Ακούστηκε και αυτό στα δελτία ειδήσεων.Η κυβέρνηση,έχοντας στόχο την πτώση των τιμών,θα επιτρέψει εκτός των άλλων και την διακίνηση ειδών όπως τα λίπη και τα σπορέλαια στις λαικές αγορές.Θα δώσει δηλαδή πράσινο φώς στην διακίνηση προιόντων αμφίβολης διατροφικής αξίας.
Διαβάστε και θα καταλάβετε.
Διαβάστε και θα καταλάβετε.
Βαμβακέλαιο: Βγαίνει από τους σπόρους του βαμβακιού, που περιέχουν 15-20% λάδι. Στη φυσική του κατάσταση είναι πολύ πικρό και σκούρο. Γίνεται φαγώσιμο με χημικό εξευγενισμό.
Αραβοσιτέλαιο: Βγαίνει με πίεση ή με εκχύλιση από τα φύτρα του καλαμποκιού, που περιέχουν 40-50% λάδι. Επιτρέπεται η προσθήκη βουτυλικής υδροξυανισόλης(Β.Η.Α.) για αντιοξειδωτικό και η ανάμιξή του με άλλα λάδια.
Σογιέλαιο: Βγαίνει από τα σπέρματα της σόγιας, που περιέχουν λάδι 17-18% και για να γίνει φαγώσιμο χρειάζεται χημικό εξευγενισμό. Επιτρέπεται η προσθήκη αντιοξειδωτικού(Β.Η.Α.). Χρησιμοποιείται αυτούσιο ή ανακατεμένο με ελαιόλαδο. Επίσης χρησιμοποιείται στα μαγειρικά λίπη και σε φελλοτάπητες και τυπογραφικά μελάνια(σε μείγμα με λινέλαιο).
Σησαμέλαιο: Βγαίνει με τριπλή πίεση από τα σπέρματα του σησαμιού, που περιέχουν λάδι 45-55%. Έχει ευχάριστη γεύση και χρησιμοποιείται επίσης από τις βιομηχανίες μαργαρίνης και μαγειρικών λιπών, ενώ ο πολτός του μας δίνει ταχίνι και τον χαλβά. Μερικοί το νοθεύουν με αραχιδέλαιο ή βαμβακέλαιο, αν και αυτό απαγορεύεται. Από το 1977 επιβάλλεται να ανακατώνουν μια αναλογία 5% σησαμελαίου σε κάθε σπορέλαιο, για να είναι εύκολη η ανίχνευσή του όταν νοθεύεται το ελαιόλαδο με σπορέλαια.
Αραχιδέλαιο: Βγαίνει από τα αράπικα φιστίκια, που αποδίδουν 37-40% λάδι. Το καλό χρησιμοποιείται για φαγώσιμο, καθώς και για λίπη και μαργαρίνες. Το δεύτερο για σαπούνια, αλλά με χημικό εξευγενισμό μετατρέπεται κι αυτό σε φαγώσιμο.
Ηλιέλαιο: Βγαίνει με πίεση από τους ηλιόσπορους που περιέχουν 30-40% λάδι.
Με κίνδυνο να μας απογοητεύσει, μας λέει ο κ.Μπαζαίος, θα καταγγείλει τον μύθο του ηλιέλαιου, που αντίθετα με ό,τι μας έλεγαν, δεν χαρίζει λεπτή σιλουέτα, ούτε μας κάνει να ανεβαίνουμε τέσσερα-τέσσερα τα σκαλιά.
Με πολλή βεβαιότητα ένα γαλλικό βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1977 με τίτλο "Δηλητήρια στο πιάτο μας", διακηρύσσει ότι το σπορέλαιο αυτό ποτέ δεν χαμήλωσε την χοληστερίνη σε κανέναν ασθενή, όπως πήγανε να μας κάνουν να πιστέψουμε.
Τέλος, επιτρέπεται από τον Κώδικα να παραχθεί καιΚαπνέλαιο, από τα σπέρματα του καπνού, αλλά αυτό δεν το είδαμε να κυκλοφορεί πουθενά(ακόμα).
Μη σας παραξενεύει αν ίσως δεν έχετε ακούσει, δει ή καταναλώσει εν γνώσει σας ένα απ'αυτά τα "...έλαια".
Έτσι κι αλλιώς υπάρχουν, κυκλοφορούν και τα έχετε φάει, τα τρώτε και θα τα ξαναφάτε, γιατί άλλα απ'αυτά τα χρησιμοποιούν σε κονσέρβες, άλλα στις τηγανητέςπατάτες, τα τσιπς, τα γαριδάκια, ενώ υπάρχουν κι άλλου είδους "...έλαια", τα ανόργανα, που προέρχονται από το πετρέλαιο(π.χ. Παραφινέλαιο)που χρησιμοποιούνται στο ψήσιμο των φρυγανιών πολυτελείας, για να μην ταγκίζουν όταν μείνουν καιρό στις ζελατίνες.
Για όλα αυτά μπορεί να βεβαιωθεί όποιος αμφιβάλλει, αν διαβάσει τις αγορανομικές διατάξεις που ισχύουν για τα λάδια.
Και ιδιαίτερα στο σημείο που ορίζει ότι οι βιομηχανίες παραγωγής σπορελαίων και εξευγενισμένων λαδιών από κουκούτσια ελιάς είναι υποχρεωμένες να τα διαθέτουν μόνο στις επιχειρήσεις και ιδρύματα:
Αραβοσιτέλαιο: Βγαίνει με πίεση ή με εκχύλιση από τα φύτρα του καλαμποκιού, που περιέχουν 40-50% λάδι. Επιτρέπεται η προσθήκη βουτυλικής υδροξυανισόλης(Β.Η.Α.) για αντιοξειδωτικό και η ανάμιξή του με άλλα λάδια.
Σογιέλαιο: Βγαίνει από τα σπέρματα της σόγιας, που περιέχουν λάδι 17-18% και για να γίνει φαγώσιμο χρειάζεται χημικό εξευγενισμό. Επιτρέπεται η προσθήκη αντιοξειδωτικού(Β.Η.Α.). Χρησιμοποιείται αυτούσιο ή ανακατεμένο με ελαιόλαδο. Επίσης χρησιμοποιείται στα μαγειρικά λίπη και σε φελλοτάπητες και τυπογραφικά μελάνια(σε μείγμα με λινέλαιο).
Σησαμέλαιο: Βγαίνει με τριπλή πίεση από τα σπέρματα του σησαμιού, που περιέχουν λάδι 45-55%. Έχει ευχάριστη γεύση και χρησιμοποιείται επίσης από τις βιομηχανίες μαργαρίνης και μαγειρικών λιπών, ενώ ο πολτός του μας δίνει ταχίνι και τον χαλβά. Μερικοί το νοθεύουν με αραχιδέλαιο ή βαμβακέλαιο, αν και αυτό απαγορεύεται. Από το 1977 επιβάλλεται να ανακατώνουν μια αναλογία 5% σησαμελαίου σε κάθε σπορέλαιο, για να είναι εύκολη η ανίχνευσή του όταν νοθεύεται το ελαιόλαδο με σπορέλαια.
Αραχιδέλαιο: Βγαίνει από τα αράπικα φιστίκια, που αποδίδουν 37-40% λάδι. Το καλό χρησιμοποιείται για φαγώσιμο, καθώς και για λίπη και μαργαρίνες. Το δεύτερο για σαπούνια, αλλά με χημικό εξευγενισμό μετατρέπεται κι αυτό σε φαγώσιμο.
Ηλιέλαιο: Βγαίνει με πίεση από τους ηλιόσπορους που περιέχουν 30-40% λάδι.
Με κίνδυνο να μας απογοητεύσει, μας λέει ο κ.Μπαζαίος, θα καταγγείλει τον μύθο του ηλιέλαιου, που αντίθετα με ό,τι μας έλεγαν, δεν χαρίζει λεπτή σιλουέτα, ούτε μας κάνει να ανεβαίνουμε τέσσερα-τέσσερα τα σκαλιά.
Με πολλή βεβαιότητα ένα γαλλικό βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1977 με τίτλο "Δηλητήρια στο πιάτο μας", διακηρύσσει ότι το σπορέλαιο αυτό ποτέ δεν χαμήλωσε την χοληστερίνη σε κανέναν ασθενή, όπως πήγανε να μας κάνουν να πιστέψουμε.
Τέλος, επιτρέπεται από τον Κώδικα να παραχθεί καιΚαπνέλαιο, από τα σπέρματα του καπνού, αλλά αυτό δεν το είδαμε να κυκλοφορεί πουθενά(ακόμα).
Μη σας παραξενεύει αν ίσως δεν έχετε ακούσει, δει ή καταναλώσει εν γνώσει σας ένα απ'αυτά τα "...έλαια".
Έτσι κι αλλιώς υπάρχουν, κυκλοφορούν και τα έχετε φάει, τα τρώτε και θα τα ξαναφάτε, γιατί άλλα απ'αυτά τα χρησιμοποιούν σε κονσέρβες, άλλα στις τηγανητέςπατάτες, τα τσιπς, τα γαριδάκια, ενώ υπάρχουν κι άλλου είδους "...έλαια", τα ανόργανα, που προέρχονται από το πετρέλαιο(π.χ. Παραφινέλαιο)που χρησιμοποιούνται στο ψήσιμο των φρυγανιών πολυτελείας, για να μην ταγκίζουν όταν μείνουν καιρό στις ζελατίνες.
Για όλα αυτά μπορεί να βεβαιωθεί όποιος αμφιβάλλει, αν διαβάσει τις αγορανομικές διατάξεις που ισχύουν για τα λάδια.
Και ιδιαίτερα στο σημείο που ορίζει ότι οι βιομηχανίες παραγωγής σπορελαίων και εξευγενισμένων λαδιών από κουκούτσια ελιάς είναι υποχρεωμένες να τα διαθέτουν μόνο στις επιχειρήσεις και ιδρύματα:
- Σε βιομηχανίες και βιοτεχνίες που υδρογονώνουν λάδια και παρασκευάζουν μαγειρικά λίπη και μαργαρίνες.
- Σε βιομηχανίες και βιοτεχνίες κάθε είδους κονσερβών και σαλατών(δηλαδή ρώσικης σαλάτας, ταραμοσαλάτας, μουστάρδας κ.ά)
- Σε βιομήχανους και βιοτέχνες που φτιάχνουν είδη ζαχαροπλαστικής, τσιπς, κ.λπ., εφ'όσον καταναλώνουν περισσότερα από 50 κιλά σπορελαίων και πυρηνελαίων την ημέρα.
- Σε ελαιοεμπορικές επιχειρήσεις για να συσκευάσουν και κυκλοφορήσουν σε μπουκάλια και δοχεία.
- Στις Ένοπλες Δυνάμεις, στα νοσοκομεία και τα Κοινωφελή Ιδρύματα!!!!
- Σε παρασκευαστές σαπουνιών πολυτελείας και φαρμακευτικών και
- Σε επιχειρήσεις εξαγωγής σταφίδας, που χρησιμοποιούν τα λάδια αυτά για να κάνουν γυαλιστερή τη σταφίδα. (Αν και συνήθως χρησιμοποιείται για το γυάλισμα της σταφίδας, στα καταστήματα ξηρών καρπών το παραφινέλαιο που δεν έχει μυρωδιά...)
Ειδικά για το βαμβακέλαιο προβλέπεται ότι η μισή από την ποσότητα που μπαίνει στην κατανάλωση θα δίνεται υποχρεωτικά στις επιχειρήσεις τυποποίησης λαδιών και το άλλο μισό θα το χρησιμοποιούν οι ίδιες οι εταιρείες που το παράγουν(άρθρο 275 του αγορανομικού κώδικα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου