Η σοφία των Ινδιάνων

Η σοφία των Ιδιάνων

Οι ινδιάνοι, είχαν πολύ έξυπνους τρόπους να χειρίζονται καθημερινά ζητήματα. Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά αφού ήταν άνθρωποι που είχαν πολύ καλή επαφή με τον φυσικό κόσμο, όντας κυνηγοί και πολεμιστές. Είχαν το στοιχείο της παρατηρητικότητας.

Πως θα μπορούσαν διαφορετικά να ανταπεξέλθουν στις σκληρές συνθήκες διαβίωσης. Είδαν λοιπόν πως όταν οι τραυματισμένοι κυνηγοί επικοινωνούσαν, για τα τραύματα τους, δηλ. γκρίνιαζαν συνεχώς, τα τραύματα τους αργούσαν να γιατρευτούν. Όχι μόνο αυτό, αλλά αυτή η συνεχής γκρίνια, επεκτεινόταν και στην υπόλοιποι ομάδα με αποτέλεσμα η φυλή να έχει πολλούς αγιάτρευτους κυνηγούς, και λίγους ικανούς. Με όλα τα άσχημα συνεπακόλουθα. Με έναν πολύ απλό τρόπο έλυσαν το πρόβλημα.

Όποιος ήθελε να επικοινωνήσει για τα τραύματα του, σωματικά ή ψυχικά, γινόταν ΜΟΝΟ ΔΗΜΟΣΙΑ. Η φυλή μαζευόταν και τον άκουγε με προσοχή και κατανόηση, τον συμβούλευαν τι να κάνει ή τι να μην κάνει, για να περάσει ο πόνος και να γιατρευτούν τα τραύματα. Αυτό μπορούσε να το κάνει κάποιος ΜΟΝΟ τρείς φορές. Αν επέμενε να συνεχίζει πέρα από τις τρείς επιτρεπόμενες φορές, η φυλή του γύριζε την πλάτη και δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να τον ακούει. Το πολύ απλό σαν σκέψη, αλλά και δύσκολο σαν εφαρμογή, σχέδιο τους ήταν να μπει ο τραυματίας σε κατάσταση ίασης εδώ και τώρα. Κατάφεραν επίσης να ξεχωρίσουν την αναγκαία ανθρώπινη επικοινωνία, από την δόλια δράση της γκρίνιας.

Πηγή:www.diaforetiko.gr