Τσικουδιά ή Ρακή

ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ Η ΡΑΚΗ Η ΑΛΛΙΩΣ ΤΣΙΚΟΥΔΙΑ - ΤΟ ΔΙΑΦΑΝΟ ΜΥΡΩΔΑΤΟ ΝΕΚΤΑΡ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΓΗΣ - ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΡΓΑΛΕΙΟ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ".

Περιέχει περίπου 37% αλκοόλ γεγονός που το κατατάσσει στην κατηγορία των πλέον δυνατών αλκοολούχων ποτών. Κάθε φθινόπωρο μετά τη σοδειά του σταφυλιού ποικίλοι εορτασμοί κρασιού ξεκινούν σε όλη την Ελλάδα. Κατόπιν, σειρά έχει η παρασκευή της τσικουδιάς. Το έθιμο του ρακοκάζανου θεσμοθετήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1920, οπότε και δόθηκαν ειδικές άδειες σε αγρότες με στόχο την οικονομική ενίσχυσή τους μέσα από την παραγωγή τσικουδιάς.

Ως πρώτη ύλη στο ρακοκάζανο μπαίνουν τα τσίκουδα ή στράφυλλα (πολτοποιημένα σταφύλια), απομεινάρια του πατήματος των σταφυλιών για να βγει ο μούστος. Καθώς το καζάνι αρχίζει να βράζει, σταγόνα σταγόνα αρχίζει να ρέει το πρώτο σώμα του αποστάγματος, το πρωτοράκι∙ πολύ δυνατή ρακή, σκέτο οινόπνευμα. Όσο συνεχίζεται η απόσταξη, η ρακή παίρνει τις σωστές αναλογίες και βαθμούς. Συνήθως το καζάνι «κλείνει» περίπου στους 18 βαθμούς.

Η μοσχοβολιστή ρακή, αχνιστή ακόμη, δίνει το σύνθημα για τρικούβερτο γλέντι. Η κρητική ρακή δεν είναι απλά ένα τοπικό προϊόν. Είναι η ταυτότητα μιας κουλτούρας και εκφράζει την κρητική φιλοξενία.

Τσικουδιά – Ρακοκάζανο

ΤΑ ΚΡΑΣΙΑ ΕΧΟΥΝ ΜΠΕΙ ΣΤΑ ΒΑΡΕΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΒΡΑΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ, ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΕΧΕΙ ΜΠΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΟΜΠΕΣ ΚΑΠΝΙΖΟΥΝ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ.

Το βρεγμένο χώμα μυρίζει παντού. Σιγά- σιγά αρχίζουν οι προετοιμασίες για το μάζεμα της ελιάς. Τα στέμφυλα (στράφυλα), τα υπολείμματα των σταφυλιών μετά το πάτημα δηλαδή, έχουν σφραγιστεί στα βαρέλια και μετά την ολοκλήρωση της ζύμωσης είναι έτοιμα για την απόσταξη. Η τσικουδιά (ή ρακή), σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, πρέπει να έχει 37,5% αλκοόλη και η μέγιστη περιεκτικότητά της σε μεθανόλη να μην υπερβαίνει τα 8 γρμ. ανά λίτρο.

Η απόσταξη σε όλη την Ελλάδα επιτρέπεται μόνο με σχετική άδεια. Σε όλα τα χωριά υπάρχουν “άμβυκες”, τα γνωστά καζάνια, στα οποία μπαίνουν τα στέμφυλα και το υγρό των βαρελιών, σφραγίζονται ερμητικά και έπειτα βράζουν για να φθάσει η θερμοκρασία στους κατάλληλους βαθμούς, ώστε να αρχίσει η απόσταξη. Από το καπάκι του καζανιού ξεκινά μια σωλήνα η οποία συνήθως ψύχεται εξωτερικά με νερό, για να υγροποιηθεί ο ατμός που βγαίνει έπειτα ως τσικουδιά.

Το «πρωτοράκι» είναι το πρώτο απόσταγμα το οποίο τρέχει από το καζάνι και είναι ιδιαίτερα υψηλόβαθμο. Στην Κρήτη, σε αρκετά χωριά, αποστάζονται ακόμη μούρα και παράγεται η μουρνόρακη. Παλαιότερα γινόταν και απόσταξη από κούμαρα, για την κουμαρόρακη.  Όποιος αποστάζει, συνήθως καλεί φίλους και στο φθινοπωρινό τοπίο στήνονται ψησταριές με τα κάρβουνα από τη φωτιά του καζανιού και πρόχειρα τραπέζια με κρητικούς μεζέδες: άγρια μανιτάρια, κάστανα, καλλιτσούνια, και χόρτα, όλα χαρακτηριστικά προϊόντα της συγκεκριμένης εποχής του χρόνου. Ακόμη και σήμερα η παράδοση συνεχίζεται δείχνοντας μέσα από τις αγροτικές δραστηριότητες πόσο σημαντικό στοιχείο είναι η συνεύρεση των ανθρώπων για την κρητική κοινωνία.

Πηγή:https://www.incrediblecrete.gr