Το λατινικό του όνομα είναι Allium sativum και καλλιεργείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από την Ασία (από το Τουρκεστάν). Ήταν γνωστό εκτός από τους Κινέζους και στους αρχαίους Έλληνες και τους Αιγυπτίους κυρίως για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, καθώς το σκόρδο περιέχει την ουσία αλισίνη, που βοηθά στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και έχει επίσης αντιπηκτικές, αντιβιοτικές και αντισηπτικές ιδιότητες. Γι’ αυτούς τους λόγους, αλλά και για να νοστιμίσουμε με τη χαρακτηριστική του γεύση και μυρωδιά τα φαγητά μας, μπορούμε να το καλλιεργήσουμε κι εμείς, στο μπαλκόνι ή τον κήπο μας.
Πότε και που φυτεύονταιΗ ιδανική εποχή για να φυτέψουμε τα σκόρδα μας είναι η τωρινή ή νωρίς την άνοιξη, καθώς δεν αγαπούν τη ζέστη και την ξηρασία και χρειάζονται κρύο και βροχές όταν αρχίσουν να αναπτύσσονται τα φύλλα τους. Επίσης, είναι σκόπιμο να επιλέξουμε, αν δεν διαθέτουμε κήπο, μεγάλες ζαρντινιέρες ή αρκετά βαθιές γλάστρες (με βάθος μεγαλύτερο από 40 εκ.) και να τις τοποθετήσουμε σε σημεία όπου υπάρχει αρκετό φως. Καλό είναι ακόμη να βάλουμε στον πάτο τους (στις γλάστρες ή τις ζαρντινιέρες) χαλίκι, ώστε να στραγγίζει καλά το χώμα όταν ποτίζεται, καθώς το πολύ νερό και η υγρασία θα καταστρέψουν τα σκόρδα μας. Το κατάλληλο χώμα για τα σκόρδα είναι το «ελαφρύ» και «δουλεμένο». Έτσι θα αναπτυχθεί καλά και ομοιόμορφα ο βολβός και οι σκελίδες του σκόρδου, και θα είναι πιο εύκολο να το τραβήξουμε έξω όταν θα είναι έτοιμο. Σημαντικό είναι, λοιπόν, να προσέξουμε να μην είναι το χώμα -της γλάστρας ή του σημείου του κήπου όπου θα τα φυτέψουμε- παλιό και «πετρωμένο». Σκόπιμο είναι να αφαιρέσουμε τυχόν ρίζες και ζιζάνια και να «δουλέψουμε» επιμελώς το χώμα (να το σκαλίσουμε πολύ καλά και με προσοχή, ώστε να μην υπάρχουν πέτρες και σκληρά κομμάτια χώματος), έτσι που να αποκτήσει ομοιόμορφη υφή. Για να φυτέψουμε σκόρδα, δεν χρειάζεται να αγοράσουμε σπόρο. Το σκόρδο φυτεύεται σε σκελίδες, που μπορούμε να προμηθευτούμε από τα σκόρδα που κυκλοφορούν στην αγορά. Διαλέγουμε σκελίδες από την εξωτερική επιφάνεια, από «καλά» σκόρδα, δηλαδή χλωρές και καλοσχηματισμένες και όχι ταλαιπωρημένες και ξερές. Για να φυτέψουμε τα σκόρδα, θα πρέπει να βάλουμε τις σκελίδες στο χώμα με το «κεφάλι» (το πράσινο μέρος) προς τα επάνω. Θα πρέπει να βάζουμε μία σκελίδα κάθε 10-15 εκ., σε βάθος 3-5 εκ., και σε σειρές που θα απέχουν μεταξύ τους περίπου 25 εκ.
Πώς θα τα περιποιηθούμε Τα σκόρδα δεν χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση. Πρέπει να ποτίσουμε 2 με 3 διαδοχικές φορές (ανά 3 με 4 ημέρες) μόλις φυτέψουμε τις σκελίδες, ώστε να εγκατασταθούν καλά. Στη συνέχεια όμως δεν χρειάζεται να ποτίζουμε συχνά, αλλά να φροντίζουμε να έχει στεγνώσει (όχι να ξεραθεί όμως) το χώμα πριν ξαναποτιστεί επειδή, αν υπάρχει υγρασία, μπορεί οι βολβοί να σαπίσουν ή να αναπτυχθούν μύκητες. Σημαντικό είναι επίσης να αφαιρούμε τα ζιζάνια σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Η συγκομιδή Θα καταλάβουμε ότι τα σκόρδα είναι έτοιμα όταν το φυτό θα αρχίσει να ξεραίνεται και να γέρνει προς τη μία πλευρά. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να περιμένουμε ότι θα είναι έτοιμα σε λιγότερο από 6 μήνες από τη στιγμή που θα τα φυτέψουμε. Όταν τα βγάλουμε από το χώμα, θα πρέπει να τα αφήσουμε να στεγνώσουν καλά για 2 με 3 ημέρες σε μέρος ξηρό, σκοτεινό και ευάερο.
Σημείωση Το σκόρδο διατηρείται σε μέρη ξηρά, ζεστά και μακριά από την υγρασία, που το κάνει να «φυτρώσει» και να σαπίσει. Αν το ξεφλουδίσουμε, μπορούμε να το διατηρήσουμε για λίγο μέσα σε ένα καλά κλεισμένο σκεύος ή μέσα σε λίγο ελαιόλαδο.
Πηγή>www.vita.gr
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ.
Τα σκόρδα ευδοκιμούν σε χώματα ελαφρά, όχι πολύ υγρά, προ πάντων στραγγερά και γόνιμα. Στα βαριά και σφικτά εδάφη, πού κρατούν πολλή υγρασία, σαπίζουν η δίδουν μικρά κεφάλια, στα δε πολύ ξηρά και άγονα ή απόδοσης των είναι μηδαμινή και ή γεύσης των γίνεται εξαιρετικά καυτερή.
Η καλλιέργεια γίνεται αποκλειστικώς με βολβίδια (σκελίδες) είτε, πολύ σπανίως, με σπόρους. Στα θερμά μέρη ή φυτεία αυτών, εκτελείται κατά "Οκτώβριο-Νοέμβριο, τα δε ψυχρά και ορεινά κατά Φεβρουάριο- Μάρτιο. Το ίδιο γίνεται και για τον πολλαπλασιασμό με σπόρο. Για την απόκτηση καλής φυτείας, πρέπει από κάθε κεφάλι σκόρδου, να διαλέγονται τα εξωτερικά και χονδρά βολβίδια, τα όποια και μόνο να χρησιμοποιούνται, τα δε μικρά και λεπτά να απορρίπτονται.
Αυτά φυτεύονται σε βραγιές και κατά γραμμές 20-25 πόντους, η μία της άλλης, επ’ αυτών δε, κατά διαστήματα 12 -15 πόντους και σε βάθος 2-3 πόντους, το πολύ. Σε περίπτωση συγκαλλιέργειας φυτεύονται ως μπορτούρες στα σαμάρια των βραγιών, των ποτιστικών αυλακών, είτε ανάμεσα στα μαρούλια, στα σπανάκια κλπ.
Για κάθε στρέμμα απαιτούνται πέντε πλεξούδες η 1500-1800 κεφάλια περίπου.
Η προετοιμασία του εδάφους πρέπει να γίνεται καλή, με 2-3 σκαψίματα και σπάσιμο των βώλων, ώστε το χώμα να τρίβεται εντελώς. Επίσης και ή λίπανσης πρέπει να είναι ή κατάλληλη.
Η κοπριά αποτελεί άριστο λίπασμα, σε ποσό 2-2.500 οκάδες στο στρέμμα, πρέπει όμως να είναι εντελώς χωνευμένη και να χρησιμοποιείται πολύ προ της φυτείας. Μαζί με συμπληρωματικά φωσφοροκαλιοΰχα χημ. λιπάσματα (0-12-6) δίδει πολύ καλλίτερα αποτελέσματα. Από τα σύνθετα χημ. λιπάσματα αξιοσύστατος είναι ό τύπος 4-10-10, σε ποσό 50-60 οκάδ. στο στρέμμα. Κατά προτίμηση χρησιμοποιούνται σκέτα, σε χώματα με οργανικές ουσίες η οπωσδήποτε σφικτά.
Η καλλιέργεια των σκόρδων με σπόρο, δεν είναι πρακτική, γιατί χρειάζονται δύο έτη για να δώσουν κεφάλια, δηλαδή, το πρώτο έτος θα παραχθούν μικρά βολβίδια, τα όποια θα ξαναφυτευτούν για ν' αποδώσουν το επόμενο έτος. Επίσης δε πολλαπλασιασμός αυτός, με σπόρο, δεν δίδει τις επιθυμητές ποικιλίες.
Σε όλες τις περιπτώσεις, τα σκόρδα, κατά την διάρκεια της βλαστήσεώς τους, πρέπει να βοτανίζονται και να σκαλίζονται 1-2 φορές, ιδίως στην αρχή, και να ποτίζονται εφ’ όσον μόνον υπάρχει μεγάλη ξηρασία. Όταν πλησιάζει ή ωρίμανση και αρχίσουν να κιτρινίζουν τα φύλλα, τότε δένονται στη κορυφή, είτε στρίβονται για να σταματήσει ή βλάστηση και να γίνουν τα κεφάλια χονδρότερα, ή ακόμη και για να επισπευτεί ή πρωιμότης των.
Η συγκομιδή αρχίζει κατά Μάιο-Ιούνιο αναλόγως των ποικιλιών και του τόπου. Πρέπει να γίνεται μετά την τέλεια αποξήρανση των φύλλων, αλλιώς όταν είναι πρόωρη, τα κεφάλια δεν διατηρούνται και σαπίζουν πολύ γρήγορα στην αποθήκη.
Τα σκόρδα αφού ξεριζωθούν με το χέρι η με λισγάρι, δένονται σε πλεξούδες ανά 50- 100 κεφάλια και αφήνονται μερικές ήμερες στον ήλιο για να χάσουν μέρος της υγρασίας τους. Κατόπιν αναρτώνται σε ξηρή και ευάερη αποθήκη μέχρις ότου διατεθούν. Μια καλή απόδοσης σκόρδων φθάνει 8-12 φορές μεγαλύτερη από το χρησιμοποιηθέν ποσό της φυτείας.
Ποικιλίες.
Οι κυριότερες ποικιλίες των σκόρδων, οι οποίες και συχνότερα συναντώνται στην καλλιέργεια είναι:
-Σκόρδα κοινά. Ταύτα κάνουν κεφάλια μέτρια στο μέγεθος με πολλές και σφικτές σκελίδες, συνήθως ο-λίγο κυρτές. Είναι ποικιλία ανθεκτική και μάλλον όψιμη.
-Σκόρδα ολόλευκα. Ταύτα γίνονται χονδρότερα των προηγουμένων και με σκελίδες ποιό σαρκώδεις. Οι εσωτερικές και εξωτερικές φλούδες είναι χαρακτηριστικώς κάτασπρες. Είναι ποικιλία εκλεκτή και πρώιμη
-Σκόρδα τεράστια. Τα κεφάλια αυτών αποκτούν τεράστιο όγκο (10—15 πόντους διάμετρο) με ολίγες σκελίδες, αλλά ή κάθε μία αντιστοιχεί μ' ένα ολόκληρο σκόρδο κοινό. Πρόκειται περί εξαιρετικής ποικιλίας, ελάχιστα όμως καλλιεργούμενης
-Σκόρδα στρογγυλά χονδρά. Ταύτα αποκτούν κεφάλια χονδρά και σχεδόν στρογγυλά , με σαρκώδεις σκελίδες ελάχιστα καυστικές .
-Σκόρδα σχιστά. Ταύτα χαρακτηρίζονται από τις σκελίδες όποιες είναι πολύ χαλαρές μεταξύ των η μάλλον όλως διόλου χωριστές. Είναι γλυκύτερα από τα άλλα σκόρδα και αποτελούν άλλο είδος
Παρουσιάζεται στα φύλλα σαν πολυάριθμα και πυκνά στίγματα σκουρόξανθα, τα όποια εμποδίζουν τη κανονική λειτουργία της βλαστήσεως. Προλαμβάνεται με 2-3 ψεκάσματα βορδιγαλείου πολτού (1 οκά θειικός χαλκός με 1 οκά ασβέστη σε 100 οκάδες νερό).
Η σήψης των βολβών
Είναι ένας μικρός μύκητας, ό όποιος ζει συνήθως ως σαπρόφυτο, αλλά κάποτε προσβάλλει τα σκόρδα και κρεμμύδια, όπου αναπτύσσεται σε παράσιτο. Παρουσιάζεται ως μαύρη μούχλα μεταξύ των λεπίων των βολβών. Ευνοείται σε πολύ υγρά εδάφη και εκεί πού γίνεται χρήσης φρέσκης κοπριάς. Για τα σκόρδα είναι επικίνδυνη αρρώστια. Θεραπευτικό μέσο δεν υπάρχει, παρά αποφυγή των αίτιων πού τη προκαλούν, είτε αλλαγή της καλλιέργειας για 3-4 χρόνια.
Από τα έντομα, οι σοβαρότεροι εχθροί είναι ό κρεμμυδοφάγος και ή μηλολόνθη, οι όποιοι προσβάλλουν τούς βολβούς. Καταπολεμούνται με άρσενικούχα δολώματα από αραβόσιτο ή πίτυρα, είτε με παγίδες.
Πηγή: Πρακτικός οδηγός του λαχανόκηπου-Παράρτημα «Γεωργικού δελτίου» μηνός Ιανουαρίου 1940/www.ftiaxno.gr
Πότε και που φυτεύονταιΗ ιδανική εποχή για να φυτέψουμε τα σκόρδα μας είναι η τωρινή ή νωρίς την άνοιξη, καθώς δεν αγαπούν τη ζέστη και την ξηρασία και χρειάζονται κρύο και βροχές όταν αρχίσουν να αναπτύσσονται τα φύλλα τους. Επίσης, είναι σκόπιμο να επιλέξουμε, αν δεν διαθέτουμε κήπο, μεγάλες ζαρντινιέρες ή αρκετά βαθιές γλάστρες (με βάθος μεγαλύτερο από 40 εκ.) και να τις τοποθετήσουμε σε σημεία όπου υπάρχει αρκετό φως. Καλό είναι ακόμη να βάλουμε στον πάτο τους (στις γλάστρες ή τις ζαρντινιέρες) χαλίκι, ώστε να στραγγίζει καλά το χώμα όταν ποτίζεται, καθώς το πολύ νερό και η υγρασία θα καταστρέψουν τα σκόρδα μας. Το κατάλληλο χώμα για τα σκόρδα είναι το «ελαφρύ» και «δουλεμένο». Έτσι θα αναπτυχθεί καλά και ομοιόμορφα ο βολβός και οι σκελίδες του σκόρδου, και θα είναι πιο εύκολο να το τραβήξουμε έξω όταν θα είναι έτοιμο. Σημαντικό είναι, λοιπόν, να προσέξουμε να μην είναι το χώμα -της γλάστρας ή του σημείου του κήπου όπου θα τα φυτέψουμε- παλιό και «πετρωμένο». Σκόπιμο είναι να αφαιρέσουμε τυχόν ρίζες και ζιζάνια και να «δουλέψουμε» επιμελώς το χώμα (να το σκαλίσουμε πολύ καλά και με προσοχή, ώστε να μην υπάρχουν πέτρες και σκληρά κομμάτια χώματος), έτσι που να αποκτήσει ομοιόμορφη υφή. Για να φυτέψουμε σκόρδα, δεν χρειάζεται να αγοράσουμε σπόρο. Το σκόρδο φυτεύεται σε σκελίδες, που μπορούμε να προμηθευτούμε από τα σκόρδα που κυκλοφορούν στην αγορά. Διαλέγουμε σκελίδες από την εξωτερική επιφάνεια, από «καλά» σκόρδα, δηλαδή χλωρές και καλοσχηματισμένες και όχι ταλαιπωρημένες και ξερές. Για να φυτέψουμε τα σκόρδα, θα πρέπει να βάλουμε τις σκελίδες στο χώμα με το «κεφάλι» (το πράσινο μέρος) προς τα επάνω. Θα πρέπει να βάζουμε μία σκελίδα κάθε 10-15 εκ., σε βάθος 3-5 εκ., και σε σειρές που θα απέχουν μεταξύ τους περίπου 25 εκ.
Πώς θα τα περιποιηθούμε Τα σκόρδα δεν χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση. Πρέπει να ποτίσουμε 2 με 3 διαδοχικές φορές (ανά 3 με 4 ημέρες) μόλις φυτέψουμε τις σκελίδες, ώστε να εγκατασταθούν καλά. Στη συνέχεια όμως δεν χρειάζεται να ποτίζουμε συχνά, αλλά να φροντίζουμε να έχει στεγνώσει (όχι να ξεραθεί όμως) το χώμα πριν ξαναποτιστεί επειδή, αν υπάρχει υγρασία, μπορεί οι βολβοί να σαπίσουν ή να αναπτυχθούν μύκητες. Σημαντικό είναι επίσης να αφαιρούμε τα ζιζάνια σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Η συγκομιδή Θα καταλάβουμε ότι τα σκόρδα είναι έτοιμα όταν το φυτό θα αρχίσει να ξεραίνεται και να γέρνει προς τη μία πλευρά. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να περιμένουμε ότι θα είναι έτοιμα σε λιγότερο από 6 μήνες από τη στιγμή που θα τα φυτέψουμε. Όταν τα βγάλουμε από το χώμα, θα πρέπει να τα αφήσουμε να στεγνώσουν καλά για 2 με 3 ημέρες σε μέρος ξηρό, σκοτεινό και ευάερο.
Σημείωση Το σκόρδο διατηρείται σε μέρη ξηρά, ζεστά και μακριά από την υγρασία, που το κάνει να «φυτρώσει» και να σαπίσει. Αν το ξεφλουδίσουμε, μπορούμε να το διατηρήσουμε για λίγο μέσα σε ένα καλά κλεισμένο σκεύος ή μέσα σε λίγο ελαιόλαδο.
Πηγή>www.vita.gr
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ.
Σκόρδο σπορά φύτεμα καλλιέργεια
Τα σκόρδα είναι φυτά βολβώδη, πολυετή και ανήκουν στην οικογένεια των λειριοειδών. Καλλιεργούνται για τούς βολβούς τους, οι οποίοι βρίσκουν μεγάλη χρησιμοποίηση στη μαγειρική ή παρασκευή ειδικών δροσιστικών τροφών.
Τα φύλλα διαφέρουν απ' εκείνα των κρεμμυδιών, γιατί είναι ποιό σπαθωτά και ποιό στενά και στριμμένα. Τα άνθη είναι λευκά και στη κορυφή του καυλού σχηματίζουν σφαιρικό σκιάδιο. Κάθε κεφάλι αποτελείται από 8-12 σκελίδες, εκ των οποίων οι εξωτερικές είναι μεγαλύτερες από τις εσωτερικές και ποιό καυτερές.Τα σκόρδα ευδοκιμούν σε χώματα ελαφρά, όχι πολύ υγρά, προ πάντων στραγγερά και γόνιμα. Στα βαριά και σφικτά εδάφη, πού κρατούν πολλή υγρασία, σαπίζουν η δίδουν μικρά κεφάλια, στα δε πολύ ξηρά και άγονα ή απόδοσης των είναι μηδαμινή και ή γεύσης των γίνεται εξαιρετικά καυτερή.
Η καλλιέργεια γίνεται αποκλειστικώς με βολβίδια (σκελίδες) είτε, πολύ σπανίως, με σπόρους. Στα θερμά μέρη ή φυτεία αυτών, εκτελείται κατά "Οκτώβριο-Νοέμβριο, τα δε ψυχρά και ορεινά κατά Φεβρουάριο- Μάρτιο. Το ίδιο γίνεται και για τον πολλαπλασιασμό με σπόρο. Για την απόκτηση καλής φυτείας, πρέπει από κάθε κεφάλι σκόρδου, να διαλέγονται τα εξωτερικά και χονδρά βολβίδια, τα όποια και μόνο να χρησιμοποιούνται, τα δε μικρά και λεπτά να απορρίπτονται.
Αυτά φυτεύονται σε βραγιές και κατά γραμμές 20-25 πόντους, η μία της άλλης, επ’ αυτών δε, κατά διαστήματα 12 -15 πόντους και σε βάθος 2-3 πόντους, το πολύ. Σε περίπτωση συγκαλλιέργειας φυτεύονται ως μπορτούρες στα σαμάρια των βραγιών, των ποτιστικών αυλακών, είτε ανάμεσα στα μαρούλια, στα σπανάκια κλπ.
Για κάθε στρέμμα απαιτούνται πέντε πλεξούδες η 1500-1800 κεφάλια περίπου.
Η προετοιμασία του εδάφους πρέπει να γίνεται καλή, με 2-3 σκαψίματα και σπάσιμο των βώλων, ώστε το χώμα να τρίβεται εντελώς. Επίσης και ή λίπανσης πρέπει να είναι ή κατάλληλη.
Η κοπριά αποτελεί άριστο λίπασμα, σε ποσό 2-2.500 οκάδες στο στρέμμα, πρέπει όμως να είναι εντελώς χωνευμένη και να χρησιμοποιείται πολύ προ της φυτείας. Μαζί με συμπληρωματικά φωσφοροκαλιοΰχα χημ. λιπάσματα (0-12-6) δίδει πολύ καλλίτερα αποτελέσματα. Από τα σύνθετα χημ. λιπάσματα αξιοσύστατος είναι ό τύπος 4-10-10, σε ποσό 50-60 οκάδ. στο στρέμμα. Κατά προτίμηση χρησιμοποιούνται σκέτα, σε χώματα με οργανικές ουσίες η οπωσδήποτε σφικτά.
Η καλλιέργεια των σκόρδων με σπόρο, δεν είναι πρακτική, γιατί χρειάζονται δύο έτη για να δώσουν κεφάλια, δηλαδή, το πρώτο έτος θα παραχθούν μικρά βολβίδια, τα όποια θα ξαναφυτευτούν για ν' αποδώσουν το επόμενο έτος. Επίσης δε πολλαπλασιασμός αυτός, με σπόρο, δεν δίδει τις επιθυμητές ποικιλίες.
Σε όλες τις περιπτώσεις, τα σκόρδα, κατά την διάρκεια της βλαστήσεώς τους, πρέπει να βοτανίζονται και να σκαλίζονται 1-2 φορές, ιδίως στην αρχή, και να ποτίζονται εφ’ όσον μόνον υπάρχει μεγάλη ξηρασία. Όταν πλησιάζει ή ωρίμανση και αρχίσουν να κιτρινίζουν τα φύλλα, τότε δένονται στη κορυφή, είτε στρίβονται για να σταματήσει ή βλάστηση και να γίνουν τα κεφάλια χονδρότερα, ή ακόμη και για να επισπευτεί ή πρωιμότης των.
Η συγκομιδή αρχίζει κατά Μάιο-Ιούνιο αναλόγως των ποικιλιών και του τόπου. Πρέπει να γίνεται μετά την τέλεια αποξήρανση των φύλλων, αλλιώς όταν είναι πρόωρη, τα κεφάλια δεν διατηρούνται και σαπίζουν πολύ γρήγορα στην αποθήκη.
Τα σκόρδα αφού ξεριζωθούν με το χέρι η με λισγάρι, δένονται σε πλεξούδες ανά 50- 100 κεφάλια και αφήνονται μερικές ήμερες στον ήλιο για να χάσουν μέρος της υγρασίας τους. Κατόπιν αναρτώνται σε ξηρή και ευάερη αποθήκη μέχρις ότου διατεθούν. Μια καλή απόδοσης σκόρδων φθάνει 8-12 φορές μεγαλύτερη από το χρησιμοποιηθέν ποσό της φυτείας.
Ποικιλίες.
Οι κυριότερες ποικιλίες των σκόρδων, οι οποίες και συχνότερα συναντώνται στην καλλιέργεια είναι:
-Σκόρδα κοινά. Ταύτα κάνουν κεφάλια μέτρια στο μέγεθος με πολλές και σφικτές σκελίδες, συνήθως ο-λίγο κυρτές. Είναι ποικιλία ανθεκτική και μάλλον όψιμη.
-Σκόρδα ολόλευκα. Ταύτα γίνονται χονδρότερα των προηγουμένων και με σκελίδες ποιό σαρκώδεις. Οι εσωτερικές και εξωτερικές φλούδες είναι χαρακτηριστικώς κάτασπρες. Είναι ποικιλία εκλεκτή και πρώιμη
-Σκόρδα τεράστια. Τα κεφάλια αυτών αποκτούν τεράστιο όγκο (10—15 πόντους διάμετρο) με ολίγες σκελίδες, αλλά ή κάθε μία αντιστοιχεί μ' ένα ολόκληρο σκόρδο κοινό. Πρόκειται περί εξαιρετικής ποικιλίας, ελάχιστα όμως καλλιεργούμενης
-Σκόρδα στρογγυλά χονδρά. Ταύτα αποκτούν κεφάλια χονδρά και σχεδόν στρογγυλά , με σαρκώδεις σκελίδες ελάχιστα καυστικές .
-Σκόρδα σχιστά. Ταύτα χαρακτηρίζονται από τις σκελίδες όποιες είναι πολύ χαλαρές μεταξύ των η μάλλον όλως διόλου χωριστές. Είναι γλυκύτερα από τα άλλα σκόρδα και αποτελούν άλλο είδος
Ασθένειες. Οι συνηθέστερες αρρώστιες των σκόρδων είναι:
Η σκωρίαση
Παρουσιάζεται στα φύλλα σαν πολυάριθμα και πυκνά στίγματα σκουρόξανθα, τα όποια εμποδίζουν τη κανονική λειτουργία της βλαστήσεως. Προλαμβάνεται με 2-3 ψεκάσματα βορδιγαλείου πολτού (1 οκά θειικός χαλκός με 1 οκά ασβέστη σε 100 οκάδες νερό).Η σήψης των βολβών
Είναι ένας μικρός μύκητας, ό όποιος ζει συνήθως ως σαπρόφυτο, αλλά κάποτε προσβάλλει τα σκόρδα και κρεμμύδια, όπου αναπτύσσεται σε παράσιτο. Παρουσιάζεται ως μαύρη μούχλα μεταξύ των λεπίων των βολβών. Ευνοείται σε πολύ υγρά εδάφη και εκεί πού γίνεται χρήσης φρέσκης κοπριάς. Για τα σκόρδα είναι επικίνδυνη αρρώστια. Θεραπευτικό μέσο δεν υπάρχει, παρά αποφυγή των αίτιων πού τη προκαλούν, είτε αλλαγή της καλλιέργειας για 3-4 χρόνια.
Από τα έντομα, οι σοβαρότεροι εχθροί είναι ό κρεμμυδοφάγος και ή μηλολόνθη, οι όποιοι προσβάλλουν τούς βολβούς. Καταπολεμούνται με άρσενικούχα δολώματα από αραβόσιτο ή πίτυρα, είτε με παγίδες.
Πηγή: Πρακτικός οδηγός του λαχανόκηπου-Παράρτημα «Γεωργικού δελτίου» μηνός Ιανουαρίου 1940/www.ftiaxno.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου