Πολλοί είναι οι αγρότες που μαζί με τα χωράφια τους ασχολούνται και με το ψάρεμα,είτε με βάρκα,είτε απο την ακτή.Ενας απο αυτούς είναι και ο φίλος της αγροσελίδας που μας έστειλε την περιγραφή που ακολουθεί....
"Τελευταία μέρα του Απρίλη,κάπου στην νότια Κρήτη.
Σούρουπο με άπνοια και απόλυτη ησυχία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της βραδιάς και καθώς έκλεινα τα παράθυρα του θερμοκηπίου σκέφτηκα πως όλα είναι θετικά για μιά βραδυνή εξόρμηση για σουπιές.Βουτώ λοιπόν τον εξοπλισμό,τσεκάρω τις καλαμαριέρες και με ταχύτητα αστραπής βρίσκομαι σε ελάχιστο χρόνο στην ακρογιαλιά.Η θάλασσα ήταν απόλυτα ήρεμη και μόνο ενα ανεπαίσθητο κυματάκι τάραζε την απόλυτη ησυχία καθώς έγλυφε το βράχο.
Ενώνω γρήγορα το δίσπαστο και περνώ στην παραμάνα μιά φωσφορούχα καλαμαριέρα κι αρχίζω κιόλας τις σκέψεις για τον τρόπο που θα μαγειρευτούν οι σουπιές της βραδιάς!
Μιά εικοσαριά ρίψεις με αργά μαζέματα και σχετικό ξύσιμο του βυθού δεν μου δίνουν κανένα αποτέλεσμα.Αρχίζω τώρα να ανησυχώ και να αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που φταίει και ενώ οι συνθήκες για τις σουπιές είναι τέλειες,δεν εχω δεχτεί το παραμικρό μάγκωμα.
Καθώς χάνεται και το λιγοστό φώς της μέρας,περνά απο μπροστά μου γρήγορα μιά ομάδα απο νεαρούς τορνάδες.(λούτσους) Αλλάζω την καλαμαριέρα με ένα ελαφρύ minow και ξαναρίχνω αρκετές φορές.Τίποτα!Ακόμα και οι τορνάδες χάθηκαν γρήγορα όπως πέρασαν.
Η ανησυχία μου έχει αρχίσει τώρα και μετατρέπεται σε αγωνία.Θα ήταν πραγματικά δυσάρεστο να φύγω απο την θάλασσα με τον κουβά,τελείως άδειο...
Ξαναβάζω λοιπόν στην παραμάνα την καλαμαριέρα και πάλι,και ρίχνω όσο πιό μακριά μπορώ.
Αφήνω να πατώσει και ξεκινώ πολύ αργή ανάκτηση με μικρά σηκώματα και παύσεις.
Η νύχτα έχει πέσει για τα καλά.
Θα πρέπει να κάλυψα την μισή απόσταση τυλίγοντας το νήμα και η καλαμαριέρα να βρισκόταν στα μεσόνερα όταν δέχτηκα το βαρύ κι ασήκωτο "γκούπ"!Βάρυνε πολύ το καλάμι και τα τραβήγματα που δεχόμουνα ήταν μεγάλα.
Χταπόδι θα,ναι σκέφτηκα και άρχισα να μαζεύω αργά και σταθερά σφίγγοντας τα φρένα.
Δεν θα μπορούσε με τίποτα να πάει ο νούς μου σ,αυτό που αντίκρυσα όταν πλησίασε η καλαμαριέρα στον βράχο...
Απάνω της είχε γαντζωθεί για τα καλά ενας θεόρατος λαγοκέφαλος!
Βούτηξα την απόχη και τον έβγαλα σύροντας με μεγάλη δυσκολία αφού δεν έλεγε να σταματήσει να χτυπιέται και να ξεφυσά σαν τον βάτραχο του αγρού.
Αφαιρώντας μετά φόβου την καλαμαριέρα απο το στόμα του,διαπίστωσα ότι τα αγγύλια είχαν σχεδόν διαλυθεί...
Δυό γερά καρφώματα με μαχαίρι στο κεφάλι,δεν στάθηκαν ικανά να τον σκοτώσουν.Εμεινε λοιπόν εκεί,στη χαραμάδα του βράχου,να φουσκώνει και να κροάζει σαν να χαιρόταν που μου χάλασε το ψάρεμα μου.Την ίδια στιγμή καθώς έστρεψα περίλυπος το βλέμμα μου προς τη θάλασσα,διέκρινα τρείς τέσερεις νεροδύνες στην επιφάνεια,σημάδι άφιξης πολύ περισσότερων λαγοκέφαλων στην περιοχή..."
Απευθύνω μιά ερώτηση σε όλους τους επιστήμονες βιολόγους-ιχθυολόγους:Αν αλεστεί ο λαγοκέφαλος με την προοπτική να χρησιμοποιηθεί σαν λίπασμα,υπάρχει περίπτωση να περάσει η τοξίνη του στο έδαφος και στα φυτά?Μπορεί κάποιο δημόσιο ΕΛΛΗΝΙΚΟ εργαστήριο να κάνει σχετικές έρευνες?
Μενέλαος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου