ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΣΑΒΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Το Σάββατο του Λαζάρου οι γυναίκες ζύμωναν ειδικά κουλούρια για τα παιδιά, για την ψυχή του Λαζάρου όπως έλεγαν,
τα "λαζαράκια".
Τους έδιναν σχήμα σπαργανωμένου ανθρώπου και συχνά τα γέμιζαν με αλεσμένα καρύδια, αμύγδαλα, σταφίδες κ.α.
Τα παιδιά ξετρελαίνονταν να τα τρώνε ζεστά.

Την ίδια ημέρα της γιορτής του Λαζάρου, επειδή αυτή η μέρα είναι ένα χαρούμενο προανάκρουσμα της μεγάλης γιορτής του Πάσχα, σε πολλά μέρη της Ελλάδος, τα παιδιά γύριζαν σε ομάδες από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα κάλαντα του Λαζάρου.

Ήρθ’ ου Λάζαρους, ήρθαν τα βάγια.
- Που ήσαν Λάζαρε, που ήσαν κρυμμένους;
- Mέσ’ στου χάντακα, χαντακουμένους.
Δώσ’ μι, δώσ’ μι κρύου νιράκι
γιατ’ είναι του στόμα μου, πικρό φαρμάκι.
- Σήκου Λάζαρε κι μην κοιμάσι,
ήρθ’ η μάνα σου από την Πόλη,
σ’ ίφιρι χαρτί κι κουμπουλόι.
- Bάια, βάια του Bαϊού,
τρώμι ψάρια και κουλιού
και την άλλη Kυριακή,
τρώμε το παχύ τ’ αρνί.
- H κουτίτσα σας αυγά γιννάει
κι η φουλίτσα σας δεν τα χουράει,
δώστε μας να τα χαρούμε
και του χρόνου πάλι να ρθούμε.
- Tου καλαθάκι μ’ θέλ’ αυγό
κι η τζιπούλα μ’ θέλ’ κουκό
Λαζαρίνα κουκουτίνα
βάλ’ αυγό στην καλαθίνα.

Από την Κυριακή των Βαΐων αρχίζει ουσιαστικά η Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών.  Κατά την σημερινή ημέρα εορτάζεται η ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα όπου, κατά τους Άγιους Ευαγγελιστές, οι Ιουδαίοι Τον υποδέχθηκαν κρατώντας βάια ή βάγια (κλάδους φοινίκων) και απλώνοντας στο έδαφος τα φορέματά τους ζητωκραύγαζαν «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». 

Ήθη και Έθιμα

Σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι Ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά. 

Μετά τη Λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς. Στις φωτό από την Εκκλησία της Παναγίας στο Ναύπλιο όπου από νωρίς του Σαββάτου του Λαζάρου κυρίως γυναίκες ετοιμάζουν τα βάγια μέσα σε καλάθια για να είναι έτοιμα την Κυριακή.

Η Εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς…έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ».

Σημειώνεται ότι στις πρώτες Εκκλησίες εορτάζονταν η μνήμη αυτή με αναπαράσταση του γεγονότος. Συγκεκριμένα στους Αγίους Τόπους κατά τον 4ο αιώνα ο Επίσκοπος ξεκινώντας με πομπή από το Όρος των Ελαιών εισέρχονταν στα Ιεροσόλυμα επί «πώλου όνου» περιστοιχιζόμενος από τον κλήρο ενώ οι πιστοί προπορεύονταν κρατώντας κλάδους φοινίκων.

Στους βυζαντινούς χρόνους τελούνταν ο λεγόμενος «περίπατος του Αυτοκράτορα» όπου η πομπή ξεκινούσε από τα ανάκτορα στην οποία συμμετείχε ο αυτοκράτορας κρατώντας την Εικόνα του Χριστού πλαισιωμένος από το ιερατείο όπου και κατέληγε στην Αγιά Σοφιά. Της αυτοκρατορικής αυτής πομπής προηγούνταν ο λαμπαδάριος ο οποίος έψελνε «Εξέλθατε έθνη και θεώσασθε σήμερον τον βασιλέα των ουρανών…».

Σύμφωνα με την μαρτυρία του Βαλσαμώνα στο τέλος της Εορτής ο μεν Αυτοκράτορας διένειμε ιδιόχειρα βάγια και Σταυρούς, ο δε Πατριάρχης κεριά για την Μεγάλη Εβδομάδα.

Τα «βαγιοχτυπήματα»

Τα παλιότερα χρόνια τους τα προμήθευαν τα νιόπαντρα ζευγάρια της χρονιάς ή και μόνο οι νιόπαντρες γυναίκες, για το καλό του γάμου τους. Πίστευαν πως η γονιμοποιός δύναμη που κρύβουν τα φυτά αυτά θα μεταφερόταν και στις ίδιες και η μια χτυπούσε την άλλη με τα βάγια. Τα «βαγιοχτυπήματα» σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται και από τις άλλες γυναίκες και τα παιδιά τις μιμούνταν και όπως χτυπιούνταν μεταξύ τους εύχονταν: «Και του χρόνου, να μη σε πιάν’ η μυίγα».

Κατά την λειτουργική τελετουργία, την Κυριακή των Βαΐων τελείται η Θεία Λειτουργία του Χρυσοστόμου.

Στην Θράκη, την Κυριακή των Βαΐων συνηθίζονται τα «βαγιοχτυπήματα». Οι γυναίκες χτυπούν με βάγια τις έγκυες, ώστε να είναι ανώδυνος για αυτές ο τοκετός. Σε πολλά χωριά επίσης, τα κορίτσια έκαναν στεφάνια από τα βάγια που τους έδινε ο παππάς στην εκκλησία και τα έριχναν στο ρέμα. Η κάτοχος του στεφανιού που θα έφτανε πρώτο στη ρεματιά, φιλοξενούσε τις υπόλοιπες στο σπίτι της, όπου διασκέδαζαν χορεύοντας και τραγουδώντας.

Οι Βάγιες στην Κάπη της Λέσβου.

Ένα σπάνιο και μοναδικό σε όλη την Ελλάδα έθιμο που πραγματοποιείται το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων.

Με την είσοδο στο τριώδιο τα παιδιά των δύο μεγάλων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου χωρίζονται σε δύο ομάδες. Με κοινή συναίνεση ο πιο καλός και άξιος μαθητής μπαίνει αρχηγός της ομάδας και οι δύο ομάδες στην συνέχεια μοιράζονται το χωρίο. (μισό χωρίο η μία και μισό χωρίο η άλλη ομάδα)

Τα χαράματα του Σαββάτου του Λαζάρου τα αγόρια των δύο ομάδων ξεκινούν με γαϊδουράκια σε χωράφια του χωριού μας όπου υπάρχουν πολλές βάγιες. Εκεί αφού κόψουν πολλά κλαριά τα φορτώνουν στα συμπαθέστατα τετράποδα και τραγουδώντας γίνεται η είσοδος στο χωριό και στην εκκλησία πράγμα που συμβολίζει την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.

Στην Εκκλησία του χωριού δένονται πολλά κλαδιά μαζί σε σχήμα κυπαρισσιού και στην συνέχεια στολίζονται με τα βαλάντια δηλ. κορδέλες και κουρέλια που φέρνουν στην εκκλησία οι κοπέλες των δύο ομάδων. Τα βαλάντια συμβολίζουν τα ενδύματα που έστρωναν οι πιστοί στον Χριστό κατά την είσοδο στα Ιεροσόλυμα.

Η κάθε ομάδα παίρνει την βάγια της και την βάζει μέσα στον Ιερό Ναό. Πάνω στις Βάγιες τοποθετούνται ξύλινοι μικροί σταυροί που δίνονται στα νιόπαντρα ζευγάρια του χωριού.

Με την αύριο, ανήμερα των Βαΐων και μετά το τέλος της θείας λειτουργίας οι βάγιες βγαίνουν στο προαύλιο της εκκλησίας όπου θα τραγουδηθούν από τα μέλη των ομάδων με τον ύμνο «σήμερον έρχεται ο Χριστός..» το τραγούδι αυτό δεν υπάρχει στην υμνολογία της εκκλησίας καθώς όπως λέγεται είναι τοπικός ύμνος. Αποτελείται από 20 και πλέον στοίχους που ψάλλονται εναλλάξ από τις δύο ομάδες και εξιστορεί το χρονικό της ανάστασης του Λαζάρου.

Στην συνέχεια η κάθε ομάδα φορτώνεται την βάγια της και ξεκινά για το γύρισμα του χωριού. Η βάγια σταματάει στις πόρτες όλων των σπιτιών του χωριού και τα παιδιά ψάλλουν την καινήν Ανάσταση. Οι νοικοκυραίοι στο άκουσμα του ύμνου εξέρχονται του σπιτιού, κόβουν από την βάγια ένα κλώνο και ένα κομμάτι κορδέλα (την οποία τοποθετούν στο εικονοστάσι) δίνουν στα παιδιά τον όβολό και απαραίτητα αυγά τα οποία μαζεύουν τα παιδιά μέσα στα καλάθια τους.

Στα σπίτια που έχουν νιόπαντρους δίνεται ο μικρός ξύλινος σταυρός που έχει φτιαχτεί από τα παιδιά. Ο σταυρός είναι σύμβολό δύναμης και δίνει στους νιόπαντρους δύναμη ώστε να παρευρεθούν στον δρόμο του νέου τους βίου.

Αφού οι βάγιες περάσουν από όλα τα σπίτια του χωριού στην συνέχεια καταλήγουν στους φούρνους του χωριού όπου θα γίνουν το άγιο καύσιμο για το ψήσιμο του ψωμιού της Λαμπριάτικης κουλούρας.

Στο τέλος οι δύο ομάδες ανταμώνουν σε προκαθορισμένο μέρος, ενώνουν τις εισπράξεις και τα αυγά και αφού τα μοιράσουν επακριβώς εύχονται ο ένας στον άλλο καλή ανάσταση και αποχωρούν χαρούμενοι που οι ίδιοι έγιναν προάγγελοι του μηνύματος της αναστάσεως του Χριστού.

Ένα έθιμο που μας έρχεται από την Αλησμόνητη Πατρίδα Ίμβρο, και αναβίωνε κάθε χρόνο την Κυριακή των Βαΐων.

Την Κυριακή τω Βαγιώ, όλοι έβγαιναν απ' την εκκλησιά με μια αγκαλιά βάγια. Χαιρετούσαν ο ένας τον άλλο, χτυπώντας ελαφρά την πλάτη με τα πράσινα κλαδιά, και εύχονταν: " Και του χρόνου και καλό Πάσχα". Μετά τον χαιρετισμό, οι πρώτοι που δέχονταν την χαρά του "Ωσαννά" ήταν οι νεκροί. Όλοι επισκέπτονταν τους τάφους των δικών τους και άφηναν επάνω στο "σταυρό" ή την "ταφόπλακα" ένα κλαδί βάγιας.

Στο σπίτι έκαναν ένα σταυρό με βάγια και τον κάρφωναν στο ανώφλι της πόρτας. Εκεί θα έμενε όλο το χρόνο φυλαχτό από το κακό μάτι και την κακιά ώρα. Ένα κλαδί κρέμαζαν επίσης στην πόρτα του στάβλου, της μάντρας, του κήπου.

Kούνιες

Δεν ήταν νοητό να υπάρξει Κυριακή των Βαίων δίχως τις κούνιες. Σε κάθε γειτονιά, όπου υπήρχε μεγάλο δένδρο στήνονταν μια κούνια. Σε ένα γερό κλώνο περνούσαν ένα μακρύ σχοινί και μέ διάφορους τρόπους έφτιαχναν μια κούνια.

Κάθιζαν με τη σειρά ο ένας μετά τον άλλον. Προηγούντο τα κορίτσια και τ' αγόρια έκαναν το χρέος του καβαλιέρου. Στις κούνιες που έκαναν τα παιδιά γινόταν πόλεμος. Ποιος θα ανέβει, πόση ώρα θα καθίσει.

Τα παλιά χρόνια τω Βαγιώ οι δάσκαλοι και οι παπάδες έστελναν τα παιδιά του σχολείου στο χωριό να μαζέψουν αυγά για το Πάσχα. Τα παιδιά έπαιρναν ένα ραβδί που τό έλεγαν "ρουμάνι', στην κορυφή του έδεναν βάγιες ( μυρσίνες), ένα κουδούνι και κόκκινες μεταξωτές κλωστές. Μαζί τους είχαν και ένα καλάθι για να βάζουν τα αυγά.

Όταν έρχονταν σε κάθε σπίτι, στέκονταν μπροστά στην πόρτα και ανεβοκατεβάζοντας το ραβδί για να χτυπά το κουδούνι τραγουδούσαν ένα τραγούδι για να τους δώσει η νοικοκυρά αυγά. Έτσι με αυτά και με αυτά ξεκινούσε η Μεγάλη Εβδομάδα.

Κέρκυρα.

Η λιτανεία της Κυριακή των Βαΐων τελείται σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από την Πανώλη, (θανατικό) από την οποία κινδύνευσε ο πληθυσμός του νησιού, που η φθοροποιός νόσος καταμάστιζε τα νησιά του Ιονίου και την Ιταλία, από την οποία και μεταδόθηκε ο βάκιλος της Πανώλης τον Οκτώβριο του 1629 μ.Χ. Μετά από πάνδημη δέηση στην έκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος ο λοιμός σταμάτησε όταν φως σαν λυχνάρι ξεπρόβαλε πάνω από το καμπαναριό του Αγ. Σπυρίδωνος.

Έτσι, η ημέρα των Βαΐων που έπαυσε ολοσχερώς η νόσος, καθιερώθηκε μετά από αίτηση των συνδικων (εγχώρια αρχή) και θεσπίσματος του Βενετού Βάϊλου Ιωάννη Πριούλη στις 21 Ιουνίου 1630 μ.Χ. , σαν ημέρα λιτάνευσης του Ιερού λειψάνου.

Λαζαρίνα

Το Σάββατο του Λαζάρου (το διάστημα που λειτουργούσαν τα σχολεία το Σάββατο, το έθιμο αυτό γινόταν την Κυριακή των Βαΐων), μετά τη λειτουργία, όλα τα παιδιά κατά ομάδες ξεκινούσαν να τραγουδήσουν σ’ όλα τα σπίτια του χωριoύ «τη Λαζαρίνα». Στα χέρια ένα απ’ τα παιδιά κρατούσε ένα ξύλινο χελιδόνι (χελιδόνα). Όλα τα παιδιά κρατούσαν καλαθάκια στολισμένα. Μέσα εκεί θα μάζευαν τα αυγά που θα τους έδιναν οι νοικοκυρές.

Όλοι μαζί τραγουδούσαν:

Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάια

Ήρθε κι ο Υιός της Βηθανίας

Ο αφέντης μας της Μακαρίας

Που ήσουν Λάζαρε, που ήσουν κρυμμένος

Μέσ’ τη γη βαθιά χωμένος.

Και το στόμα μου πικρό φαρμάκι

Δώστε μου λίγο νεράκι

Να ξεπλύνω το φαρμάκι

Της καρδιάς και των χειλέων ( γενναίων)

Και μη με ρωτάτε πλέον ( έχω βάσανα και κλαίω)

Τι είδες Λάζαρε, τι είδες

Εις τον Άδη όπου πήγες;

Είδα φόβους , είδα τρόμους

Είδα βάσανα και πόνους

Και μια δραχμή στη χελιδόνα

Για να ζήσει το χειμώνα

Λαζαρίνα κουκουτίνα

Βάλε αυγό στην καλαθίνα

Να το φάει η Λαζαρίνα

Την ημέρα την Τετάρτη

Κίνησε ο Χριστός για να ’ρθει

Εις την πόλη Βηθανία

Κλαίει η Μάρθα κι η Μαρία

Κλαίγανε τον αδερφό τους

Τον καλό το Λάζαρό τους

Αν ερχόσουνα Χριστέ μας

Δεν θα πέθαιν’ ο αδερφός μας

Και ο φίλος ο δικός σας.

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάια

Οι πιο μικροί τραγουδούσαν το:

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάια

Ήρθε η Κυριακή που τρών’ τα ψάρια.

Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι

Ήρθε η μάνα σου απ’ το παζάρι (από την πόλη)

Σου ‘φερε χαρτί και καλαμάρι (κομπολόι)

Οι κοτούλες σας αυγά γεννάνε

Κι οι φωλίτσες τους δεν τα χωράνε

Δώστε μας και μας να τα χαρούμε

Και του χρόνου πάλι να τα πούμε.

ή

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάια

Ήρθε η Κυριακή που τρών’ τα ψάρια.

Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι

ήρθε η μάνα σου απ’ το παζάρι (από την πόλη)

σου ‘φερε χαρτί και καλαμάρι (κομπολόι)

Λαζαρίνα κουκουτίνα

Βάλε αυγό στην καλαθίνα

Να το φάει η Λαζαρίνα

Και μια δραχμή στη χελιδόνα

Για να ζήσει το χειμώνα.

Η Κυριακή των Βαΐων ήταν μεγάλη γιορτή για το χωριό. Όλοι πήγαιναν στην εκκλησία. Στο τέλος της λειτουργίας ο παπάς μοίραζε τα βάγια. Επίσης την Κυριακή των Βαΐων τέλειωναν και οι γυναίκες τις «περδίκες», (σ’ άσπρα άβραστα αυγά, με κοντύλι που έσταζε ζεστό κερί, ζωγράφιζαν διάφορες παραστάσεις και κεντίδια. Το κερί με το βράσιμο και το βάψιμο έλειωνε και έμεναν άσπρα τα σχέδια πάνω στο κόκκινο αυγό. Ακόμα και σήμερα σε όλα τα σπίτια του χωριού φτιάχνουν «περδίκες».

ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣ ΠΕΛΛΑΣ

Πηγή:http://agioritikovima.gr

Θερμοκήπια με Νερό από τη Θάλασσα

(Ενα παλιό αλλά πάντα επίκαιρο άρθρο.)

Οταν στα μέσα της δεκαετίας του '80 βρέθηκε να παρατηρεί τη βροχή μέσα από το τζάμι ενός λεωφορείου στο Μαρόκο, στη διάρκεια του ταξιδιού του μέλιτος, ο Τσάρλι Πάτον δύσκολα φανταζόταν ότι μερικές δεκαετίες μετά η ιδέα που πέρασε στιγμιαία από το μυαλό του θα είχε μετατραπεί σε ένα ολόκληρο σχέδιο, το οποίο μέσα στο 2012 φιλοδοξεί να «πρασινίσει» μια ολόκληρη περιοχή ερήμου κοντά στην Ακαμπα της Ιορδανίας, δημιουργώντας μια όαση εκεί που μέχρι πρότινος δεν φύτρωνε ούτε αγκάθι.

Κοιτώντας τη βροχή
Κι όμως, μια απλή παρατήρηση της φύσης πριν από 30 χρόνια ήταν εκείνη που οδήγησε τον Βρετανό ερευνητή, επικεφαλής σήμερα του Seawater greenhouse project και μέλος της ομάδος του Sahara Forest Project, στην πολύ απλή σκέψη της παραγωγής γλυκού νερού με την ίδια ακριβώς διαδικασία και τη βοήθεια απλών τεχνητών μέσων. «Κοιτάζοντας μέσα από το τζάμι του λεωφορείου στο Μαρόκο τις σταγόνες της βροχής να κυλούν, άρχισα να σκέφτομαι γιατί να μην μπορεί κανείς να παράγει γλυκό νερό από τη θάλασσα χρησιμοποιώντας τη θερμότητα, ειδικά σε χώρες με υψηλές θερμοκρασίες και μεγάλη ηλιοφάνεια, δίνοντας έτσι μια λύση στη μεγάλη έλλειψη νερού που υπάρχει εκεί, αποφεύγοντας την υψηλού κόστους σε χρήματα και ενέργεια τεχνολογία της αφαλάτωσης;

Ετσι κάπως γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας των θαλάσσιων θερμοκηπίων, την οποία ο Πάτον σε συνεργασία με τον μηχανικό και φυσικό Φίλιπ Ντέιβις και τον καθηγητή Φυτολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κόβεντρι, Φιλ Χάρις, έθεσε σε εφαρμογή, κατασκευάζοντας το 1995 το πρώτο θαλάσσιο θερμοκήπιο στην Τενερίφη, το οποίο παρήγαγε εξαιρετικούς, όπως λέει ο ίδιος, καρπούς. Ο τρόπος που λειτουργεί το θερμοκήπιο είναι εξαιρετικά απλός και στηρίζεται στη φυσική διαδικασία εξάτμισης του θαλάσσιου νερού. Με τη βοήθεια του θαλάσσιου νερού ο καυτός αέρας της ερήμου ψύχεται και στη συνέχεια υγροποιείται, δημιουργώντας εντός του θερμοκηπίου ένα δροσερό και υγρό περιβάλλον, κατάλληλο για τις αγροτικές καλλιέργειες. Παράλληλα, ο ζεστός αέρας, περνώντας μέσα από ειδικούς σωλήνες συναντάται με το θαλάσσιο νερό, το οποίο εξατμίζεται και επιστρέφει ως πόσιμο. Η παραγόμενη ποσότητα γλυκού νερού αρκεί για να χρησιμοποιηθεί και εκτός θερμοκηπίου, δημιουργώντας ένα μικροκλίμα, το οποίο επιτρέπει την καλλιέργεια και των γύρω εδαφών. Μετά την επιτυχία του θαλασσίου θερμοκηπίου στην Τενερίφη, η εταιρεία του Πάτον προχώρησε στην υλοποίηση αντίστοιχων πιλοτικών προγραμμάτων στο Αμπου Ντάμπι και στο Ομάν, ενώ το 2009 υπέγραψε το πρώτο της εμπορικό συμβόλαιο για την κατασκευή ενός θερμοκηπίου 2.000 τ.μ. στο Πορτ Αγκούστα της Αυστραλίας, το οποίο, δύο χρόνια μετά, παρήγαγε τις πρώτες ντομάτες του.

Ο ίδιος ο Πάτον θεωρεί πως η χρήση της τεχνολογίας των θερμοκηπίων με θαλάσσιο νερό αποτελεί μια απάντηση στην τεράστια οικολογική καταστροφή που προκαλούν θερμοκήπια όπως αυτά που έχουν κατασκευαστεί στη νότια Ισπανία τα τελευταία 20 χρόνια και τα οποία έχουν εξαντλήσει όλους τους υδάτινους πόρους της περιοχής, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος της χώρας να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ξηρασίας. Αν αντί για την παραδοσιακή τεχνολογία, τα θερμοκήπια αυτά χρησιμοποιούσαν θαλάσσιο νερό, η χρήση τους θα ήταν απολύτως βιώσιμη για τις περιοχές αυτές που σήμερα κινδυνεύουν από την ξηρασία, υποστηρίζει.

Ο συνδυασμός της τεχνολογίας αυτής με τη χρήση ηλιακής ενέργειας παραγόμενης από κάτοπτρα γέννησε το Sahara Forest Project το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει, και το πρώτο στάδιό του αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί εντός του 2012, στην Ακαμπα της Ιορδανίας, με τη χρηματοδότηση της κυβέρνησης της Νορβηγίας. Τον Ιούνιο του 2010, το πρότζεκτ παρουσιάστηκε στον βασιλιά Αμπντάλα της Ιορδανίας, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Οσλο, ο οποίος προσκάλεσε στη συνέχεια την ομάδα του SFP να επισκεφθεί τη χώρα του προκειμένου να συμφωνήσουν στην υλοποίηση του προγράμματος που θα οδηγήσει τελικά στο «πρασίνισμα» της ερήμου, με την παραγωγή κηπευτικών προϊόντων αλλά και καρπών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βιοκαύσιμα.

Οπως εξηγούν οι ειδικοί, αντίθετα με τα φωτοβολταϊκά συστήματα, τα οποία μετατρέπουν το ηλιακό φώς σε ηλεκτρική ενέργεια, τα κάτοπτρα που χρησιμοποιούνται εδώ συγκεντρώνουν το ηλιακό φώς σε σωλήνες γεμάτους υγρό, το οποίο βράζει και στη συνέχεια θέτει σε λειτουργία μια γεννήτρια που παράγει ηλεκτρική ενέργεια, η οποία χρησιμοποιείται από το θερμοκήπιο, το οποίο με τη σειρά του παρέχει στο σύστημα αυτό το νερό που απαιτείται για τη λειτουργία του.

Πρασίνισμα της ερήμου
Θα μπορούσε άραγε η τεχνολογία αυτή να αλλάξει το πρόσωπο του πλανήτη, πρασινίζοντας περιοχές που μέχρι σήμερα ήταν τελείως άγονες; Σύμφωνα με τον Πάτον, θεωρητικά τουλάχιστον, η Σαχάρα θα μπορούσε να γίνει και πάλι πράσινη, όπως ήταν και πριν από 6.000 χρόνια. Για τον ίδιο πάντως, το να πείσει τους κατοίκους και τις κυβερνήσεις των χωρών της Βόρειας Αφρικής για παράδειγμα ότι η καλλιέργεια κηπευτικών είναι δυνατή ακόμη και στην έρημο, είναι πραγματικά μια μεγάλη πρόκληση.

(από την Καθημερινή της Κύπρου)

Εξαγωγές νωπών οπωροκηπευτικών για την εβδομάδα 24 εως 30/3/2018

Συνεχίσθηκαν οι εξαγωγές πορτοκαλιών και μανταρινιών, με μικρές ποσότητες αφ’ ενός λόγω της κάλυψης της ζήτησης και αφ’ ετέρου λόγω της μικροκαρπίας και μη ανταπόκρισης της υφιστάμενης ηρτημένης παραγωγής στις απαιτήσεις των καταναλωτικών αγορών.

Οι εξαγωγές ακτινιδίων συνεχίσθηκαν με καλή ροή για την εποχή που κάλυψαν τις ανάγκες λόγω Πάσχα των Καθολικών. Οι μέχρι σήμερα ποσότητες εξαγωγών καταγράφουν για άλλη μια εβδομάδα ρεκόρ με 140.460 τόνους, έναντι 99.916 πέρσι και αναμένεται ότι μέχρι τέλος της εμπορικής περιόδου (30/9) θα επαναλαμβάνεται η υπέρβασή του. Το εκτιμώμενο ύψος των εξαγωγών αναμένεται να υπερβεί τους 150.000 τόνους.

Επίσης συνεχίστηκαν οι εξαγωγές μήλων και οι εξαγωγές αγγουριών και τοματών, αλλά και φραουλών με εξαγωγές από 1/1 μέχρι 26/3/2018 στο ύψος των 10.259 τόνων έναντι 3.765 τόννων πέρσι, με προοπτικές ρεκόρ.

Η ροή των εξαγωγών τις επόμενες  ημέρες εκτιμάται ότι θα είναι φθίνουσα και οι διαμορφούμενες τιμές σε όλα τα νωπά οπωροκηπευτικά είναι σταθερές για τα κατάλληλα προς εξαγωγή προϊόντα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Στατιστικής του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, οι εξαγωγές νωπών οπωροκηπευτικών για την εβδομάδα 24/3 - 30/3/2018, είναι οι εξής:
Πορτοκάλια 256.933 τόνοι έναντι αντίστοιχων περσινών 262.310 τόνων
Μανταρίνια 93.213 τόνοι έναντι αντίστοιχων περσινών 80.673 τόνων
Λεμόνια 8.836 έναντι αντίστοιχων περσινών 2.902 τόνων
Γκρέιπ Φρουτ 391 τόνοι έναντι αντίστοιχων περσινών 388 τόνων
Μήλα 41.537 τόνοι έναντι αντίστοιχων περσινών 58.589 τόνων
Αγγούρια 32.835 έναντι αντίστοιχων περσινών 24.890 τόνων
Ακτινίδια 140.460 τόνοι έναντι αντίστοιχων περσινών 99.916 τόνων

Πηγή:http://www.agrotypos.gr

Πότε θα ανέβει η τιμή του ελαιολάδου - Οι εκτιμήσεις της αγοράς

Μετά από μια περίοδο κάμψης, φαίνεται πως η τιμή του λαδιού το επόμενο χρονικό διάστημα θα πάρει και πάλι την ανιούσα

Αυτό επισήμανε το μέλος της ΟΑΣΝΗ Μιχάλης Καμπιτάκης, μιλώντας στο «Ράδιο Κρήτη», τονίζοντας πως τα μηνύματα από την αγορά της Ισπανίας, με τις τελευταίες πράξεις που έχουν γίνει στη χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου (που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα) είναι θετικά.

 

Συγκεκριμένα ο κ. Καμπιτάκης σημείωσε πως μπορεί αυτή τη στιγμή η τιμή του λαδιού να μην ξεπερνά τα 3.10 ευρώ το κιλό, για λάδι οξύτητας τριών γραμμών, όμως αν όλα πανε καλά, τότε θα έχουμε στο μέλλον, άμεσα, αύξηση της.

 

«Κλειδί» για να έρθει πιο γρήγορα αυτή η άνοδος, είναι να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους, όλοι όσοι έχουν λάδι «ακοπο». Οσοι δηλαδή δεν το έχουν πουλήσει ως σημερα, καλό είναι να μην το διαθέσουν προς πώληση αυτή την περίοδο. Να το κρατήσουν και - αν είναι ανάγκη- να δώσουν μόνο την απαραίτητη ποσότητα.

 

Και αυτό γιατί όπως λέει, ένα ενδεχόμενο μαζικό πούλημα ποσότητας ελαιολάδου δε θα οδηγήσει στην άμεση επιθυμητή εξέλιξη, που είναι η άνοδος της τιμής.

 

Σχετικά με τις τιμές του ελαιολάδου, μπορείτε να τις δείτε παρακάτω, μέσα από τον πίνακα που εκδίδει ο ΣΕΔΗΚ.

ekriti.gr

«Κόκκινα» δάνεια: Ποιοι αγρότες δικαιούνται «κούρεμα» έως και 60% στις οφειλές τους

ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ 2018 - ΟΛΕΣ ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ

Κόκκινα δάνεια | Αγρότες: Από την 1η Μαΐου 2018 αναμένεται να ανοίξει η ηλεκτρονική πλατφόρμα για τη ρύθμιση των μη εξυπηρετούμενων («κόκκινων») δανείων που είχαν δοθεί σε αγρότες από την πρώην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος (ΑΤΕ) και εκτιμώντας σε ποσό ύψους περίπου 3 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Έθνος», στις σχετικές ανακοινώσεις προέβη ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Βασίλης Κόκκαλης, αμέσως μετά το Πάσχα θα ξεκινήσει καμπάνια ενημέρωσης για αγρότες και κτηνοτρόφους, η οποία θα εκπονείται από τα Κέντρα Υποστήριξης Δανειοληπτών.

Τι προβλέπουν οι νέες ρυθμίσεις στα «κόκκινα» δάνεια των αγροτών

Εξάλλου, όπως ανακοίνωσε ο κ. Κόκκαλης, το «πακέτο» των ευνοϊκών ρυθμίσεων φέρει και την υπογραφή της Τράπεζας της Ελλάδος και προβλέπει – μεταξύ άλλων – τα εξής:

• Η επαναδραστηριοποίηση του γνωστού Νόμου 3259/2004 των πανωτοκίων, σύμφωνα με τον οποίο, για οποιαδήποτε αμφιβολία ή ένσταση έχουν οι αγρότες, θα εξετάζεται ο φάκελός τους για πανωτόκια.
• Δυνατότητα διαγραφής («κουρέματος») κεφαλαίου έως και 60% και διαγραφή όλων των τόκων. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως θα μπορούν οι αγρότες να πληρώσουν εφάπαξ ένα ποσοστό της οφειλής τους και να «καθαρίσουν» μια κι έξω με το υπόλοιπο χρέος τους, με «κούρεμα» 60%.
• Δυνατότητα ρύθμισης του δανείου με χαμηλά επιτόκια και διάρκεια ζωής έως και 10 έτη, με «κούρεμα» έως 40%.

Οι αιτήσεις για ένταξη των οφειλετών στο παραπάνω ευνοϊκό καθεστώς θα αρχίσουν στις 2 Μαΐου. Η διαδικασία θα υλοποιηθεί είτε μέσω του TAXIS ή μέσω της πλατφόρμας του εξωδικαστικού συμβιβασμού.

Read more: http://www.newsbomb.gr/oikonomia/