Θρεπτικά στοιχεία απαραίτητα για την ανάπτυξη του αμπελιού

Τα κύρια θρεπτικά στοιχεία για την καλλιέργεια του αμπελιού είναι το άζωτο,ο φώσφορος και το κάλιο. Υπάρχουν και άλλα απαραίτητα στοιχεία για την ανάπτυξη του αμπελιού που χρησιμοποιούνται σε μικρότερες ποσότητες που ονομάζονται ιχνοστοιχεία και είναι ο ψευδάργυρος, το βόριο και το μαγγάνιο.

Το Άζωτο (Ν) . Επιδρά στο σχηματισμό των φύλλων, βλαστών, σταφυλιών. Οι κληματίδες αυξάνουν σε μήκος, γίνονται χοντρό­τερες, με μεσογονάτια διαστήματα μεγάλα και με φύλλα που παίρνουν χρώμα πράσινο σκοτεινό. Το άζωτο συμβάλλει όχι μόνο στην καλύτερη ανάπτυξη της βλάστησης και των ριζών αλλά και στην επιτυχία μεγαλύτερης παραγωγής και καλής ποιότητας, όταν φυ­σικά δίδεται σε κανονική δόση.Η περίσσεια Αζώτου έχει σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση της βλάστησης σε βάρος της καρ­ποφορίας την πρόκληση της ανθόρροιας, την παράταση της βλαστικής περιόδου και την μη καλή ωρίμανση του ξύλου, την κακή ποιότητα των σταφυλιών, και τη μεγαλύτε­ρη ευπάθεια των φυτών στις διάφορες μυκητολογικές ασθένειες, καθώς και στην ο­ψίμηση της παραγωγής.Η έλλειψη αζώτου περιορίζει τη βλάστηση των φυτών και συνεπώς και της παραγωγής. Τα φύλλα παραμένουν μικρά κιτρινωπά.

Ο Φώσφορος (Ρ). Επιδρά στην ποιότητα γιατί ευνοεί την ανθοφορία και την ωρίμαν­ση των σταφυλιών. Συντελεί στην καλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος, αυξάνει τη στερεότητα των κληματίδων και τις ωριμάζει ταχύτερα. Η έλλειψη φωσφόρου περιορίζει πολύ τη βλάστηση.

Το Κάλιο (Κ). Ευνοεί τη φυσιολογική λει­τουργία των φύλλων και των ριζών. Βελτιώ­νει την ποιότητα των σταφυλιών, τα οποία ω­ριμάζουν νωρίτερα και αποκτούν περισσό­τερα ζάχαρα και καλό χρώμα. Επίσης ευνοεί την καλύτερη ωρίμανση των κληματίδων και αυξάνει την αντοχή τους στην ξηρασία, το ψύχος και τους παγετούς της άνοιξης. Η έλλειψη καλίου δεν ωριμάζει καλά τις κληματίδες και τα σταφύλια, τα δε φύλλα πα­ραμένουν μικρά.

Ασβέστιο (Ca.) Είναι απαραίτητο σε με­γάλες ποσότητες κατά την κυτταρική διαίρεση- παρατηρείται έλλειψη ασβεστίου σε όξινα εδάφη.

Βόριο (Β). Συμμετέχει στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών, τη μετακίνηση των σακχάρων και την ανάπτυξη των ανθέων και των  καρπών.  Τα φύλλα της κορυφής παρουσιάζουν μικρές χλωρωτικές κηλίδες στην περιφέρεια του ελάσματος ή μεταξύ των χλωρώσεων. Σιγά-σιγά οι κηλίδες μεγαλώνουν και παραμένει πράσινο μόνο ένα τμήμα του ελάσματος κατά μήκος των νεύρων. Τα φύλα παραμορφώνονται  και αναπτύσσονται ασύμμετρα.Οι κληματίδες έχουν μικρά μεσογονάτια διαστήματα, τα ακραία μάτια νεκρώνονται και εκπτύσσονται τα πλάγια, δίνοντας μικρούς παραμορφωμένους βλαστούς. Στους έλικες, στη ράχη των ταξιανθιών, τους μίσχους των φύλλων και τις κορυφές των βλαστών εμφανίζονται καστανόχρωμες τοπικές παχύνσεις των ιστών, οι οποίες στη συνέχεια εξελίσσονται σε νεκρώσεις. Στους βότρεις παρατηρείται μειωμένη καρπόδεση, μικροραγία και ανισορογία. Οι ρόγες πέφτουν ή παραμένουν μικρές χωρίς σπέρματα και ανομοιόμορφη ωρίμανση.

 Ψευδάργυρος (Zn). Συμμετέχει στον μεταβολισμό των υδατανθράκων, σχηματισμό της χλωροφύλλης και σε άλλες λειτουργίες του φυτού.

Μαγγάνιο (Mn). Βρίσκεται σε φυτικούς ιστούς, αλλά κυρίως συγκεντρώνεται στα φύλλα, στις κορυφές των βλαστών και στους σπόρους. Στο φυτό δεν κινείται εύκολα και επομένως τα πρώτα συμπτώματα της έλλειψης Μη εμφανί­ζονται στα βασικά φύλλα.
Συμπτώματα. Εμφανίζονται χλωρω­τικές κηλίδες κυρίως στα βασικά φύλ­λα σε αντίθεση με παρόμοια συ­μπτώματα που οφείλονται σε έλλει­ψη ψευδαργύρου και εμφανίζονται στα νεαρά φύλλα.

Σίδηρος (Fe). Παίρνει μέρος στη σύνθεση της πρωτεΐνης των χλω­ροπλαστικών, είναι απαραίτητος για την ομαλή ανάπτυξη του ριζικού συστήματος και την σύνθεση της χλω­ροφύλλης.

Mαγνήσιο (Mg). Είναι απαραίτη­το στοιxείο για πολλές ενζυματικές αντιδράσεις και αποτελεί συστατικό της χλωροφύλλης.

Ξήρανση της ράχης: Τα συμπτώματα της αρρώστιας εμφανίζονται κατά την έ­ναρξη της ωρίμανσης των σταφυλιών και η έκταση που θα πάρουν εξαρ­τάται από πολλούς παράγοντες. Αρχ­ικά νεκρώνονται, ο κύριος ή οι πλά­γιοι άξονες της ράχης του τσαμπιού και βαθμιαία η νέκρωση επεκτείνεται, παρεμποδίζοντας την κυκλοφορία των χυμών, ξεραίνεται το τμήμα της ράχης, οι ρώγες μαραίνονται και ζα­ρώνουν. Η αρρώστια οφείλεται σε διαταραχή της σχέσης καλίου-α­σβεστίου-μαyνησίου και ευνοείται ό­ταν μετά από παρατεταμένη ξηρα­σία ακολουθήσουν μεγάλες βροχοπτώσεις κατά την περίοδο Ιουλίου ­Σεπτεμβρίου. Η μακρόχρονη χρήση καλιούχων λιπασμάτων, η χρήση φρέ­σκιας κοπριάς και τα εδάφη που εί­ναι ελαφρά και φτωχά σε οργανική ουσία είναι και αυτοί ευνοϊκοί πα­ράγοντες. Αντιμετωπίζεται με ορθο­λογική χρήση των καλιούχων λιπα­σμάτων, βελτίωση της υφής και γο­νιμότητας του εδάφους, κατάλληλο κλάδεμα και βλαστολόγημα, ώστε να μειώνεται ο ρυθμός βλάστησης των πρεμνών.Σε έντονα προσβεβλημένους α­μπελώνες συνιστάται να γίνονται 2-3 ψεκασμοί με διαφυλλικά λιπά­σματα πλούσια σε μαγνήσιο.

Πηγή>coctailsfromorganic.wordpress.com