Νέα παράνοια με νομοσχέδιο για το ψάρεμα

 

Όλοι μας έχουμε επίγνωση ότι στα βάθη της Αιτωλοακαρνανίας, απ’ όπου έλκει την καταγωγή του ο υπουργός ανάπτυξης Σπήλιος Λιβανός, και στις Σέρρες, πατρίδα της υφυπουργού Φωτεινής Αραμπατζή, η θάλασσα πέφτει λίγο… μακριά.

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Στο κάτω κάτω, κανείς υπουργός δεν είναι υποχρεωμένος να παίζει στα δάχτυλα το αντικείμενο του χαρτοφυλακίου του, όταν πρωτοαναλαμβάνει καθήκοντα. Το πρόβλημα είναι ποιους ρωτάει για να μάθει. Και στην περίπτωση του νέου νομοσχεδίου για το ερασιτεχνικό ψάρεμα, είναι ολοφάνερο ότι τα δύο αυτά κυβερνητικά αστέρια ρώτησαν είτε τον χασάπη της γειτονιάς τους είτε τίποτα παλαβούς από αυτούς που θέλουν να μας απαγορεύσουν να τρώμε ψάρια (ελευθέρας βοσκής…) επειδή… υποφέρουν πάνω στο αγκίστρι!

Πρόκειται για το δεύτερο συνεχόμενο κρούσμα απόλυτου παραλογισμού μετά το νομοσχέδιο για τις υποχρεωτικές στειρώσεις των ζώων συντροφιάς, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτή η κυβέρνηση υιοθετεί ιδεοληψίες ακραίων «βιγκανιστών» ή, ακόμη χειρότερα, έχει βάλει στο στόχαστρο πατροπαράδοτες δραστηριότητες αναψυχής στη φύση, όπως το κυνήγι και το ψάρεμα. Οπως και να έχει το πράγμα, η διαχείριση θεμάτων που αφορούν εκατομμύρια συμπολίτες μας από αδαείς υπουργούς και εμμονικούς μανδαρίνους οδηγεί σε επικίνδυνες νομικές αυθαιρεσίες που προσεγγίζουν το όριο του γελοίου, αλλά και του εξοργιστικού.

Είχα πολλές φορές την ευκαιρία να διαπιστώσω την υποδειγματική συνεργασία των εκάστοτε υπουργών και υφυπουργών Γεωργίας με τους κυνηγετικούς φορείς. Πολιτικοί από διαφορετικά κόμματα, με εντελώς ετερόκλητες ιδεολογικές καταβολές, από τον καθαρόαιμο δεξιό Κώστα Κιλτίδη μέχρι τον αριστερό Σωκράτη Φάμελλο του ΣΥΡΙΖΑ, ενημερώνονταν σωστά, έμπαιναν γρήγορα στην ουσία του ζητήματος και αφουγκράζονταν τις ιδιαίτερες ανησυχίες των ανθρώπων της υπαίθρου, σεβόμενοι την επιθυμία τεράστιων κοινωνικών ομάδων, όπως αυτές των φίλων του κυνηγιού και της ερασιτεχνικής αλιείας.

Όλοι σχεδόν που πέρασαν από αυτές τις θέσεις, με ξεχωριστό τον αείμνηστο Βαγγέλη Μπασιάκο, έσπευδαν να συμβουλευτούν πρώτα και από τους «υπηρεσιακούς» τους ίδιους τους ανθρώπους που διακονούν αυτές τις παραδοσιακές δραστηριότητες. Η μονολιθική… ασχετοσύνη ήταν προνόμιο μονάχα της περιόδου Σημίτη, που προσομοιάζει, δυστυχώς, πολύ σε πρόσωπα και πράγματα με τη σημερινή.

Αν δεν ήταν ο Κερκυραίος Γιώργος Δρυς, ο τότε πρωθυπουργός μάλλον θα είχε καταργήσει το κυνήγι και το ψάρεμα ως δραστηριότητες… μη συνάδουσες με το νέο ευρωπαϊκό πολιτισμικό γίγνεσθαι. Τελικά όμως κανείς δεν τόλμησε να τα βάλει με το μεράκι του λαού. Ακόμη και οι αντίστοιχοι υπουργοί του Γιωργάκη κατάφεραν να υπερκεράσουν τις νεωτερικές τρέλες της «πράσινης ανάπτυξης», που προνοούσε μία φύση αποστειρωμένη από τις ενοχλητικές «ερασιτεχνικές» ασχολίες του Ελληνα.

Οι σημερινοί λοιπόν όχι μόνο είναι φανερό ότι δεν ρώτησαν κάποιον που να ξέρει, αλλά αποφάσισαν να πρωτοστατήσουν στη σκληρή γραμμή απαγορεύσεων, εισάγοντας μία σειρά από κωμικοτραγικές επινοήσεις.

Το περιβόητο νομοσχέδιο, που δημοσιοποιήθηκε αιφνιδιαστικά, μπαίνοντας στη διαδικασία της διαβούλευσης με περιθώριο ελάχιστων ημερών, αρχίζει με τη βαρύγδουπη διατύπωση ότι ως ερασιτεχνικό ψάρεμα «νοείται η αλιευτική, μη εμπορική δραστηριότητα στο πλαίσιο της οποίας αλιεύονται έμβιοι υδρόβιοι πόροι για αναψυχή, τουρισμό ή άθληση». Κανείς δεν σκέφτηκε να προσθέσει και τη… βρώση. «Να πιάσω ένα ψαράκι, να φάει το παιδί μου, να βγάλω έναν θαλασσινό μεζέ, να ψήσω με τους φίλους μας». Αυτό το απλό δεν περνάει από το μυαλό τους. Γιατί απλούστατα δεν έχουν ιδέα από τα γούστα και τις ανάγκες του απλού λαού αυτής της χώρας. Το ψάρι σώνει και καλά πρέπει να το πληρώσεις…

Στην συνέχεια αρχίζουν οι φαιδρότητες, με πρώτη την απαγόρευση του «ζωντανού δολώματος» για τους ερασιτέχνες. Δηλαδή ο «καλαμάς» δεν θα μπορεί να δολώνει σκουλήκι. Θα κάνει casting με… ζύμη. Και ο μάστορας της συρτής δεν θα μπορεί να δολώνει ζωντανή σουπιά για να πιάσει ένα ψάρι της προκοπής. Θα βάζει την πλαστική, γιατί η κανονική… πονάει. Κατά την ίδια έννοια που το λαμπραντόρ απαγορεύεται να μπαίνει στη θάλασσα χωρίς το λουρί του, για… εγγυημένο πνίξιμο, όπως προβλέπει το αντίστοιχης παράνοιας νομοσχέδιο για τα κατοικίδια.

Απαγορεύεται επίσης να ρίχνεις το δόλωμα μακριά χρησιμοποιώντας ένα τηλεκατευθυνόμενο βαρκάκι σαν κι αυτά που έχουν τα πιτσιρίκια. Αθέμιτος ανταγωνισμός γαρ…

Ενας μεροκαματιάρης δηλαδή, που δεν διαθέτει χρήμα για βάρκα, στερείται του δικαιώματος να ψαρέψει λίγο πιο έξω από την ακτή με αυτή τη συσκευούλα που, ας σημειωθεί, θέλει και ιδιαίτερη τεχνική για να την κουμαντάρεις.

Πάμε και στους ψαροντουφεκάδες. Άλλος ένας μήνας άσκοπης απαγόρευσης για τους ερασιτέχνες! Μετά τον Μάιο το νομοσχέδιο απαγορεύει την υποβρύχια αλιεία και τον Απρίλιο! Για την προστασία -υποτίθεται- της αναπαραγωγής των ψαριών.

Λίγο να ξέρεις από ψάρια και να τα έχεις πιάσει αβγωμένα, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που ονομάζουν οι επιστήμονες «αναπαραγωγική περίοδος» δεν είναι ενιαία και συγκεκριμένη για κάθε είδος. Για να είναι σίγουροι, όμως, μειώνουν και το επιτρεπόμενο βάρος της ψαριάς στη νόμιμη περίοδο και υποχρεώνουν τον ψαροντουφεκά για ένα «μαύρο» (ροφός – στήρα – σφυρίδα) σε κάθε έξοδο. Είναι τόσο πανάσχετοι, που δεν έχουν καταλάβει ότι ο μέσος ελεύθερος δύτης μπορεί να κάνει και δέκα εξόδους χωρίς να διασταυρωθεί με «μαύρο» επιτρεπόμενου μεγέθους. Στην 11η που θα έχει την τύχη να ανταμωθεί με δύο, είναι υποχρεωμένος να «απέχει». Αυτά, βεβαίως, για τους νόμιμους… Οι παράνομοι οργιάζουν.

Η φιλοσοφία αυτού του νομοσχεδίου, που έχει και άλλες ανεφάρμοστες «πρόνοιες», υπηρετεί -υποτίθεται- την προστασία του ενάλιου πλούτου. Σοβαρά, κύριε Λιβανέ; Σοβαρά, κυρία Αραμπατζή; Ποιον ακριβώς κοροϊδεύετε; Γιατί από ψάρεμα μπορεί να μη σκαμπάζετε, αλλά φαντάζομαι σε ψαροταβέρνες έχετε πάει, για να μην πω στα κυριλέ «ψαράδικα» που συνήθως υποδέχονται τους υπουργούς. Εκεί λοιπόν, αν κάνατε τον κόπο να πάτε μέχρι το ψυγείο, θα είδατε πολλά ψάρια τρυπημένα από καμάκι. Μπορεί να σας τα διαφήμισαν και οι μαγαζάτορες: «Πρώτο πράγμα, από ψαροντούφεκο». Αλλά όχι απαραίτητα και… πρώτο μπόι. Μαζί με τα μεγάλα, και στηρίτσες μεριδιάρικες των 400 γραμμαρίων.

Τα αλιεύματα αυτά, που σερβίρονται αφειδώς και στις τουριστικές περιοχές, αποτελούν καραμπινάτη αγορανομική παράβαση, αφού απαγορεύεται ρητά να πωλούνται προϊόντα ερασιτεχνικού ψαρέματος. Και στην περίπτωση της υποβρύχιας αλιείας, τις περισσότερες φορές αλιεύονται με παράνομο τρόπο (μπουκάλες, βραδινό). Αν λοιπόν τόσο κόπτονται για την προστασία των αλιευμάτων οι αρμόδιοι υπουργοί, θα άρχιζαν από εκεί. Μαχαίρι στην πώληση ψαριών χτυπημένων από ψαροντούφεκο. Και αυστηρότατες ποινές για τα εστιατόρια που τα σερβίρουν. Μόνο που αυτό χαλάει την τουριστική πολιτική του Θεοχάρη. Και οι ξένοι επισκέπτες τι θα φάνε;

Λοιπόν, ας μην κοροϊδευόμαστε. Δεν έχει καμία σχέση με την προστασία των αλιευμάτων αυτό το νομοσχέδιο-έκτρωμα. Εντάσσεται στον πόλεμο εναντίον πατροπαράδοτων ερασιτεχνικών δραστηριοτήτων που δεν ταιριάζουν στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης. Αυτής που θα μας υπαγορεύει σε λιγάκι πόσες μπριζόλες θα τρώμε τον μήνα. Τουλάχιστον όμως, ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού προς τα εκατομμύρια ερασιτέχνες ψαράδες αυτής της χώρας, ας κόψουν το δούλεμα οι κύριοι της κυβέρνησης. Προσβάλλουν άγαρμπα τη νοημοσύνη μας…

ΠΗΓΗ

Και δεν κουνιέται φύλλο!!! Απαγορεύουν και τα αυτονόητα στην Ελλάδα: Στο στόχαστρο το ερασιτεχνικό ψάρεμα! Απαγορεύσεις στο ψαροντούφεκο

Σε αναίτιες ριζικές αλλαγές στο ερασιτεχνικό ψάρεμα προχωρά το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης θέτοντας σε διαβούλευση σχέδιο Προεδρικό Διάταγμα σχετικά με τους όρους και τις προϋποθέσεις της άσκησης ερασιτεχνικής και αθλητικής αλιείας, καθώς πλέον απαγορεύονται, χωρίς να κουνηθεί φύλλο, αυτονόητες δραστηριότητες.

Συγκεκριμένα, το ΥΠΑΑΤ έθεσε σε διαβούλευση σχέδιο Π/Δ σχετικά με τους όρους και προϋποθέσεις άσκησης ερασιτεχνικής και αθλητικής αλιείας από τις 24/5/2021 έως την 4/6/2021. Όλοι οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αναρτήσουν τα σχόλιά τους στην ιστοσελίδα: pconsult.minagric.gr/index.php/el/.

Το σχέδιο Π/Δ που τίθεται σε διαβούλευση αποσκοπεί στον εκσυγχρονισμό του υφιστάμενου κανονιστικού πλαισίου, ώστε να αποσαφηνίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις της άσκησης ερασιτεχνικής και αθλητικής αλιείας, κατά τρόπο που να λαμβάνει υπόψη του τις σύγχρονες προκλήσεις που ο τομέας της αλιείας αντιμετωπίζει, όπως η προστασία των αλιευτικών αποθεμάτων. Βούληση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Σπήλιου Λιβανού είναι μέσα από τις παρατηρήσεις και τα σχόλια των πολιτών να εξασφαλισθεί η αντικειμενικότερη και δικαιότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ερασιτεχνική και αθλητική αλιεία.”

Επιγραμματικά προτείνονται για αλλαγή τα εξής:

• Παραγάδι, ως 150 αγκίστρια η βάρκα ανεξάρτητα με τον αριθμό των ερασιτεχνών αλιέων (από 300 που ήταν το προηγούμενο όριο).

• Απαγορεύει τους ηλεκτρικούς μηχανισμούς. Πιο συγκεκριμένα: «Απαγορεύεται η χρήση μηχανισμών για την ανάκτηση νήματος ή πετονιάς, οι οποίοι έχουν ως κινητήριο δύναμη άλλη από την μυϊκή δύναμη του αλιέα.»

• Απαγορεύεται η ερασιτεχνική αλιεία με χρήση ζωντανού δολώματος!

• Για το ψαροτούφεκο απαγορεύεται ο Απρίλιος εκτός από τον Μάιο.

• Από 5 κιλά, το ανώτερο όριο προτείνεται στα 4 κιλά, συν ένα άτομο ανεξαρτήτως βάρους, όπως και ποσοτικοί περιορισμοί κατά είδος, (έως 1 ψάρι Ροφό, 2 πίγκες και λοιπά «μαύρα», 3 συναγρίδες, 3 φαγκριά – τσαούσια, 2 χταπόδια κλπ. Δείτε περισσότερα στο Άρθρο 6).

Οι διαταξεις του νομοσχεδίου:

Άρθρο 7

Γ. Υποβρύχια ερασιτεχνική αλιεία

1. Επιτρέπεται η υποβρύχια ερασιτεχνική αλιεία από ελεύθερους δύτες, χωρίς την χρήση μηχανικών συσκευών υποβοήθησης της κατάδυσης, που καταδύονται με άπνοια και με την χρήση καμακιού χειρός ή συσκευής που εκτοξεύει υποβρυχίως καμάκι ή βέλος (ψαροντούφεκο), εφ’ όσον η δύναμη εκτόξευσης οφείλεται σε όπλιση της συσκευής από τον δύτη, με χρήση αποκλειστικά της μυϊκής του δύναμης.

2. Απαγορεύεται η υποβρύχια ερασιτεχνική αλιεία με ψαροντούφεκο:
α) Από την δύση έως την ανατολή του ηλίου.
β) Τους μήνες Απρίλιο και Μάϊο κάθε έτους
γ) Από ανηλίκους που δεν έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας τους.
δ) Σε απόσταση μικρότερη από διακόσια (200) μέτρα από:
δα) Τα σημεία που κολυμπούν λουόμενοι.
δβ) Λιμενικά έργα, ναυτιλιακές σημάνσεις, σκάφη ή άλλα πλωτά μέσα αλιείας και αγκυροβολημένα πλοία μήκους άνω των είκοσι (20) μέτρων. Δεν περιλαμβάνεται σε αυτά το πλωτό μέσο που χρησιμοποιείται από τον ερασιτέχνη αλιέα, για την άσκηση υποβρύχιας αλιείας.
ε) Σε θαλάσσιες ζώνες διέλευσης σκαφών, εντός λιμένων και αλιευτικών καταφυγίων, καθώς και σε εισόδους-εξόδους λιμένων ή αγκυροβολίων.
στ) Με την χρήση υποβρύχιου φωτός.

3. Επιτρέπεται η υποβρύχια ερασιτεχνική αλιεία με καμάκι χειρός ή ψαροντούφεκο από ανηλίκους που έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας τους, εφ’ όσον εποπτεύονται από ενήλικα ελεύθερο δύτη που τα συνοδεύει. Εφόσον ο συνοδός δεν είναι από τα πρόσωπα που ασκούν γονική μέριμνα του ανηλίκου απαιτείται η έγγραφη συγκατάθεση του προσώπου ή των προσώπων αυτών.

4. Απαγορεύεται στους ερασιτέχνες υποβρύχιους αλιείς:
α) Να αφαιρούν αλιεύματα από τα αλιευτικά εργαλεία άλλων αλιέων.
β) Να φέρουν οπλισμένα ψαροντούφεκα έξω από την θάλασσα.
γ) Να χρησιμοποιούν οποιαδήποτε μορφή καταδυτικής συσκευής παροχής αέρα από σκάφος ή φορητή αυτόνομη καταδυτική συσκευή. Τα μέσα άσκησης ερασιτεχνικής αλιείας απαγορεύεται να φέρουν τέτοιες συσκευές.

5. Οι ερασιτέχνες αλιείς καθ΄ όλη τη διάρκεια διενέργειας υποβρύχιας αλιείας στη θάλασσα, υποχρεούνται να φέρουν έναν επιπλέοντα σημαντήρα χρώματος κίτρινου, που θα φέρει σημαία κίτρινη με διαγώνια κόκκινη γραμμή, στην οποία θα αναγράφονται τα ψηφία Υ.Δ. (Υποβρύχια Δραστηριότητα). Ο σημαντήρας πρέπει να είναι ορατός με ήρεμη θάλασσα και κανονικές συνθήκες φωτισμού και ατμοσφαιρικής διαύγειας, από απόσταση 300 τουλάχιστον μέτρων.

6. Εάν ο αλιέας που ασκεί υποβρύχια αλιεία συνοδεύεται από πλωτό μέσο, η σημαία της παρ. 5 πρέπει να είναι στερεωμένη σε εμφανές σημείο επάνω στο πλωτό μέσο. Ο αλιέας κατά τη διάρκεια της υποβρύχιας αλιείας, πρέπει να κινείται σε μία ακτίνα 50 μέτρων από τον σημαντήρα ή το πλωτό μέσο.

7. Απαγορεύεται η προσέγγιση σκάφους σε απόσταση μικρότερη των 150 μέτρων από σημαντήρα ή από πλωτό μέσο που συνοδεύει αλιέα ο οποίος διενεργεί υποβρύχια αλιεία.

Ποσοτικοί περιορισμοί αλιευμάτων (ΑΡΘΡΟ 6)

1. Κάθε ερασιτέχνης αλιέας επιτρέπεται να αλιεύει συνολικά μέχρι τέσσερα (4) κιλά αλιεύματα ανά ημέρα, συν ένα επιπλέον άτομο ανεξαρτήτως βάρους. Οι παραπάνω ποσότητες δεν πρέπει να υπερβαίνονται ανά πάσα στιγμή.

2. Στα αλιεύματα της παρ. 1 επιτρέπεται να περιλαμβάνονται, εφόσον δεν παραβιάζεται η οριζόμενη στην παράγραφο αυτή μέγιστη ποσότητα αλιευμάτων:

α) έως 1 άτομο ροφοειδών (Epinephelus spp) έως δύο (2) άτομα του είδους πίγγα (πίγκα) (Mycteroperca rubra) και συνολικά έως δύο (2) άτομα από όλα τα είδη της παρούσης περίπτωσης

β) έως τρία (3) άτομα του είδους συναγρίδα (Dentex dentex) έως τρία (3) άτομα του είδους φαγκρί (Pagrus pagrus) έως τρία (3) του είδους τσαούσι (τσαούσης) (Dentex gibbosus) και συνολικά έως τρία (3) άτομα από όλα τα είδη της παρούσας περίπτωσης

γ) έως δύο (2) άτομα του είδους χταπόδι (Octopus vulgaris) έως δύο (2) άτομα του είδους κολοχτύπα (αστακούδια) (Scyllarides lattus).

3. Επιπλέον των οριζόμενων στην παρ. 1, επιτρέπεται η αλιεία μέχρι είκοσι (20) συνολικά ατόμων αχινών (Paracentrotus lividus) ανά ημέρα και ανά ερασιτέχνη αλιέα και μέχρι τριάντα (30) συνολικά ατόμων αχινών ανά ημέρα και ανά μέσο άσκησης ερασιτεχνικής αλιείας.

4. Δεν υπόκειται σε περιορισμούς η ερασιτεχνική αλιεία των ακολούθων, ειδών: -Γερμανός (Siganus luridus) -Λαγοκέφαλος (Lagocephalus sceleratus) -Λεοντόψαρο (Pterois miles)

Με πληροφορίες dikaiologitika. gr

Γλυστρίδα ή Αντράκλα: Ένα αρχαίο θεραπευτικό φυτό με πλούσιες ιδιότητες

 

Η γλυστρίδα, αντράκλα , τρέβλο Portulaca oleracea, βρίσκεται στην κορυφή του καταλόγου των φυτών με υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Ε, Α και ωμέγα-3 λιπαρό οξύ που ονομάζεται άλφα-λινολενικό οξύ (ALA). Ερευνητικές μελέτες δείχνουν ότι η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο στεφανιαίας καρδιακής νόσου, προστατεύουν πιθανώς από τον καρκίνο, τις φλεγμονώδεις παθήσεις, εγκεφαλικού επεισοδίου, και να βοηθήσει στην πρόληψη της ADHD, αυτισμό, και άλλα αναπτυξιακά προβλήματα στα παιδιά. 100 γραμμάρια φρέσκα φύλλα γλυστρίδας παρέχει περίπου 350 mg άλφα-λινολενικό οξύ, διαθέτει δηλαδή δεκαπέντε φορές περισσότερα ωμέγα-3 από ό,τι τα περισσότερα μαρούλια που κυκλοφορούν στο εμπόριο.

Είναι μια εξαιρετική πηγή βιταμίνης Α, (1320 IU / 100 g, παρέχει 44% της ΣΗΔ). Ένα φλιτζάνι (250 ml) βρασμένα φύλλα περιέχουν 90 mg ασβεστίου, 561 mg καλίου, και πάνω από 2.000 IUs της βιταμίνης Α. Η βιταμίνη Α είναι ένα γνωστό ισχυρό φυσικό αντιοξειδωτικό και απαραίτητη βιταμίνη για την όραση. είναι επίσης αναγκαία για τη διατήρηση και το δέρμα. Η κατανάλωση βιταμίνης Α είναι γνωστό οτι βοηθάει στην προστασία από καρκίνο του πνεύμονα και της στοματικής κοιλότητας. Η Γλυστρίδα παρέχει έξι φορές περισσότερη βιταμίνη Ε από το σπανάκι και επτά φορές περισσότερη βήτα καροτίνη από τα καρότα. Είναι επίσης πλούσια σε βιταμίνη C, μαγνήσιο, ριβοφλαβίνη, κάλιο και φώσφορο και γλουταθειόνης.

Ένα φλιτζάνι μαγειρεμένη αντράκλα έχει 25 χιλιοστά του γραμμαρίου (20 τοις εκατό της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης) της βιταμίνης C.Επίσης περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β όπως η ριβοφλαβίνη, νιασίνη, πυριδοξίνη και τα καροτενοειδή, καθώς και μέταλλα, όπως σίδηρο, μαγνήσιο, ασβέστιο, κάλιο, χαλκό και μαγγάνιο. Επιπλέον, υπάρχουν στην γλυστρίδα δύο τύποι βηταλαϊνης αλκαλοειδείς χρωστικές ουσίες, οι κοκκινωπές βήτα-κυανίνες και οι κίτρινες βήτα-ξανθίνες. Και οι δύο τύποι χρωστικών είναι ισχυρά αντι-οξειδωτικά και έχουν βρεθεί να έχουν αντί-μεταλλαξιογόνες ιδιότητες σε εργαστηριακές μελέτες.

Τη νύχτα τα φύλλα παγιδεύουν διοξειδίο του άνθρακα, το οποίο μετατρέπεται σε μηλικό οξύ (η αρχή της όξυνσης μήλων), και, την ίδια ημέρα, το μηλικό οξύ μετατρέπεται σε γλυκόζη. Όταν η συγκομιδή γίνει νωρίς το πρωί, τα φύλλα έχουν δέκα φορές μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε μηλικό οξύ, (το μηλικό οξύ βοηθάει στην διάσπαση απο τις πέτρες στην χολή), όμως όταν η συγκομιδή γίνει αργά το απόγευμα, έχουν μια σημαντικά πιο πικάντικη γεύση.

Μισό φλιτζάνι φύλλα γλυστρίδας περιέχουν 910 mg οξαλικού οξέος, μια ένωση που εμπλέκεται στο σχηματισμό των λίθων των νεφρών. 100 g φρέσκα φύλλα περιέχουν 1,31 g οξαλικού οξέος,περισσότερο από ό, τι στο σπανάκι (0,97 g / 100 g) και μανιόκα (1,26 g / 100 g). Ως εκ τούτου, άτομα με πέτρες του ουροποιητικού συστήματος καλό είναι να αποφεύγουν την κατανάλωση γλιστρίδας και ορισμένα λαχανικά που ανήκουν στην οικογένεια των Amaranthaceae και οικογένεια Brassica. Η επαρκής πρόσληψη νερού επομένως, συνιστάται να διατηρηθεί η κανονική παραγωγή ούρων.

Η μαγειρεμένη αντράκλα μειώνει τη συνολική περιεκτικότητα σε διαλυτό οξαλικό οξύ κατά 27%. Μια αλλη ιδιότητα της γλυστρίδας είναι οτι συστέλει τα αιμοφόρα αγγεία οπότε χρειάζεται να τρώγεται με φειδώ απο τους υπερτασικούς. Η χημική της σύσταση περιλαμβάνει νοραδρεναλίνη, άλατα ασβεστίου, ντοπαμίνη, L-DOPA, μηλικό οξύ, κιτρικό οξύ, φολικό οξύ, γλουταμινικό οξύ, ασπαργικό οξύ, νικοτινικό οξύ, αλανίνη, γλυκόζη, φρουκτόζη και σακχαρόζη. Οι βητα-κυανίδες που απομονωθηκαν από την αντράκλα βελτίωσαν τα ελλείμματα γνωστικής λειτουργίας σε ηλικιωμένα ποντίκια. Μια υποκατηγορία των ομοισοφλαβονοειδών από το φυτό έδειξαν in vitro κυτταροτοξική δραστηριότητα σε τέσσερα είδη ανθρώπινων καρκινικών τύπων.

Όπως υπογραμμίζει ο γεωπόνος της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης Χανίων κ. Παντελής Βογιατζάκης “η χρήση της γλυστρίδας ως θεραπευτικό φυτό στην Ευρώπη, το Ιράν και την Ινδία, έχει ιστορία τουλάχιστον 2.000 ετών και πιθανότατα καταναλωνόταν ως λαχανικό πολλά χρόνια πριν. Στην αρχαία Ρώμη η γλυστρίδα χρησιμοποιείτο για θεραπεία των πονοκεφάλων και της δυσεντερίας, των σκωλίκων των εντέρων και των δαγκωμάτων από σαύρες. Βέβαια τότε δεν γνώριζαν ότι είναι πλούσιο σε ω3 λιπαρά οξέα και σε αντιοξειδωτικά απαραίτητα για την υγειά.

Η γλυστρίδα θεωρείτο από παλαιά σαν πολύτιμο φυτό για τη θεραπεία των προβλημάτων του ουροποιητικού και του πεπτικού συστήματος. Ανοίγει την όρεξη και έχει επουλωτικές ιδιότητες. Η διουρητική δράση της χρησιμεύει σαν ανακούφιση των ασθενειών της ουροδόχου κύστης, για παράδειγμα στη δυσκολία κατά την ούρηση. Οι γλυχρασματογενείς ιδιότητες του φυτού το καθιστούν επίσης καταπραϋντικό γιατρικό για τα γαστρεντερικά προβλήματα όπως η δυσεντερία και η διάρροια. Παλαιά στην Κρήτη καταναλώνετο ωμή με ξίδι και ήταν δροσιστική και δημοφιλής. Απαλλάσσει το συκώτι από υπεραιμία γι’ αυτό λέγανε «γλυστρίδα και νερό συκώτι δροσερό».

Επίσης, παλαιά στην Κρήτη τη συνιστούσαν στους πάσχοντες από αιμορροΐδες. Κοπανισμένη επουλώνει εγκαύματα. Για κάποιον που είναι αθυρόστομος και φλύαρος οι Κρητικοί λένε «Γλυστρίδα ’φαγες και γλυστρά το στόμα σου;». Σύμφωνα με τη διδάκτορα Ιατρικής και πρόεδρο της Συντονιστικής Επιτροπής Διατροφής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ κας Άρτεμης Σιμοπούλου η μεγάλη περιεκτικότητα σε ωμέγα 3-λιπαρά οξέα, κάνει τη γλυστρίδα ιδιαίτερα ωφέλιμη για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Όπως επισημαίνει η κα Σιμοπούλου στα γραπτά της “οι παραδοσιακές κοινωνίες τη χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύουν πολλά από τα προβλήματα υγείας που σήμερα καταπολεμούνται από τα λιπαρά οξέα ωμέγα-3 και στα οποία συμπεριλαμβάνονται οι φλεγμονές, τα προβλήματα στην καρδιά, οι στομαχικές διαταραχές, ο πόνος και ο πυρετός.

Παραδείγματος χάρη, ο Θεόφραστος (372-287 π.Χ.), ο πατέρας της βοτανικής, σύστηνε τη γλυστρίδα ως φάρμακο για την καρδιακή ανεπάρκεια, το σκορβούτο, τον πονόλαιμο, τον πόνο στα αφτιά, το οίδημα στις αρθρώσεις και την ξηροδερμία…

Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική τα φύλλα της χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση δειγμάτων απο εντόμα ή φίδια τσιμπήματα στο δέρμα, επούλωση πληγών, πόνους από τσιμπήματα μέλισσας, βακτηριακής δυσεντερίας, διάρροιας, αιμορροΐδες, αιμορραγία μετά τον τοκετό, και εντερική αιμορραγία. Η Γλιστρίδα είναι μια κλινικώς αποτελεσματική θεραπεία για τους στοματικούς λειχήνες.

Προσοχή: Αντενδείκνυται η χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και για τα άτομα με αδύναμη πέψη.

Της Μαριάννας Ευαγγέλου – Βιοχημικός Μsc

ΠΗΓΗ: xorisorianews.gr

Ερευνητικό πρόγραμμα για αξιοποίηση του τοξικού λαγοκέφαλου

 

Τα τοξικά ψάρια – λαγοκέφαλοι  πρωτοεμφανίστηκαν στη Ρόδο το 2003 και εξαπλώθηκαν ραγδαία, φθάνοντας ακόμη και στο Βόρειο Αιγαίο.
Τον τελευταίο καιρό αλιεύονται λαγοκέφαλοι που φθάνουν ως και τα πέντε κιλά βάρος και από μήκος μέχρι και το ένα μέτρο. Σύμφωνα µε επιστήμονες, το γεγονός αυτό αποτελεί απόδειξη της ταχύτατης εξάπλωσής τους και της κυριαρχίας τους έναντι άλλων ειδών στις ελληνικές θάλασσες. Προκαλούν σημαντικές επιπτώσεις στα θαλάσσια οικoσυστήματα και την αλιεία.

Ερευνητικό πρόγραμμα από το ΕΛΚΕΘΕ για την αξιοποίηση του λαγοκέφαλου

Η χρήση του λαγοκέφαλου για παραγωγή ιχθυαλεύρου μετά από απενεργοποίηση της τετροδοτοξίνης είναι μια καινοτόμος ιδέα και ήδη πραγματοποιούνται σχετικά πειράματα από ερευνητές του ΕΛΚΕΘΕ.

Ο λαγοκέφαλος είναι ένα τέτοιο εισβολικό σαρκοφάγο ψάρι, του οποίου η σάρκα περιέχει μια πολύ ισχυρή νευροτοξίνη. Η τετροδοτοξίνη (ΤΤΧ) αυτή, εάν καταναλωθεί από ανθρώπους προκαλεί σοβαρή τροφική δηλητηρίαση, ακόμη και τον θάνατο.

Στόχος του προγράμματος είναι η μετατροπή του λαγοκέφαλου από μη βρώσιμο ψάρι που εκτοπίζει ή/και τρέφεται με εμπορικά είδη, σε ένα “αξιοποιήσιμο” ψάρι, που δε θα απορρίπτεται στη θάλασσα. Αποκτώντας εμπορική αξία, το ψάρι αυτό θα αλιεύεται από την παράκτια αλιεία, περιορίζοντας έτσι τους πληθυσμούς του, και επιτρέποντας στα γνωστά ενδημικά εμπορικά είδη να αυξηθούν και πάλι.

Το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Διατροφής ιχθύων του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιεργειών (ΙΘΑΒΒΥΚ) του ΕΛΚΕΘΕ συντονίζει το πρόγραμμα LagoMeal σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων και Εσωτερικών Υδάτων (ΙΘΑΒΙΠΕΥ) του ΕΛΚΕΘΕ, το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» και την εταιρεία ΝΑΥΣ Μ.Ε.Π.Ε. Η χρήση του λαγοκέφαλου για παραγωγή ιχθυαλεύρου μετά από απενεργοποίηση της τετροδοτοξίνης είναι μια καινοτόμος ιδέα και ήδη πραγματοποιούνται σχετικά πειράματα από ερευνητές του ΕΛΚΕΘΕ. Στους ιστούς του λαγοκέφαλου η συγκέντρωση της ΤΤΧ αυξάνεται σταδιακά πριν την αναπαραγωγική περίοδο -κυρίως τους θερινούς μήνες- και μειώνεται απότομα με το τέλος της, ενώ εξαρτάται και από το αναπτυξιακό στάδιο των ιχθύων.

Στην Ελλάδα σήμερα λειτουργούν πέντε μονάδες παραγωγής ιχθυοτροφών με ετήσια παραγωγή περίπου 250.000 τόνων και αξία 300.000.000 ευρώ. Για τη παραγωγή αυτών των ποσοτήτων ιχθυοτροφών χρησιμοποιούνται κατά μέσο όρο 50.000 τόνοι εισαγόμενου ιχθυάλευρου με κόστος περίπου 70.000.000 ευρώ ετησίως. Η δυνατότητα παραγωγής ιχθυαλεύρου σε τοπικό επίπεδο, με σταθερή σύσταση, υψηλή διατροφική αξία και ανταγωνιστική τιμή θα έχει σημαντικά οφέλη στον κλάδο.

Τα αποτελέσματα του έργου LagoMeal θα δώσουν το κίνητρο στους αλιείς να αλιεύουν και να εκφορτώνουν τα ανεπιθύμητα αυτά απορριπτόμενα είδη με αποτέλεσμα την αύξηση των εισοδημάτων τους. Εμμέσως, λόγω της μείωσης του πληθυσμού από την εξαλίευση, αναμένεται να περιοριστεί και η καταστροφή των αλιευτικών εργαλείων που προκαλεί ο λαγοκέφαλος, και θα μειωθεί η πίεση λόγω θήρευσης από τον λαγοκέφαλο σε είδη τα οποία αποτελούν είδη-στόχο των αλιέων. Έτσι, συνολικά αναμένεται περαιτέρω αύξηση του εισοδήματος τους.

Συνεπώς, τα αποτελέσματα του έργου θα έχουν πολύ σημαντικά οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη στον κλάδο της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας και της αλιείας. Το πρόγραμμα LagoMeal θα έχει διάρκεια τρία χρόνια και αποτελείται από μια ερευνητική ομάδα που προέρχεται από διαφορετικές επιστημονικές κατευθύνσεις, συνδυάζοντας τομείς, όπως η αλιεία, χημεία, βιολογία και η τεχνολογία τροφίμων.

Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από: το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων – Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας και Θάλασσας – Έργα Καινοτομίας στην Υδατοκαλλιέργεια (ΕΠΑΛΘ 2014-2020) με συνολικό προϋπολογισμό περίπου 390.000 €.

Ο συντονιστής του προγράμματος είναι ο Δρ. Ιωάννης Νέγκας από το ΙΘΑΒΒΥΚ-ΕΛΚΕΘΕ. Στο πρόγραμμα συμμετέχει επίσης η Δρ. Παρασκευή Καραχλέ του ΙΘΑΒΙΠΕΥ-ΕΛΚΕΘΕ. Από πλευράς ΕΚΕΦΕ-Δημόκριτος συμμετέχει το Ινστιτούτο Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας (ΙΝΝ), με υπεύθυνο τον Δρ. Γιώργο Κόκκορη.

Πηγή:https://radiolasithi.gr/

Πέντε εταιρείες ελέγχουν όλη την διατροφική αλυσίδα στον κόσμο!!! Αυτοί αποφασίζουν με τι θα τραφείς.

 

Πεθαίνοντας στην αφθονία

Πέντε εταιρείες ελέγχουν όλη την διατροφική αλυσίδα στον κόσμο!!! Αυτοί αποφασίζουν με τι θα τραφείς.

Η Μονσάντο ελέγχει το 82% των σπόρων!! και είναι όλοι μεταλλαγμένοι.

Τα τρόφιμα σπεκουλάρονται στα χρηματιστήρια από κερδοσκόπους.

Εκατομύρια ανθρώποι πεθάινουν από πείνα ενώ υπάρχουν τρόφιμα για ανθρώπους περισσότερους της γης, για κέρδοσκοπία.

Η Μονσάντο είναι μια πολυεθνική εταιρεία η οποία έχει (lol) πατεντάρει σπόρους.

Έχει αναγνωριστεί σε αυτή την εταιρεία πνευματική ιδιοκτησία σε κάθε μεταλλαγμένο σπόρο, ένας από αυτούς τους σπόρους ονομάζεται ΒΤ του βαμβακιού και έχει εισαχθεί το 2002 στην Ινδία μια από τις μεγαλύτερες χώρες παραγωγούς βαμβακιού. Υποτίθεται αυτός ο μεταλλαγμένος σπόρος εμπεριέχει έναν βάκυλο για να καταπολεμά τα παράσιτα και είχαν υποσχεθεί ότι δεν θα χρειάζονταν ούτε λίπσαμα ούτε ψέκασμα. Τελικά όχι μόνο χρειάζονται ψέκασμα και λίπασμα αλλά έχουν αναπτυχθεί πιο ανθεκτικά παράσιτα που θέλουν άλλα λιπάσματα και άλλα παρασιτοκτόνα και άλλα χημικά τα οποία και πάλι πωλεί η Μονσάντο.

Η γη έχει χάσει την δύναμη της λένε οι αγρότες και οι σοδειές έχουν μειωθεί πάρα πολύ άρα χρειάζονται περισσότερα χημικά και σπόρους κλπ Το πλέον εξοργιστικό όμως είναι το γεγονός ότι η Μονσάντο έχει πατέντα στους σπόρους αυτούς και δεν επιτρέπει στους αγρότες να φυλάξουν τους σπόρους για τον επόμενο χρόνο αλλά είναι υποχρεωμένοι να τους χρησιμοποιούν μόνο για μια χρονιά (sic) αλλοιώς θα έχουν καταπατήσει το νόμο και επιβάλλεται πρόστιμο πολλών χιλιάδων ρουπιών!! Πρόσφατα το Δικαστήριο Ευρωπαικής Ένωσης δικαιώσε αυτό τον γίγαντα που σπέρνει την πείνα και τον θάνατο δείχνοντας και πάλι τα όρια της «δικαιοσύνης». Έπεσαν τελείως οι μάσκες και για την ευρωπαϊκή “δικαιοσύνη” και ποιους εξυπηρετεί: Απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαικής Ένωσης εναντίον των γεωργών και υπέρ της χημική παρασιτοκτόνας γεωργίας των πολυεθνικών.. https://osr55.wordpress.com/2012/08/26/

Το Κοκοπελί (γαλλική μη κερδοσκοπική οργάνωση που προστατεύει και πουλά παραδοσιακούς σπόρους), είχε μηνυθεί τo 2005 από την σποροεταιρία Graines Baumaux, ως αθέμιτος ανταγωνιστής επειδή πουλά παραδοσιακούς σπόρους που δεν είναι γραμμένοι στον επίσημο κατάλογο.

Το Κοκοπελί καταδικάστηκε το 2008 από γαλλικό δικαστήριο. Πριν την εκδίκαση της έφεσης που άσκησε, αποφάσισε να προσφύγει στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσβάλλοντας την ισχύ των ευρωπαϊκών οδηγιών για τους σπόρους ως μη συμβατές με αρχές της Ευρ. Ένωσης. Δυστυχώς υπάρχουν ευρωπαϊκές οδηγίες που περιορίζουν την εμπορία παραδοσιακών ποικιλιών με τους ακόλουθους τρόπους

Ο σπόρος για να πουληθεί πρέπει υποχρεωτικά να περιλαμβάνεται σε επίσημο κατάλογο στον οποίον εγγράφεται μετά από αίτηση του ενδιαφερόμενου η οποία έχει και κόστος. Για τις παλιές ποικιλίες που αποτελούν Κοινό Αγαθό είναι πολύ δύσκολο για έναν αγρότη να αναλάβει το κόστος και την γραφειοκρατία της αίτησης. Αντίθετα, οι πολυεθνικές που κατοχυρώνουν πνευματικά δικαιώματα για τα υβρίδια τους, έχουν ιδιαίτερο κίνητρο να τα εγγράψουν στον κατάλογο.

Επιπλέον οι σπόροι για να συμπεριληφθούν στον κατάλογο πρέπει να παρουσιάζουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στα οποία ανταποκρίνονται κυρίως τα βιομηχανικά υβρίδια αλλά όχι απαραίτητα και οι παλιές ποικιλίες. Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι η Διακριτότητα, η Σταθερότητα και η Ομοιομορφία.

Πέρα από το θέμα του καταλόγου, η εμπορία των παλιών ποικιλιών δεν είναι ελεύθερη καθώς υπόκειται σε στενούς γεωγραφικούς και ποσοτικούς περιορισμούς.

Η υπόθεση εκδικάσθηκε τον Γενάρη 2012 και η εισήγηση της Γενικής Εισαγγελέως ήταν συγκλονιστική. Υιοθετεί όλα τα βασικά επιχειρήματα του Κοκοπελί προωθεί την έννοια της γεωργικής βιοποικιλότητας και θεωρεί ότι οι ευρωπαϊκές οδηγίες για τους σπόρους είναι αντίθετες προς τις αρχές της ΕΕ όπως πχ η ελεύθερη κυκλοφορία των αγαθών, και η αρχή της αναλογικότητας. Η εισαγγελέας αναφέρει, ότι η υποχρεωτική αναγραφή των προς εμπορία σπόρων σε επίσημο κατάλογο είναι δυσανάλογη προς τους στόχους του νομοθέτη. Στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, οι εισηγήσεις του εισαγγελέα υιοθετούνται στις 80% των περιπτώσεων. Δυστυχώς, στην περίπτωση των παλιών ποικιλιών έγινε το αντίθετο:

Τον Ιούλιο 2012, βγήκε η απόφαση που “δικαιώνει” την υφιστάμενη ευρωπαϊκή νομοθεσία με κύριο επιχείρημα ότι στόχος είναι η υψηλή παραγωγικότητα. Την μηνύτρια εταιρία υποστήριξαν με δικά τους επιχειρήματα και οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και Ισπανίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο.

Αμέσως μετά την έκδοση της απόφασης, άρχισε να κυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, ότι δήθεν “δικαιώθηκε η διατήρηση της βιοποικιλότητας” και διάφορα τέτοια φαιδρά που προωθούνται από τα λόμπυ των πολυεθνικών προκειμένου να προλάβουν τις αντιδράσεις του κόσμου όταν γίνει κατανοητό ότι έγινε ακριβώς το αντίθετο. Λόγω δε της πολυπλοκότητας του θέματος όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολη η σε βάθος κατανόηση. Μετά από αυτή την εξέλιξη, η δίκη του Κοκοπελί για αθέμιτο ανταγωνισμό, θα διεξαχθεί σε Γαλλικό δικαστήριο (περιοχή Nancy) και αναμένεται η οργάνωση θα καταδικασθεί και πάλι. Η Graines Baumaux, ζητά 100.000 ευρώ αποζημίωση και παύση των δραστηριοτήτων του Κοκοπελί. Σημειωτέον ότι η εταιρία αυτή, είχε ετήσιο τζίρο 14 εκ. ευρώ το 2011, από τα οποία τα 2 εκατομμύρια είναι κέρδος. Το Κοκοπελί σε δελτίο τύπου αναφέρει ότι «θυσιάζεται η βιοποικιλότητα στο βωμό της παραγωγικότητας».

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ (FAO), έχουμε ήδη χάσει το 75% της αγροτικής της βιοποικιλότητας. Ήλθε λοιπόν η ώρα για την Κοινωνία των Πολιτών να συσπειρωθεί για να απελευθερώσει τις πολύτιμες παλιές ποικιλίες από τις απαγορεύσεις. Είναι οι μόνες που εγγυώνται στην ανθρωπότητα ότι θα συνεχίσει να απολαμβάνει τα δώρα της γεωργικής βιοποικιλότητας μέσα στα οποία μακροπρόθεσμα περιλαμβάνεται και η υψηλή παραγωγικότητα.

Η απόφαση του Δικ. της ΕΕ – http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:62011CJ0059:EL:HTML

«Ελέγξτε το πετρέλαιο και θα ελέγχετε έθνη. Ελέγξτε το φαγητό και θα ελέγχετε τον κόσμο». Χένρι Κισινγκερ 1974

Μια χούφτα πολυεθνικές εταιρείες έχουν καταφέρει να ελέγξουν την «καρδιά» του φαγητού που βάζουμε στο καθημερινό μας τραπέζι.

Τον ίδιο τον σπόρο και ως εκ τούτου την παγκόσμια γεωργική παραγωγή.

Οι χρηματιστές στον ανεπτυγμένο κόσμο τζογάρουν με τα τρόφιμα, ανεβοκατεβάζοντας τις τιμές, παίζοντας με το θεμελιώδες δικαίωμα των ανθρώπων να έχουν πρόσβαση στο φαγητό.Την ίδια στιγμή σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υποσιτίζονται και 25.000 πεθαίνουν κάθε μέρα από πείνα.

Μήπως η Γη αδυνατεί πλέον να θρέψει τους κατοίκους της; Τα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο! Η κρίση των τροφίμων, όπως θα περάσει στην ιστορία, συμβαίνει την στιγμή που ο πλανήτης παράγει περισσότερο φαγητό από ποτέ. Το «Πεθαίνοντας στην Αφθονία» ξεδιπλώνει μπροστά σας το βασίλειο του Παραλόγου, τις διαπλοκές ενός συστήματος, στο οποίο υπάρχει μεν επάρκεια φαγητού, αλλά είναι τόσο ακριβό που οι φτωχοί δεν μπορούν να το αγοράσουν.

«Εμείς, οι επικεφαλής των Κρατών και των κυβερνήσεων …επιβεβαιώνουμε το δικαίωμα καθενός να έχει πρόσβαση σε ασφαλή και θρεπτική τροφή, συναφές με το δικαίωμα σε επαρκή τροφή και το θεμελιώδες δικαίωμα καθενός να μην υπόκειται σε καθεστώς πείνας».

Διακήρυξη της Ρώμης, Παγκόσμια Σύνοδος για το Φαγητό, 1996

Ποιές μπορεί να είναι οι συνέπειες όταν ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα μετατρέπεται σε εμπορεύσιμο αγαθό στο παγκόσμιο χρηματιστηριακό καζίνο; Την άνοιξη του 2008, σχεδόν ταυτόχρονα, σε 33 χώρες σε όλο τον κόσμο, ξέσπασαν πρωτόγνωρες διαδηλώσεις, με ένα κοινό αίτημα. Άνθρωποι στα όρια της απόγνωσης κατέλαβαν τους δρόμους, σε κάποιες περιπτώσεις και τα όπλα, προκειμένου να διεκδικήσουν το όπως φαίνεται όχι αυτονόητο δικαίωμά τους, να έχουν πρόσβαση στο φαγητό.

Τη δυνατότητά τους αυτή δεν τους τη στέρησε κανένας δικτάτορας, ούτε προέκυψε από πραγματική έλλειψη αποθεμάτων τροφίμων. Οι ειδικοί μιλούν για μια «τέλεια θύελλα», στο πλαίσιο της λειτουργίας της αγοράς, η οποία είχε ως συνέπεια τη ραγδαία αύξηση των τιμών των τροφίμων. Μέσα σε ένα χρόνο, ως τον Μάρτιο του 2008, η τιμή του καλαμποκιού είχε ανέβει κατά 31%, του ρυζιού κατά 74% και του σιταριού κατά 130%!Τα τρόφιμα βρίσκονταν σε πληθώρα στα ράφια των μαγαζιών, αλλά οι άνθρωποι δεν είχαν τα χρήματα για να τα αγοράσουν. Το πρόβλημα ένιωσαν κατά πρώτο λόγο οι κάτοικοι των αναπτυσσόμενων χωρών του Τρίτου Κόσμου, αλλά και οι κάτοικοι στις μεγαλουπόλεις της Δύσης.

«Κάποιοι άνθρωποι και κάποια ταλαιπωρημένα από την φτώχεια έθνη βρέθηκαν σε μια πολύ άβολη κατάσταση; Ναι, όντως βρέθηκαν! …Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα της αγοράς», παραδέχεται ο Ντένις Γκάρτμαν, ένας διεθνούς φήμης γκουρού της χρηματοπιστωτικής οικονομίας, που με τις προβλέψεις του συχνά κατευθύνει τις τάσεις της αγοράς.

Το μεγαλύτερο χρηματιστήριο τροφίμων στον κόσμο βρίσκεται στο Σικάγο. Εκεί καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό η τιμή του φαγητού που βάζουμε κάθε μέρα στο τραπέζι μας. Το χρηματιστήριο του Σικάγο γνώρισε πρόσφατα πρωτόγνωρη εισροή κεφαλαίων, καθώς μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στράφηκαν σε αυτό προκειμένου να αντισταθμίσουν τις απώλειές τους μετά την «κρίση των στεγαστικών δανείων» και να αυξήσουν και πάλι τα κέρδη τους. Αυτή τη φορά κερδοσκόπησαν πάνω στη δυνατότητα των ανθρώπων να εξασφαλίσουν με αξιοπρέπεια την καθημερινή τους τροφή. (διάβασε: το μεγάλο σορτάρισμα)

Ως αποτέλεσμα της ραγδαίας αύξησης της τιμής των τροφίμων που ακολούθησε, 75 εκατομμύρια άνθρωποι προστέθηκαν μέσα στο 2007 σε όσους βρίσκονταν ήδη αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας παγκοσμίως. Έτσι, ο μαστιζόμενος από την πείνα πληθυσμός της γης προσέγγισε πια σε σύνολο το ένα δισεκατομμύριο.

Αναλογιστείτε, ένα παιδί πεθαίνει σήμερα από την πείνα κάθε 30 δευτερόλεπτα.

Η Ινδία, με περίπου 700 εκατ. ανθρώπους να ασχολούνται με την γεωργία, είναι η πατρίδα του μεγαλύτερου σώματος μικροκαλλιεργητών στον κόσμο. Δεύτερη μετά την Κίνα σε παραγωγή ρυζιού και σιταριού, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς τροφής. Κι όμως, είναι ταυτόχρονα η πατρίδα και των περισσότερων υποσιτισμένων ανθρώπων, ξεπερνώντας πια στην κατάταξη τις χώρες της Αφρικής. Παράλογο; Πάντως επιβεβαιώνει το ποσοστό που θέλει το 80% των μαστιζόμενων από την πείνα ανθρώπων παγκοσμίως να είναι αγρότες ή εργάτες της γεωργίας.

Στο μικρό χωριό Παρόντα της Ινδίας, η γιαγιά Σαρασβάτι έχει να θρέψει τα 4 εγγόνια της. Δεν γνωρίζει από χρηματιστήρια και κανόνες της αγοράς, ξέρει μόνο πως τα τρόφιμα στο μαγαζάκι του χωριού έχουν ακριβύνει τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ. «Οι φτωχοί έχουν μεγάλο πρόβλημα, έχουν πολύ άγχος. Η κατάσταση είναι δραματική. Ο φτωχός τι μπορεί να κάνει, να κοιτάξει το στομάχι του, να ξοδέψει τα λεφτά για τις αρρώστιες ή να ταΐσει τα παιδιά του; Είναι μέρες που δεν μπορούμε να χορτάσουμε, πάμε στο κρεβάτι νηστικοί», μας λέει.

Πίσω στο Σικάγο, ο χρηματιστής Βίκτορ Λισπανέσε μας εξηγεί τους κανόνες του παιχνιδιού: «Αυτό δεν είναι κάτι που μπαίνει στο σκεπτικό μου. Αν είναι λογικό ή όχι, δεν είναι το ζήτημα. Εγώ κοιτάω πώς αυτό το γεγονός επηρεάζει την αγορά»

Οι κάτοικοι των αναπτυσσόμενων χωρών ξοδεύουν ήδη σχεδόν το 80% των εισοδημάτων τους για να εξασφαλίσουν το καθημερινό τους φαγητό. Έτσι, όταν οι τιμές των τροφίμων ανεβαίνουν, δεν έχουν ποια άλλα έξοδα να περικόψουν και …κόβουν το φαγητό. Το ερώτημα επανέρχεται αμείλικτο: πώς ανέχεται ο πολιτισμός μας να πεθαίνει έστω κι ένας άνθρωπος από την πείνα, σήμερα που παράγεται περισσότερος πλούτος από ποτέ;

«Η πείνα, που έχει γίνει μόνιμη και παγκόσμια, είναι ολοκληρωτικά δημιουργία του παγκόσμιου επισιτιστικού συστήματος, το οποίο δεν έχει δημιουργηθεί για να θρέφει τους λαούς του κόσμου, αλλά για να μεγιστοποιεί τα κέρδη της Μονσάντο, για τους σπόρους, της Κάργκιλ, για το εμπόριο, για να πουλάνε παρασιτοκτόνα, φυτοκτόνα, λιπάσματα… Την περίοδο 2007-08 ενώ οι τιμές των τροφίμων διπλασιάστηκαν, τα κέρδη αυτών των εταιριών επίσης διπλασιάστηκαν», καταγγέλλει η Ινδή ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Βαντάνα Σίβα.

Η Ρετσέα ζει σ’ ένα μικρό αγροτικό χωριό. Έχει ανάψει την φωτιά για να ετοιμάσει το βραδινό φαγητό για την οικογένεια. «Ετοιμάζω ίσα-ίσα για να μας φτάσει, φτιάχνω ψωμί και φακές, ψωμί και λαχανικά, όσο με βγάλει. Δεν μπορώ να ξοδεύω πολλά λεφτά» εξηγεί. Ο άντρας της αυτοκτόνησε πριν δύο χρόνια, πνιγμένος από τα χρέη. Είναι ένας από τους περίπου 200.000 αγρότες που έχουν αυτοκτονήσει στην Ινδία τα τελευταία 15 χρόνια, μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στα όλο και αυξανόμενα έξοδα της αγροτικής παραγωγής. Η αγορά του σπόρου, των λιπασμάτων, των φυτοφαρμάκων, αποτελεί πια ένα δυσβάσταχτο κόστος, αφού οι αγρότες είναι πλέον υποχρεωμένοι να απευθύνονται στις εταιρίες για να τα προμηθευτούν και έχουν μετατραπεί και οι ίδιοι από παραγωγοί σε καταναλωτές.

«Επιτυχία μας είναι η επιτυχία των αγροτών» απαντά ο εκπρόσωπος της Μονσάντο στην Ινδία, Κρίστοφερ Σάμιουελ. Τον συναντήσαμε στη Γιαβατμάλ, «την πόλη του βαμβακιού», όπου καλλιεργούνται ευρέως οι μεταλλαγμένοι σπόροι βαμβακιού της εταιρίας. «Η παραγωγή τροφής πρέπει να διπλασιαστεί μέσα σε 40 χρόνια και πιστεύουμε ότι έχουμε ένα ρόλο να παίξουμε καθώς είμαστε οι μεγαλύτεροι επενδυτές στην έρευνα στον τομέα της γεωργίας», υποστηρίζει. Κι όταν επισημαίνουμε ότι τα στοιχεία δείχνουν ότι η αγροτική παραγωγή είναι σήμερα επαρκής. «Υπονοείτε ότι υπάρχει αρκετό φαγητό για όλους; Τότε γιατί υπάρχουν τόσα εκατομμύρια ανθρώπων που πεινάνε;», μας ρωτά με γνήσια απορία.

Από τον Εξάντας του Γιώργου Αυγερόπουλου

ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Σενάριο & Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος/ Επιτόπια έρευνα & Οργάνωση θέματος Γεωργία Ανάγνου/ Οργάνωση & Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή/ Διεύθυνση Φωτογραφίας: Dinesh Lal/ Επιμέλεια & Συντονισμός Έρευνας: Άγγελος Αθανασόπουλος/ Επιπρόσθετα γυρίσματα στις ΗΠΑ: Έρευνα: Νίαν Μαρία Πασχαλίδου/ Μοντάζ: Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου/ Πρωτότυπη Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης/ Δημοσιογραφική Επιμέλεια Ιστοσελίδας: Αποστόλης Καπαρουδάκης/ Γραφικά: Σάκης Παλπανάς/ Μία παραγωγή της Small Planet για την © ΕΡΤ 2008 – 2009

Μην κατηγορείς ποτέ κανέναν και για τίποτα αν δεν ξέρεις την πραγματική του ιστορία...

 

Τα φτηνά φαγητά που έσωσαν τη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων

 

Το πρωί της 27ης Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα εισβάλουν στην Αθήνα. Μερικές ώρες αργότερα έχουν καταλάβει κάθε στρατηγικό σημείο της πρωτεύουσας και από εκείνη τη στιγμή ξεκινά ο αντιστασιακός αγώνας αλλά παράλληλα και η καθημερινή μάχη για επιβίωση κατά την διάρκεια της Κατοχής.

Η Ελλάδα μετά το πέρας του πολέμου μετρά τις απώλειές της σε ανθρώπινες ζωές. Θρηνεί για τα περίπου 450.000 θύματα, με την συντριπτική πλειοψηφία να μην έχει πέσει στα πεδία των μαχών, αλλά να έχει φύγει από την πείνα και τις κακουχίες ως αποτέλεσμα της απάνθρωπης στάσης των Γερμανών, που αδιαφορούν πλήρως για τις συνέπειες των πράξεών τους και αντιμετωπίζουν τους πάντες ως κατώτερο είδος, η αξία της ζωής των οποίων δεν έχει για αυτούς μεγαλύτερη βαρύτητα από εκείνη ενός ζώου.

Οι περισσότεροι από τους 325.000 πολίτες «έφυγαν» στον μεγάλο λιμό και τον δύσκολο χειμώνα της περιόδου 1941-42. Τότε που η οικονομία της χώρας είχε καταβαραθρωθεί από τα Κατοχικά αναγκαστικά δάνεια, τις καταστροφές στο οδικό δίκτυο και τις υποδομές και την καταστροφή της παραγωγής. Με τις εισαγωγές πλέον να είναι ανύπαρκτες και μεγάλο μέρος της σοδειάς να καταλήγει στους Ναζί, η μοίρα των Αθηναίων και όχι μόνο έμοιαζε να έχει σφραγιστεί οριστικά.

Όσο οι μαυραγορίτες κέρδιζαν περιουσίες πουλώντας ένα κιλό λάδι με αντίτιμο οικόπεδα, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες ζούσαν ένα μαρτύριο. Η μάχη για την επιβίωση ήταν άνιση, φρικτή. Με τους περισσότερους κατοίκους να μην διαθέτουν τις απαραίτητες λίρες για να αγοράσουν οτιδήποτε και τα συσσίτια φορέων όπως το Πατριωτικό Ίδρυμα να μην επαρκούν, στράφηκαν σε τροφές που μέχρι τότε θεωρούνταν υποδεέστερες ή ακόμη και ακατάλληλες για τον άνθρωπο. Στην κυριολεξία ήταν έτοιμοι να δοκιμάσουν τα πάντα προκειμένου να αποφύγουν τον θάνατο.

Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του ψωμιού. Φυσικά το σιτάρι δεν υπήρχε πουθενά και συνεπώς ούτε το αλεύρι. Επομένως για να φτιαχτεί ψωμί χρησιμοποιούσαν οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ο νους. Επιστρατεύτηκαν μπομποτάλευρο, κριθάρι, πατάτα, χαρούπια, σκουπόχορτο, βελανίδια, γκόρτσα, λούπινα, αρτόκαρπο, ρόβη. Τα πάντα… Κυρίως όμως εφευρετικότητα και αλληλεγγύη, με τις νοικοκυρές να ανταλλάσσουν συνταγές στη μάχη της επιβίωσης.

Γεμιστές ντομάτες χωρίς ψήσιμο, χόρτα σχεδόν κάθε είδους που μάζευαν από τις γειτονικές εξοχές και ευχαριστίες προς τον Θεό κάθε φορά που έβρεχε, με την ελπίδα εξεύρεσης σαλιγκαριών, αφού κρέας κυκλοφορούσε με το σταγονόμετρο και οι μαυραγορίτες το πωλούσαν σε αστρονομικές τιμές, «προσφέροντας» ωστόσο γάτες, σκύλους, γαϊδούρια ως κουνέλια, χοιρινό ή βοδινό. Ακόμη πιο τραγικό ήταν το γεγονός ότι συχνά εκείνοι που αγόραζαν ήξεραν πολύ καλά τι έπαιρναν κι έβαζαν στο πιάτο τους… Έπρεπε όμως να ζήσουν…

Φλούδες από πατάτες, μανταρίνια, πορτοκάλια, τσουκνίδες, μολόχες, λαχανίδες, ζούματα και πολλά άλλα χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για σούπες, για γεμιστά και για οτιδήποτε μπορούσε να σκεφτεί κάθε μάνα που επιχειρούσε να ταΐσει τα παιδιά της. Ακόμη κι έτσι και παρά τις τιτάνιες προσπάθειες τους, αμέτρητες ψυχές έφυγαν από την πείνα…

Είναι η περίοδος που ο κόσμος έφαγε και τα γνωστά «κρεατινά» φαγητά χωρίς κρέας. Στιφάδο με κρεμμύδια και κάστανα αντί για κρέας και στιφάδο με κόκκινη κολοκύθα

Αυτήν την ζοφερή και φρικτή περίοδο για την ελληνική ιστορία, πάντως, αρκετοί ήταν αυτοί που κατάφεραν να βγουν ζωντανοί. Κι όσο κι αν ακούγεται παράξενο, το οφείλουν σε μεγάλο βαθμό στην ταπεινή σταφίδα! Ένα φρούτο πλούσιο θρεπτικά, το οποίο οι Γερμανοί δεν είχαν εντάξει στις δικές τους διατροφικές συνήθειες, αφού δεν γνώριζαν τη σημαντική διαφοροποίησή του από το απλό σταφύλι, μετά την απλή σχετικά διαδικασία που ακολουθούνταν σε αλώνια στα τέλη του καλοκαιριού. Η σταφίδα ήταν το «μάννα εξ ουρανού» που έσωσε αμέτρητες ζωές και σύμμαχός της, αλλά και των μαρτυρικών κατοίκων της Ελλάδας, ήταν ένα άλλο ταπεινό προϊόν προερχόμενο από τα αμπέλια.

Την… παρακατιανή ρετσίνα, την οποία οι Ναζί σνόμπαραν (πριν ως τουρίστες μάθουν να την παραγγέλνουν στις τουριστικές περιοχές), που αποτέλεσε μια φτηνή (χρηματικά) αλλά πλούσια σε ενέργεια πηγή θερμίδων η οποία επιπλέον είχε το πλεονέκτημα που προσφέρει το οινόπνευμα στον καθένα να ξεχνά τους πόνους.

Βέβαια, πληγές σαν αυτές της Κατοχής δεν ήταν εύκολο να κλείσουν ακόμη κι αν κατανάλωνες όλο το αλκοόλ του κόσμου

Πηγή:https://www.makeleio.gr/

Ουαί υμίν συστημικοί αθηναίοι δημοσιογράφοι του κ@λου! Η ώρα που δεν θα ανοίγει πλέον κανείς την τηλεόραση ,πλησιάζει...

 

Θημήθηκα τα λόγια του μακαριστού Επισκόπου Χριστόδουλου που είπε στην νεολαία:Ελάτε στην εκκλησία όπως είστε! Σας πάω!!

 Χρόνια πολλά!!    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!

Παρακολουθήστε σε ζωντανή μετάδοση από τον Ιερό Ναό των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού την Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως.

 

Δείτε την τελετή Αφής του Αγίου Φωτός