Πως μπορούμε να πάμε τη Γεωργία λίγο ψηλότερα είναι το ζήτημα κι όχι να εμμένουμε στις ίδιες πρακτικές
Της Άννας Στεργίου (annastergiou11@gmail.com)
Το διεκδικητικό πλαίσιο πολλάκις το ακούσαμε: Πάρτε πίσω ασφαλιστικό, φορολογικό, μειώστε το κόστος παραγωγής. Κι άμα θα γίνουν όλα αυτά θα είμαστε ρόδινα στον αγροτικό τομέα; αναρωτιέμαι. Κι αν είναι και 12.000 το αφορολόγητο θα είμαστε καλύτερα;
Ε! Όχι δεν θα είμαστε ρόδινα, ακόμη κι αν υπάρξει εξορθολογισμός και δεν πληρώνουμε πόσες φορές επάνω τα φυτοφάρμακα , όταν στη γειτονική Βουλγαρία τα πληρώνουν πολύ λιγότερο κι ενώ ήμαστε , ένα τσιγάρο δρόμος. Ακόμη κι αν οι επιδοτήσεις αυξάνονταν, σε γενικές γραμμές τρύπια βάρκα είμαστε. Φυσικά ουδείς από τους Θεσμούς (τυχαία άραγε;) διερωτάται πως είναι δυνατόν να έχει διαλυθεί το σύμπαν, να έχουν καταβαραθρωθεί οι μισθοί αλλά επενδύσεις να μην έρχονται. Ο Βαγγέλης ο Μπούτας είπε πως αν θέλαμε θα μπορούσαμε να βάλουμε σελίδες με προβλήματα, ως αιτήματα. Αλήθεια είναι…
Αλλά τι σημαίνει εν τέλει στρατηγική για τη Γεωργία; Ποια στρατηγική θέλουμε; Πολύ και φτηνό; Λίγο κι ακριβό; Κι από τα δυο; Δυστυχώς ή ευτυχώς η αγορά είναι παγκόσμια και δεν είναι ελληνική. Κι εμείς πρέπει να βάλουμε όρους στο παιχνίδι, για την Ελλάδα αλλά με γνώμονα τι συμβαίνει παγκοσμίως…
Μελανό σημείο Νο 1 : Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης κατά τη γνώμη μου, δεν θα έπρεπε καν να διαχειρίζεται τις επιδοτήσεις της ενιαίας ενίσχυσης. Είναι τρελό ένα ολόκληρο υπουργείο, η Ειδική Γραμματεία και ο ΟΠΕΚΕΠΕ – ο καθ΄ύλην αρμόδιος – κι οι παραγωγοί αλλά κι οι δημοσιογράφοι να ασχολούμαστε με το πότε θα δοθούν οι επιδοτήσεις. Οι αγρότες θα έπρεπε να ξέρουν μόνιμα πότε θα τις πληρωθούν, όπως ξέρουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, ανεξαρτήτως αν κυβέρνηση είναι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η Νέα Δημοκρατία ή και το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ. Να το ξέρουν, όπως άλλοι παίρνουν το μισθό τους κάθε μήνα. Κι ο Λεβέντης , ο …καραμπουζουκλής να έρθει στην εξουσία θα πρέπει να ξέρουν, όπως ακριβώς πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι. Ο υπουργός ξέρει πότε πληρώνεται οι αγρότες γιατί να μην ξέρουν πότε θα πάρουν την επιδότηση; Και δεν είναι οι μόνοι βέβαια…Στην Ελλάδα τον μισό καιρό ασχολούμαστε αν δόθηκαν σωστά οι επιδοτήσεις και το άλλο εξάμηνο πότε θα δοθούν. Σοβαρότης: μηδέν. Καθένας πρέπει να κάνει το κουμάντο του, να ξέρει τι λεφτά θα πάρει , τι θα δώσει , τι θα του μείνουν. Κι όχι να παίρνει Κάρτα Αγρότη, για να μπορεί να πάρει δανεικά και να τα επιστρέψει με ωραιότατο τόκο. Κι όπως υπάρχει η Επιτροπή Ανταγωνισμού ως ανεξάρτητη Αρχή θα έπρεπε να υπάρχει κι ο Συνήγορος του Αγρότη , που μένει απλήρωτος και στο περίμενε από τις βιομηχανίες.
Μελανό σημείο Νο 2: Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης , όπως και κάθε υπουργείο θα έπρεπε να έχει επιτελικό ρόλο κι όχι κάθε αγρότης που ψάχνει να βρει το δίκιο του, να πρέπει να κουβαλιέται στην Αχαρνών. Από συλλόγους μέχρι συνδικαλιστές όλοι αναζητούν το δίκιο τους στον υπουργό, αφού παρακάτω συχνά δεν βρίσκουν άκρη. Είτε αναζητούν λύση για τον καταρροϊκό είτε για την οζώδη, είτε για ό, τι να΄ ναι αν δεν μιλήσουμε με κάποιον από την πολιτική ηγεσία παραμένουν στον πάγκο. Κι αφότου γίνει αυτό ένα τηλεφώνημα αρκεί για να βγάλει κάποιος μισή ή ολόκληρη άκρη. Με τη φοβική νοοτροπία που έχει καθιερωθεί στον Δημόσιο Τομέα, τις αλληλοεπικαλύψεις, τη χαρτούρα, τη γραφειοκρατία χάνει η μάνα το παιδί. Αν τα υπουργεία περνούσαν από αξιολόγηση όπως οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, που δίνουν εξετάσεις κάθε μέρα, κάθε φορά αναξεταστέα θα ήταν, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις. Ως σύνθημα ούτε καν υπάρχει στις κινητοποιήσεις.
Μελανό σημείο Νο 3: Όταν μιλάμε για κόστος παραγωγής υπάρχουν δυο διαφορετικές σχολές: Η μία λέει ότι όσο και φτηνά να πουλήσει η Ελλάδα θα υπάρχει άλλος που θα πουλά φτηνότερα. Άρα πάμε σε ακριβές αγορές. Πως όμως; Πως να σε μάθουν σε διεθνείς μπουτίκ αγορές , όταν ακόμη και το λάδι, ένα προϊόν αιχμής , ξέρουν ως καλύτερο το ιταλικό κι ας είναι πρόσμιξη μ΄ ελληνικό; Υπάρχει έστω κι ένα σύνθημα για το μάρκετινγκ στα ελληνικά αγροτικά προϊόντα; Η Ελλάδα μπορεί να βγάλει τα ωραιότερα προϊόντα. Πως είμαστε σίγουροι πως το ξέρει αυτό ο ξένος, αν δεν υπάρχουν οι σχετικές πιστοποιήσεις; Η Ελλάδα υποφέρει στο μάρκετινγκ και τα προγράμματα προώθησης είναι για λίγες και μεγάλες εταιρίες που έχουν λεφτά να βάλουν. Ο Έλληνας αγρότης δεν μπορεί να πουλά ακριβά , όταν δεν έχει βρει τις κατάλληλες αγορές κι όταν δεν έχει τοποθετήσει έτσι το προϊόν του, ώστε να είναι ελκυστικό για ακριβά βαλάντια. Πολλοί γίνονται μόδιστροι αλλά μερικοί πωλούν την πραμάτεια τους κι άλλοι κλείνουν τις βιοτεχνίες τους. Γιατί; Γιατί χρησιμοποιούν καλά υφάσματα, καλά σχέδια, καλά μοντέλα κάνουν καλή προώθηση των προϊόντων τους. Το θέμα της προώθησης των ελληνικών προϊόντων λοιπόν θα έπρεπε να είναι κεντρικό σύνθημα, αλλά δεν το είδαμε.
Μελανό σημείο Νο 4: Ο αγροτικός τομέας υποφέρει λόγω της έλλειψης συνεργιών. Ποιος έρχεται εδώ και αναζητά μεσογειακή δίαιτα; Οι ξένοι έμαθαν να τρώνε φέτα από τα ελληνικά εστιατόρια και ξενοδοχεία. Έμαθαν να τρώνε μουσακά , ελληνική σαλάτα από τα ξενοδοχεία. Τα δυο υπουργεία είναι λες κι ανήκουν σ΄ άλλο κράτος. Κι όχι τώρα, γενικά. Ο μεν τουρισμός αντιμετωπίζεται πότε σαν αποπαίδι της Ναυτιλίας, πότε σα νότα αισιοδοξίας, πότε ως ΕΣΠΑ για να περνάμε καλά την ώρα μας και να λέμε ότι κάτι κάνουμε. Δυο πυλώνες της ελληνικής οικονομίας κεντρικοί και δεν έχουν συνδεθεί ακόμη. Το ελληνικό πρωινό που ξεκίνησε από το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας είναι άθλος που προχώρησε αλλά δεν φτάνει. Υπάρχουν εκατοντάδες ελληνικά ξενοδοχεία πολυτελείας. Τι κάνουμε; Υπάρχει κάποιο σύνθημα στον αγώνα , που να λέει σύνδεση του τουριστικού τομέα με τον αγροτικό; Όχι. Όταν μιλάμε για τουρισμό, περιοριζόμαστε στον αγροτουρισμό κι εκεί το ζήτημα κλείνει… Κι ο αγροτουρισμός όμως, ακόμη, σε μια τουριστική χώρα , όπως η δική μας, θα έπρεπε να έχει άλλη δομή κι άλλη εκπαίδευση.
Μελανό σημείο Νο 5: Ξεπουλάμε τα πάντα στη χώρα μας, στην οποία θα μπορούσαμε να ζούμε όλοι πλουσιοπάροχα , αν υπήρχε η παραμικρή σχέση ανάμεσα στα υπουργεία Αγροτικής Ανάπτυξης και Υγείας. Μιλάμε για ελληνική διατροφή, για κρητική διατροφή, για μεσογειακή δίαιτα και το αποτέλεσμα είναι Ο. Η Μεσογειακή Δίαιτα υπάγεται στα υπουργεία Πολιτισμού κι ΥΠΑΑΤ. Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το υπουργείο Υγείας ζουν σε διαφορετικούς …πλανήτες. Και δεν μιλάμε για τις ασθένειες και γενικότερα για τις μεταδοτικές νόσους από τα κουνούπια ή τους ελέγχους στα εστιατόρια. Τα χωρίζει στην κυριολεξία μια σαλτιά δρόμος αλλά ουσιαστικά μια άβυσσος. Μιλάμε για τη σύνδεση με ιατρικό /ιαματικό τουρισμό με την υγιεινή διατροφή (ελαιόλαδο, αρωματικά βότανα κ.ά.) . Όλες οι μελέτες δείχνουν πως ο ευρωπαϊκός κι ο παγκόσμιος πληθυσμός γερνά. Η τάση είναι αυξηθούν τα τρόφιμα λόγω υπερπληθυσμού και ν΄ αυξηθεί κι η γηριατρική φροντίδα. Νέες ιατρικές ειδικότητες θα έχουν τύχη κι εμείς έχουμε τον κλάδο της Υγείας, ο οποίος είναι από τους καλύτερους , που έχουμε από άποψη γνώσεων, στελεχιακού δυναμικού κι έρευνας. Μία πόρτα χωρίζει το ένα υπουργείο από το άλλο κι εμείς δεν έχουμε βάλει το λιθαράκι για την υγιεινή κουζίνα. Από τα παραδοσιακά μας προϊόντα, όπως είναι το ελαιόλαδο, οι σταφίδες και γενικά τα φρούτα μας, από τα αρωματικά βότανα μέχρι τα ψάρια πελαγίσια κι ιχθυοκαλλιεργειών, δεν το είδαμε σε κάποια κινητοποίηση ως αίτημα. Όχι.
Μελανό σημείο Νο 6: Κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε στην κυριολεξία το δάσος. Η αγροτική γη σήμερα που μιλάμε είναι αυτή κι αύριο μπορεί να έχει συρρικνωθεί λόγω κλιματικής αλλαγής. Τι περιμένουμε για ν΄αλλάξουμε ρότα, να βελτιώσουμε τους γενετικούς μας πόρους και να διατηρηθεί η βιοποικιλότητα; Πονεμένη ιστορία η τράπεζα σπόρων.Οι αγρότες της Αργολίδας, το έχουν δει αυτό να συμβαίνει στην πράξη με το θέμα του Ανάβαλου, που ενώ είχαν νερό, εδώ και πολλά χρόνια ταλαιπωρούνται. Πως μπορεί όμως ένας τόπος να προχωρήσει μπροστά στη Γεωργία του αν δεν αλλάξουν κάποια πράγματα απέναντι στη σύνδεση της γεωργικής έρευνας, όχι μόνο με τις εταιρίες αλλά με τον ίδιο τον παραγωγό;Υποδομές λοιπόν κι όχι τσαπατσουλιές πάλι με τον πυλώνα ΙΙ και σύνδεση της έρευνας με την αγροτική παραγωγή και ταχύτατη ανάπτυξη της ευρυζωνικότητας. Δεν μπορεί το κράτος να ζητά από τον αγρότη ν΄ αναπτυχθεί και να χρειάζεται να ψάχνει να βρει σήμα. Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης , όταν κάνει πολιτική πρέπει να σχεδιάζει το μέλλον κι όχι να κοιμάται ακόμη και στο παρόν και να συνεργάζεται με τα άλλα υπουργεία για τη βέλτιστη δυνατή λύση.
Μελανό σημείο Νο 7: Σε εποχές παγκοσμιοποίησης η διατροφική επάρκεια είναι το ζητούμενο. Έχει μια χώρα να ταΐσει τον κόσμο της μπορεί να επιβιώσει. Δεν έχει την πάτησε. Το έλλειμμα είναι στην περισσότερη ενημέρωση. Δεκάδες άνθρωποι την έχουν πατήσει από νέες καλλιέργειες. Γιατί; Γιατί το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αντί να έχει συστήσει ένα μόνιμο μηχανισμό στήριξης του αγρότη, ο οποίος θα έπρεπε να είναι δίπλα του και να τον βοηθά, ιδίως όταν είναι νέος, σφυρίζει αδιάφορα. Ένας τηλεφωνικός αριθμός στήριξης που στήθηκε επί Σκανδαλίδη ήταν ένα καλό βήμα αλλά ως εκεί. Ο νέος αγρότης ή ο νεοεισερχόμενος στη Γεωργία πρέπει να ξέρει που θα πάει, αν κάτι πάει στραβά. Ε, αυτό δεν υπάρχει. Αισθάνεται ανεμοδαρμένος στα κύματα. Το είδαμε στα συνθήματα; Όχι, δεν το είδαμε. Υπηρεσία ενημέρωσης στελεχωμένη με έμπειρα στελέχη,με δυνατότητα να περιοδεύει κιόλας. Ώστε καθένας να ξέρει που θ΄ απευθυνθεί και τι τον περιμένει…
Πηγή>http://agrocosmos.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου