Αγροσελίδα: Παπάγια:Αφιέρωμα.

ΠΑΠΑΓΙΑ και ΥΓΕΙΑ:

Η παπάγια δεν είναι γνωστή μόνο για την υπέροχη γλυκιά της γεύση και το τροπικό της χρώμα αλλά και για την περιεκτικότητά της σε θρεπτικά και αντιοξειδωτικά συστατικά. Είναι πλούσια σε καροτένιο, Βιταμίνη C, φλαβονοειδή, μέταλλα, κάλιο, μαγνήσιο και ίνες. Όλα αυτά τα θρεπτικά συστατικά μαζί προάγουν την υγεία του καρδιαγγειακού συστήματος και φαίνεται ότι προστατεύουν από τον καρκίνο του εντέρου. Επίσης η παπάγια περιέχει το πεπτικό ένζυμο παπαϊνη το οποίο χρησιμοποιείται σε τραυματισμούς και αλλεργίες λόγω της αντιφλεγμονώδους δράσης του

ΠΑΠΑΓΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΙΑ

Η παπάγια είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά συστατικά, Βιταμίνη Α και σε απαραίτητα για το δέρμα ένζυμα. Έχει ιδιότητες αποκατάστασης αλλά και πρόληψης. Τα ένζυμα που περιέχει η παπάγια είναι γνωστά για τις επουλωτικές τους ιδιότητες ενώ τα φυσικά άλφα-υδροξυοξέα που περιέχει διενεργούν μία απαλή απολέπιση. Η παπάγια χρησιμοποιείται στην αισθητική προσφέροντας έναν φυσικό τρόπο για άμεσο lifting, αναζωογόνηση και φυσική λάμψη. Σε συνδυασμό με τα κατάλληλα έλαια και λοιπά φυσικά συστατικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άτονα και κουρασμένα δέρματα, για αποτέλεσμα άμεσης ενυδάτωσης, λάμψης και φρεσκάδας.

Η παπάγια (papaya, από τη γλώσσα Καρίμπ μέσω της ισπανικής, είναι ο καρπός του φυτού Carica papaya, του γένουςΚαρική (Carica). Αποτελεί ιθαγενές φυτό των τροπικών χωρών της Αμερικής. Καλλιεργούνταν στο Μεξικό πολλούς αιώνες πριν την έλευση των κλασικών μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Μερικές φορές καλείται και "δεντροπέπονο" ή "pawpaw," ωστόσο το νοτιοαμερικάνικο pawpaw αποτελεί ένα διαφορετικό είδος, του γένους Asimina.

Πρόκειται για φυτό που μοιάζει με δένδρο. Ο βλαστός του φτάνει σε ύψος τα 5-10 μ. και τα φύλλα του περιορίζονται στην κορυφή του κορμού και είναι διατεταγμένα σε σπείρες. Τα φύλλα είναι μεγάλα και η διάμετρός τους κυμαίνεται από 50-70 εκατοστά. Ο καρπός είναι ώριμος όταν μαλακώσει (όπως το ώριμο αβοκάντο ή και πιο μαλακός) και η φλούδα του έχει χρώμα ώχρας προς πορτοκαλί. Η γεύση του φρούτου προσιδιάζει σε εκείνη του ροδάκινου και του ανανά. Κύριος εχθρός του είναι ένα είδος μύγας, με την ονομασία "Papaya Fruit Fly". To έντομο αυτό μοιάζει με σφήκα και γεννά τα αυγά του στο νεαρό φυτό.

Είναι το πρώτο οπωροφόρο δέντρο του οποίου το γονιδίωμα αποκρυπτογραφήθηκε

Στη Χαβάη καλλιεργούνται δύο ποικλίες γενετικά τροποποιημένης παπάγιας, η SunUp και η Rainbow, από τη δεκαετία του 1990. Ως το 2004, η μη γενετικά τροποποιημένες και οι βιολογικές παπάγιες επιμολύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις γενετικά μεταλλαγμένες ποικιλίες. Πατρίδα της παπάγιας είναι το νότιο Μεξικό, η Κεντρική Αμερική και η βορειότερη Νότια Αμερική. Σήμερα το φυτό καλλιεργείται στις περισσότερες χώρες με τροπικό κλίμα, όπως στη Βραζιλία, την Ινδία, τη Νότια Αφρική, τη Σρι Λάνκα και τις Φιλιππίνες.

Αποτέλεσμα εικόνας για παπάγια καλλιέργεια

Το ώριμο φρούτο τρώγεται συνήθως ωμό, χωρίς τη φλούδα ή τα κουκούτσια. Το άγουρο πράσινο φρούτο μπορεί να φαγωθεί μαγειρεμένο, ειδικά σε κάρι, σαλάτα και σιγοβρασμένο.Τόσο το πράσινο φρούτο όσο και το ώριμο είναι πλούσια σε ένα ένζυμο, που ονομάζεται παπαΐνη. Αυτό είναι πρωτεάση, που έχει τη δυνατότητα να διαλύει τις σκληρές ίνες του κρέατος, κάτι που ανακαλύφθηκε αιώνες πριν από τους αυτόχθονες Αμερικανούς. Διατίθεται σε ταμπλέτες για τη θεραπεία προβλημάτων που αφορούν την πέψη. Η πράσινη παπάγια, ωμή αλλά και μαγειρεμένη, χρησιμοποιείται στην κουζίνα της Ταϊλάνδης.

Η παπαΐνη χρησιμοποιείται από πολλούς κατοίκους των χωρών όπου καλλιεργούνται οι παπάγιες, για τη θεραπεία τραυμάτων από αιχμηρά εργαλεία, για εξανθήματα, τσιμπήματα και εγκαύματα. Χρησιμοποιείται ως φάρμακο σε αλοιφή. Ο Χάρισον Φορντ είχε χρησιμοποιήσει παπαΐνη στην πλάτη του για τη θεραπεία του στη διάρκεια γυρισμάτων της ταινίας από τη σειρά "Ιντιάνα Τζόουνς"

Επίσης, ιατρικές έρευνες σε ζώα επιβεβαίωσαν την αντισυλληπτική και αμβλωτική ιδιότητα του φυτού. Οι σπόροι του επίσης έχουν αντισυλληπτικές ιδιότητες στους αρσενικούς πιθήκους (σε συγκεκριμένο είδος).

Οι μαύροι σπόροι είναι εδώδιμοι και έχουν στυφή, πιπεράτη γεύση. Πολλές φορές αλέθονται και χρησιμοποιούνται σε αντικατάσταση του μαυροπίπερου. Σε μερικές περιοχές της Ασίας σιγοψήνουν τα νεαρά φύλλα της παπάγιας και τα τρώνε, όπως το σπανάκι.

ΦΥΤΑ ΠΑΠΑΓΙΑΣ ΣΕ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟ

Αλλεργίες και παρενέργειες

Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχη κατά τη συγκομιδή, καθώς η παπάγια εκκρίνει ένα υγρό όταν δεν είναι αρκετά ώριμη και αυτό μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό και αλλεργική αντίδραση σε ορισμένα άτομα. Ο καρπός επίσης περιέχει ένα αλκαλοειδές, που λέγεαι καρπαΐνη, και είναι επικίνδυνο σε μεγάλες ποσότητες. Το αλκαλοειδές αυτό περιέχεται επίσης στους σπόρους και στα φύλλα.

Φαρμακευτική χρήση

Οι Μότσε συχνά απεικόνιζαν παπάγιες στα κεραμικά τους.

Το ώριμο φρούτο θεραπεύει την τριχοφυτίαση, ενώ οι άγουροι καρποί θεραπεύουν την υπέρταση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αφροδισιακά.

Τοπικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο καρπός για επούλωση πληγών στο δέρμα.

Ο χυμός του φρούτου και ειδικά τα ένζυμα που περιέχει μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση των γαστρεντερικών αερίων.

Οι σπόροι του είναι αντιφλεγμονώδεις και αναλγητικοί, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία των πόνων στο στομάχι. αλλά και για μυκητιάσεις

Τα φύλλα χρησιμοποιούνται ως τονωτικό για την καρδιά, αναλγητικό και για τη θεραπεία του στομαχόπονου.

Οι ρίζες χρησιμοποιούνται επίσης ως αναλγητικό

Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΣ

Προμηθευτήτε αυτογονοιμοποιούμενα φυτά διότι δεν μπορείτε να γνωρίσετε το φυτό αν είναι αρσενικό η θηλυκό πρίν να ανθίσει.

Φυτέψτε τα φυτά σας σε πλούσιο και καλά στραγγιζόμενο έδαφος,σε ηλιόλουστο και απάνεμο σημείο.Η Παπάγια,λόγω του επιφανειακού της ριζικού συστήματος,μπορεί εύκολα να ξεριζωθεί απο τον αέρα.

Ποτίζετε καλά και ρίξτε σάπια φύλλα μαζί με λίπασμα γύρω απο τον κορμό για να διατηρούνται υγρές οι επιπόλαιες ρίζες του φυτού

Η παπάγια έχει ανάγκη απο μισό κυβικό νερό την εβδομάδα τουλάχιστον,τους καλοκαιρινούς μήνες.

Οι ανάγκες του φυτού σε λίπασμα 10-20-20 είναι 300 γραμμάρια το μήνα τον πρώτο χρόνο και στη συνέχεια 300 γραμμάρια το χρόνο.

Η παπάγια αναπτύσεται πολύ γρήγορα και ανθίζει σε 6 μήνες περίπου.

Παράγει καρπούς σε 9 με 14 μήνες οι οποίοι συλλέγονται όταν το χρώμα τους εχει αλλάξει κατα 80%.

Πηγές:wikipedia,Μ.Μ.,

http://keritisriver.blogspot.com/