Ολοι Γνωρίζουμε ότι η λίπανση της ελιάς πρέπει να περιέχει και βόριο γιατί η επιτυχία της λίπανση κρύβεται στις λεπτομέρειες. Ετσι εκτός από τα βασικά θρεπτικά στοιχεία (άζωτο, φώσφορο και κάλιο) σημαντικό ρόλο στην ελιά διαδραματίζουν και τα ιχνοστοιχεία όπως βόριο, ασβέστιο, μαγνήσιο, ο σίδηρος και ο ψευδάργυρος. Το βόριο είναι ένα κρίσιμο ιχνοστοιχείο το οποίο συντελεί σημαντικά στα στάδια της άνθησης, καρπόδεσης και γενικά στη συνολική παραγωγή της ελιάς.Τροφοπενία Βορίου
Η τροφοπενία βορίου παρατηρείται σε νεαρά αλλά και σε μεγάλα αιωνόβια δένδρα. Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της τροφοπενίας βορίου είναι ότι τα ακριανά φύλλα στους νέους βλαστούς έχουν το ακραίο τμήμα τους χλωρωτικό, αρχικά κιτρινοπράσινο και στη συνέχεια κίτρινο-πορτοκαλί. Στη συνέχεια τα σύμπτωματα αυτά εμφανίζονται και στα φύλλα της βάσης των βλαστών τα οποία επίσης μπορούν αν εμφανίσουν και ξήρανση στην κορυφή τους. Σε περιπτώσεις με έντονο πρόβλημα της τροφοπενίας βορίου παρατηρείται μικροφυλλία, παραμόρφωση φύλλων σε σχήμα ροπάλου και έντονη φυλλόπτωση. Το καλοκαίρι παρατηρείται επίσης έντονη καρπόπτωση στα δέντρα τη χρονια που έχουν δέσει πολλόυς καρπούς. Σε πολλές περιπτώσεις τα δένδρα δεν παράγουν ανθοφόρους αλλά μόνο ξυλοφόρους οφθαλμούς με αποτέλεσμα να μηδενίζεται η παραγωγή.
Τα παραπάνω συμπτώματα αυτά αποτελούν σοβαρή ένδειξη ότι το δένδρο πάσχει από έλλειψη βορίου αλλά για σιγουριά χρειάζεται επιβεβαίωση με χημική ανάλυση φύλλων. Για την διόρθωση της τροφοπενίας βορίου γίνεται το χειμώνα λίπανση με βόρακα. Προστίθεται στο έδαφος 200-300 gr βόρακα ανά δένδρο πλήρους ανάπτυξης ενώ σε νεαρότερα δένδρα χορηγούνται μικρότερες ποσότητες (10 γρ ανά έτος ηλικίας δέντρου). Η χορήγηση βορίου πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 2-3 χρόνια προληπτικά στη δόση των 100-150 gr/δένδρο. Βόριο επίσης μπορεί να προστεθεί και με τα σύνθετα χημικά ή βιολογικά λιπάσματα κατα την βασική λίπανση της ελιάς, αρκει να περιέχουν βόριο 0,2-0,3%.
Τροφοπενία Καλίου
Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της τροφοπενίας αυτής είναι ένας μεταχρωματισμός των φύλλων σε απόχρωση ορειχάλκου, που αρχίζει από την κορυφή του ελάσματος και σταδιακά καταλαμβάνει η απόχρωση ολόκληρο το φύλλο ή το μεγαλύτερο μέρος του. Συνχρώνος παρατηρείται ξήρανση στο κορυφαίο τμήμα του φύλλου κατά το 1/3 του μήκους του. Τα συμπτώματα αυτά στη καινούργια βλάστηση εμφανίζονται συνήθως το φθινόπωρο ή το χειμώνα στα χαμηλά φύλλα των βλαστών. Παρατηρείται επίσης μικρό μήκος νέας βλάστησης, μικροφυλλία, φυλλόπτωση και ξήρανση νέων κλαδίσκων. Όπως και στην τροφοπενία βορίου έτσι και για το κάλιο η διάγνωση για να είναι ασφαλής, χρειάζεται επιβεβαίωση με την ανάλυση φύλλων. Πολλές φορές η τροφοπενία καλίου οφείλεται στην ξηρασία των δέντρων (δέσμευση καλίου από την άργιλο του εδάφους) και στην αδυναμία των δένδρων να απορροφήσουν κάλι από το έδαφος. Γι αυτο καλλιεργητικές φροντίδες που βοηθούν στην μεγαλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος των δένδρων και στην εξασφάλιση επαρκούς υγρασίας στο έδαφος (πότισμα το καλοκαίρι) βελτιώνουν ή τουλάχιστον μειώνουν το πρόβλημα.
Για την αντιμετωπιση της τροφοπενίας καλίου,εκτός από τη λήψη των καλλιεργητικών μέτρων, χρειάζεται και προσθήκη καλιούχου λιπάσματος σο έδαφος το χειμώνα. Στις περιπτώσεις που τα εδάφη δεσμεύουν κάλι χρειάζονται αυξημένες ποσότητες καλιούχου λιπάσματος. Συνήθως χορηγούνται 100-150 gr θειικού καλίου ανά δένδρο μέσης ανάπτυξης. Εναλλακτικά μπορεί να χορηγηθεί η μισή ποσότητα καλίου το χειμώνα σε μορφή θειικού καλίου και να γίνουν συμπληρωματικές λιπάνσεις με υδατοδιαλυτό νιτρικό κάλι μέσω του συστήματος άρδευσης σε ποτιστικές ελιές. Το νιτρικό κάλι χορηγείται με την υδρολίπανση στη δόση των 300-500 gr/δένδρο μετά την καρπόδεση. Εάν κατα την βασική λίπανση της ελίας χρησιμοποιείσουμε λιπάσματα με μεγάλη περιεκτικότητα σε κάλι (πάνω από 15%), δεν χρειάζεται να προσθέσουμε και άλλο κάλιο κατα την διάρκεια της καλλιέργειας.
Τροφοπενίες ασβεστίου και μαγνησίου
τα κυριότερα συμπτώματα της έλλειψης ασβεστίου είναι η χλώρωση (κιτρίνισμα) του ακραίου τμήματος των φύλλων όπως και στην τροφοπενία βορίου, η οποία συνοδεύεται με λεύκανση (ασπρη απόχρωση) των νεύρων των παλαιών φύλλων.
Σε περίπτωση τροφοπενίας μαγνησίου το χαρακτηριστικό σύμπτωμα που παρουσιάζουν τα δένδρα είναι η χλώρωση των φύλλων που αρχίζει από την κορυφή ή τα πλάγια του ελάσματος και προοδευτικά καταλαμβάνει ολόκληρη την επιφάνεια του. Ετσι έχουμε έντονη φυλλόπτωση και πολύ φτωχή βλάστηση.
Η διόρθωση της τροφοπενίας ασβεστίου γίνεται μόνο σε μη ασβεστούχα εδάφη με την προσθήκη 5-10 κιλά μαρμαρόσκονης ανά δένδρο. Η τροφοπενία μαγνησίου αντίθετα αποκαθίσταται με την προσθήκη λιπασματων που περιέχουν περίπου 2% οξείδιο του μαγνησίου (MgO).
Γενικά μπορούμε να σημειώσουμε ότι οι τροφοπενίες ασβεστίου και μαγνησίου δεν δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στις καλλιέργειες ελιάς και αντιμέτωπίζονται σχετικά εύκολα. Τα μεγαλύτερα προβλήματα δημιουργεί η έλλειψη βορίου γιατί μειώνει πολύ την καρπόδεση του δέντρού και αυτήν θα πρέπει να προσέξουμε.
Πηγή>http://www.geoponiko-parko.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου