Καλλιέργεια του σκόρδου.

Θέλετε να καλλιεργήσετε σκόρδο; Αρχικά θα πρέπει να προσέξετε, οι σκελίδες που θα χρησιμοποιήσετε να είναι μεγάλες σε μέγεθος, να έχουν ομοιόμορφο σχήμα και να είναι υγιείς χωρίς να έχουν κάποια ασθένεια ή εχθρούς. Ο διαχωρισμός των σκελίδων από τον βολβό θα πρέπει να γίνει λίγο πριν την φύτευση.

Το σκόρδο θεωρείται ένα από τα πρώτα φυτά που καλλιεργήθηκαν. Κατάγεται από την Μέση Ανατολή, αλλά από πολύ νωρίς μεταφέρθηκε στις χώρες της Μεσογείου. Σήμερα καλλιεργείται σε πολλές χώρες. Η μεγαλύτερη παραγωγή σκόρδου γίνεται Κίνα, ενώ μικρότερη κατανάλωση έχουν οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης.

Το σκόρδο ή στην επιστημονική του ονομασία Allium sativum, ανήκει στην οικογένεια των Liliaceae. Είναι ποώδες φυτό με ψευτοβλαστό, δηλαδή σχηματίζεται από φύλλα, το ένα μέσα στο άλλο όπου και καταλήγει σε ορθόκλαδη ροζέτα φύλλων λογχοειδών, με κεντρική νεύρωση όπως τα φύλλα των αγρωστωδών και του πράσου, έχοντας ένα ανοιχτό πράσινο χρώμα. Καλλιεργείται ως μονοετές. Δημιουργεί υπόγειους σύνθετους βολβούς από τους οποίους εκπτύσσεται μια θυσσανώδης ρίζα. Ο βολβός εξωτερικά περιβάλλεται από στρώσεις φύλλων και εσωτερικά περιέχει μικρούς αποταμιευτικούς βλαστούς ή αλλιώς σκελίδες. Η κάθε μια σκελίδα είναι ένα εν δυνάμει φυτό.

Ποικιλίες
Έχουν δημιουργηθεί διάφορες ποικιλίες και κυρίως στις χώρες παραγωγής μιας και το σκόρδο έχει αρκετά μεγάλη οικονομική σημασία.  Συγγενή είδη του σκόρδου είναι τα Allium vineale, Allium oleraceum και Allium ursinum. Τα δύο πρώτα είδη έχουν τη χαρακτηριστική μυρουδιά του σκόρδου, αλλά δεν έχουν την εμπορική αξία του A. sativum, καθώς οι βολβοί τους είναι μικροί με πολύ μικρές σκελίδες. Έτσι, μπορούν να καλλιεργηθούν μόνο για νωπή κατανάλωση.

Γενικότερα υπάρχουν ποικιλίες που διαφέρουν ως προς τις σκελίδες αν έχουν λιγες ή πολλές και αν είναι μικρού ή μεγάλου μεγέθους. Επίσης αν είναι λεπτοί οι χιτώνες που περιβάλλουν τις σκελίδες καθώς και τι χρώμα έχουν.
Οι πιο διάσημες ποικιλίες σκόρδου είναι η California late garlic και η California early garlic.

Φύτευση
Το σκόρδο πολλαπλασιάζεται με την φύτευση των σκελίδων του αλλά και με σπόρο αλλά δεν πετυχαίνει πάντα. Κατάλληλη εποχή για φύτευση είναι το Φθινόπωρο και την Άνοιξη ώστε να υπάρχουν χαμηλές θερμοκρασίες στα πρώτα στάδια ανάπτυξης.
Αρχικά θα πρέπει να προσέξετε, οι σκελίδες που θα χρησιμοποιήσετε να είναι μεγάλες σε μέγεθος, να έχουν ομοιόμορφο σχήμα και να είναι υγιείς χωρίς να έχουν κάποια ασθένεια ή εχθρούς. Ο διαχωρισμός των σκελίδων από τον βολβό θα πρέπει να γίνει λίγο πριν την φύτευση.

Απαιτήσεις
Το σκόρδο γενικότερα έχει πιο βαθύ ριζικό σύστημα., και στην αρχή χρειάζεται αρκετό νερό. Το λιγοστό πότισμα θα έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μικροί βολβοί, ενώ το υπερβολικό θα τους σαπίσει. Στην αρχή της φύτευση θα πρέπει να βλέπουμε και τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν αλλά και να ελέγχουμε αν στεγνώνει το χώμα αλλά ούτε και να λιμνάζει. Όταν οι βολβοί αρχίζουν και ωριμάζουν, οι κορυφές των φυτών ξεραίνονται έτσι θα πρέπει να λιγοστέψουμε μέχρι και να σταματήσουμε το πότισμα.

Συγκομιδή
 Οι βολβοί του σκόρδου είναι έτοιμοι για συγκομιδή, όταν τα φύλλα έχουν μαραθεί και αρχίσουν να ξηραίνονται. Η συγκομιδή είναι στην ουσία το ξερίζωμα των βολβών.
Η συγκομιδή γίνεται ανάλογα με την εποχή φύτευσης από το τέλος της Άνοιξης μέχρι και το τέλος του Καλοκαιριού. Οι βολβοί δεν είναι αμέσως έτοιμοι για αποθήκευση αλλά χρειάζονται επί πλέον ξήρανση. Για καλύτερη αεροξήρανση οι βολβοί με τη βοήθεια των υπολειμμάτων του υπέργειου τμήματος πλέκονται σε πλεξίδες οι οποίες κρέμονται σε ευάερα μέρη. Η απόδοση σε βολβούς ανέρχεται σε 600-700 κιλά/στρ.

Ασθένειες και Εχθροί
Το σκόρδο υποφέρει από πολλές μυκητιάσεις του φυλλώματος αλλά και ασθένειες κυρίως των εντόμων στο υπόγειο τμήματός του.

Θρίπα του καπνού. Δημιουργεί λευκές ή ασημένιες κηλίδες στα φύλλα
Κρεμμυδοφάγος. Είναι έντομο και ζει στο έδαφος όπου και τρέφεται με τα υπόγεια μέρη του φυτού. Σύνηθες φαινόμενο είναι να κόβει τα φυτά στο λαιμό και τα καταστρέφει.
Μύγα του κρεμμυδιού. Γέννα τα αυγά στο λαιμό του φυτού, όπου εμφανίζονται στην συνέχεια προνύμφες δημιουργώντας στοές με αποτέλεσμα να προκαλούν σήψεις.
Νηματώδεις. Έχουν όγκους στις ρίζες τους.
Περονόσπορος. Εμφανίζεται στα φύλλα τεφροπράσινες ή υπόλευκες κηλίδες.
Σκωρίαση. Ανοιχτές πληγές στα φύλλα που περιέχουν καφέ σκόνη σαν σκουριά.
Σκληρωτινίαση. Μαραμένα και κίτρινα εξωτερικά φύλλα.
Βοτρύτης. Βολβοί με γκρίζα μούχλα
Φουζάριο. Κιτρίνισμα το οποίο ξεκινάει από την κορυφή των φύλλων. Στο τέλος τα φύλλα ξεραίνονται και οι βολβοί σαπίζουν.

Πηγή:gardenmagazine.gr