Καλλιέργεια Μπάμιας

Χαρακτηριστικά

Η μπάμια (Hibiscus esculentus, οικ. Malvaceae) ή αλλιώς «ιβίσκος ο εδώδιμος», είναι ένα λαχανικό που παρουσιάζει συγγενική σχέση με το βαμβάκι και τον καλλωπιστικό ιβίσκο. Είναι ετήσιο λαχανικό που ευδοκιμεί στις τροπικές και υπο-τροπικές χώρες. Είναι ένα φυτό με βαθύ ριζικό σύστημα, για αυτό και παρουσιάζει ιδιαίτερη αντοχή στην ξηρασία. Το ύψος της μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 2 μέτρα χωρίς μάλιστα να χρειάζεται στήριξη. Οι ποικιλίες που διατίθενται στο εμπόριο μπορεί να είναι νάνες (τα φυτά φτάνουν σε ύψος τα 0,80-1,0 μέτρα), υψηλές (με ύψος στελέχους από 2 έως και 2,2 μέτρα) και να σχηματίζουν μικρούς (μικρόκαρπες) ή μεγάλους (μεγαλόκαρπες) καρπούς. Πολύ γνωστή και ευρέως διαδεδομένη ποικιλία είναι η «Πυλαίας», η οποία έχει μικρούς και πεντάγωνους καρπούς και όταν καλλιεργείται ως ξηρική δίνει ακόμη μικρότερους αλλά πολύ γευστικούς καρπούς.

Έχει ιδιαίτερες εδαφοκλιματικές απαιτήσεις;

Καλλιεργητικές Τεχνικές

Σπορά

Η σπορά μπορεί να γίνει όταν η θερμοκρασία εδάφους σταθεροποιηθεί πάνω από τους 15ο C, διαφορετικά αν είναι χαμηλή τα νεαρά φυτά κιτρινίζουν και δεν αναπτύσσονται κανονικά. Για τις περισσότερες περιοχές της χώρας μας αυτή η περίοδος ξεκινά από τέλη Μαρτίου με αρχές Απριλίου. Επειδή ο σπόρος της μπάμιας δυσκολεύεται να φυτρώσει λόγω του σκληρού του περιβλήματος καλό είναι να τον μουλιάσουμε σε χλιαρό νερό για 1-2 μέρες μέχρι να εμφανιστεί το φύτρο του. Στην συνέχεια προχωράμε στη σπορά αφού πρώτα έχουμε εξασφαλίσει ότι το έδαφος θα είναι και αυτό υγρό για να μπορέσει να συνεχίσει κανονικά η ανάπτυξη του φύτρου των σπόρων. Συνήθως η σπορά γίνεται σε αυλάκια βάθους 2-3 εκατοστών που απέχουν μεταξύ τους 50-70 εκατοστά και ανά 10-25 εκατοστά σε κάθε αυλάκι τοποθετούνται 2-3 σπόροι.

Άρδευση

Μετά την σπορά απαιτείται ένα καλό πότισμα προσέχοντας να μην δημιουργηθεί κρούστα στην επιφάνεια του εδάφους. Αν ωστόσο δημιουργηθεί τότε πρέπει να την σπάσουμε με ένα πολύ προσεχτικό και επιφανειακό τσουγκράνισμα. Στη συνέχεια αφού τα φυτά φθάσουν σε ύψος τα 4-5 εκατοστά γίνεται αραίωμα για να παραμείνει σε κάθε θέση ένα μόνο φυτό. Συνήθως διαλέγουμε το καλύτερο ανεπτυγμένο φυτό. Όσον αφορά το πότισμα θα πρέπει να αποφεύγονται οι υπερβολές. Ανάλογα με το είδος του εδάφους γίνονται συνήθως 1-2 ποτίσματα ανά δεκαπενθήμερο. Επίσης πολύ αναγκαία για την καταπολέμηση των ζιζανίων και την ανάπτυξη των φυτών είναι η διενέργεια τακτικών σκαλισμάτων.

Συγκομιδή

Η συγκομιδή πρέπει να γίνεται έγκαιρα γιατί η μπάμια καθώς μεγαλώνει σποριάζει και χάνει την απαλότητα και την φρεσκάδα της. Ανάλογα με την ποικιλία και τις συνθήκες η συγκομιδή ξεκινά 2-3 μήνες μετά την σπορά και γίνεται σταδιακά με τα χέρια (ανά 1-2 μέρες), όταν ακόμη οι καρποί είναι ανώριμοι, τρυφεροί και χωρίς ίνες. Κατά τη συγκομιδή οι μπάμιες κόβονται με ένα κομμάτι του ποδίσκου και επιπλέον καλό είναι να φοράμε γάντια γιατί οι λεπτές τρίχες που υπάρχουν στα φύλλα και τους καρπούς προκαλούν φαγούρα. Η συγκομιδή συνεχίζεται μέχρι να πέσουν τα φύλλα των φυτών το φθινόπωρο ή περί τα μέσα Αυγούστου σε λαχανόκηπους που δεν ποτίζονται.

Πηγή>http://agrosimvoulos.gr/