Λάπατο η λάπαθο: Σπορά - Καλλιέργεια Ιδιότητες.

Το λάπατο (Rumex acetosa) είναι ένα πολυετές φυτό που φτάνει σε ύψος περίπου το 1 μέτρο. Τα φύλλα του είναι μεγάλα και  χρησιμοποιούνται σε σαλάτες ή μαγειρευτά , όπως  και τα φύλλα από το σπανάκι. 

Εφοδιαζόμαστε σπόρους από λάπατο. Τα  ώριμα φυτά μπορούν επίσης να διαιρεθούν το φθινόπωρο ή νωρίς την άνοιξη και να μεταφυτευτούν. Επιλέγουμε το κατάλληλο μέρος του κήπου. Στα λάπατα αρέσει ο ήλιος ή η ημισκιά. Το χώμα πρέπει να είναι ελαφρύ και μέσης σύστασης.  Σπέρνουμε  τους σπόρους την άνοιξη.  Είναι σημαντικό να μειώσουμε τα φυτά, αφήνετε μια απόσταση 30-40 εκ. μεταξύ τους ώστε να δώσει στο λάπατο αρκετό χώρο για μια ισχυρή, δυναμική και σαρκώδη ανάπτυξη. Για να βοηθήσουμε την ανάπτυξη των φύλλων προσθέτουμε λίπασμα στο έδαφος. Ποτίζουμε τακτικά ώστε να μην μαραθούν τα φύλλα  ή καούν. Τα φύλλα πρέπει να συλλέγονται συχνά καθώς το φυτό κινδυνεύει να καταστεί μη παραγωγικό. Επιλέγουμε από τον εξωτερικό του φυτού πρώτα. Αποθηκεύουμε  τα φύλλα σε μια πλαστική σακούλα στο ψυγείο μέχρι και  τρεις ημέρες.

Τα λαπατα είναι μια νόστιμη φυλλώδης καλλιέργεια που μπορούν να αναπτυχθούν στον κήπο μας στις αρχές της άνοιξης κια  να παρέχει θρεπτικά συστατικά στο τραπέζι μας.  είναι  πολυετές φυτό και υγρόφιλλο. Κατά το πρώτο έτος σχηματιζε μονο φύλλο, το άλλο έτος -  στέλεχοςκαι σπορο . ευδοκιμει σε πλούσιο μαύρο χώμα με ένα ουδέτερο ph ή ελαφρώς όξινο. Ξηρασία προκαλεί τον σχηματισμό μικροσκοπικών φύλλα και πρωορη ανάπτυξη των ανθοφορων βλαστων . Κάθε χρόνο το φθινόπωρο  κοπριά   ή κομπόστ (15-20 κιλά ανά 10 τετραγωνικά μέτρα), υπερφωσφορικό (250 g ανά 10 τετραγωνικά μέτρα) και κάλιο λίπασμα (100 g ανά 10 τετραγωνικά μέτρα).  την  άνοιξη  νιτρικο αμμωνίο  (150-200 g ανά 10 τετραγωνικά μέτρα).  σπορά το Μάρτιο και τον Απρίλιο, σε μια επίπεδη επιφάνεια , δημιουργώντας ευνοϊκότερες συνθήκες για το πότισμα και να διατηρήσει την υγρασία του εδάφους .Σπέρνονται σε σειρές  40-45 εκ. αποσταση με 6-8 g σπόροι είναι 10 m2 σπόροι θάβονται κατά 1,5 - 2 cm σε υγρό έδαφος. Η βλάστηση αρχίζει σε περίπου μια εβδομάδα. , ποτίζονται μετά από κάθε συγκομιδή,Η πρώτη συγκομιδή  (περισσότερο από 10 cm μήκος), είναι 2 έως 2,5 μήνες μετά τη σπορά.Κόψτε μερικές φορές (3-4 φορές ανά σεζόν), 

 Το λάπαθο (αρχ. ελλ. λάπανθον^[1], άλλη ονομασία είναι αγριοσέσκλο) επιστημονική ονομασία Rumex, είναι γένος της τάξης των πολυγονατωδών και της οικογένειας των πολυγονατοειδών που περιλαμβάνει περί τα 200 είδη. Όλα είναι ιθαγενή εύκρατων χωρών. Είναι φυτά ποώδη, ετήσια, διετή και πολυετή. Τα πλείστα θεωρούνται ζιζάνια, πολλά είδη όμως είναι εδώδιμα και ορισμένα καλλιεργούνται. Όλα τα είδη έχουν υπόξινη γεύση λόγω της περιεκτικότητάς τους σε οξαλικό κάλιο. Στην Ελλάδα φύονται γύρω στα είκοσι είδη. Μερικά από αυτά είναι τα εξής: Λάπαθον η οξαλίς (Rumex acetosella), το κοινό οξαλίδι, ξινάκι ή ξινήθρα, λάπαθον το αμβλύφυλλον (Rumex obtusifolius), του οποίου η ρίζα θεωρείται φαρμακευτική, λάπαθον το ασπιδωτόν (Rumex scutatus), λάπαθον το βουκεφαλοφόρον (Rumex bucephalophorus), λάπαθον το κονδυλόρριζον (Rumex tuberosus), λάπαθον το οξυλάπαθον (Rumex acetosa), το κοινό ξινολάπαθο, λάπαθον το ούλον (Rumex crispus), το κοινό αγριολάπαθο, λάπαθον το συνεσπειρωμένον (Rumex conglomeratus), λάπαθον το υδρολάπαθον (Rumex hydrolapathum), λάπαθον το υδρόβιον (Rumex aquaticus).

Λάπαθον το ούλον (Rumex crispus)

Όλα τα είδη ευδοκιμούν σε υγρά και αρδευόμενα εδάφη, αναπτύσσονται ταχέως και η καλλιέργειά τους είναι πολύ εύκολη διότι δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη ανάγκη.Πολλά από τα ανωτέρω είδη είναι εδώδιμα και σε πολλά μέρη καταναλώνονται όπως το σπανάκι.

Λάπαθον το αμβλύφυλλον (Rumex obtusifolius)

Το λάπαθον το οξυλάπαθον, το κοινό ξινολάπαθο είναι διετής πόα που ανθίζει από το Μάιο έως τον Απρίλιο και έχει ύψος 20-60 εκατοστά. Θεωρείται βότανο με εξαιρετικές φαρμακευτικές ιδιότητες κυρίως για όσους πάσχουν απόαιμορροΐδες, αναιμία, δυσεντερία, ίκτερο ή φυματίωση.

Λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε κερκετίνη βοηθά στην πρόληψη καρδιαγγειακών νοσημάτων. Πρόκειται για εδώδιμο λαχανικό και χρησιμοποιείται πολύ στην ελληνική κουζίνα, κυρίως στις χορτόπιτες, και έχει ελαφριά πικρή γεύση.

Πηγές>

http://www.agrogen.gr/

http://agrotica.blogspot.gr/

el.wikipedia.org