Με άρθρο του στο toideologio.gr o Υπεύθυνος Ποιότητας στον Ιδιωτικό Τομέα της Αγροτικής Οικονομίας και μέλος του Συντονιστικού Κοινωνικής Οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Χατζηχρήστος, προτείνει μία ενδιαφέρουσα εναλλακτική λύση για την αξιοποίηση των εγκεταλελειμμένων μεταλείων στις Σκουριές: Να αξιοποιηθούν ως κελάρια για την παλαίωση των κρασιών της Βορείου Ελλάδας και για την καλλιέργεια μανιταριών. Μάλιστα, προτείνει την οργάνωση των παραγωγών, που θα τις εκμεταλλευθούν, σε κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις.
Δεν θα κρίνουμε εδώ το κατά πόσον είναι εφικτό να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα ανοίγει νέες προοπτικές ως πρόταση, εφόσον μελετηθεί για το κόστος μίας τέτοιας επένδυσης. Το επίμαχο απόσπασμα του άρθρου αναφέρει:
"Στις στοές που έχουν ήδη δημιουργηθεί, και παράλληλα με το πρόγραμμα αποκατάστασης του περιβάλλοντος, μπορούν να αρχίσουν εργασίες για την δημιουργία κατάλληλων χώρων:
- Για την παλαίωση των κρασιών της Βόρειας Ελλάδας, που μπορούν με την ευκαιρία να αποκτήσουν έντονη εξωστρέφεια κάτω από κοινή ονομασία και με σταθερή ποιότητα.
- Για την καλλιέργεια μανιταριών ή άλλων καλλιεργειών καθώς και για την ωρίμανση τυριών που απαιτούν σταθερές συνθήκες υγρασίας και φωτός
- Η ανάπτυξη της περιοχής με άξονα την προβολή των κρασιών και των άλλων αγροτοδιατροφικών προϊόντων της ευρύτερης περιοχής, με ήπιες παρεμβάσεις.
Για την οργάνωση αυτών των εργασιών και επενδύσεων, προτείνεται η άμεση οργάνωση των σημερινών εργαζομένων και κατοίκων και σε οργανώσεις/εταιρίες της Κοινωνικής Οικονομίας για την διεκδίκηση των έργων αλλά και για την οριζόντια διασύνδεσή τους με Ομάδες και Οργανώσεις Παραγωγών της περιοχής και για την διαχείριση των νεων εκμεταλλεύσεων που δημιουργούνται."
Ολόκληρο το άρθρο του Γ. Χατζηχρήστου:
Σκουριές: Εκεί που συγκρούονται δυο αντίθετες ιδεολογίες για την ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση
Η πρόσφατη απόφαση της Eldorado Gold να αναστείλει το «επενδυτικό» της πρόγραμμα στις Σκουριές, αφού είναι πλέον υποχρεωμένη να πειθαρχήσει με την Ελληνική νομοθεσία, ανοίγει ένα ακόμα μέτωπο αντιπαράθεσης ανάμεσα στους κάθε λογής νεοφιλελεύθερους και τους διαπλεκόμενους με την αναπτυξιακή λογική της Αριστεράς. Το ερώτημα που τίθεται κατ” αρχήν είναι τι θα γίνει με τις θέσεις εργασίας και πως αυτές θα αναπτυχθούν καλλίτερα, μαζί με την υπόλοιπη περιοχή.
Ας δούμε με μεγαλύτερη προσοχή τι μπορούν να προβλέπουν σε γενικές γραμμές τα σχέδια των νεοφιλελεύθερων διαπλεκόμενων και ένα εναλλακτικό σχέδιο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς:
Η Eldorado Gold, Καναδική εταιρία με έδρα το Βανκούβερ και οι τοπικοί της συνεργάτες μεγαλο-εργολάβοι, αφού κατάφεραν να πάρουν σχεδόν δωρεάν την εκμετάλλευση του υπεδάφους της περιοχής, επιδοτήθηκαν με άφθονο χρήμα από το Περιφερειακό ΕΣΠΑ για να ανοίξουν στοές χρυσωρυχείων και μονάδας επεξεργασίας, θέτοντας σε κίνδυνο όλο το οικοσύστημα της περιοχής με αμφίβολης αποτελεσματικότητας και επικινδυνότητας μεθόδους εξόρυξης. Για την δημιουργία των υποδομών που χρειάζονται για την εξόρυξη του μετάλλου, το επενδυτικό πλάνο της εταιρίας προβλέπει μια διάρκεια 15-20 χρόνων εξόρυξης, με αβέβαιη την κατάληξη των βιομηχανικών εγκαταστάσεων μετα, αλλά και με σχεδόν μηδενικά έσοδα για το Ελληνικό Δημόσιο, μιας και έχει ήδη καταγγελθεί ότι η εταιρεία ήδη φορο-διαφεύγει μέσω φορολογικών παραδείσων. Στην πλήρη ανάπτυξη της επένδυσης, θα απασχολούνται περίπου 400 μεταλλωρύχοι, από τους σημερινούς 1400 εργαζόμενους, ενώ το ισοζύγιο έμμεσων θέσεων εργασίας στην για την γύρω περιοχή θα είναι σχεδόν μηδενικό. Αυτό είναι το συνηθισμένο πρότυπο επένδυσης μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, όπως αυτή που πιστά υπηρετήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις μέχρι το τέλος του 2014.
Η απόφαση αναστολής (και πιθανότατα εγκατάλειψης) της επένδυσης από την Eldorado Gold αφήνει πίσω της προβλήματα και για την απορρόφηση των θέσεων εργασίας αλλά και για την αποκατάσταση των ζημιών στο περιβάλλον που έχουν προκληθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ελληνική κυβέρνηση θα κληθούν να τα διαχειριστούν και τα δύο.
Η εναλλακτική πρόταση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μπορεί να δομηθεί και με αναπτυξιακό και οικολογικό πρόσημο, αντιστρέφοντας τις δήθεν αναπτυξιακές λογικές νεοφιλελεύθερης κοπής σε πραγματικές ευκαιρίες παραγωγικής ανασυγκρότησης της περιοχής ως εξής:
- Απαιτείται άμεσα ο καθαρισμός των εδαφών και των υδάτων αλλά και η αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Οι πόροι που θα χρηματοδοτήσουν αυτές τις εργασίες υπάρχουν στο Μέτρο 8 του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης που διαχειρίζεται το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (συνολικό ύψος για όλη την Ελλάδα 339,5εκ€) και που μπορεί να απορροφήσει σχεδόν το σύνολο των σημερινών εργαζόμενων στις Σκουριές για το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί (2-3 χρόνια)
- Στις στοές που έχουν ήδη δημιουργηθεί, και παράλληλα με το πρόγραμμα αποκατάστασης του περιβάλλοντος, μπορούν να αρχίσουν εργασίες για την δημιουργία κατάλληλων χώρων:
- Για την παλαίωση των κρασιών της Βόρειας Ελλάδας, που μπορούν με την ευκαιρία να αποκτήσουν έντονη εξωστρέφεια κάτω από κοινή ονομασία και με σταθερή ποιότητα.
- Για την καλλιέργεια μανιταριών ή άλλων καλλιεργειών καθώς και για την ωρίμανση τυριών που απαιτούν σταθερές συνθήκες υγρασίας και φωτός
- Η ανάπτυξη της περιοχής με άξονα την προβολή των κρασιών και των άλλων αγροτοδιατροφικών προϊόντων της ευρύτερης περιοχής, με ήπιες παρεμβάσεις.
- Για την οργάνωση αυτών των εργασιών και επενδύσεων, προτείνεται η άμεση οργάνωση των σημερινών εργαζομένων και κατοίκων και σε οργανώσεις/εταιρίες της Κοινωνικής Οικονομίας για την διεκδίκηση των έργων αλλά και για την οριζόντια διασύνδεσή τους με Ομάδες και Οργανώσεις Παραγωγών της περιοχής και για την διαχείριση των νεων εκμεταλλεύσεων που δημιουργούνται. Οι έμμεσες ενισχύσεις τέτοιων πρωτοβουλιών μπορούν να υποστηριχτούν από τους πόρους που έχουν προβλεφθεί στο ΕΣΠΑ/ΣΕΣ και στο Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης, η δε βιωσιμότητά τους από την υπεραξία που θα παραχθεί από τα πολύ ποιοτικά τοπικά προϊόντα.
Υπολογίζεται ότι οι κατ” αρχήν οι θέσεις εργασίας (άμεσες και έμμεσες) που θα δημιουργηθούν με αυτό το σχέδιο είναι τουλάχιστον διπλάσιες από αυτές που προβλέπει το νεοφιλελε σχέδιο και η διάρκειά τους στο διηνεκές. Αυτό που μένει είναι το να πάρουν οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι την υπόθεση της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης του τόπου τους στα χέρια τους. Και η κυβέρνηση να νομοθετεί συγχρονισμένα, μεροληπτώντας γι' αυτούς.
Πηγή>http://www.agro24.gr/
Καλή η πρόταση του κυρίου Χατζηχρήστου αλλά μου θυμίζει λίγο την maria antuanetta και το γνωστό:"Αφού δεν έχουνε ψωμί να φάνε παντεσπάνι"!
Διότι ποιός μουρλός είναι διατεθειμένος να δώσει μια τριακοσαριά εκατομύρια ευρώ για να εξαγοράσει την περιοχή μόνο και μόνο να την κάνει βοσκότοπο και να φυτέψει...αμπέλια?
Τί είδους καλλιέργειες μπορούν να γίνουν σε βάθος 8(!) χιλιομέτρων?
Ακόμα κι αν εξαγοραστεί το ορυχείο απο το ΕΣΠΑ (πράγμα αδύνατο) ποιός φορέας,ιδιωτικός η συνεταιριστικός θα θελήσει να παράγει η να μεταποιεί προιόντα,πληρώνοντας φόρο σχεδόν 60 %?
Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση "νομοθετεί συγχρονισμένα" και "μεροληπτεί για το λαό" όπως αναφέρει το άρθρο,με ασήκωτους φόρους...
Μ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου