Μουριά,η μουρνιά,η σκαμιά

Μπορεί πολλοί να το γνώριζαν σαν φρούτο ή απλά να το είχαν ακουστά, ωστόσο ερευνητές εξέτασαν πολύ προσεκτικά τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει το λευκό μούρο στον οργανισμό του ανθρώπου.


Έχουν γλυκια γεύση και είναι πλούσια σε βιταμίνη C και Ε, ανθοκυανίνες, φυτοχημικά, που ευθύνονται για τις αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες τους. Τα λευκά μούρα έχουν περισσότερη περιεκτικότητα σε κάλιο από μια μπανάνα (776mg ανά 100γρ). Μια μικρή ποσότητα αποξηραμένων λευκών μούρων καλύπτει σχεδόν το 10% των ημερησίων αναγκών του οργανισμού σε ασβέστιο. Είναι επίσης εξαιρετική πηγή σιδήρου.


Επιπλέον, οι ανθοκυανίνες θεωρείται πως προστατεύουν την καρδιά, αναστέλλουν τη συσσωμάτωση αιμοπεταλίων και την αύξηση του οξειδίου του αζώτου και μειώνουν τον κίνδυνο σκλήρυνση των αρτηριών.


Βοηθούν στην πρόληψη νευρικών δυσλειτουργιών όπως της νόσου του Alzheimer και του Πάρκινσον. Ένα άλλο αντιοξειδωτικό που βρέθηκε στα λευκά μούρα είναι η ρεσβερατρόλη (παρούσα σε κόκκινο κρασί). Η ρεσβερατρόλη, επιδεικνύει παρόμοιες προστατευτικές ιδιότητες με την ανθοκυανίνη, αλλά επίσης ενεργοποιεί τη μείωση της γλυκόζης στο αίμα και της κακή χοληστερόλης (LDL).


Μια σημαντική έρευνα υποστηρίζει πως η ρεσβερατρόλη μειώνει την αποθήκευση λίπους στο ήπαρ.



athensmagazine

Η Μουριά έχει καταγωγή από την Β.Αμερική και την Ασία. Καλλιεργείται για τους καρπούς, το ξύλο ή τα φύλλα της που αποτελούν τροφή για τους μεταξοσκώληκες.

Καταγωγή- ιστορία Μουριάς- Δέντρο

Στην χώρα μας όμως υπάρχει μόνο ως καλλωπιστικό δέντρο και χρησιμοποιείται συχνά στην αρχιτεκτονική τοπίου εξαιτίας της πυκνής σκίασης που έχει. Τ πιο γνωστά είδη είναι η λευκή ( Morus alba), και η μαύρη( M.nigra). Υπάρχουν κι άλλα είδη όμως όπως είναι η ερυθρή και η κελτιδόφυλλη. Η μαύρη μουριά αναφέρεται σε διάφορα κείμενα του Θεόφραστου, όπου καταλαβαίνουμε ότι η παρουσία της είναι από την αρχαιότητα. Στην Ελλάδα την λευκή μουριά λέγεται πως την έφεραν από την Κίνα μοναχοί γύρω στο 560 μ.Χ.

Ταυτότητα- μορφολογικά χαρακτηριστικά μουριάς-Δέντρο 

Η μουριά είναι φυλλοβόλο δέντρο με πυκνό φύλλωμα. Στο γένος Morus όπου ανήκει ταξινομούνται 12 περίπου είδη. Σε ύψος δεν ξεπερνάει τα 8-10 m με διάμετρο 6-8m . Τα κλαδιά της είναι ισχυρά και δημιουργούν κόμη με ημισφαιρικό σχήμα. Τα φύλλα είναι απλά , ωοειδή με οδοτωτή περιφέρεια και αναπτύσσονται εναλλάξ πάνω στους βλαστούς. Στην μαύρη μουριά είναι πιο πλατιά τα φύλλα , χνουδωτά με σκούρο πράσινο χρώμα. Στην λευκή μουριά τα φύλλα είναι μεγάλα , λεπτά, με ανοιχτό πράσινο χρώμα και γυαλιστερά. Νωρίς την άνοιξη ανθίζει, σχηματίζοντας μικρά, λευκά άνθη χωρίς καλλωπιστική αξία. Ιούλιο με Αύγουστο ωριμάζουν οι καρπούς της. 

Απαιτήσεις- φροντίδες μουριάς- Δέντρο 

Θέση: Προτιμά τις ηλιόλουστες θέσεις και έχει αντοχή σε υψηλές θερμοκρασίες αλλά και σε χαμηλές. Μεγάλη ανθεκτικότητα έχει και σε περιοχές με ατμοσφαιρική ρύπανση.
Χώμα: Μπορεί να φυτευτεί σε όλα τα εδάφη αλλά προτιμότερο θα ήταν να είναι σε γόνιμα και πλούσια σε οργανική ουσία. Να μην κρατάει υγρασία, να είναι νωπό.
Κλάδεμα: Συνήθως σε περιπτώσεις που καλλιεργείται συνηθλιζεται να κλαδεύεται αυστηρά όπου αφαιρούνται ακόμα και οι βραχίωνες. Όταν μιλάμε όμως για το καλλωπιστικό δέντρο δεν απαιτεί αυστηρό κλάδεμα. Μπορούμε να αφαιρούμε τα ξερά και γέρικα κλαδιά. Αν θέλουμε να διαμορφώσουμε το δέντρο συνήθως αφήνουμε 3-4 κλαδιά σχεδόν παράλληλα με το έδαφος. Έστι δημιουργούμε και μεγάλη επιφάνεια για σκίαση.
Πολλαπλασιασμός: Την μουριά την πολλαπλασιάζουμε κυρίως με σπόρο. Εμβολιάζουμε τα σπορόφυτα στην συνέχεια με την επιθυμητή ποικιλία για να πάρει τα χαρακτηριστικά της. Μπορούμε να την πολλαπλασιάσουμε και με μοσχεύματα. 

Με λίγα λόγια η Μουριά 

Ηλιόλουστες θέσεις
Κανονικό πότισμα
Ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες .Ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες, παγώνει στους -25º C
Άνθιση: Μαϊο 

Πηγή>http://www.texnologosgeoponos.gr/