Η φουζαρίωση είναι μια ασθένεια με οικονομική σημασία για το πεπόνι και το καρπούζι. Δύο είδη μυκήτων εμπλέκονται: Fusarium oxysporum f.sp.melonis, ο οποίος προσβάλει το πεπόνι και ο Fusarium oxysporum f.sp.niveum, o οποίος προσβάλει το καρπούζι. Και οι δυο μύκητες προκαλούν μάρανση των σποροφύτων αλλά οι σημαντικότερες ζημιές συμβαίνουν αφού τα νεαρά φυτά μολυνθούν στον αγρό. Τα φυτά που μολύνονται νωρίς συχνά δεν παράγουν εμπορικούς καρπούς. Τα φυτά που αρχίζουν να παρουσιάζουν τα συμπτώματα της φουζαρίωσης κατά ή κοντά στην ωρίμανση παράγουν λιγότερους ή κατώτερης ποιότητας καρπούς.
Αίτιο: Fusarium oxysporum f.sp.melonis
Ξενιστές: πεπόνι
Ο Fusarium oxysporum f.sp.melonis εξειδικεύεται αποκλειστικά στο πεπόνι. Δεν προσβάλει άλλα είδη κολοκυνθοειδών παρόλο που μερικές φορές έχουν απομονωθεί συμπτώματα και στο καρπούζι.
Διάδοση και σημαντικότητα:
Ο Fusarium oxysporum f.sp.melonis είναι πολύ γνωστός και καταστρεπτικός μύκητας στις περισσότερες περιοχές που καλλιεργείται το πεπόνι, ευρέως γνωστός σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία. Οι περιοχές οι οποίες είναι βαριά μολυσμένες με τον ιό είναι ακατάλληλες για την καλλιέργεια πολλών ποικιλιών πεπονιού. Η ασθένεια προκαλεί ξαφνική μάρανση και ξήρανση των φύλλων.
Συμπτώματα και παρόμοιες ασθένειες:
Ο μύκητας μπορεί να προσβάλει το πεπόνι σε όλα τα στάδια. Δυο συμπτώματα είναι χαρακτηριστικά: είτε αργό και σταδιακό κιτρίνισμα είτε μια ξαφνική μάρανση. Στην πρώτη περίπτωση,
οι μίσχοι μερικών φύλλων κιτρινίζουν από τη μια πλευρά, αυτά τα φύλλα κιτρινίζουν όλο και περισσότερο, γίνονται λεπτά και εύθρυπτα. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, τα φύλλα μια χαρακτηριστική οσμή και οι μίσχοι παρουσιάζουν μια επιμήκη νέκρωση. Στη δεύτερη περίπτωση το φυτό μαραίνεται ξαφνικά χωρίς να προηγείται κιτρίνισμα ή οσμή. Τα πιο σοβαρά συμπτώματα γενικά παρατηρούνται σε θερμοκρασίες 18 °C -22 °C.
Κύκλος ασθένειας:
Ο Fusarium oxysporum f.sp.melonis επιζεί στο έδαφος με τη μορφή χλαμυδοσπορίων, τα οποία μπορούν να ζήσουν στο έδαφος για πάνω από 20 χρόνια. Ο μύκητας εισέρχεται στα φυτά από τις ρίζες και η ασθένεια αναπτύσσεται πολύ γρήγορα όταν η θερμοκρασία εδάφους είναι υψηλή.
Ο Fusarium oxysporum f.sp.melonis επιζεί στο έδαφος με τη μορφή χλαμυδοσπορίων, τα οποία μπορούν να ζήσουν στο έδαφος για πάνω από 20 χρόνια. Ο μύκητας εισέρχεται στα φυτά από τις ρίζες και η ασθένεια αναπτύσσεται πολύ γρήγορα όταν η θερμοκρασία εδάφους είναι υψηλή.
Καθώς ο ιός ζει στο έδαφος, οι χαμηλές θερμοκρασίες δεν επηρεάζουν πολύ τον πληθυσμό του μύκητα.
Καταπολέμηση:
Η χρήση ανθεκτικών ποικιλιών είναι σημαντική στην παρεμπόδιση της ασθένειας. Η προσεκτική διαχείριση του νερού είναι επίσης σημαντική για την μείωση του <στρες> στο ριζικό σύστημα. Επίσης συστήνεται η απολύμανση των εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν σε μολυσμένους αγρούς. Η αμειψισπορά δεν είναι αποτελεσματική, καθώς αμειψισπορά ακόμη και για 20 χρόνια δεν λύνει το πρόβλημα ολοκληρωτικά παρόλο που μειώνει τον πληθυσμό. Η χημική καταπολέμηση δεν ενδείκνυται. Η απολύμανση του εδάφους με βρωμιούχο μεθύλιο ή χλωροπικρίνη μπορεί να ελέγξει την ασθένεια αλλά το κόστος είναι πολύ μεγάλο.
Η χρήση ανθεκτικών ποικιλιών είναι σημαντική στην παρεμπόδιση της ασθένειας. Η προσεκτική διαχείριση του νερού είναι επίσης σημαντική για την μείωση του <στρες> στο ριζικό σύστημα. Επίσης συστήνεται η απολύμανση των εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν σε μολυσμένους αγρούς. Η αμειψισπορά δεν είναι αποτελεσματική, καθώς αμειψισπορά ακόμη και για 20 χρόνια δεν λύνει το πρόβλημα ολοκληρωτικά παρόλο που μειώνει τον πληθυσμό. Η χημική καταπολέμηση δεν ενδείκνυται. Η απολύμανση του εδάφους με βρωμιούχο μεθύλιο ή χλωροπικρίνη μπορεί να ελέγξει την ασθένεια αλλά το κόστος είναι πολύ μεγάλο.
Αίτιο: Fusarium oxysporum f.sp.niveum
Ξενιστές: καρπούζι
Διάδοση και σημαντικότητα:
Η φουζαρίωση στο καρπούζι υπάρχει σε όλες τις περιοχές του κόσμου στις οποίες καλλιεργείται το καρπούζι. Η φουζαρίωση είναι μια από της πιο σημαντικές ασθένειες του καρπουζιού επειδή το μολυσμένα φυτά συνήθως πεθαίνουν προκαλώντας απώλειες στους παραγωγούς. Το χειρότερο είναι ότι ο μύκητας εγκαθίσταται μόνιμα στον αγρό και η αντιμετώπιση του είναι πολύ δύσκολή ή αδύνατη.
Η φουζαρίωση στο καρπούζι υπάρχει σε όλες τις περιοχές του κόσμου στις οποίες καλλιεργείται το καρπούζι. Η φουζαρίωση είναι μια από της πιο σημαντικές ασθένειες του καρπουζιού επειδή το μολυσμένα φυτά συνήθως πεθαίνουν προκαλώντας απώλειες στους παραγωγούς. Το χειρότερο είναι ότι ο μύκητας εγκαθίσταται μόνιμα στον αγρό και η αντιμετώπιση του είναι πολύ δύσκολή ή αδύνατη.
Συμπτώματα και παρόμοιες ασθένειες:
Τα καρπούζια είναι ευπαθή στην φουζαρίωση σε όλα τα στάδια της ανάπτυξης τους. Όταν τα σπορόφυτα μολύνονται σε πολύ νεαρό στάδιο καταλήγουν σε μάρανση και νανισμό Τα νεαρά φυτά μπορεί να εμφανίσουν σήψη στον φλοιό που καταλήγει σε χλωρωτικά φύλλα και νανισμό. Τα ώριμα φυτά δείχνουν μαραμένα και αργότερα νεκρώνονται ή μένουν νάνα όταν οι ποικιλίες είναι ανθεκτικές. Στα επόμενα στάδια της ασθένειας οι ρίζες αρχίζουν να αποσυντίθενται και σταδιακά νεκρώνονται. Τα συμπτώματα συνήθως αρχίζουν από την κορυφή και προχωράνε προς τη βάση του φυτού. Οι βλαστοί και οι μίσχοι των μολυσμένων φυτών έχουν μεταχρωματισμένο αγγειακό ιστό, κίτρινο ή καστανό. Μια λευκή μυκητολογική μούχλα επίσης μπορεί να σχηματίζεται στη βάση των νεκρών μίσχων. Οι καρποί των μολυσμένων μίσχων (όταν αυτοί σχηματίζονται) είναι μικροί με φτωχή γεύση και άρωμα.
Κύκλος ασθένειας:
Ο Fusarium oxysporum f.sp.niveum είναι ένας εδαφογενής μύκητας. Ο μύκητας μπορεί να μεταφερθεί με τα αγροτικά εργαλεία, τα στραγγιζόμενα νερά, τον άνεμο, τα ζώα και τον άνθρωπο. Όταν ένας αγρός μολυνθεί, το παθογόνο μπορεί να ζει στο έδαφος μέχρι και 16 χρόνια, παρόλο που ο πληθυσμός μειώνεται με το χρόνο. Ο μύκητας διεισδύει στο ριζικό σύστημα του ξενιστή και κινείται μέσα στο αγγειακό σύστημα του φυτού μπλοκάροντας την μεταφορά του νερού στον ιστό. Η ασθένεια ευνοείται από τον ζεστό καιρό και τις χαμηλές θερμοκρασίες εδάφους.
Ο Fusarium oxysporum f.sp.niveum είναι ένας εδαφογενής μύκητας. Ο μύκητας μπορεί να μεταφερθεί με τα αγροτικά εργαλεία, τα στραγγιζόμενα νερά, τον άνεμο, τα ζώα και τον άνθρωπο. Όταν ένας αγρός μολυνθεί, το παθογόνο μπορεί να ζει στο έδαφος μέχρι και 16 χρόνια, παρόλο που ο πληθυσμός μειώνεται με το χρόνο. Ο μύκητας διεισδύει στο ριζικό σύστημα του ξενιστή και κινείται μέσα στο αγγειακό σύστημα του φυτού μπλοκάροντας την μεταφορά του νερού στον ιστό. Η ασθένεια ευνοείται από τον ζεστό καιρό και τις χαμηλές θερμοκρασίες εδάφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου