Όταν από τις διάφορες ενδείξεις υποψιαζόμαστε ότι στο υπέδαφος κάποιου σημείου υπάρχουν κοιτάσματα νερού, μπορούμε να βεβαιωθούμε γι αυτό κάνοντας κάποιες δοκιμές.
Η μία δοκιμή είναι η εξής: Στο μέρος που υποψιαζόμαστε, σκάβουμε ένα λάκκο με βάθος περίπου 1,5 μέτρα. Παίρνουμε μια μεγάλη κατσαρόλα, προτιμότερα ημισφαιρική, και την αλείφουμε εσωτερικά με λάδι. Σε ένα κομμάτι μάλλινη στεγνή και καθαρή κλωστή μήκους 8-10 εκατοστών δένουμε μια μικρή πετρούλα και την κλωστή την κολλάμε εσωτερικά της χύτρας με κερί, φροντίζοντας να κρέμεται ως τη μέση της χύτρας όταν θα είναι γυρισμένο προς τα κάτω.
Την ώρα που δύει ο ήλιος, τοποθετούμε το δοχείο ανάποδα μέσα στο λάκκο και το σκεπάζουμε με χώμα σε ύψος μισού μέτρου. Αφήνουμε το δοχείο όλη τη νύχτα μέσα στο λάκκο. Το ξημέρωμα, πριν ανατείλει ο ήλιος, αφαιρούμε το χώμα και γυρίζουμε τη χύτρα.
Αν στο σημείο εκείνο υπάρχει νερό, το δοχείο είναι ιδρωμένο εσωτερικά και το μαλλί γεμάτο νερό. Αν η υγρασία είναι έντονη ώστε να έχουν δημιουργηθεί σταγόνες, το νερό βρίσκεται σε μικρό βάθος. Αν υπάρχει μόνο υγρασία, το νερό βρίσκεται σε μεγαλύτερο βάθος. Εξυπακούεται ότι αν δεν υπάρξει υγρασία στο δοχείο, δεν υπάρχει νερό από κάτω.
Μια άλλη πιο απλή και γρήγορη μέθοδος για δοκιμή ύπαρξης νερού, είναι αυτή με το σφουγγάρι. Σκάβουμε ένα λάκκο, τοποθετούμε μέσα ένα στεγνό σφουγγάρι και το σκεπάζουμε με χλωρά φύλλα καλαμιάς ή κάποιο είδος μαλακό χόρτο. Μετά από τρείς ώρες, αν το σφουγγάρι είναι υγρό, τότε υπάρχει από κάτω νερό.
Έτσι μπορούμε με μεγαλύτερη βεβαιότητα να μπούμε στη διαδικασία αναζήτησης νερού σε ένα σημείο που υποψιαζόμαστε την ύπαρξή του.
Φυτά που δείχνουν ύπαρξη νερού
Η μία δοκιμή είναι η εξής: Στο μέρος που υποψιαζόμαστε, σκάβουμε ένα λάκκο με βάθος περίπου 1,5 μέτρα. Παίρνουμε μια μεγάλη κατσαρόλα, προτιμότερα ημισφαιρική, και την αλείφουμε εσωτερικά με λάδι. Σε ένα κομμάτι μάλλινη στεγνή και καθαρή κλωστή μήκους 8-10 εκατοστών δένουμε μια μικρή πετρούλα και την κλωστή την κολλάμε εσωτερικά της χύτρας με κερί, φροντίζοντας να κρέμεται ως τη μέση της χύτρας όταν θα είναι γυρισμένο προς τα κάτω.
Την ώρα που δύει ο ήλιος, τοποθετούμε το δοχείο ανάποδα μέσα στο λάκκο και το σκεπάζουμε με χώμα σε ύψος μισού μέτρου. Αφήνουμε το δοχείο όλη τη νύχτα μέσα στο λάκκο. Το ξημέρωμα, πριν ανατείλει ο ήλιος, αφαιρούμε το χώμα και γυρίζουμε τη χύτρα.
Αν στο σημείο εκείνο υπάρχει νερό, το δοχείο είναι ιδρωμένο εσωτερικά και το μαλλί γεμάτο νερό. Αν η υγρασία είναι έντονη ώστε να έχουν δημιουργηθεί σταγόνες, το νερό βρίσκεται σε μικρό βάθος. Αν υπάρχει μόνο υγρασία, το νερό βρίσκεται σε μεγαλύτερο βάθος. Εξυπακούεται ότι αν δεν υπάρξει υγρασία στο δοχείο, δεν υπάρχει νερό από κάτω.
Μια άλλη πιο απλή και γρήγορη μέθοδος για δοκιμή ύπαρξης νερού, είναι αυτή με το σφουγγάρι. Σκάβουμε ένα λάκκο, τοποθετούμε μέσα ένα στεγνό σφουγγάρι και το σκεπάζουμε με χλωρά φύλλα καλαμιάς ή κάποιο είδος μαλακό χόρτο. Μετά από τρείς ώρες, αν το σφουγγάρι είναι υγρό, τότε υπάρχει από κάτω νερό.
Έτσι μπορούμε με μεγαλύτερη βεβαιότητα να μπούμε στη διαδικασία αναζήτησης νερού σε ένα σημείο που υποψιαζόμαστε την ύπαρξή του.
Φυτά που δείχνουν ύπαρξη νερού
Ένας πολύ αξιόπιστος τρόπος για να καταλάβουμε αν υπάρχουν κοιτάσματα νερού στο υπέδαφος ενός κομματιού γης, είναι να παρατηρήσουμε τα είδη των φυτών που φύονται σε εκείνο το σημείο. Η ύπαρξη συγκεκριμένων φυτών δηλώνουν την ύπαρξη υπόγειων νερών. Αν τα φυτά είναι πυκνά και χλωρά, αυτό σημαίνει ότι τα υπόγεια ύδατα είναι διαρκή, πλούσια και σε βάθος. Αν τα φυτά είναι μαραμένα, τότε δηλώνεται ότι τα νερά είναι όχι διαρκή, είναι κοντά στην επιφάνεια και είναι αδύνατα.
Τα φυτά που φανερώνουν την ύπαρξη νερού και μας δίνουν ελπίδες για να σκάψουμε εκεί είναι, η λυγαριές, το τριφύλλι, τα βρύα, τα βούρλα, οι λεπτές και μαλακές καλαμιές, η κόνυζα και η ραγάζια. Τα συγκεκριμένα φυτά θα τα δούμε να φύονται μόνα τους κάπου, προδίδοντας την ύπαρξη υπόγειου νερού.
Άλλα φυτά που μαρτυρούν την ύπαρξη νερού είναι οι βάτοι, το άγριο τριφύλλι, η περικοκλάδα, η αγριοσυκιά, το ξυνολάπαθο, τα ηλιοτρόπια, η αγριοφτελιά, ο αγριοδιόσμος, τα χρυσάνθεμα, το βρωμόχορτο, το κοντυλόχορτο, η αγριάδα, η κύπερη, το νυχάκι, το χιλιόχορτο, το πολυτρίχι, η χαμολεύκα, το πολυγόνατο, ο χαμολειός, το πεντάνευερο και άλλα φυτά.
Η ύπαρξη όλων αυτών των φυτών μας δίνει τη δυνατότητα να υποψιαστούμε ότι υπάρχουν υπόγεια νερά και έχουμε ελπίδα να σκάψουμε εκεί, να επιτύχουμε βρίσκοντας. Βέβαια υπάρχουν και άλλα στοιχεία που συνδιαστικά υποδεικνύουν ύπαρξη υπόγειων υδάτων και θα αναφερθούμε στη συνέχεια σε αυτά.
Ραβδοσκοπία
Μια πανάρχαια μέθοδος αναζήτησης υπόγειων νερών είναι η ραβδοσκοπία. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε από τους λεγόμενους ραβδοσκόπου και είναι η εύρεση κοιτασμάτων νερού με τη βοήθεια μιας μικρής ράβδου Χρονολογείται δε, από το 6000 π.Χ. και είναι μια μαντική μέθοδος.
Οι ραβδοσκόποι για να εντοπίσουν κοιτάσματα νερού χρησιμοποιούσαν μια διχαλωτή ράβδο κατασκευασμένη από κλαδί δέντρου, κυρίως φλαμουριάς, ιτιάς ή φουντουκιάς (λεπτοκαρυάς). Σήμερα, η ράβδος που χρησιμοποιείται από τους ραβδοσκόπους, είναι από σύρμα σε ειδικό σχήμα.
Ο τρόπος χρήσης της ράβδου είναι ο παρακάτω. Οι ραβδοσκόποι κρατούν με τα χέρια τους τη ράβδο και χαλαρώνουν. Στη συνέχεια αρχίζουν περπατούν αργά και χαλαρά, καλύπτοντας ολόκληρη την περιοχή που θεωρούν σαν πιθανή για εύρεση νερού. Όταν εντοπιστεί το σημείο που βρίσκεται νερό υπογείως, τότε η ράβδος αρχίζει να κινείται πάνω από το σημείο αυτό.
Η επικρατέστερη ερμηνεία του φαινομένου είναι ότι από το νερό και τα διάφορα μέταλλα (η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται επίσης για τον εντοπισμό μετάλλων στο υπέδαφος) εκπέμπονται ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Υπάρχουν λοιπόν άτομα που έχουν την ικανότητα, το νευρικό τους σύστημα να διεγείρεται από αυτά τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα και αυτοί έχουν την ικανότητα να εντοπίζουν το νερό. Βέβαια αυτή η εξήγηση δεν είναι τεκμηριωμένη επιστημονικά.
Τα φυτά που φανερώνουν την ύπαρξη νερού και μας δίνουν ελπίδες για να σκάψουμε εκεί είναι, η λυγαριές, το τριφύλλι, τα βρύα, τα βούρλα, οι λεπτές και μαλακές καλαμιές, η κόνυζα και η ραγάζια. Τα συγκεκριμένα φυτά θα τα δούμε να φύονται μόνα τους κάπου, προδίδοντας την ύπαρξη υπόγειου νερού.
Άλλα φυτά που μαρτυρούν την ύπαρξη νερού είναι οι βάτοι, το άγριο τριφύλλι, η περικοκλάδα, η αγριοσυκιά, το ξυνολάπαθο, τα ηλιοτρόπια, η αγριοφτελιά, ο αγριοδιόσμος, τα χρυσάνθεμα, το βρωμόχορτο, το κοντυλόχορτο, η αγριάδα, η κύπερη, το νυχάκι, το χιλιόχορτο, το πολυτρίχι, η χαμολεύκα, το πολυγόνατο, ο χαμολειός, το πεντάνευερο και άλλα φυτά.
Η ύπαρξη όλων αυτών των φυτών μας δίνει τη δυνατότητα να υποψιαστούμε ότι υπάρχουν υπόγεια νερά και έχουμε ελπίδα να σκάψουμε εκεί, να επιτύχουμε βρίσκοντας. Βέβαια υπάρχουν και άλλα στοιχεία που συνδιαστικά υποδεικνύουν ύπαρξη υπόγειων υδάτων και θα αναφερθούμε στη συνέχεια σε αυτά.
Ραβδοσκοπία
Μια πανάρχαια μέθοδος αναζήτησης υπόγειων νερών είναι η ραβδοσκοπία. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε από τους λεγόμενους ραβδοσκόπου και είναι η εύρεση κοιτασμάτων νερού με τη βοήθεια μιας μικρής ράβδου Χρονολογείται δε, από το 6000 π.Χ. και είναι μια μαντική μέθοδος.
Οι ραβδοσκόποι για να εντοπίσουν κοιτάσματα νερού χρησιμοποιούσαν μια διχαλωτή ράβδο κατασκευασμένη από κλαδί δέντρου, κυρίως φλαμουριάς, ιτιάς ή φουντουκιάς (λεπτοκαρυάς). Σήμερα, η ράβδος που χρησιμοποιείται από τους ραβδοσκόπους, είναι από σύρμα σε ειδικό σχήμα.
Ο τρόπος χρήσης της ράβδου είναι ο παρακάτω. Οι ραβδοσκόποι κρατούν με τα χέρια τους τη ράβδο και χαλαρώνουν. Στη συνέχεια αρχίζουν περπατούν αργά και χαλαρά, καλύπτοντας ολόκληρη την περιοχή που θεωρούν σαν πιθανή για εύρεση νερού. Όταν εντοπιστεί το σημείο που βρίσκεται νερό υπογείως, τότε η ράβδος αρχίζει να κινείται πάνω από το σημείο αυτό.
Η επικρατέστερη ερμηνεία του φαινομένου είναι ότι από το νερό και τα διάφορα μέταλλα (η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται επίσης για τον εντοπισμό μετάλλων στο υπέδαφος) εκπέμπονται ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Υπάρχουν λοιπόν άτομα που έχουν την ικανότητα, το νευρικό τους σύστημα να διεγείρεται από αυτά τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα και αυτοί έχουν την ικανότητα να εντοπίζουν το νερό. Βέβαια αυτή η εξήγηση δεν είναι τεκμηριωμένη επιστημονικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου