Το κυνήγι του ...κυνηγού!

Το ψάρεμα του κυνηγού

Κείμενο: Κυριάκος Μουζούρης

  

Ένα από τα πιο συναρπαστικά εποχιακά ψαρέματα είναι αυτό του κυνηγού.

Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, το ψάρι αυτό δίκαια πήρε τον τίτλο του κυνηγού, γιατί πρόκειται για ένα από τα πιο αρπακτικά ψάρια της Μεσογείου. Ό,τι κινείται το αρπάζει χωρίς ιδιαίτερη προσοχή.

Ο κυνηγός ή λαπάρδα, λαγός, ή ακόμη στην Κύπρο θα το ακούσουμε με το όνομα «δακανομούττα», ανήκει στην οικογένεια των καρογκιδών και πρόκειται για το ίδιο αρπακτικό ψάρι με πολύ επιμήκες σώμα και επίπεδο στα πλάγια. Το στόμα του αποτελείται από μια σειρά κοφτερών δοντιών και μια δεύτερη σειρά εσωτερικών δοντιών. Το χρώμα του είναι ασημί-γαλάζιο με διάφορες αποχρώσεις, που αυτές αλλάζουν σύμφωνα με τις ορέξεις των ψαριών. Το σύνηθες μήκος των ψαριών αυτών είναι περίπου ένα μέτρο και το βάρος τους 0,5-15 κιλά. Σίγουρα όμως έχουν αναφερθεί και μεγαλύτερα μήκη και βάρη. Είναι ψάρι κοπαδιάρικο που ζει στην ανοικτή θάλασσα. Είναι πολύ ευκίνητο και ταχύτατο και κυνηγά τη λεία του με απίστευτη αγριότητα.

Τα αφρόψαρα που συνηθίζει να ορμάει είναι κυρίως τα κοκάλια, σαφρίδια, ζαργάνες, παλαμίδες, φρίσσες, σαρδέλες κ.ά.  Είναι ψάρι που αναζητά τη λεία του στην επιφάνεια  μέχρι 1 έως 2 μέτρα κάτω από τη θάλασσα.  Αυτό συνεπάγεται ότι το θήραμά μας θα το ψαρέψουμε με την τεχνική της συρτής αφρού ή αλλιώς συρτή επιφανείας. Όπως θα δούμε πιο κάτω, η τεχνική δεν απαιτεί ειδικευμένα εργαλεία και μπορούμε εύκολα με μια απλή και εύκολη αρματωσιά χεριού να  πιάσουμε αρκετά. Βέβαια, αρκετοί ερασιτέχνες επενδύουν σε αγορές καλαμιών και μηχανισμών που σίγουρα αυτό ανεβάζει το κόστος για το ψάρεμα αυτό. Το ψάρι κυνηγός εμφανίζεται μέσα του Σεπτεμβρίου οπότε και η παρουσία του είναι έντονη, και το ψαρεύουμε και προς τα τέλη Νοεμβρίου. Για δολώματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο τα τεχνητά όσο και τα ζωντανά, νωπά ή κατεψυγμένα. Σίγουρα όμως οι επιτυχίες μας έρχονται μετά από ένα ζωντανό ή φρέσκο δόλωμα. Η ζωντανή ζαργάνα είναι από τις πρώτες προτιμήσεις του κυνηγού και ακολουθεί η μικρή ζωντανή σουπιά ή καλαμάρι. Όμως τα φρέσκα δολώματα του καλαμαριού αφήνουν πολύ καλά αποτελέσματα.  Οι καλύτερες συνθήκες για το ψάρεμά του είναι οι πρώτες πρωινές αλλά και οι απογευματινές πριν να δύσει ο ήλιος. Το ανατολικό αγεράκι, η συννεφιά και η ψιχάλα είναι οι κύριες συνθήκες που το ψάρι ορμάει με αγριότητα. Υπάρχουν όμως και πολλές περιπτώσεις που το ψάρι δεν πλησιάζει καν τα δολώματά μας, έστω και αν στην περιοχή υπάρχει μπόλικο. Λένε ότι αν δείτε τον κυνηγό να πηδάει έξω από το νερό και να πέφτει πλάγια, είναι σημάδι ότι οι κυνηγοί δεν θα τσιμπήσουν. Αντίθετα, όταν το ψάρι πηδάει και βουτάει με το κεφάλι, τότε οι ψαριές είναι σίγουρες. Προσοχή δε χρειάζεται ώστε να μην μας ξαγκιστρωθεί κυνηγός, γιατί μετά όλο το κοπάδι χάνεται και εμφανίζεται πάλι μετά από ώρα. Όπως είπαμε, ο κυνηγός ψαρεύεται με την τεχνική της συρτής. Τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουμε για την κατασκευή της αρματωσιάς είναι:

ΜΑΝΑ Μια καλής ποιότητος πετονιά Νο 0,50 χιλιοστά εάν πρόκειται για ψάρια μικρού μεγέθους μέχρι 0,5 κιλό. Εάν στην περιοχή βαστάει μεγαλύτερα από 1 κιλό, τότε η πετονιά θα είναι 0,60 χιλιοστά και Νο 0,70 χιλιοστά για μεγαλύτερα από 1 κιλό. Εμείς θα προτιμήσουμε κάτι ενδιάμεσο για όλες τις ψαριές και θα χρησιμοποιήσουμε ΜΑΝΑ Νο 0,60 χιλιοστά. ΠΑΡΑΜΑΛΛΟ Νο. 0,50 χιλιοστά. Επίσης, θα χρειαστούμε ένα στριφτάρι βαρέος τύπου για συρτή, ένα βαρίδι (επιτρέπει τη βύθιση του δολώματος περίπου 0,5-1 μ που είναι η ιδανική περίπτωση για το ψάρεμα του κυνηγού) περαστό, τύπου ελιάς, 30 έως 50 γρ. και, τέλος, το ενισχυμένο αγκίστρι ίσιο για ψάρεμα κυνηγού.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΉ: Η μάνα θα πρέπει να έχει μήκος γύρω στα 35 μ περίπου, εάν πρόκειται για μονή αρματωσιά

και, όπως θα δούμε πιο κάτω, θα χρειαστούμε 50 μ μήκος για κατασκευή διπλής αρματωσιάς. Το μήκος του παράμαλλου θα πρέπει να είναι 8-10 μέτρα, στο οποίο θα δέσουμε και το αγκίστρι μας. Προσοχή χρειάζεται για το πώς θα δέσουμε τον κόμπο. Όπως βλέπετε στη φωτο, ο κόμπος πρέπει να βρίσκεται μέσα από το αγκίστρι και όχι εξωτερικά.

Με αυτήν την τεχνική επιτυγχάνουμε ώστε το δόλωμά μας κατά την κίνησή του να κινείται όπως ένα ψάρι. Επίσης, δεν βερινιάζει η πετονιά μας.

Αφού δέσουμε το παράμαλλό μας, θα περάσουμε το βαρίδι μας στην μια άκρη της μάνας και ακολούθως θα δέσουμε το στριφτάρι μας. Στην άλλη πλευρά του στριφταριού θα δεθεί το παράμαλλό μας. Η αρματωσιά μας είναι έτοιμη.

Τρόπος δολώματος: Εδώ θα δούμε πολύ απλά πώς δολώνουμε το φρέσκο καλαμάρι επάνω στο αγκίστρι μας. Καταρχάς θα καθαρίσουμε και θα κόψουμε το σώμα του σε φέτες περίπου 10-15 εκατοστών. Θα περάσουμε το αγκίστρι μας όπως βλέπετε στη φωτο και μετά θα το αγκιστρώσουμε πάλι από τη μέσα πλευρά. Έτσι, επιτυγχάνουμε τη σωστή κίνηση του δολώματός μας μέσα στο νερό. Η ταχύτητα του σκάφους θα πρέπει να είναι μεταξύ 2-3 ν.μ.

 

Τρόπος κατασκευής διπλής αρματωσιάς συρτής: Με τη διπλή αρματωσιά επιτυγχάνουμε διπλό τσίμπημα όταν οι κυνηγοί είναι στα φόρτε τους, και αυτό είναι σίγουρο γιατί όταν πιαστεί το ένα, όλο το κοπάδι ακολουθεί και είναι σίγουρο ότι θα ανεβάσουμε δύο καλά κομμάτια.  Για την κατασκευή της θα χρειαστούμε τα ίδια υλικά όπως: μάνα Νο. 0,60 χιλιοστά με μήκος 50 μ., τα παράμαλλά μας θα είναι δύο, μήκους 8-10 μ. και διαμέτρου 0,50 χιλιοστών, δύο βαρίδια περαστά βάρους 30-50 γρ. και δύο στριφτάρια βαρέος τύπου, και δύο αγκίστρια όπως αναφέραμε πιο πάνω. Στις δύο άκριες της μάνας περνάμε τα βαρίδια και ακολούθως δένουμε τα στριφτάρια. Αφού δέσουμε και τα αγκίστρια μας στα παράμαλλα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως περιγράψαμε πιο πάνω, τα δένουμε στην άλλη πλευρά των στριφταριών. 

Έτσι, έχουμε τώρα δύο συρτές σε μια πετονιά. Αφού καλάρουμε το πρώτο δολωμένο αγκίστρι στο νερό και σε απόσταση από το σκάφος 40 μέτρων (εμπειρικά), θα δέσουμε σε σταθερό σημείο στο σκάφος τα υπόλοιπα 10 μέτρα πετονιάς με δολωμένο πάλι το άλλο αγκίστρι.  Με αυτήν την τακτική, μόλις το πρώτο ψάρι πιαστεί, καθώς το τραβάμε με προσοχή στο σκάφος, όλο το κοπάδι ακολουθεί το πιασμένο ψάρι και έτσι οι πιθανότητες να πιαστεί και άλλο στο δεύτερο αγκίστρι είναι μεγάλες.  

Είναι πολύ βασικό να γνωρίζουμε ότι μόλις το ψάρι πιαστεί και στις δύο περιπτώσεις, θα πρέπει η ταχύτητα του σκάφους να ελαττωθεί στο 1 ν.μ. ή καλύτερα να το ακινητοποιήσουμε. Μπορούμε, επίσης, να αφήσουμε το δεύτερο ψάρι στο νερό, δηλαδή να μην το ξαγκιστρώσουμε ώστε αυτό να δουλεύει ως κράχτης για να έχουμε όλο το κοπάδι δίπλα στο σκάφος. Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι το ψάρι (Κράκτης) θα πρέπει να βγει από το νερό όταν αρχίσει να κιτρινίζει. Αυτό πρέπει να γίνει γιατί το κίτρινο χρώμα τρομάζει το υπόλοιπο κοπάδι.  Οι κινήσεις μας να είναι σταθερές και όχι πολλά λάσκα στο ψάρι. Καλό θα είναι βέβαια να υπάρχει διαθέσιμη απόχη ή γάντζος, εργαλεία τα οποία θα μας βοηθήσουν να ανεβάσουμε μεγαλύτερα ψάρια.

Πηγή:http://www.waterboys.gr/