Η σημασία του αζώτου, του φωσφόρου, του καλίου και του σιδήρου για τα φυτά

Άζωτο
Το άζωτο είναι το σημαντικότερο στοιχείο για τα φυτά. Διότι συμμετέχει στο σχηματισμό των αμινοξέων. Ακόμη, συμμετέχει και σε πολλές οργανικές ενώσεις. Το άζωτο έχει την τάση να μεταφέρεται στα αναπτυσσόμενα μέρη του φυτού όπου υπάρχουν μεγάλες κυτταροδιαιρέσεις. Όπως για παράδειγμα οι αυξανόμενοι καρπού, οι νέοι βλαστοί και φύλλα. Οι τροφοπενίες αζώτου εμφανίζονται πάντα στα παλαιότερα φύλλα. Τα συμπτώματα διαφέρουν από είδος σε είδος στη ροδακινιά για παράδειγμα εμφανίζεται περιφερειακό κοκκίνισμα των φύλλων και κόκκινες κυκλικές κηλίδες στο εσωτερικό. Ωστόσο και η περίσσεια αζώτου προκαλεί προβλήματα, ωψιμίζει την παραγωγή, καθυστερεί την καρποφορία, προκαλεί ευπάθεια σε εχθρούς και έντομα.

Φώσφορος
Ο φώσφορος αν και απαιτείται σε μικρότερες ποσότητες από κάλιο θεωρείται το δεύτερο σημαντικότερο στοιχείο. Καθώς συμμετέχει στις καθοριστικές βιολογικές διεργασίες του κυττάρου για παραγωγή ενέργεια όπως τα μόρια ATP αλλά και οι πρωτεΐνες. Γνωρίζουμε ότι ο φώσφορος βρίσκεται σε μεγάλες συγκεντρώσεις στα νεοαναπτυσσόμενα μέρη του φυτού, όμως γενικά η αναλογία του σε σχέση με το άζωτο είναι 1/6. Η επάρκεια φωσφόρου βελτιώνει την ανθοφορία αλλά και το ριζικό σύστημα του φυτού. Στο έδαφος ο φώσφορος είναι εξαιρετικά δυσκίνητο στοιχείο, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην απαιτείται κάθε χρόνο λίπανση ειδικά στις δενδροκαλλιέργειες. Γενικότερα 8-10 μονάδες κάθε δύο χρόνια στα βαριά και μέση σύστασης εδάφη είναι αρκετές.

Κάλιο
Το κάλιο είναι το τρίτο σημαντικότερο στοιχείο. Ρυθμίζει πολλές διεργασίες του φυτού όπως η μεταφορά των υδατανθράκων, η διαπνοή του φυτού αλλά και τη φωτοσύνθεση. Η επάρκεια καλίου βελτιώνει την αντοχή του φυτού στις ξηρασίες, το μέγεθος των καρπών αλλά και την ποιότητα τους. Ενδέχεται να βελτιώνει και την καρποφορία. Σε πολλά είδη το κάλιο είναι σε μεγαλύτερη συγκέντρωση από το άζωτο και τον φώσφορο. Τέλος, η δράση πολλών ενζύμων καθορίζεται από τη συγκέντρωση του καλίου στους φυτικούς χυμούς.

Σίδηρος
Ο σίδηρος είναι ένα από τα δυσκολότερα στοιχεία για τα φυτά. Ο λόγος είναι οι εύκολες οξειδώσεις και μεταβολές που δέχεται στο έδαφος. Οι κύριες μορφές του είναι ο δισθενής και ο τρισθενής. Η ύπαρξη σιδήρου στο έδαφος βελτιώνει την διαπερατότητα του λόγω της τάσης του να προσκολλάται στα κολλοειδή του εδάφους. Ο σίδηρος είναι απαραίτητος για τον σχηματισμό της χλωροφύλλης, ενώ η έλλειψη του προκαλεί τροφοπενίες. Το κύριο χαρακτηριστικό των τροφοπενιών είναι η μεσονέυρια χλώρωση στα νέα συνήθως φύλλα. Τα φυτά προσλαμβάνουν μόνο τον δισθενή σίδηρο από το έδαφος. Τα σημαντικότερα προβλήματα εμφανίζονται σε εδάφη με pH μεγαλύτερο από 7,5 (βασικά). Σε αυτά τα εδάφη προκαλείται καθίζηση του σιδήρου και μετατροπή που σε υδροξείδιο τρισθενούς σίδηρου που είναι μη αφομοιώσιμο από τα φυτά. Σε περίπτωση τροφοπενίας σιδήρου απαιτείται άμεσα εφαρμογή διαφυλλικά ή με ριζοπότισμα χηλικού σιδήρου.
Πηγή>http://www.agro-help.com/