Γαλοπούλα:Αναπαραγωγή και εκτροφή.Τώρα, έχει.. δουλειά ολόκληρο το χρόνο

Στην παραγωγή προϊόντος καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου οδηγούνται όλο και περισσότεροι εκτροφείς γαλοπούλας, σε μια προσπάθεια να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της αγοράς, με αποτέλεσμα η εκμετάλλευση να χάνει σταδιακά τον εποχιακό της χαρακτήρα.

Στο καθημερινό τραπέζι έβαλε τη γαλοπούλα η υγιεινή διατροφή που προτάσσει χαμηλά λιπαρά

• 
  

Το έθιμο της κατανάλωσης γαλοπούλας στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι έχει ατονήσει ελαφρά τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης, ωστόσο φαίνεται πως στο πλαίσιο της υγιεινής διατροφής με χαμηλά λιπαρά, οι Έλληνες καταναλωτές ζητάνε περισσότερη γαλοπούλα. Η τάση αυτή αποτυπώνεται μέσα από την αύξηση στην κατανάλωση των αλλαντικών με γαλοπούλα, αλλά και στην αύξηση της εγχώριας παραγωγής του προϊόντος.

Η ελληνική παραγωγή υπολογίζεται ότι άγγιξε τους 3.000 τόνους για την περίοδο 2012/13, παραμένοντας ισχυρά ελλειμματική, σημειώνοντας ωστόσο άνοδο κατά 1.000 τόνους την τελευταία τριετία. Σύμφωνα με την τελευταία ετήσια έκθεση του αμερικανικού Υπ. Γεωργίας, στην Ελλάδα καταναλώνονται περί τους 20.000-23.000 τόνους κρέατος γαλοπούλας κάθε χρόνο, εκ των οποίων το εγχώριο προϊόν αποτελεί τους 3.000 τόνους, αφού η υπόλοιπη ποσότητα εισάγεται. Τα σημαντικότερα κέντρα παραγωγής είναι η Ήπειρος, η Κεντρική Ελλάδα και η Μακεδονία. Οι ελληνικές εισαγωγές πραγματοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά από Ιταλία, Ολλανδία και Γαλλία, ενώ μικρές ποσότητες ελληνικού προϊόντος εξάγονται στη Βουλγαρία.

Η παραγωγή της γαλοπούλας διακρίνεται από το είδος της γαλοπούλας και τον τρόπο που εκτρέφεται. Η ντόπια γαλοπούλα (μαύρη) είναι συνήθως πιο μικρόσωμη και μεγαλώνει επί 5,5 μήνες, ενώ η άσπρη εκτρέφεται εντατικά και αποκτά εμπορικό μέγεθος μέσα σε 3-3,5 μήνες. Η ντόπια ταΐζεται με καλαμπόκι, τρώει χορτάρι, γι’ αυτό είναι και λίγο πιο σκληρή, επειδή περπατάει έξω, αλλά κερδίζει σε γεύση, όπως μας πληροφορεί ο Ευθύμης Λαγάρας, παραγωγός από τα Τρίκαλα.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΕΛΟΓΑΚ, η μέση τιμή παραγωγού για το κρέας της γαλοπούλας διαμορφώνεται στα 5 ευρώ το κιλό ακολουθώντας σταθεροποιητικές τάσεις την τελευταία τριετία. Βέβαια μεταξύ των δύο διαφορετικών ειδών γαλοπούλας παρατηρείται διαφορά και στην αγορά. Η ντόπια γαλοπούλα παράγεται με σκοπό την διάθεση της τα Χριστούγεννα ολόκληρο το προϊόν και η τιμή παραγωγού διαμορφώνεται στα 4,50-5 ευρώ το κιλό. Στην άσπρη γαλοπούλα η εμπορία γίνεται σε κομμάτια, με το στήθος να πωλείται στα 5,5 ευρώ το κιλό, το μπούτι στα 2,5 ευρώ το κιλό και τις φτερούγες ελαφρά χαμηλότερα.

Το μεγαλύτερο κόστος για τον παραγωγό στην εκτροφή αποτελούν οι τροφές, το κόστος της αγοράς των πουλιών που φτάνει το 1 ευρώ έκαστο, καθώς και της θέρμανσης, αφού τα πουλιά μέχρι την 30ή μέρα της ζωής τους θέλουν συγκεκριμένη θερμοκρασία, που επιτυγχάνεται με εγκαταστάσεις υγραερίου και μειώνει τις όποιες απώλειες. Η άνοδος στις ζωοτροφές έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα και στους εκτροφείς, με τη σόγια να αποτελεί βαρίδι και το τελικό κόστος εκτροφής να υπολογίζεται στα 4 ευρώ το κιλό.

Κατά τη διατροφή των νεοσσών χρησιμοποιούνται τεσσάρων τύπων σιτηρέσια στα οποία και κατά την πρόοδο από τα πρώτα στάδια στα επόμενα μειώνεται το ποσοστό των κυτταρινών ενώ η ενέργεια μένει η ίδια για να μην παραταθεί ο χρόνος των τελικής παχύνσεως ή αναπαραγωγής.

Εκλεκτό θήραμαΗ γαλοπούλα κατάγεται από τη Β. Αμερική, όπου και τη συναντάμε και σε άγρια μορφή σε ορισμένες δασικές περιοχές. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που αντίκρισαν για πρώτη φορά γαλοπούλα ήταν οι Ισπανοί κατακτητές που μπήκαν στο Μεξικό, λίγο πριν από το 1500 μ.Χ.. Ωστόσο οι Ινδιάνοι γνώριζαν τη νοστιμιά του ψητού κρέατος της γαλοπούλας ήδη από το 1000 μ.Χ., όταν άρχισαν να τις κυνηγούν μετά μανίας. Η γαλοπούλα ήδη από τις αρχές του 19ου αι. θεωρείται αποκλειστικό προνόμιο του Χριστουγεννιάτικου τραπεζιού, παράδοση που σταδιακά έχει επεκταθεί σε όλη την Ευρώπη αλλά και στη χώρα μας.

Πηγή>http://www.agronews.gr/

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΚΤΡΟΦΗΣ

Η εντατική κρεατοπαραγωγική ινδιανοτροφία συνίσταται από μια εκτροφή νεοσσών ινδιάνων το χρόνο, από το θέρος ως το Δεκέμβρη, για την παραγωγή κρέατος προς κατανάλωση τις εορτές των Χριστουγέννων. Οι ινδιανοτρόφοι προμηθεύονται τους νεοσσούς από τους αναπαραγωγούς-εκκολάπτες και τους ανατρέφουν κατά το πρώτο στάδιο, 1 ως 2 μήνες, σε πρόχειρες εγκαταστάσεις — υπόστεγα ή απλούς θαλάμους— και, μετά, τους εκτρέφουν στις βοσκές και κυρίως στις καλαμιές των σιτηρών κατά το μεγαλύτερο διάστημα. Κατά το τελευταίο στάδιο της ανάπτυξης χορηγείται στους Ινδιάνους συμπληρωματική τροφή. Οι εκτροφές αυτές είναι συνήθως σμήνη των 500 ως 1000 κεφ. το καθένα.

Οι γαλοπούλες αναπαραγωγής είναι συνήθως διασταυρώσεις μαύρων ανθε­κτικών φυλών, που έχουν προσαρμοστεί στις τοπικές συνθήκες. Hινδιανοτροφία συγκεντρώνεται κυρίως στη Θεσσαλία και την Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία.

Η μη ανάπτυξη της ινδιανοτροφίας στη Χώρα μας σε συστηματική και βιομηχανική μορφή οφείλεται στον περιορισμό της κατανάλωσης κρέατος γαλοπούλων μόνο την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων και του Νέου έτους. Έτσι καθίσταται ασύμφορη η δημιουργία μόνιμων και σύγχρονων εγκαταστά­σεων εκτροφής ινδιάνων, γιατί αυτές δε θα αξιοποιούνται πλήρως με τη διενέργεια μιας εκτροφής το χρόνο, ενώ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για 2 έως 3 εκτροφές.

Οι φυλές των γαλοπούλων

Οι ινδιάνοι (ινδόρνιθες, γάλοι, γαλοπούλες, ινδορνίθια, γαλιά) κατάγονται από την κεντρική και βόρειο Αμερική.

H ινδόρνιθα (Meleagris gallopavo) ανήκει ζωολογικά στο είδος gallopavo (gallus = αλέκτωρ, pavo = ταώς) στο γένος ινδόρνιθας (Meleagris), στην οικογένεια φασιανιδών, στην τάξη ορνιθοειδών και στην ομοταξία πτηνών.

Οι γαλοπούλες κατατάσσονται σε φυλές ανάλογα με το χρώμα του πτερώματος τους και το μέγεθος του σώματος ή το πλάτος του στήθους τους. Με βάση το χρώμα του πτερώματος οι φυλές διακρίνονται σε άσπρες, μαύρες, ορειχαλκόχρωμες κ.ά.

Με βάση το μέγεθος του σώματος οι φυλές διακρίνονται σε μικρόσωμες, που σε ηλικία 12 εβδομάδων περίπου ζυγίζουν 4,5 κιλά, σε μετριόσωμες που σε ηλικία 16 εβδομάδων περίπου ζυγίζουν 6,5 κιλά και σε μεγαλόσωμες, που σε ηλικία 18 ως 30 εβδομάδων ζυγίζουν 8 ως 16 κιλά.

Οι σπουδαιότερες φυλές είναι:

α. Η Ορειχαλκόχρωμη ευρύστερνη (Broad Breasted Bronze). Η φυλή αυτή είναι μεγαλόσωμη και δημιουργήθηκε στην Αγγλία (Cambridge Bronze) και στις Η.Π.Α. (American Bronze).

β. Η Μπέλτσβιλ (Beltsville). Η φυλή αυτή είναι λευκή και μικρόσωμη και δημιουργήθηκε στον ερευνητικό σταθμό Beltsville στις Η.Π.Α. για την κάλυψη της ζήτησης των καταναλωτών για μικρά βάρη σφαγίων.

γ. Η Λευκή Ολλανδική ή Βρετανική (White Holland ή British White). Η Λευκή Ολλανδική είναι μεγαλόσωμη και δημιουργήθηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη και εξελίχτηκε στη Μ. Βρετανία στη Λευκή Βρετανική.

δ. Η Λευκή μεγαλόσωμη ευρύστερνη (Broad Breasted Large White). Ηφυλή αυτή δημιουργήθηκε στις Η.Π.Α. από τη διασταύρωση της Ορειχαλκόχρωμης Ευρύστερνης και της Λευκής Ολλανδικής.

ε. Η Μαύρη Νόρφολκ (Norfolk Black). Δημιουργήθηκε στην περιοχή Norfolk της Αγγλίας, από την οποία και πήρε το όνομά της.

Η ανατροφή και η ανάπτυξη

Η περίοδος ανατροφής και ανάπτυξης των πτηνών αναπαραγωγής διαρκεί από 27 ως 35 εβδομάδες, μέχρις ότου φτάσουν στη γενετησιακή ωριμότητα (έναρξη ωοτοκίας) και εξαρτάται από τη φυλή ή τον τύπο του υβριδίου.

Η πάχυνση των νεοσσών διαρκεί 12 ως 24 εβδομάδες συνήθως, ανάλογα με τη φυλή και το επιθυμητό εμπορικό βάρος του σφαγίου.

Ανατρέφονται μέσα σε θαλάμους, με στρωμνή και με κατάλληλες κλιματικές συνθήκες όμοιες σχεδόν με εκείνες των νεοσσών των ορνίθων, μέχρι την ηλικία των 6 ως 8 εβδομάδων. Έχουν ανάγκη από υψηλότερη θερμοκρασία περιβάλ­λοντος από τους νεοσσούς ορνίθων κατά την πρώτη εβδομάδα της ηλικίας τους. Η θερμοκρασία, κατά τη διάρκεια της πρώτης αυτής εβδομάδας, 8 cm πάνω από το δάπεδο στο άκρο της θερμομητέρας, πρέπει να διατηρείται στους 35° C για τους μαύρους και 37,8° C για τους άσπρους νεοσσούς. Κατόπιν η θερμοκρασία μειώνεται σταδιακά τις άλλες εβδομάδες μέχρι τους 20° C την 6η ή 8η εβδομάδα. Η άριστη θερμοκρασία για τους αναπτυσσόμενους νεοσσούς (ηλικίας 8 ως 16 εβδομάδων' είναι Ιή&ως 18° C.

Μετά την ηλικία αυτή συνεχίζεται η διατήρηση των ινδορνιθίων στον ίδιο θάλαμο (εντατική εκτροφή) ή μεταφέρονται και εκτρέφονται μέσα σε υπόστεγα και θαλάμους με περίβολα (ημιεντατική εκτροφή) ή σε βοσκές, όπου διατρέφονται με ελεύθερη βόσκηση και με τη χορήγηση συμπληρωματικής τροφής, αν είναι ανάγκη (εκτατική εκτροφή). Τα ινδορνίθια είναι αρκετά ανθεκτικά, όταν έχουν αναπτυγμένο το πτέρωμά τους, γι’ αυτό αρκεί να προστατεύονται από τον ήλιο ή τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες με απλά υπόστεγα ή σκηνές στις βοσκές.

Η αναπαραγωγή

Η περίοδος της αναπαραγωγής αφορά την περίοδο ωοτοκίας, που διαρκεί από την ηλικία των 28 ως 35 εβδομάδων μέχρι την ηλικία των 50 ως 56 εβδομάδων

Για τις φυσικές συζεύξεις η αναλογία αρσενικών προς θηλυκά είναι 1 προς 14 για τις μικρόσωμες φυλές, I προς 12 για τις μετριόσωμες και 1 προς 10 για τις μεγαλόσωμες.

Οι φωλιές για τις ινδόρνιθες είναι, από την άποψη της κατασκευής και του απαιτούμενου αριθμού, ανάλογες με εκείνες των ορνίθων, με τη διαφορά ότι οι διαστάσεις τους είναι μεγαλύτερες: πλάτος 35 ως 45 cm, βάθος 45 ως 60cm και ύψος 60 cm, ανάλογα με τη φυλή.

Η διατροφή

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται για την επαρκή πρόσληψη βιταμινών και ανόργανων στοιχείων, ώστε με την έναρξη της ωοτοκίας ο οργανισμός να είναι εφοδιασμένος με τα στοιχεία αυτά.

Το σιτηρέσιο αναπαραγωγής παρασκευάζεται με τις ίδιες ζωοτροφές που χρησιμοποιούνται στις όρνιθες αναπαραγωγής και είναι ενισχυμένο με βιταμίνες και ανόργανα στοιχεία για την καλή εκκολαπτικότητα και ζωτικότητα των παραγόμενων νεοσσών. Η ημερήσια κατανάλωση της τροφής είναι 250 γρ. στους βαρύσωμους Ινδιάνους, 200 γρ. στους ενδιάμεσους και 150 γρ. στους μικρόσωμους.

Τα σιτηρέσια χορηγούνται κατά προτίμηση σε αλευρώδη μορφή, ενώ η σύμπηξη (pelleting) μειώνει τις απώλειες της τροφής. Εξάλλου, εφαρμόζεται και η μεικτή διατροφή με τη χορήγηση χωριστά των καρπών και ενός γενικού ισορρο­πιστή. Στις μικρές μονάδες η διατροφή των ινδιάνων μπορεί να βασίζεται στη βόσκηση με τη συμπληρωματική χορήγηση τροφής.

ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ

Οι διάνοι, άμα θέλουμε να πάρουμε καλά αυγά για κλώσσημα, πρέπει να έχουν ηλικία δυο χρονών. Καλοί όπως αναφέραμε, δεμένοι και ζωηροί. Λάβετε υπόψη σας, ότι η διάνα γεννά αυγά από τον 10ο μήνα, της ηλικίας της και αμέσως κλωσά. Αυτά όμως τα αυγά, αν και είναι σπορικά, γιατί οι διάνες βρίσκονται μαζί με διάνους, δεν είναι κατάλληλα. Ο σκελετός της διάνας, δεν έχει δέσει ακόμη και όσα διάνια βγουν από αυτά τα αυγά, δεν είναι ικανά να αντεπεξέλθουν στα πολλά εμπόδια, που βρίσκουν μπροστά τους. Κατ’ αρχήν ρέπουν προς κάθε αρρώστια

Άλλοι πάλι δεν δίνουν καμία σημασία στον αρσενικό διάνο. Κι αυτός χρειάζεται να είναι από την ίδια ράτσα 2-3 χρόνων, γερός, δυνατός, ζωηρός, όμορφος, χωρίς πολύ βάρος, γιατί, όταν είναι παχύς δεν θα δώσει σπορικά αυγά. Τον τοποθετούμε μαζί με τα θηλυκά στο ίδιο κοτέτσι κατά τον Γενάρη ή Φλεβάρη. Πολύ σπουδαίο ζήτημα είναι να έχουμε πρώιμα πουλιά κατά τον Μάρτη. Αναπτύσσονται ευκολότερα την άνοιξη, γιατί δεν υπάρχουν ακόμη ζέστες.

Κάθε θηλυκιά γεννά από 15-25 αυγά, τα οποία μπορεί να κλωσήσει η ίδια, με μεγάλο ζήλο από τις αρχές τού Μάρτη, ως το τέλος τού Απρίλη. Μόλις ο ήλιος αρχίζει να ζεσταίνει τη γη και να φαίνεται λίγο καυστικός, η διάνα αρχίζει να κλωσά.

Το αυγό της διάνας είναι μεγαλύτερο από το αυγό της κότας και πάνω κάτω πλησιάζει το αυγό της χήνας. Το τσόφλι του είναι λεπτό. Επάνω του φέρνει στίγματα κοκκινωπά, ή βαθειά κόκκινα το αυγό της άσπρης διάνας. Τα αυγά της διάνας διατηρούνται περισσότερο από τα αυγά της κότας και αυτό πρέπει να το έχουμε ύπ’ όψη μας και μάλιστα, όταν πρόκειται να τα κλωσήσουμε.

Μόλις γεννιούνται τα αυγά, θα αποσύρονται από τη φωλιά και θα τοποθετούνται σε ευάερο μέρος και ας είναι και μέσα σε άχερα. Μπορούμε να περιμένουμε να γεννηθούν αρκετά αυγά για να τοποθετήσουμε σε κλώσες.

Μόλις παύσουν να γεννούν οι διάνες, αμέσως κλωσούν τα αυγά που γέννησαν. Έχουν μεγάλο ζήλο και επιμονή, που δεν συναντάται σε κανένα άλλο πουλερικό.

Η αγάπη, που δείχνει στο κλώσσημα η Διάνα και με πείσμα θέλει να παραμείνει στη φωλιά της και η μεγάλη επιμονή και υπομονή του πουλιού, πρέπει να κάνουν τον διανοτρόφο να επωφεληθεί της ευκαιρίας, που του παρουσιάζεται για να παράγει πρώιμα διανιά. Εάν βρεθεί κάποτε κάποια διάνα και δεν θέλει να κλωσσήσει, που είναι σπάνιο φαινόμενο, μπορεί ο πτηνοτρόφος να την εξαναγκάσει μέσα σε σκοτεινό μέρος και πάνω σε ψεύτικα αυγά από γύψο, οπότε θα έρθει η επιθυμία της.

Η διάνα είναι καλή μητέρα και καλή παραμάνα και όσο είναι επιμελής στο κλώσημα, άλλο τόσο είναι και ως κλώσα ικανή να διευθύνει τα μικρά της.

Τα καλοκαιρινά κλωσήματα τα βγάζει πέρα με μεγαλύτερη επιτυχία, παρά τα μηχανήματα. Η ίδια η διάνα, μπορεί να πλακώσει συνεχώς δυο φορές αυγά και να βγάλει δυο σειρές πουλιά ξένα, π. χ. της κότας. Στην αρχή όμως πρέπει να της τοποθετήσουμε τα δικά της αυγά.

Το κλώσημα διαρκεί 28-30 μέρες για τα δικά της και 21 για τα αυγά της κότας. Γι’ αυτό το λόγο, δεν πρέπει ποτέ να τοποθετούμε ανακατεμένα αυγά και χωρίς υπολογισμό την ίδια μέρα και διαφόρων πουλιών, έκτος αν συμφωνούν οι ημερομηνίες. Διότι, αν βγουν τα πουλιά της κότας μετά από 21 μέρες, τότε θα την ξελογιάσουν και πολύ πιθανό επί 8-10 μέρες να μείνουν απροστάτευτα τα δικά της αυγά. Αν έχουμε την επιθυμία να τοποθετήσουμε και αυγά κότας, τότε τα τοποθετούμε μετά 7 μέρες από τότε πού τοποθετήσαμε τα διανίσια. Έτσι εκκολάπτονται την ίδια μέρα όλα.

Όταν την χρησιμοποιούμε για να πλακώσει δυο φορές δικά της αυγά, τότε προϋποτίθεται, ότι- υπάρχει άλλη κλώσα για να παραλάβει τα πουλάκια πού βγήκαν. Μια Διάνα με μέτριο ανάστημα, μπορεί να πλακώσει 15-18 δικά της αυγά, 22-25 κότας με μεγάλη άνεση.

Μπορούμε επίσης να της εμπιστευτούμε χωρίς φόβο από 30-35 πουλάκια για να βόσκει. Αυτό επιτρέπει και σε άλλες κλώσες να μένουν ελεύθερες, για να αρχίσουν πάλι άλλο νέο κλώσσημα αυγών. Αλλά η διάνα δεν είναι σαν την κότα και πρέπει πραγματικά να κλωσήσει για να καθίσει. Η διάνα υπάρχει τρόπος και να εξαναγκαστεί και τον δέχεται αυτόν τον εξαναγκασμό, χωρίς και μεγάλες αντιδράσεις.

Να πως κλωσά αναγκαστικά η γαλοπούλα:

Της αφαιρούμε μερικά πούπουλα της κοιλιάς. Έπειτα της δίνουμε να πιει λίγο μαύρο κρασί και την τοποθετούμε στη φωλιά, πάνω σε γύψινα αυγά, τοποθετώντας πάνω στη φωλιά ένα σανίδι και κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μην μπορεί να σηκωθεί και να φύγει, αλλά ούτε φυσικά και να σκάσει, γιατί πρέπει να αναπνέει. το μέρος θα είναι λίγο σκοτεινό και όταν δούμε πως συμμορφώθηκε, τότε της τοποθετούμε τα αυγά που θέλουμε.

>Η περιποίηση της κλώσας

Η Διάνα, άλλα και τα άλλα πουλερικά, επειδή είναι υποχρεουμένη κατά το κλώσσημα να μένουν ακίνητα στη θέση τους μέσα στη φωλιά, βρίσκουν την ευκαιρία τα διάφορα έντομα και προ παντός οι ψείρες και τα ενοχλούν και απομυζούν το αίμα τους. Καλό λοιπόν είναι να πάρουμε φάρμακο, να το ανακατέψουμε με λίγη στάχτη και να πασπαλίζουμε τα φτερά της διάνας και προ παντός της κοιλιάς. Εάν δεν έχουμε φάρμακο, παίρνουμε λίγα κλωνιά φτέρας ή καπνού και τα στρώνουμε μέσα στη φωλιά μαζί με τα άχυρα.

Κάθε μέρα και κατά την ίδια ακριβώς ώρα, θα σηκώνουμε απαλά με τις χούφτες μας τις κλώσες και θα τις ταγίζουμε έξω από την φωλιά. Κοντά τους όμως θα έχουμε και μια τάγιστρά με σπόρους και χλωρό ψιλοκομμένο χορταράκι και μια ποτίστρα με καθαρό νερό, για να πίνουν όταν σηκώνονται. Όταν περάσουν 10-15 λεπτά της ώρας και δεν επιστρέψει στη φωλιά η διάνα, τότε την υποχρεώνουμε, για να μην κρυώνουν τα αυγά. Εάν παρατηρήσουμε ότι η κουτσουλιά της είναι ξερή, τότε αφαιρούμε τούς σπόρους και της έχουμε μόνο πρασινάδα.

Εάν η κουτσουλιά είναι νερουλή, αφαιρούμε λίγη πρασινάδα. Έχει παρατηρηθεί, αντίθετα με τις κότες κλώσες, ότι οι διάνες δεν δείχνουν καμία διάθεση να σηκωθούν και γι’ αυτό πρέπει να τις επιβλέπουμε.

Αν δούμε, ότι καμία κλώσα έχει λερώσει τα αυγά της με κουτσουλιές, τα σφουγγίζουμε με πανί βρεμένο με χλιαρό νερό, προσεκτικά. Αυτό γίνεται συνήθως, όταν οι διάνες δεν έχουν διάθεση να σηκωθούν. Η κλώσα ενδιαφέρεται και για το γύρισμα των αυγών. Αυτή ή ίδια κάνει τη δουλειά, μόλις επιστρέψει στη φωλιά της και τα μετατοπίζει μάλιστα ακόμη. Συνεπώς εμείς δεν θα τα πειράξουμε.

Κάποτε οι διάνες σπάζουν από κανένα αυγό. Αυτό συμβαίνει, γιατί τα κανιά τους είναι ψηλά και δεν τους είναι δυνατόν να τα κυριαρχήσουν. Γι’ αυτό όταν την τοποθετούμε μέσα στη φωλιά, θα την πιάνουμε απαλά από τις φτερούγες και θα προσέχουμε μήπως τα νύχια της, πιάσουν κανένα αυγό, το όποιο θα πέσει και θα σπάσει. Το ίδιο θα κάνουμε και όταν τη σηκώνουμε. Στο σήκωμα μάλιστα υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος. Οι διάνες ως κλώσες δεν προκαλούν αποτυχίες και βγάζουν όλα τα πουλιά, αρκεί να είναι σπορικά και κατάλληλα.

Η εκκόλαψη από τη γαλοπούλας κλώσα

Η γαλοπούλα τις τελευταίες μέρες, δεν σηκώνεται καθόλου από την φωλιά. Έχει αφοσιωθεί απόλυτα στη δουλειά της. Ούτε τρώει, ούτε πίνει. Κάπου κάπου μόνο κινείται λίγο για να καλοκαθήσει πάνω στα αυγά. Είναι πολύ φρόνιμο να την παρακολουθούμε συχνά και να παίρνουμε όσα πουλάκια είναι στεγνά, γιατί σιγά σιγά αρχίζουν να εκκολάπτονται. Τα πουλιά μεταφέρουμε είτε στο αναθρεπτήριο, είτε τα κρατούμε σε ζεστό μέρος, για να της τα δώσουμε όταν βγουν όλα. Αλλά πάντοτε έξω από τη φωλιά και κάτω στο έδαφος. Όταν τα δει κοντά της, αμέσως δυναμώνει η αγάπη της μητέρας και αρχίζει να τα τοποθετεί κάτω από τα φτερά της, να σηκώνεται και να κουνιέται με τη μεγαλύτερη προσοχή και προφύλαξη, επειδή φοβάται μήπως τούς προξενήσει κακό. Μια διάνα προστατεύει και οδηγεί, ως 20 διανάκια. Βρίσκουμε την ευκαιρία και πάνω σε μια εφημερίδα, ρίχνουμε μερικά ψίχουλα μπαγιάτικου ψωμιού. Τα διανάκια σιγά σιγά αρχίζουν με την καθοδήγηση της διάνας να τσιμπούν.

Το μόνο ελάττωμα πού έχει η διάνα, είναι η απροσεξία που δείχνει σε μεγάλο βαθμό, ίσως γιατί έχει μακριά πόδια και μεγάλο όγκο και γι’ αυτό κάποτε τα τσαλαπατά και τα σκάζει.

Φυσική ανατροφή-Σιτηρέσια

Επάνω σε εφημερίδες σκορπούμε ψίχουλα μπαγιάτικου ψωμιού. Τη δεύτερη και τρίτη μέρα εξακολουθούμε να δίνουμε ψίχουλα ψωμιού. Τη τετάρτη και πέμπτη μέρα, ρίχνουμε και μερικά σποράκια σιταριού ή καθαρό σκύβαλο ή κομμένο καλαμπόκι. Από την 5η, ως την 10η μέρα ανακατεύουμε μέσα στο μπομποτάλευρο λίγο μαύρο κρασί αν έχουμε και μερικά αυγά σφιχτοβρασμένα και ψιλοτριμμένα. Κατά το διάστημα αυτό τούς χορηγούμε χορταράκι μολόχα ψιλοκομμένη και αν είναι δυνατόν ανακατεμένο με το μπομποτάλευρο. Χρειάζεται να γίνεται έτσι, γιατί τα διανιά δεν ξέρουν άλλο χρώμα από το πράσινο και όταν το δουν τρώνε το φύραμα. Επίσης καλό είναι να τους μοιράζουμε πάλιν μέσα στην ταγίστρα και ανακατεμένη τσουκνίδα ψιλοκομμένη και μερικά κρεμμύδια και μαϊντανό πάλι ψιλοκομμένα. Έτσι συνηθίζουν να τρώνε.

Η τροφή θα δίδεται 3-4 φορές την ημέρα. Τα νερά θα αλλάζονται τακτικά και τη νύχτα θα κάνουμε δυο επισκέψεις

Το σιτηρέσιο μετά τη 10η μέρα:

Καλαμποκάλευρο 25 οκάδες

Κριθαράλευρο κοσκινισ. 10 »

Σιταράλευρο 15 »

Βρωμάλευρο κοσκινισμ. 3 »

Πίτουρα σιταριού ψιλά 14 »

Κρεατάλευρο 5 »

Ψαράλευρο 5 »

Γάλα σκόνη άποβουτυρ. 5 »

Κοκκαλάλευρο 1 οκά

Στρειδάλευρο 200 δρμ.

Αλάτι του φαγητού 200 δρμ.

Κρασί 1 οκά

Τριφυλλάλευρο 8 οκάδες

Επί πλέον χορταράκι τρυφερό ψιλοκομμένο άφθονο, στα 100 πουλιά 5—10 οκάδες. Μαϊντανό 100 δράμια. Κρομμύδι ψιλοκομμένο 2 οκάδες. Τσουκνίδα 10 οκάδες.

Μετά δυο μήνες το σιτηρέσιο θα είναι μεν θρεπτικό με 16-17 %, πρωτεΐνες, αλλά θα είναι ελαφρότερο.

Το παρακάτω είναι κατάλληλο για διανιά πάνω από δυο μήνες:

Πίτουρα 15 οκάδες

Καλαμποκάλευρο 30 »

Κριθαράλευρο 10 »

Βρωμάλευρο 5 »

Κρεατάλευρο 5 »

Ψαράλευρο 5 »

Γάλα σκόνη 8 »

Τριφυλλάλευρο 8 »

Κοκκαλάλευρο 2 »

Στρειδάλευρο 1 »

Αλάτι 200 δρ.

Για τις αναπαραγωγικές γαλοπούλες

Είναι περίπου το ίδιο με τη διαφορά, ότι θα κόψουμε το γάλα, το κρεατάλευρο καί το ψαράλευρο κατά το μισό και τελείως το σιταράλευρο. Άλλωστε οι μάνες πάντοτε θα βρίσκονται στη βοσκή και συνεπώς μόνο ως συμπληρωματική τροφή πρέπει να θεωρείται αυτό το σιτηρέσιο.

Πηγές: Πτηνοτροφία για την Γ’ τάξη του εππαγγελματικού λυκείου-Φ. Πλύτας, Σ. Μοσχολέας-Αθήνα 1995

Πάπιες, χήνες, γαλοπούλες-Εμμ. Σ. Ανάση γεωπόνου-Αθήναι 1959

Πηγή>: http://www.ftiaxno.gr/