Εύθυμες Κρητικές ιστορίες: Το σουνέτι

του Αριστοφάνη Χουρδάκη*

Τον καιρό της Τουρκοκρατίας είχαν βέβαια διαφορές οι καπεταναίοι με τους πασάδες κι όλο βρισκόντανε στα μαχαίρια, αλλά ο λαός, Τούρκοι και Χριστιανοί, ζούσε, όσο μπορούσε, στα ίδια χωριά ειρηνικά.

Κάπου στην Κρήτη λοιπόν, ο Τούρκος είχε τα βαφτίσια (το σουνούτεμα) των παιδιών του και κάλεσε τον Χριστιανό με τη γυναίκα του (μιας και ο Χριστιανός τον είχε και εκείνος καλέσει στα βαφτίσια των δικών του παιδιών). 
Επήγαν στο τζαμί και εκεί παρακολούθησαν την τελετή. Η χριστιανή δεν εκατάλαβε και πολλά πράγματα κι αρώτησε τη χανούμη τι έκανε ο Χότζας των παιδιών.
- Το σουνέτι (περιτομή) της λέει. Δεν εξανάδες να σουνουτεύγουνε αρσενικά κοπέλια;
- Κι είντα τωσε κάνουνε εκειά; ξαναρώτησε με πολλή περιέργεια η χριστιανή.
- Να, μ' ένα ψαλίδι τωσε κόβγει ο Χότζας ένα κομμάτι από την ομπρός μεριά του ψωλιού ντως και το πετά.
Παράξενο της φάνηκε της χριστιανής και ήκαμε το σταυρό της.
- Παναγιά μου, Παρθένα μου, κι είντα γροικώ.
Κι ύστερα από πολύ ντουχιούντισμα ξαναλέει:
- Χίλιοι να 'ναι οι χρόνοι τση πίστις μας, απού κι ένα μέτρο να 'ναι, εμάς, δεν πετούμε πράμα! 

Γλωσσάρι: 

σουνέτι = η περιτομή των Εβραίων και των Μωαμεθανών 

γροικώ = ακούω, εννοώ 

ντουχιούντισμα = σκέψη, συλλογή

* Η ανάρτηση είναι απόσπασμα από μια ιστορία με τίτλο «Το σουνέτι», από το βιβλίο του Αριστοφάνη Χουρδάκη με τίτλο «Εύθυμες Κρητικές Ιστορίες και Ανέκδοτα».