Οδηγός για διάγνωσης για τροφοπενίες και ελλείψεις στοιχείων
Απαιτήσεις εδάφους
Tο ιδανικότερο έδαφος για την καλλιέργεια της πιπεριάς είναι αμμώδες, βαθύ, πλούσιο σε οργανικές ύλες (γύρω στο 3-4%) και καλά στεγνωμένο.
Οι ιδανικές τιμές pH κυμαίνονται μεταξύ 6,5 και 7, αν και αυτή η καλλιέργεια ανέχεται όξινες συνθήκες, ακόμα και 5,5 pH. Σε αμμώδη εδάφη, οι τιμές του pH μπρεί να φτάσουν το 8. Στο νερό του ποτίσματος το pH κυμαίνεται από 5,5 έως 7.
Τα αρμυρά εδάφη δεν είναι κατάλληλα γι’ αυτή την καλλιέργεια γιατί η ανάπτυξη του φυτού επιβραδύνεται. Αυτή η επιβράδυνση επηρεάζει το μέγεθος του καρπού και την ποσότητα της παραγωγής. [3]
Έλλειψη αζώτου (N)
Η ανάπτυξη του φυτού επιβραδύνεται, τα κατώτερα φύλλα χάνουν το ισχυρό πράσινο χρώμα τους και γίνονται ανοικτό πράσινο και αργότερα κίτρινο. Η χλώρωση ξεκινά από το περιθώριο του φύλλου και εκτείνεται προς τα νεύρα. Μετά τα κατώτερα φύλλα, το κιτρίνισμα εμφανίζεται επίσης στα μεσαία φύλλα. Η ανάπτυξη του φυτού δυσχεραίνεται και τα άρρωστα φύλλα πέφτουν. Τα φρούτα είναι μικρά, λεπτή σάρκα και στραβά.[1]
Θεραπεία: Εφαρμογές διαφυλλικά με θρεπτικά διαλύματα που περιέχουν άζωτο σε μικρές συγκεντρώσεις μπορούν να βοηθήσουν προσωρινά το φυτό από την έλλειψη αζώτου. Στης διαφυλλικές εφαρμογές οι ποσότητες είναι μικρές για να καλυφθούν οι ανάγκες σε άζωτο, όποτε απαιτείται και εφαρμογή λιπασμάτων εδάφους.
Λίπανση: Η βασική λίπανση (πριν από την σπορά ή μεταφύτευση) απαιτεί άζωτο 6-8kg/στρέμμα σε αμμωνιακή μορφή.
Η περίσσεια αζώτου μπορεί να προκαλέσει 'καψήματα' στα φύλλα και στα φρούτα, ειδικά εάν εφαρμοστεί ως αμμωνίκό άζωτο. Προκαλεί επίσης ανθόρροια όταν το φυτό βρίσκεται στο στάδιο της άνθισης, οψίμιση της παραγωγής, σχίσιμο των καρπών.[5]
Έλλειψη Ασβεστίου
Χαρακτηριστικό σύμπτωμα της έλλειψης ασβεστίου είναι η ξερή ή σάπια κορυφή (ονομάζεστε και τάπα), εκτός αυτού υποβαθμίζετε η ποιότητα και περιορίζετε ο χρόνος συντήρησης
Ξηρή κορυφή ή τάπα του ασβεστίου: Η ξηρή κορυφή προξενείται στους καρπούς κατά την ταχεία ανάπτυξή τους, όταν το ασβέστιο δεν φθάνει στην άκρη τους σε επαρκή ποσότητα, για τη σύνθεση των κυτταρικών τοιχωμάτων. Εμφανίζεται στην τομάτα και πιπεριά κυρίως κατά την περίοδο του καλοκαιριού. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται, όταν οι καρποί είναι ακόμα πράσινοι υπό τη μορφή μικρών, ελαφρά πράσινων κηλίδων, οι οποίες προοδευτικά μεγαλώνουν και αφυδατώνονται σχηματίζοντας σκουρόχρωμες, περίπου κυκλικές (με σαφή όρια), σχεδόν επίπεδες ή βυθισμένες, στιλπνές και δερματώδεις περιοχές, οι οποίες μπορεί να καλύψουν περισσότερη από τη μισή επιφάνεια των καρπών. Η ξηρή κορυφή κατά κανόνα παρατηρείται στην κορυφή των καρπών, χωρίς να αποκλείεται στις πλευρές ή στο εσωτερικό τους. Οι καρποί με την πάθηση ωριμάζουν ταχύτερα σε σχέση με τους υγιείς.
Οι παράγοντες που συμμετέχουν σε αυτή την ασθένεια συνδέονται αφενός με την απορρόφηση του ασβεστίου από τις ρίζες και αφετέρου με τη διακίνηση του ασθεστίου στο φυτό.
Καλλιεργητικά μέτρα - Αντιμετώπιση:
α) Διαφυλλικοι ψεκασμοί επαναλαμβανόμενοι ανά 7-10 ημέρες από το δέσιμο της πρώτης σκάλας.
β) Καλλιέργεια ποικιλιών και υβριδίων μειωμένης ευπάθειας.
γ) Ασβέστωση εδάφους, εάν το pH του είναι όξινο. Σε αλκαλικό pH, προσθήκη γύψου (CaSO4), γιατί προσθέτει ασβέστιο και ελαττώνει το pH.
δ) Αποφυγή καλλιέργειας σε αλατούχα εδάφη.
ε) Κανονικά ποτίσματα με νερό καλής ποιότητας.
στ) Περιορισμός αζωτούχου λίπανσης. Χορήγηση αζώτου σε νιτρική (π.χ. νιτρικό ασβέστιο) και όχι σε αμμωνιακή, λόγω ανταγωνισμού των αμμωνιακών με το ασβέστιο και τα άλλα κατιόντα.
ζ) Εφαρμογή τεχνητής βροχής. Κυρίως κατά τις ημέρες της μεγάλης εξατμισοδιαπνοής (π.χ. όταν πνέουν δυνατοί νοτιάδες).
Έλλειψη Φωσφόρου (P)
Τα συμπτώματα εμφανίζεται πρώτα στα χαμηλότερα φύλλα τα οποία γίνονται έντονα πράσινα ενώ αργότερα γίνονται καφέ και στο κάτω μέρος έχουν μωβ κόκκινη λάμψη. Οι μίσχοι των φυτών αυτών είναι λεπτοί με χρωματισμό ανοικτό πράσινο. Τα φύλλα είναι μικρά και ο αποχρωματισμός τους από τα κατώτερα φύλλα μεταφέρεται στα μεσαία και ανώτερα φύλλα. Το ριζικό σύστημα είναι περιορισμένο.
Θεραπεία: Η πρόληψη έχει να κάνει με τον εφοδιασμό του εδάφους με φώσφορο πριν την φύτευση με βαθύ όργωμα.
Λίπανση: Η βασική λίπανση καθορίζεται σύμφωνα με την ανάλυση του εδάφους και μπορεί να κυμαίνεται από 5 - 10 kg P2O5 ανά στρέμμα.[1]
Έλλειψη μαγνησίου (Mg)
Τα συμπτώματα ανεπάρκειας σε μαγνήσιο εκδηλώνονται στα κατώτερα και μεσαία φύλλα με την μορφή χλώρωσης μεταξύ των μεσονεύριων περιοχών. Το κιτρίνισμα αρχίζει γενικά από την κατεύθυνση του μίσχου και εκτείνεται προς τα άκρα. Τα κεντρικά νεύρα παραμένουν πράσινα για καιρό ακόμη και όταν έχουν νεκρωθεί οι ιστοί εντός του φύλλου. Τα χλωρωτικά μέρη έχουν έντονο κίτρινο που διαφέρει από την έλλειψη καλίου. Η έλλειψη γίνεται πιο έντονη όταν η καλλιέργεια είναι στο στάδιο της έντονης παραγωγής.[1]
Μερικές φορές η ανεπάρκεια μαγνησίου εμφανίζεται όταν έχουν γίνει υπερβολική εφαρμογές καλίου. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί κάτω από εξαιρετικά ζεστό και ξηρό καιρό.
Θεραπεία: Χρήση ανόργανων λιπασμάτων που περιέχουν μαγνήσιο (διαλυτό), βασική λίπανση. Όταν υπάρχουν έντονα συμπτώματα μπορεί να γίνει και διαφυλλική εφαρμογή.[1]
Έλλειψη Θείου (S)
Οι βλαστοί των φυτών και στην συνέχεια τα μεσαία φύλλα αποκτούν ένα κίτρινο χρωματισμό και στο κάτω μέρος έναν κοκκινωπό αποχρωματισμό. Τα φύλλα είναι χονδροειδή και εύθραυστα. Η ανάπτυξη του φυτού επιβραδύνεται. Ισχυρή τροφοπενία είναι σπάνια στα κηπευτικά, μερικές φορές συγχέεται με την τροφοπενία αζώτου. Μια ανεπάρκεια είναι πιο συχνή στην υδροπονία.
Θεραπεία: Η πρόληψη γίνεται με την χρήση λιπασμάτων που περιέχουν θείο. Για έντονα συμπτώματα μπορεί να γίνει διαφυλλικός ψεκασμός.[1]
Πηγές:
[1] Ενημερωτικός οδηγός Με τροφοπενίες θρεπτικών στοιχείων στα κηπευτικά. της εταιρείας K+S KALI
[2] Η τεχνική της καλλιέργειας των κηπευτικών στα θερμοκήπια, του Χρήστου Ολύμπιου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αθήνα 2001.
[3] plantprotection προγραμά Leonardo Da Vinci της ευρωπαϊκής επιτροπής
[4] 'O Ρόλος του ασβεστίου στα φυτά' της εταιρείας Κ+Ν Ευθυμιάδη
[5] ΟΔΗΓΙΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗΣ ΦΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΙΠΕΡΙΑ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου