπό, το χρώμα, το μέγεθος και την ποιότητα. Τα φύλλα και πάλι ομαδοποιούνται και στοιβάζονται σε σωρούς για να ξεκινήσει το δεύτερο στάδιο της ζύμωσης. Ο καπνός υφίσταται χημική αλλαγή που επηρεάζει θετικά τη γεύση, το άρωμα του και μειώνει την ποσότητα νικοτίνης που περιέχει. Η δεύτερη ζύμωση είναι ισχυρότερη από την πρώτη και διαρκεί 60 ημέρες.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΠΟΥΡΩΝ
Οι διαδικασίες παρασκευής καπνού για κατασκευή πουρών είναι λίγο πιο περιπλοκές. Το φύλλο τυλίγματος το όποιο είναι και το ακριβότερο μέρος του πούρου υγραίνεται ώστε να είναι απαλό και λείο. Στη συνεχεία αυτά αναρτώνται όλη τη νύχτα, ώστε η υγρασία να μπορεί να διανεμηθεί ομοιόμορφα κατά μήκος του φύλλου. Την επομένη μέρα αφαιρούνται οι κεντρικές νευρώσεις και αρχίζει η ταξινόμηση με βάση το μέγεθος, το χρώμα και τη δομή. Η παραγωγή των πούρων γίνεται μηχανικά εκτός από κάποιες άριστες ποιότητες που γίνεται επιλεγμένα χειρωνακτικά. Τα μόνα εργαλεία που χρησιμοποιούνται είναι ένα ξύλινο τραπέζι, μια κοφτερή λεπίδα, μια κατσαρόλα με φυτική κολλά και πάνω απ όλα επιδέξια δάχτυλα.

Τέλος διίστανται οι απόψεις σχετικά με το κάπνισμα. Κάποιοι επικεντρώνονται στις « θετικές» του επιδράσεις. Επιγραμματικά ισχυρίζονται, κυρίως οι καπνιστές, πως το κάπνισμα τους βοηθά να ανακουφιστούν από κάποια συναισθηματική φόρτιση, άλλοι πάλι θεωρούν πως αποτελεί μια καλή παρέα για τις περιόδους που νιώθουν μοναξιά ή δεν έχουν τι να κάνουν. Επιπλέον μια μερίδα καπνιστών επισημαίνει ότι το κάπνισμα τους διευκολύνει στην εργασία αυξάνοντας την ενεργητικότητα τους. Ωστόσο σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες που εκπονούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα συμπεραίνουμε ότι η διαδικασία του καπνίσματος αποδεικνύεται εν τέλει ιδιαίτερα επιζήμια για τον ανθρώπινο οργανισμό. Ενδεικτικά, θεωρείται υπεύθυνο για χρόνιες παθήσεις, όπως ο καρκίνος του πνεύμονα, η βρογχίτιδα το άσθμα. Έπειτα οι καπνιστές εμφανίζουν συχνότερα προβλήματα σεξουαλικής ικανότητας ενώ στις γυναίκες η σύλληψη είναι πιο δύσκολη και έχουν συχνά αποβολές. Τέλος σύμφωνα με τον Τζακ Νικολσον ο μόνος τρόπος να κόψεις μια κακιά συνήθεια είναι να την αντικαταστήσεις με μια καλύτερη (εξηγεί γιατί από το τσιγάρο πήγε στο πούρο).

Πηγή: world-look.blogspot.gr

Να φυτέψει κανείς,η όχι?Ιδού η απορία!

Με φόβο και τρόμο,ξεκίνησαν οι φυτεύσεις των θερμοκηπίων στην Κρήτη,για την επερχόμενη χειμερινή σαιζόν.
Μετά απο μια κακή χρονιά κατα την οποία οι τιμές ήταν απογοητευτικές ενώ τα έξοδα πολλά και συνεχώς αυξανόμενα,ήρθε και η χαριστική βολή με την υπερβολική φορολογία.
Ευτυχώς υπήρξαν κάποια κέρδη για ορισμένους αγρότες που αποφάσισαν να καλλιεργήσουν τα θερμοκήπια τους, και το καλοκαίρι.
Αναμένεται μείωση τουλάχιστον κατα 10 % των στρεμμάτων που θα καλλιεργηθούν φέτος,λόγω αδυναμίας των παραγωγών να αντικαταστήσουν το φθαρμένο πλαστικό κάλυψης  αλλά και της φορομπηχτικής  πολιτικής των κυβερνώντων.Αυτό σημαίνει 25 χιλιάδες τόνοι λιγότερα κηπευτικά για τον ντόπιο και τον ευρωπαίο καταναλωτή και μεγάλη απώλεια εσόδων για το κράτος και τους γεωπόνους.
Απο τις αρχές του αυγούστου φυτεύτηκαν οι πρώτες πιπεριές και ακολουθούν οι φυτεύσεις του αγγουριού αλλά και της ντομάτας.
Πολλοί παραγωγοί προτίμησαν και θα προτιμήσουν φέτος να καλλιεργήσουν προιόντα που θα μπορούν να διατεθούν στην εγχώρια αγορά,επιδιώκοντας την "μαύρη" τους διακίνηση αφού δεν θέλουν να βάλουν την εφορία συμισάτορα στο χωράφι τους."Φτάνει ο ένας" όπως λένε χαρακτηριστικά που δεν ειναι άλλος απο τον γεωπόνο.
Τρίβουν τα χέρια τους απο χαρά οι διάφοροι μικροί αλλά και μεγάλοι έμποροι που επιδίδονται συστηματικά στην μαύρη διακίνηση και στην φοροκλοπή,διότι γνωρίζουν ότι ο αριθμός των παραγωγών που θα τους προτιμήσει ώστε να πουλήσει τα προιόντα του "μαύρα" αλλά σε πολύ χαμηλότερες τιμές,θα είναι μεγάλος.Τα κέρδη τους λοιπόν θα αυξηθούν,αφού τα προιόντα θα διατεθούν στην αγορά,όχι φτηνότερα,αλλά με τις ίδιες τιμές  που θα υφίστανται για τα νόμιμα προιόντα.
Αγοράζων τοις μετρητοίς και πωλών επι πιστώσει παραμένει ο παραγωγός.Μια οξύμωρη κατάσταση που διαιωνίζεται χωρίς λόγο καθώς είναι στο χέρι μας να την ανατρέψουμε...
Απαγορευτική και γεμάτη τρικλοποδιές αποδεικνύεται κάθε προσπάθεια του παραγωγού να διαθέσει μόνος του τα προιόντα του στην αγορά,καθώς έρχεται αντιμέτωπος με αστρονομικά πρόστιμα.
Ο ΤΟΕΒ συνεχίζει την "σκληρή" του πολιτική αφαιρώντας υδρόμετρα σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής του νερού.
Η ΔΕΗ απειλεί με διακοπές ρεύματος σε ανεξώφλητους λογαριασμούς.
Παραμένουν ανεξέλεγκτες οι τιμές στα αγροτικά εφόδια και φυτοπροστατευτικά προιόντα.
Με τους πολύ αυξημένους φόρους ,τον αυξημένο ΟΓΑ, τον ΕΛΓΑ που δεν αποζημιώνει και τα καλλιεργητικά έξοδα που είναι μεγαλύτερα απο τα κέρδη ,ενας μεγάλος αριθμός αγροτών σκέφτεται ήδη σοβαρά να μετατρέψει τα θερμοκήπια του σε ανοιχτά χωράφια και να καλλιεργεί μόνο υπαίθρια,παράγοντας έστω και πολύ λιγότερες ποσότητες κηπευτικών αγγίζοντας το επίπεδο της αυτάρκειας...
Το αστείο είναι ότι μέσα σε όλη αυτή την λαίλαπα,η κυβέρνηση προσπαθεί να προσελκύσει νέους αγρότες αφού υπόσχεται διάφορα πρίμ χωρίς όμως να εξηγεί ότι τα λεφτά που θα πάρουν τα νέα παιδιά,θα κληθούν να τα επιστρέψουν σε βάθος τετραετίας, σε μορφή φόρων,φπα,και ασφαλιστικών εισφορών.
Αρα, ο στόχος των κυβερνώντων,είναι νέο αγροτικό αίμα,με σκοπό,όχι την αύξηση της ντόπιας παραγωγής αλλά την αύξηση των εσόδων στα κρατικά ταμεία.
Αναμένεται  μεγάλος μαρασμός στην αγροτική παραγωγή και στην αγορά γενικότερα κι ας βάλει ο Θεός το χέρι του.

Μενέλαος Μ.

Καλλιέργεια πιπεριάς θερμοκηπίου

Προετοιμασία εδάφους

Η προετοιμασία του εδάφους αφόρα στην απομάκρυνση των φυτικών υπολειμμάτων της προηγουμένης καλλιέργειας από το θερμοκήπιο και καταστροφή τους με παράχωμα γιατί μπορεί να είναι πιθανή εστία παθογόνων οργανισμών για τη νέα καλλιέργεια. Ακολουθεί άρδευση του θερμοκηπίου μέχρι το έδαφος να έρθει στο ρώγο του. Αργότερα γίνεται όργωμα του εδάφους, ακολουθεί οργανική λίπανση (με εφαρμογή χουμοποιημένων οργανικών υλικών και αν χρειάζεται σκόνης πετρωμάτων), φρεζάρισμα για την ενσωμάτωση των προϊόντων λίπανσης και τέλος ακολουθεί η ηλιοαπολύμανση.[1]


Σπορά



Σπορά πιπεριάς θερμοκηπίου σε ατομικά γλαστράκια
Η σπορά γίνεται μέσα σε ειδικά θερμοκήπια - σπορεία ή σε τούνελ ή σε ένα μέρος μέσα σε ένα μόνιμο θερμοκήπιο. Μέσα στα θερμοκήπια - σπορεία οι σπόροι μπορούν να σπαρθούν, είτε σε κιβώτια σποράς τα οποία αφού βλαστήσουν μεταφυτεύονται σε ατομικά γλαστράκια στο στάδιο της πλήρους ανάπτυξης των κοτυληδόνων, είτε απευθείας σε ατομικά γλαστράκια τύρφης ή σε κύβους εδάφους. Μια άλλη μέθοδος απόκτησης φυταρίων είναι με σπορά απευθείας σε γλαστράκια, κυπελάκια κ.λπ. στα οποία διατηρείται τελικά ένα μόνο φυτό. Η απευθείας σπορά σε ατομικά γλαστράκια ή κύβους εδάφους είναι δαπανηρή μέθοδος, όταν γίνεται με το χέρι, γιατί το κόστος των εργατικών είναι μεγάλο. Επίσης, το γεγονός ότι ένας αριθμός σπόρων δε βλαστάνει αποτελεί ένα αρνητικό στοιχείο στην απευθείας σπορά στα ατομικά γλαστράκια. Συμπερασματικά θα μπορούσε να πει κανείς, ότι είναι σκόπιμο να γίνεται πρώτα μια στρωμάτωση του σπόρου σε κιβώτια σποράς για τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω και επίσης για τον πρόσθετο λόγο ότι κατά τη φύτευση γίνεται και μια πρώτη επιλογή και απορρίπτονται τα αδύνατα και ελαττωματικά φυτάρια. Το φύτρωμα των σπόρων γίνεται συνήθως σε 8 - 10 ημέρες μετά τη σπορά εφόσον η υγρασία είναι κανονική και η θερμοκρασία 20 - 25oC. Σε θερμοκρασία <12oC ο σπόρος δε βλασταίνει. Κατά την περίοδο ανάπτυξης των φυτών στο σπορείο χρειάζεται ταχτική παρακολούθηση για να έχει επαρκή φωτισμό και θερμοκρασία, να δέχεται τις αναγκαίες αρδεύσεις, να γίνει αραίωμα των φυτών και να γίνεται αερισμός κατά τις θερμές ώρες, να γίνονται οι κατάλληλες επεμβάσεις για την πρόληψη των ασθενειών.[2]
Φύτευση



Φύτευση πιπεριάς θερμοκηπίου
Από το σπορείο τα φυτάρια θα εκριζωθούν αφού προηγηθεί καλό πότισμα για να φυτευτούν στην οριστική τους θέση στο θερμοκήπιο. Θα έχουν τότε αναπτύξει 5 - 6 φύλλα και θα έχουν ύψος 15cm περίπου. Μπορούν όμως σε νεαρή ηλικία, 15 - 20 ημερών να μεταφυτευθούν σε γλαστράκια ή σακκίδια από πλαστικό που περιέχουν απολυμασμένο υπόστρωμα, τα οποία θα μεταφερθούν σε θερμοκήπιο για να αναπτυχθούν εκεί μέχρι να φυτευτούν με το χώμα τους στη μόνιμη θέση στο θερμοκήπιο ή σε υπαίθριο αγρό, αναλόγως. Έτσι η επιτυχία φύτευσης και ανάπτυξης των φυτών είναι πολύ καλύτερη. Προσπάθεια κάθε καλλιεργητή πιπεριάς είναι η εξασφάλιση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου κέρδους από την καλλιέργεια του, έχοντας υπόψη τα διαθέσιμα μέσα καλλιέργειας και τις επικρατούσες συνθήκες περιβάλλοντος στην περιοχή του. Βάσει των παραπάνω έχουν καθιερωθεί στην Ελλάδα 3 κυρίως περίοδοι καλλιέργειας πιπεριάς στα θερμοκήπια.
Καλλιέργεια για πρώϊμη παραγωγή την άνοιξη: Για την πρώϊμη παραγωγή πιπεριάς ισχύει περίπου το παρακάτω χρονοδιάγραμμα:
Σπορά: Από τις αρχές Οκτωβρίου- αρχές Νοεμβρίου.
Φύτευση στο θερμοκήπιο: Από τις αρχές Δεκεμβρίου.
Συγκομιδή: Από τις αρχές Μαρτίου.
Καλλιέργεια για οψιμότερη παραγωγή την άνοιξη και ίσως νωρίς το φθινόπωρο:
Σπορά: Τον Δεκέμβριο.
Φύτευση στο θερμοκήπιο: Κατά το Φεβρουάριο.
Συγκομιδή: Από Μάϊο.
Καλλιέργεια για όψιμη φθινοπωρινή παραγωγή:
Σπορά: Τέλος Ιουνίου με αρχές Αυγούστου.
Φύτευση στο θερμοκήπιο: Αύγουστο-Σεπτέμβρη.
Συγκομιδή: Από Νοέμβριο.
Οι πιο συνήθεις πυκνότητες φύτευσης σε θερμοκήπια είναι 1800 - 3000 φυτά / στρέμμα, μπορεί όμως να φτάσουν και 4000 φυτά / στρέμμα. Για καλλιέργειες μικρής διάρκειας συγκομιδής (μόνο για πρώιμη παραγωγή) η πυκνότητα αυξάνεται ακόμα περισσότερο (π.χ. 5000 φυτά / στρέμμα), ιδίως όταν χρησιμοποιείται το σύστημα στήριξης των φυτών με δίκτυ. Στο σύστημα στήριξης με σπάγκους, ίσως είναι καλύτερα να φυτεύεται διπλάσιος αριθμός φυτών από την κανονική πυκνότητα και να δένονται όρθιοι δύο βλαστοί αντί τρεις ή τέσσερις ανά φυτό. Αραιότερη φύτευση έχει λίγο χαμηλότερη απόδοση, αλλά πλεονεκτεί ως προς το κόστος της απαιτούμενης εργασίας, τις καλλιεργητικές φροντίδες και το αρχικό κόστος των φυτών. Η μέθοδος φύτευσης θα εξαρτηθεί από το σχέδιο κατασκευής του θερμοκηπίου, το σύστημα υποστύλωσης-μόρφωσης κ.ά. Για καλύτερα αποτελέσματα συνίσταται η φύτευση να γίνεται με διπλές γραμμές κατά ζεύγη (δηλαδή η διάταξη, διάδρομος - διπλή γραμμή κ.ο.κ.). Με τη μέθοδο αυτή το πλάτος του διαδρόμου μπορεί να κυμαίνεται από 90 - 100cm και η απόσταση μεταξύ των διπλών γραμμών φύτευσης 40 - 50cm και επί της γραμμής φύτευσης τα φυτά σε αποστάσεις 30 - 50cm, με αυτή τη διάταξη φύτευσης δημιουργούνται ευρύχωροι διάδρομοι για την κίνηση του προσωπικού, ενώ η λωρίδα του εδάφους που ορίζουν οι διπλές γραμμές παραμένει ασυμπίεστη και το αφράτο χώμα έχει καλό αερισμό, αντίθετα με τους διαδρόμους που συμπιέζονται καθημερινά.[2]
Καταπολέμηση ζιζανίων

Πολλά ζιζάνια μπορούν να ληφθούν υπόψη ως δείκτες σχετικά με την κατάσταση του εδάφους και έτσι να επέμβουν ανάλογα. Έτσι το ζιζάνιο Fumaria officinalis (καπνόχορτο) σχετίζεται με έδαφος με μεγάλη υγρασία, το Erodium cicutarium (χτενάκι) σχετίζεται με ξηρό και πετρώδες έδαφος, το Urtica urens (μικρή τσουκνίδα) σχετίζεται με ελαφρό και χουμώδες έδαφος, το Chenopodium album (λουβουδιά) σχετίζεται με έδαφος πλούσιο σε άζωτο, το Sinapis arvensis (βρούβα) σχετίζεται με αλκαλικό έδαφος (pH>7) και το Veronica officinalis (γαλαζάκι) σχετίζεται με όξινο έδαφος (pH<7). Ο κύριος στόχος είναι να κρατηθούν τα ζιζάνια σε τέτοιο επίπεδο που δεν θα δημιουργούν ανταγωνισμό στα φυτά. Τα κυριότερα καλλιεργητικά, μηχανικά, φυσικά και βιολογικά μέτρα, αναλύονται εκτενώς στην ντομάτα θερμοκηπίου.[1]
Άρδευση



Αρδευτικό σύστημα σε καλλιέργεια πιπεριάς θερμοκηπίου
Άρδευση στο σπορείο: Επειδή το νεαρό φυτό έχει πολύ λεπτό, ινώδες ριζικό σύστημα, το υπόστρωμα δεν πρέπει να αφεθεί να στεγνώσει κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης στο φυτώριο, διαφορετικά η ρίζα θα πάθει σοβαρή βλάβη και αργότερα η εγκατάσταση του φυτού στο έδαφος θα είναι προβληματική. Το νερό θα πρέπει να χορηγείται σε πολλές και μικρές δόσεις, ώστε να διατηρείται σταθερός ο εφοδιασμός νερού στο υπόστρωμα. Η συχνότητας ποτίσματος θα εξαρτηθεί φυσικά από τις τοπικές καιρικές συνθήκες και τις συνθήκες στο σπορείο. Στα αρχικά στάδια ανάπτυξης των φυτών και όταν επικρατεί συννεφιασμένος και υγρός καιρός, τα ποτίσματα μειώνονται ανάλογα. Γενικά το υπόστρωμα δεν πρέπει να παραμένει υγρό (κορεσμένο) για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Άρδευση στο θερμοκήπιο: Το ριζικό σύστημα της πιπεριάς είναι πολύ ευπαθές τόσο στο ξηρό έδαφος όσο και στο πολύ υγρό έδαφος. Η ποσότητα του νερού και η συχνότητα άρδευσης της καλλιέργειας της πιπεριάς επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες (π.χ. το κλίμα, η εποχή, η δομή, η υδατοχωρητικότητα του εδάφους, το στάδιο ανάπτυξης του φυτού). Ως γενικός κανόνας θα μπορούσε να λεχθεί ότι το έδαφος θα πρέπει να φθάνει στην πλήρη υδατοϊκανότητα του μετά από κάθε πότισμα και να ξηραίνεται λίγο πριν την επόμενη εφαρμογή (50 % της υδατοϊκανότητας), με τον τρόπο αυτό ενθαρρύνεται το ριζικό σύστημα να επεκταθεί. Εάν καθυστερήσει η άρδευση και τα φυτά φτάσουν στο σημείο μάρανσης, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα ξηράνσεις ριζών και προσβολή τους από διάφορους μύκητες (σηψηρριζίες). Μεγάλες διακυμάνσεις της υδατοπεριεκτηκότητας του εδάφους συντελούν σε σκάσιμο των καρπών και προκαλείται μελανή κηλίδωση σε αυτούς, ιδιαίτερα εάν το επίπεδο της αλατότητας του εδάφους είναι σχετικά υψηλό. Παρατεταμένος κορεσμός του εδάφους με νερό προκαλεί φυλλόπτωση. Το πότισμα γενικά θα πρέπει να γίνεται «συχνά και σε μικρές ποσότητες» την πρώτη περίοδο μετά το φύτευμα και στη συνέχεια να εφαρμόζονται μεγαλύτερες ποσότητες καθώς αυξάνει η φυτομάζα. Βοήθεια στο θέμα αυτό θα μπορούσαν να προσφέρουν τα τασίμετρα ή άλλα όργανα, που τοποθετούνται σε διάφορες θέσεις του θερμοκηπίου. Όταν αρχίζει η συγκομιδή του καρπού συνηθίζεται να μειώνεται λίγο η παροχή του νερού και είναι καλύτερα να αρδεύεται η φυτεία την παραμονή κάθε συγκομιδής. Η άρδευση γίνεται με τη μέθοδο στάγδην, με σωλήνα που τοποθετείται μεσοπαράλληλα, στη διπλή γραμμή. Από το σωλήνα αυτό ξεκινούν οι λεπτοί σωλήνες (macaroni tubes) ένας για κάθε φυτό, που βρίσκονται εκατέρωθεν του σωλήνα. Η μέθοδος ποτίσματος στάγδην είναι οικονομική. Το νερό για να είναι κατάλληλο για την άρδευση της πιπεριάς θα πρέπει να είναι καλής ποιότητας και να έχει μικρή περιεκτικότητα σε άλατα (Εce <750 μmhos/cm). H πιπεριά είναι φυτό μετρίως ανθεκτικό στην αλατότητα του νερού άρδευσης. Η παραγωγή της καλλιέργειας μειώνεται κατά 10%, 25%, και 50% όταν η ηλεκτρική αγωγιμότητα του νερού άρδευσης είναι 1,5, 2,2 και 3,4 mmhos/cm αντίστοιχα.[1]
Λίπανση

Βασική λίπανση: Τα νεαρά φυτά αμέσως μετά τη φύτευσή τους στο θερμοκήπιο, θα πρέπει να βρίσκουν ευνοϊκό εδαφικό περιβάλλον, για να εγκατασταθούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στο έδαφος. Η βασική λίπανση θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να δημιουργήσει το θρεπτικό καθεστώς που απαιτεί η πιπεριά. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να επιδιώκονται τα πιο κάτω:
Η αντίδραση του εδάφους να βρίσκεται γύρω στο pH 5,5 - 6,5 και λίγο πιο υψηλά, αν είναι αναπόφευκτο.
Αρκετά ποσά φωσφόρου, για να ικανοποιήσουν όλες τις ανάγκες της καλλιέργειας, για ολόκληρη την καλλιεργητική περίοδο.
Πρέπει να υπάρχει στο έδαφος ικανοποιητική περιεκτικότητα σε -ΝΟ3 για να συμβάλλει από την αρχή στην καλή βλαστική ανάπτυξη του φυτού. Το υπόλοιπο άζωτο δίδεται επιφανειακά με το νερό ποτίσματος.
Μέρος μόνο του καλίου προστίθεται από την αρχή για να ικανοποιήσει τις πρώτες ανάγκες της καλλιέργειας. Υψηλά επίπεδα καλίου ανεβάζουν τη συγκέντρωση των αλάτων και παρεμποδίζουν την ανάπτυξη των ριζών, εξώ από τη μπάλα χώματος ή το γλαστράκι στο έδαφος του θερμοκηπίου.
Για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες της πιπεριάς σε θρεπτικά στοιχεία, θα πρέπει να γίνει ανάλυση του εδάφους. Εάν δεν γίνει ανάλυση εδάφους, συνίσταται η προσθήκη χωνεμένης κοπριάς 3 - 4 τόνοι/στρέμμα, τριπλό υπερφωσφορικό (0-48-0) 70kg/στρέμμα και θειϊκό κάλι 50kg/στρέμμα. Η τοποθέτηση και ενσωμάτωση της κοπριάς πρέπει να γίνεται πριν από την απολύμανση του εδάφους, ενώ των χημικών λιπασμάτων μετά την απολύμανση. Γενικά οι ανάγκες της πιπεριάς σε ποσότητα λιπασμάτων είναι πιο λίγες απ' ότι οι ανάγκες της ντομάτας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια, σε αρκετές περιπτώσεις, οι καλλιεργητές δεν εφαρμόζουν χημικά λιπάσματα κατά την προετοιμασία του εδάφους, αλλά αρκούνται στις επιφανειακές λιπάνσεις (υδρολίπανση) σε όλη τη διάρκεια της ανάπτυξης και καρποφορίας των φυτών.
Επιφανειακή λίπανση: Συνιστάται με κάθε πότισμα να εφαρμόζεται και υγρή λίπανση. Εάν όμως η βασική λίπανση είναι πλούσια, τότε τα πρώτα λιπάσματα γίνονται με καθαρό νερό και η χορήγηση των λιπασμάτων αρχίζει λίγο αργότερα. Κατά κανόνα δίνονται με την επιφανειακή λίπανση το άζωτο και κάλι, ενώ ο φώσφορος ενσωματώνεται στο έδαφος με τη βασική λίπανση. Η σχέση μεταξύ των δύο στοιχείων άζωτο και κάλιο συνίσταται να είναι 1:2, δηλαδή περισσότερο κάλι. Η ποσότητα των στοιχείων αυτών δίνεται από την ανάμειξη 160gr νιτρικού καλίου και 50gr νιτρικής αμμωνίας σε 1lt νερό για την παρασκευή του βασικού διαλύματος. Το βασικό διάλυμα αραιώνεται 200 φορές (1:200) με νερό ποτίσματος, πριν φθάσει στα φυτά. Εάν παρατηρηθεί περιορισμένη βλάστηση αυτή ενθαρρύνεται με αύξηση του αζώτου και η σχέση αζώτου και καλίου γίνεται 1:1 με την ανάμειξη 120gr νιτρικού καλίου και 110gr νιτρικής αμμωνίας σε 1lt νερό για την παρασκευή του βασικού διαλύματος. Και πάλι το βασικό διάλυμα αραιώνεται 200 φορές (1:200) με νερό ποτίσματος, πριν φθάσει στα φυτά. Αυτή η αναλογία χρησιμοποιείται αρχικά αμέσως μετά τη μεταφύτευση, για ενθάρρυνση της πρώτης βλαστικής ανάπτυξης των φυτών και στη συνέχεια δίνεται η πρώτη αναλογία, για να βοηθηθεί η καρποφορία.
Κλάδεμα

Ως προς το κλάδεμα, διατηρούνται στα θερμοκήπια 2 - 4 βλαστοί, οι υπόλοιποι αφαιρούνται λίγο μετά την εμφάνιση τους ή κορυφολογούνται εάν είναι επιθυμητή η λήψη καρπών που αναπτύσσονται στη βάση της διακλάδωσης. Ο αριθμός των διατηρούμενων βλαστών είναι συνάρτηση των αποστάσεων φύτευσης και της ευρωστίας της ποικιλίας. Η αφαίρεση μερικών βλαστών μετά το κλάδεμα ή ακόμα και ανθέων είναι δυνατό να ευνοήσει τον αριθμό των παραγόμενων καρπών και κυρίως την ποιότητά τους.[1]
Υποστύλωση



Υποστύλωση βλαστών με κατακόρυφους σπάγκους


Υποστύλωση των φυτών με οριζόντια δίκτυα
Η υποστύλωση είναι μια από τις σημαντικότερες καλλιεργητικές τεχνικές, επειδή βελτιώνει τις συνθήκες ανάπτυξης του φυτού και των καρπών. Συνήθως χρησιμοποιούνται δύο μέθοδοι υποστύλωσης:
Υποστύλωση βλαστών με κατακόρυφους σπάγκους: Οι βλαστοί στερεώνονται με κατακόρυφους σπάγκους, όπως γίνεται και στην ντομάτα. Με την μέθοδο αυτή θα πρέπει να γίνεται κλάδεμα στο φυτό και να αφήνονται λίγοι βλαστοί, από 1 - 4, οι υπόλοιποι να αφαιρούνται ή κλαδεύονται στο 1o ή στο 2o φύλλο, για να αναπτυχθεί ο καρπός που βρίσκεται ήδη στη βάση της διακλάδωσης. Κάθε βλαστός που αφήνεται δένεται με ξεχωριστό σπάγκο στο οριζόντιο ή στα οριζόντια σύρματα που βρίσκονται πάνω από τις γραμμές φύτευσης.
Υποστύλωση των φυτών με οριζόντια δίκτυα ή άλλα υλικά: Τα φυτά στερεώνονται με τη χρησιμοποίηση οριζόντιων δικτύων. Όπως και στην προηγούμενη μέθοδο αφαιρούνται όλοι οι βλαστοί που βρίσκονται κάτω από την πρώτη διακλάδωση. Στη συνέχεια, δεν εφαρμόζεται κανένα πρόσθετο κλάδεμα στα φυτά. Για να στηριχθούν τα φυτά και να μην προκληθούν ζημιές από θραύσεις βλαστών, τοποθετείται οριζόντια, πάνω από τα φυτά και σε ύψος 50 - 60cm, πλαστικό δίκτυ που στερεώνεται σε πασσάλους στα άκρα των γραμμών φύτευσης. Το δίκτυ είναι αραιό 20 x 20cm (άνοιγμα ματιού) και μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτό που χρησιμοποιείται στις γαρυφαλλιές. Οι βλαστοί των φυτών που διέρχονται μέσω των ματιών του δικτυού στηρίζονται σ’ αυτό. Εάν υπάρχει μεγάλη ανάπτυξη του φυτού, μπορεί να τοποθετηθεί και δεύτερο δίχτυ, σε απόσταση 30cm από το πρώτο και ίσως και τρίτο στην ίδια πάλι απόσταση. Στην περίπτωση που ο παραγωγός δυσκολεύεται να βρει ή να αγοράσει δίκτυ, τότε θα μπορούσε να τοποθετήσει σε ύψος 50cm και από τις δύο γραμμές φύτευσης οριζόντιο σύρμα ή άλλο υλικό, για να συγκρατεί τους βλαστούς, ώστε να μην πλαγιάζουν στο διάδρομο. Επίσης θα πρέπει να δένει κατακόρυφους σπάγκους ανά μικρά διαστήματα, για καλύτερη στερέωση των φυτών και των συρμάτων (κατασκευάζεται ουσιαστικά ένα είδος δικτύου).[1]
Ωρίμανση

Ο καρπός της γλυκιάς πιπεριάς καταναλίσκεται κυρίως πράσινος. Συγκεκριμένα, όταν κανονικά συγκομίζεται ο καρπός βρίσκεται στο στάδιο του ώριμου πράσινου. Αυτό χαρακτηρίζεται από πιο σκούρο και γυαλιστερό πράσινο χρώμα έναντι του θαμπού άωρου καρπού. Στο στάδιο αυτό ο καρπός έχει το μέγιστό μέγεθος του. Ο ώριμος πράσινος καρπός διατηρείται περισσότερο χρόνο μετά τη συγκομιδή από τον άωρο και αντέχει καλύτερα στις μεταφορές. Το στάδιο του «ώριμου πράσινου» παραμένει τουλάχιστον μια εβδομάδα χωρίς να υπάρχει περίπτωση να αρχίσει να κοκκινίζει ή να κιτρινίζει ο καρπός. Ένας ώριμος καρπός όταν παραμένει πάνω στο φυτό περισσότερο από το κανονικό απορροφά θρεπτικά στοιχεία από αυτό και καθυστερεί την ανάπτυξη των νέων καρπών. Επομένως όσο πιο συχνά συγκομίζονται οι ώριμοι καρποί ενός φυτού τόσο περισσότερους και μεγαλύτερους σε μέγεθος καρπούς μπορεί αυτό να θρέψει, με αποτέλεσμα την αύξηση της συνολικής απόδοσής του.[1]
Συγκομιδή



Συγκομιδή πιπεριάς θερμοκηπίου
Κατά τη συγκομιδή ο καρπός πρέπει να κόβεται μαζί με μέρος του μίσχου του, γιατί μετασυλλεκτικά διατηρείται φρέσκος για μεγαλύτερο διάστημα (επειδή ο μίσχος είναι σκληρός δε χάνεται εύκολα υγρασία από την τομή). Η συγκομιδή μπορεί να γίνει με το χέρι σημειωτέον ότι στην πιπεριά όπως και στη ντομάτα υπάρχει μια φυσική γραμμή θραύσης κοντά στη βάση του μίσχου προς το βλαστό που όταν πιεστεί με τον αντίχειρα κόβεται με ευκολία. Επίσης η ανύψωση του καρπού προς τα πάνω (χωρίς τράβηγμα) έχει σαν αποτέλεσμα να κόβεται ο καρπός από το σημείο επαφής του μίσχου με το βλαστό. Για τη συγκομιδή μπορεί να χρησιμοποιηθούν και μαχαίρι ή ψαλίδι, οπότε μέρος του μίσχου παραμένει στο φυτό. Όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές, η συγκομιδή επαναλαμβάνεται κάθε 10 - 12 ημέρες, όταν όμως οι θερμοκρασίες είναι υψηλές η συγκομιδή γίνεται 1 ή 2 φορές την εβδομάδα. Η συγκομιδή δεν πρέπει να γίνεται πολύ πρωί γιατί τότε οι βλαστοί βρίσκονται σε σπαργή και είναι πολύ εύθραυστοι. Όπως είναι γνωστό, οι σπασμένοι βλαστοί αποτελούν θέσεις για εισόδου και εγκατάστασης του βοτρύτη και άλλων παρασιτικών ασθενειών. Επειδή οι βλαστοί των φυτών είναι εύθραυστοι, απαιτείται μεγάλη προσοχή κατά τη συγκομιδή ώστε να αποφεύγεται η θραύση τους.[1]

Πηγή:http://www.gaiapedia.gr/

Σε κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη καλεί τους αγρότες η Πανελλαδική Επιτροπή Μπλόκων

 Σε ανακοίνωσή της η Πανελλαδική Επιτροπή Μπλόκων καλεί σε κινητοποιήσεις τον αγροτικό κόσμο , το Σάββατο 10 Σεπτέμβρη, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Αριστοτέλους, στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή τα εγκαίνια της ΔΕΘ Η αναλυτική ανακοίνωση έχει ως εξής: Καλούμε τους μικρομεσαίους αγρότες να πάρουν, μαζικά και δυναμικά, μέρος στο συλλαλητήριο, μαζί με τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους συμμάχους μας στον κοινό αγώνα  κατά της πολιτικής που φτωχοποιεί το λαό  για να πολλαπλασιάζει τα κέρδη του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Το μεγάλο αγροτικό συλλαλητήριο τις ημέρες των μπλόκων τον περασμένο Φλεβάρη στην Αθήνα, στο οποίο τα συνδικάτα του ΠΑΜΕ στάθηκαν αποφασιστικά δίπλα μας, και γενικότερα η πείρα μας στους αγώνες έδειξε και απέδειξε ότι η συμμαχία της μικρομεσαίας αγροτιάς με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα δίνει δύναμη και προοπτική στην πάλη μας. Αυτή η συμμαχία, η οποία μπορεί ν' ανοίξει το δρόμο για την ανάπτυξη των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων της Ελλάδας προς όφελος του λαού της με την παραγωγή φθηνών και ποιοτικών προϊόντων, ως οργανωμένο αγροτικό κίνημα θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να ενισχυθεί. Οι μικρομεσαίοι αγρότες δεχόμαστε ολομέτωπη επίθεση από την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ. Με τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο τρίτο μνημόνιο και στη νέα ΚΑΠ της ΕΕ 2015 - 2020, (τεράστια αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ, φορολογική επιδρομή, αύξηση του ΦΠΑ στο 24% για τα αγροτικά μέσα και εφόδια,  αποκλεισμοί από τις επιδοτήσεις/ενισχύσεις και άγριες περικοπές, ΕΝΦΙΑ και πολλά ειδικά αγροτικά χαράτσια κ.α), μας σπρώχνουν μια ώρα αρχύτερα, στο  ξεκλήρισμα, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Απάντηση σ’ αυτή την επίθεση θα δώσουμε στους δρόμους του αγώνα, σε συμμαχία  με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, στρεφόμενοι όλοι μαζί  ενάντια στον πραγματικό κοινό αντίπαλο που είναι τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές και οι κυβερνήσεις τους. Το αμέσως επόμενο αγωνιστικό ραντεβού μας είναι στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και θ’ ακολουθήσουν κι άλλα πολλά. Να ξέρει η κυβέρνηση ότι δεν θα ξεμπλέξει  εύκολα μ’ εμάς.

www.dikaiologitika.gr
Πηγή  www.dikaiologitika.gr

Ο λαχανόκηπός μας τον Σεπτέμβριο

Οι εργασίες προετοιμασίας για το χειμώνα

·         Μαζέψτε και τα τελευταία λαχανικά του καλοκαιριού και κόψτε στη βάση του φυτού, εκείνα που έχουν αρχίσει  να ξεραίνονται.  ( Τα υπολείμματα του λαχανόκηπου μπορείτε να τα μαζέψετε και να τα ρίξετε σε έναν λάκκο, δημιουργώντας το δικό σας κόμποστ – βιολογικό λίπασμα)

·         Σκαλίστε τον λαχανόκηπό σας και εμπλουτίστε τον με φρέσκο απολυμασμένο χώμα.

·         Έπειτα ξεκινήστε με τη σπορά των χειμερινών σας λαχανικών. Για αρχή μπορείτε να σπείρετε

1.      Σπανάκι. Είναι εύκολο στην καλλιέργεια και  μπορεί να καλλιεργηθεί στον κήπο και το μπαλκόνι. Σπέρνεται από αρχές Σεπτεμβρίου έως αρχές Φεβρουαρίου. Θέλει χαμηλές θερμοκρασίες και καλλιεργείται σε μεγάλη ποικιλία εδαφών, αλλά τα αμμώδη είναι καταλληλότερα.  Ωριμάζει μετά από 40-50 ημέρες.

2.      Μαρούλι. Μπορείτε να φυτέψετε έτοιμα μικρά φυτά, τα οποία προμηθεύεστε από φυτώρια και γεωπονικά καταστήματα. Φυτεύεται από αρχές φθινοπώρου ανά 15 ημέρες για να έχετε συνεχή συγκομιδή όταν οι θερμοκρασίες είναι από 5-25 C. Το μαρούλι θα είναι έτοιμο 40-70 ημέρες μετά τη σπορά αναλόγως την ποικιλία.

3.      Μπιζέλι Φυτεύουμε το φθινόπωρο σπόρο, όταν οι θερμοκρασίες είναι 5-20 C. Μουσκεύουμε τους σπόρους για 3 ώρες και φυτεύουμε σε 1,5-2 εκατοστά βάθος. Τα μπιζέλια μας θα είναι έτοιμα 70-100 ημέρες μετά τη σπορά.

4.      Μπρόκολο. Φυτεύουμε έτοιμα μικρά φυτά, σε θερμοκρασίες από 5-25 C σε αμμώδες έδαφος. Τα μπρόκολα σας θα ωριμάσουν 55-75 ημέρες μετά.

5.       Παντζάρι. Σπέρνεται το φθινόπωρο όταν οι θερμοκρασίες είναι από 10-25 C,  σε βάθος φύτευσης 5 εκατοστά και βλασταίνει 5-10 μέρες μετά τη σπορά. Ωριμάζει 55-70 ημέρες μετά τη σπορά.

6.      Λάχανο. Φυτεύουμε έτοιμα φυτά από το Σεπτέμβριο ανά 15 ημέρες για συνεχή συγκομιδή όταν οι θερμοκρασίες είναι 7-30 C. Το βάθος φύτευσης είναι τα 5 εκατοστά και ωριμάζει 65-95 ημέρες μετά.

Αυτά είναι μερικά από τα χειμερινά λαχανικά που μπορείτε πολύ εύκολα να καλλιεργήσετε στο κήπο σας ή ακόμα και στις ζαρντινιέρες στο μπαλκόνι σας. Ακόμα πολύ εύκολα, στις γλάστρες σας μπορείτε να σπείρετε μυρωδικά, όπως μαϊντανό, άνηθο, σέλινο, κλπ για να τα έχετε όλες τις ώρες, ολόφρεσκα στο μπαλκόνι σας.

Όλα τα παραπάνω λαχανικά καλλιεργούνται σε ποικιλία εδαφών, αρκεί να είναι ελαφριά, καλά δουλεμένα και απαλλαγμένα από άλλους σπόρους. Επίσης πρέπει να στραγγίζει καλά για να μην κρατάει υγρασία και σαπίσουν οι σπόροι μας. Καλή επιτυχία στη δημιουργία του χειμερινού σας λαχανόκηπου.

Πηγή:http://www.vita.gr/

Πως φτιάχνουμε χαρουπόμελο

Τωρα πια που μεστωσαν τα χαρουπια, οσοι εχουν τη δυνατότητα, και είναι κοντά στη φύση, ας μην ξεχασουν και φετος να φτιαξουν το δικο τους χαρουπομελο!

---

Το χαρουπι αν δεν ειναι αμεστωτο αμα το σπασεις εχει μεσα κυψελες γεματες μελι και ζαχαρη!.

Ομως τα χαρουπια που εχουν πεσει απο το καλοκαιρι, κατω απο τη χαρουπια ειναι ανεπαλιασμενα, και Σεπτεμβρη η Οχτωμβρη, ειναι σαφως πιο νοστιμα!

Ετσι ειχε φυγει η πολυ στυφαδα και ετσι ειναι πιο ωραια για να γινουν χαρουπομελο!

Το λεω αυτο γιατι πολλοι παραπονιουνται οτι ειναι στυφο το χαρουπομελο.

Στην ουσια ειναι πετιμεζι, αλλα λογω του δυσπροσφερτου στη προφορα »χ α ρ ο υπ ο π ε τ ι μ ε ζ ο», πρωτιμα ο λαος μας να το λεει πιο στρωτα χαρουπομελο!

Ειναι ανωτερο απο φαρμακο, και αυτο το ηξεραν πολυ καλα οι παλιοι, και φροντιζαν παντα να το εχουν σπιτι!

Κι αν ακομα δεν ειχαν τα παιδια τους προβληματα με το στομαχι, διάρροιες κλπ, θα μπορουσαν καλυστα το πετιμεζι αυτο να το βαλουν και στις τηγανητες!

Τωρα πως θα το φτιαξετε?

Δεν ειναι δυσκολο, και θα σας πω τον απλο τροπο…

Βρισκουμε περι τα 2,5 κιλα χαρουπια, γερα και εύρωστα, ει δυνατον να εχουν και μελι μεσα!

Αυτο το διαπιστωνουμε αμα τα σπαμε στα δυο

Στο σπιτι τα πλενουμε να ειναι καθαρα.

Στο σπιτι τα εχουμε σε μια λεκανη, και μεσα εκει τα σπαμε σε μικρα κοματακια, ενα δυο εκατοστα το καθε ενα!.

Βαζουμε σε μια αλλη λεκανη 6 κιλα νερο.(4 μπουκαλια κοκακολας)

Ριχνουμε το κομενο χαρουπι στο νερο.

Εγω, επειδη με πιεζε ο χρονος τα αφησα στο νερο 3 μερες.

Οποτε περνουσα απο κοντα ποτε ποτε, τα ανεκατευα.

Αυτο καθε μερα.

Την τριτη μερα τα εβαλα στην κατσαρολα και τα εβρασα οπως ειναι για 10 λεπτα.

Εδω ειναι το μυστικο, οτι με το πολυ βρασιμο στυφιζει μετα το χαρουπομελο.

Αφου τα κατεβασα τα περασα στο σουρωτηρι, τα πιεζα και λιγακι με ενα κουταλι να στραγγιισουν, και εβαλα το σουρωμενο υγρο σε αλλο δοχειο, και το αφησα εκει να κατασταλαξει για ενα 24ωρο.

Την επομενη μερα αδειασα απο την κατσαρολα με προσοχη, σε αλλη κατσαρολα!

Εδω πλεον αδειαζω το καθαρο υγρο, και αφησα τα κατακαθια στον πατο της αλλης κατσαρολας.

Πηρα το καθαρο υγρο που εβαλα στη νεα κατσαρολα, και το εβρασα μεχρι να μεινει απο ολα αυτα, 1 κιλο περιπου!

Το αποτελεσμα με δικαιωσε γιατι το χαρουπομελο μου για πρωτη φορα, δεν ηταν καθολου στυφο αλλα απεναντιας γλυκο σα πετιμεζι και ευχαριστο στη γευση!

Κειμενο. Φωτογραφιες Γεωργιος Χουστουλακης

Πηγή:http://www.cretanmagazine.gr/

Συκοπιταρίδες και άλλα (αποξήρανση σύκων)

Ξερά σύκα με δύο τρόπους: Ολόκληρα και ανοιγμένα!

 

Σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στα νησιά αποξηραίνουν τα σύκα.
Είναι ένας ανέξοδος τρόπος για να διατηρηθεί το καλοκαιρινό φρούτο για όλο το
χειμώνα . Γι αυτό εξάλλου συνηθιζόταν ανέκαθεν αφού η ζάχαρη για παρασκευή
μαρμελάδας και γλυκού κόστιζε και χρησιμοποιούνταν με φειδώ (θα έχετε ακούσει ή
ζήσει ιστορίες όπου το γλυκό του κουταλιού κλειδωνόταν στο ντουλάπι…). Αντίθετα
η αποξήρανση ήταν εύκολη και ανέξοδη και έτσι οι σταφίδες  και τα ξερά σύκα (και κάποτε και τα χαρούπια) ήταν
το δεκατιανό των σχολιαρόπαιδων σε παλιότερες εποχές.

«Οι τσέπες μας κολλούσαν από τα σύκα και τις σταφίδες όλο το
χειμώνα» λέγανε σε μια κουβέντα η μάνα μου με μια γειτόνισσα προχθές που τους
έλεγα πως λιάζω σύκα για συκοπιταρίδες. Παστελαριές ή τσαπέλες, συκομαΐδες ή
συκόπιτες , ρετσέλια, συκοπετίμεζα  σούμα
(ποτό-απόσταγμα από σύκα) και αλευριές από σύκα (κατά τις μουσταλευριές,
υπάρχουν και συκαλευριές).

 

Ξερά σύκα αρωματισμένα με μαστίχα, με μαραθόσπορους , με ούζο, τυλιγμένα σε αμπελόφυλλα, σε καρυδόφυλλα, σε δαφνόφυλλα, φτιαγμένα με παραδοσιακές και σύγχρονες συνταγές, τα σύκα τα αγαπούμε όλοι και παντού! Μια απλή αναζήτηση στο google με
ζητούμενα «συνταγές με σύκα» ή «fresh figs recipes”
θα σας εκπλήξει!  Εδώ  στην Κρήτη φτιάχνουμε συκοπιταρίδες! Έτσι λέμε
τα αποξηραμένα σύκα και τα αρωματίζουμε με φύλλα δάφνης και κανέλα, ενώ
τα πασπαλίζουμε με μπόλικο σουσάμι.

 

Φέτος είχαμε υπερπαραγωγή .Έχουμε φάει άφθονα φρέσκα σύκα, σκέτα ή
με γραβιέρα, έχω ήδη φτιάξει αρκετή μαρμελάδα , τάρτα με σύκα και έχω
αποξηράνει κάμποσα και μάλιστα με δυό τρόπους : ολόκληρα και ανοιγμένα,  με τον παλιό παραδοσιακό κρητικό τρόπο .

Το πυκνοστρωμένο ταψί μετά από 3 μέρες στον ήλιο!

 

Επίσης είναι στα σκαριά κατασκεύασμα τύπου συκομαΐδας,  βασισμένο στη συνταγή της Έφης Γιαλούση (κράτησα τα υλικά της και τη χρήση των φρέσκων σύκων  -όλες οι άλλες συνταγές χρησιμοποιούν ξερά
σύκα- αλλά άλλαξα τον τρόπο επεξεργασίας).
Θα δω τι θα προκύψει γιατί δεν τέλειωσε ακόμη.

 

Ας δούμε τώρα πώς φτιάχνουμε στην Κρήτη τις συκοπιταρίδες:

Υλικά:

Ώριμα σύκα

Σουσάμι

Κανέλα

Φύλλα δάφνης

Επί το έργον:

 

Πλένουμε τα σύκα χωρίς να τα βυθίσουμε σε νερό και τα
αφήνουμε να στραγγίξουν σε τρυπητό. Τα ανοίξουμε και τα απλώνουμε σε ταψιά
στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί ή βαμβακερές πετσέτες.

Σκεπάζουμε με τούλι και
τα αφήνουμε στον ήλιο 3-4 μέρες, ανάλογα τις θερμοκρασίες και το αεράκι που
φυσά και τα στεγνώνει. Κάθε βράδυ βάζουμε τα σύκα μέσα στο σπίτι ή τα
σκεπάζουμε για να μην τα πιάνει η υγρασία της νύχτας.

Η πρώτη παρτίδα…

Τα αφήνουμε να κρυώσουν
και αρχίζουμε να φτιάχνουμε τις πιταρίδες μας:

 

 Απλώνουμε στο χέρι μας 3-4
ανοιγμένα σύκα στο χέρι μας ώστε να φαίνονται τα σποράκια , πασπαλίζουμε με
σουσάμι και ελάχιστη κανέλα και κάνουμε άλλη μια στρώση. Επαναλαμβάνουμε άλλες
δυο στρώσεις αλλά με την «καλή» πλευρά των σύκων τώρα προς τα πάνω.

 

Στρογγυλεύουμε λίγο τις άκρες που εξέχουν και τα δένουμε με βαμβακερό νήμα ή
ειδικό χόρτο(δεν είχα χόρτο όταν τα μάζεψα από τον ήλιο και γι αυτό έβγαλα μετά το φούρνισμα το νήμα και τα έδεσα με το χόρτο που είναι πιο όμορφο). 

 

 Κατ’ άλλη μέθοδο, βάζουμε σε ένα μπολ νήμα ή χόρτο (6-8 άκρες)  και στρώνουμε τα
σύκα πατώντας τα με το χέρι μας μέσα στο μπολ για να φορμαριστούν.  Δένουμε το νήμα που εξέχει και ξεφορμάρουμε την
συκοπιταρίδα.  Όταν τελειώσουν, ανάβουμε
το φούρνο στους 100-120 βαθμούς και τις φουρνίζουμε για μια ώρα περίπου.

Οι συκοπιταρίδες δεν πρέπει να είναι πολύ παχιές, ώστε να ψηθούν μέχρι το
εσωτερικό τους και να μυρίσει το σουσάμι τους.  

Όταν τις βγάλουμε από το φούρνο είναι μαλακές,
αλλά σκληραίνουν όταν κρυώσουν και έχουν ελαστική υφή.

Αφήνουμε να κρυώσουν και
αποθηκεύουμε σε μεταλλικό ή γυάλινο δοχείο που κλείνει καλά βάζοντας ανάμεσά
τους φύλλα δάφνης και 1-2 ξύλα κανέλας.

Μερικοί βρίσκουν αυτή τη διαδικασία κοπιαστική και έτσι την
απλοποιούν ως εξής:

 Όταν τελειώσουν με το λιάσιμο των σύκων, τα πασπαλίζουν με
σουσάμι και κανέλα και τα φουρνίζουν χωρίς να κάνουν πιταρίδες. Όταν κρυώσουν
ελαφρά τα βάζουν σε βάζο με φύλλα δάφνης ανάμεσά τους.

 

Όπως είπα παραπάνω, αποξήρανα μια παρτίδα σύκα και με ένα
άλλο τρόπο που βασίστηκε σε μέθοδο που είχα διαβάσει κάπου, (δεν θυμάμαι πού ακριβώς) σύμφωνα με την οποία πρέπει να τα ζεματίσουμε πρώτα σε διάλυμα ξινού. Επειδή όμως εδώ στην
Κρήτη θεωρούμε σχεδόν απαραίτητο το φούρνισμα, έκανα πάλι τα δικά μου:

Υλικά:

Σύκα

1 κουταλάκι ξινό

Φύλλα δάφνης

Ξύλα κανέλας

Επί το έργον:

Διαλέγουμε ώριμα γερά σύκα και τα πλένουμε χωρίς να τα

ανοίξουμε. Τα ζεματίσουμε σε νερό που βράζει και μέσα στο οποίο έχουμε διαλύσει
1 κουταλάκι ξινό για 30 δευτερόλεπτα ως 1 λεπτό ανάλογα με το μέγεθος και το
πάχος της φλούδας, και τα βγάζουμε σε σουρωτήρι.

 

 Όταν στραγγίξουν τα απλώνουμε
σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί, τα σκεπάζουμε με τούλι  και τα βγάζουμε στον ήλιο. Τα ολόκληρα
σύκα χρειάζονται λιάσιμο τουλάχιστον μια εβδομάδα. Τα γυρίζουμε καθημερινά από όλες
τις πλευρές . Τις πρώτες μέρες αφήνουν ένα υγρό σαν μέλι αλλά μετά στεγνώνουν.
Όταν αφυδατωθούν και αποκτήσουν ένα ανοικτό καφέ χρώμα, τα αποσύρουμε από τον
ήλιο.

 

Εγώ σ’ αυτή τη φάση τα ξαναζεμάτισα για 1 λεπτό και αφού τα στράγγιξα σε
σουρωτήρι τα φούρνισα για 1 ώρα στους 120 βαθμούς.

Όταν μισοκρύωσαν τα πάτησα
λίγο να αποκτήσουν το γνωστό σχήμα που έχουν τα ξερά σύκα του εμπορίου και τα
έβαλα σε γυάλινο βάζο

με φύλλα δάφνης και ξύλα κανέλας ανάμεσά τους . Έκλεισα το βάζο όταν είχαν κρυώσει τελείως για να μην «ιδρώσουν».

Παρατηρήσεις:

1)     Παλιότερα δεν έπλεναν καθόλου τα σύκα. Τα
άνοιγαν και τα άπλωναν πάνω σε ξύλινους πάγκους  ή καλαμωτές  και το βράδυ τα σκέπαζαν για να μην τα πιάνει η υγρασία.Στις μέρες μας αυτά δεν τα ρισκάρουμε…

2)   Μπορούμε να αρωματίσουμε τις συκοπιταρίδες μας με
μαστίχα ή αμπερόριζα. Δεν παραλείπουμε όμως τη δάφνη γιατί εκτός του ότι τα
αρωματίζει , αποτρέπει την εμφάνιση εντόμων.

3)   Το φούρνισμα αποστειρώνει τα σύκα μας και
παλιότερα γινόταν σε ξυλόφουρνους . Μετά από το ψήσιμο των ψωμιών φούρνιζαν τα
σύκα για να πάρουν την τελευταία πυρά  του
φούρνου.

4)   Λένε ότι είναι καλύτερα τα μαύρα σύκα για
λιάσιμο. Εμένα μου φαίνονται εξίσου καλά και τα άσπρα. Ίσως θέλουν λίγο
περισσότερο φούρνισμα.

5)  Σε άλλες περιοχές προσθέτουν ξηρούς καρπούς στα
ξερά σύκα. Εγώ δεν το κάνω σ’ αυτή τη φάση, εκτός αν φτιάξω συκομαΐδες.  Το χειμώνα, μπορούμε να ζεστάνουμε λίγο τα σύκα μας (ιδιαίτερα τα ολόκληρα) να τα ανοίξουμε και να τα γεμίσουμε με καρύδι. Ειδικά αν τα βουτήξουμε και σε σοκολάτα θα έχουμε πεντανόστιμα κερασματάκια.

Πηγή:http://www.cretangastronomy.gr/