Για να αναπαράξουν οι μελισσοκόμοι βασίλισσες ποιότητας, θα πρέπει να μιμηθούν τις φυσικές συνθήκες στις οποίες δημιουργείται μια βασίλισσα και να κατανοήσουν τη βιολογία των μελισσών. Μια νέα βασίλισσα παράγεται σε μια αποικία, φυσικά, μόνο υπό τρεις προϋποθέσεις:
1) Όταν η βασίλισσα είναι νεκρή.
2) Όταν η αποικία ετοιμάζεται να σμηνουργήσει.
3) Όταν η βασίλισσα θα αντικατασταθεί, είτε επειδή είναι παλιά είτε επειδή δεν παράγει αρκετές φερομόνες.
Για να διακρίνουμε αυτές τις περιπτώσεις, θα πρέπει πρώτα να βρούμε αυγά στα κελιά και πρέπει επίσης να βρούμε και την βασίλισσα.
Η αποτυχία των παραπάνω να βρούμε δηλαδή αυγά ή την ίδια την βασίλισσα μπορεί και να σημαίνει ότι το μελίσσι είναι, ορφανό.
Όταν η αποικία προετοιμάζεται να σμηνουργησει, τότε έχουμε να κάνουμε με αρκετά βασιλοκελιά που ο αριθμός τους συνήθως είναι πάνω από έξι.
Όταν οι εργάτριες μιας αποικίας θέλουν να αντικαταστήσουν την βασίλισσα, η αποικία είναι γενικά ανεπαρκής και ο αριθμός των βασιλικών κελιών είναι μικρότερος από έξι.
Οι τρεις τάξεις των μελισσών σε μια αποικία (εργάτριες, βασίλισσες και κηφήνες) προέρχονται από ένα ίδιο αβγό από την παλιά βασίλισσα.
Η μόνη διαφορά είναι πως οι κηφήνες δημιουργούνται από ένα μη γονιμοποιημένο ωάριο (από παρθενογένεση), ενώ οι βασίλισσες και οι εργάτριες προέρχονται από ένα γονιμοποιημένο ωάριο.
Οι παράγοντες που διαφοροποιούν την ανάπτυξη μιας βασίλισσας ή μιας εργάτριας από το ίδιο ωάριο, είναι το είδος των κελιών και η τροφή τους.
Μια πριγκίπισσα την βρίσκουμε σε ένα βασικό κελί, το οποίο είναι μεγαλύτερο από ότι ένα κελί εργάτριας και είναι και κυρτό προς τα κάτω.
Επιπλέον η τροφή των πριγκιπισσών βασίζεται αποκλειστικά σε βασιλικό πολτό, ενώ ο γόνος των εργατριών τρέφεται με έναν χυλό που γίνεται με γύρη και νέκταρ, το οποίο είναι λιγότερο θρεπτικό.
Καλύτερα αναπτύσσονται οι βασίλισσες εκείνες που προέρχονται από νεαρές προνύμφες επειδή λαμβάνουν μεγαλύτερη ποσότητα βασιλικού πολτού, που έχει ως αποτέλεσμα το γεγονός ότι οι βασίλισσες θα είναι μεγαλύτερες σε μέγεθος και με πιο αναπτυσσόμενα μέλη όπως οι ωοθήκες, ώστε δυνητικά θα γεννούν και περισσότερα αυγά.
Για να συμβεί αυτό, όπως είπαμε απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι πριγκίπισσας να έχουν τροφοδοτηθεί από τις μέλισσες με μεγάλες ποσότητες βασιλικού πολτού μέχρι που θα εκκολαφθούν.
Μια βασίλισσα γεννιέται, ή καλύτερα σκάει από το κελί της στη γλώσσα των μελισσοκόμων μέσα σε μόλις 15-16 ημέρες, ενώ μια εργάτρια θέλει 20 έως 21 ημέρες.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η πριγκίπισσα έλαβε περισσότερο και καλύτερο φαγητό δηλαδή βασιλικό πολτό, σε σχέση με την εργάτρια.
Η μεταμόρφωση (αλλαγή στο σχήμα) της μελλοντικής βασίλισσας περιλαμβάνει τα εξής στάδια (τρεις ημέρες, αβγό),
(πεντέμισι έως έξι ημέρες, προνύμφη)
(εξήμισι έως επτά ημέρες, νύμφη).
Μετά από αυτά τα βήματα, η βασίλισσα εκκολάπτεται και βγαίνει από το κελί της.
Όταν βγει από το κελί της μια παρθένα βασίλισσα, τροφοδοτείται από τις εργάτριες και στη συνέχεια κινείται μέσα στην κυψέλη σε αναζήτηση άλλων πιθανών βασιλικών κελιών ή βασιλισσών.
Σε αυτή την φάση, συχνά εκπέμπει ένα μελαγχολικό τραγούδι που πιστεύεται ότι χρησιμεύει για να εκφοβίσει τις άλλες βασίλισσες που θα μπορούσαν να είναι πιθανοί αντίπαλοι της.
Αν βρει άλλα βασιλικά κελιά, τότε τους κάνει μια τρύπα με τα σαγόνια της στο τοίχωμα τους και βυθίζει το κεντρί της στο σώμα της νεαρής βασίλισσας που βρίσκεται μέσα σε αυτά.
Αργότερα οι εργάτριες καταστρέφουν τα κελιά και αφαιρούν τα νεκρά σώματα των Θυμάτων. Σε περίπτωση που εκκολαφθούν ταυτόχρονα δυο βασίλισσες τότε αντιμετωπίζει η μια άλλη με μονομαχία έως ότου μία από τις δύο βασίλισσες χάσει την ζωή της.
Να σημειωθεί ότι οι βασίλισσες μπορούν να κεντρίσουν τους αντιπάλους τους χωρίς να χάνουν το κεντρί τους, καθώς αυτό είναι κυρτό και λείο.
Η νεαρή βασίλισσα θα κάνει την πρώτη της πτήση για το ζευγάρωμα εντός τεσσάρων έως 10 ημερών από την στιγμή που θα βγει από το κελί της.
Η νεαρή βασίλισσα συνεχίζει να εκτελεί γαμήλιες πτήσεις για δύο έως επτά ημέρες, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες.
Αν οι καιρικές συνθήκες είναι κακές, μπορεί να διαρκέσει περισσότερο το στάδιο του ζευγαρώματος.
Συνολικά, η νέα βασίλισσα θα πραγματοποιήσει περίπου ένα έως πέντε γαμήλιες πτήσεις κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της ζωής της, και δεν θα το ξανακάνει ποτέ.
Κάθε πτήση μπορεί να έχει διάρκεια από 5 έως 30 λεπτά και το ζευγάρωμα θα συμβεί στον αέρα σε απόσταση μεταξύ ενός έως πέντε χιλιόμετρων από την κυψέλη της.
Η βασίλισσα θα βγει από την κυψέλη της, και θα κατευθυνθεί σε περιοχές που συναθροίζονται κηφήνες.
Παραμένει άγνωστο το πως γνωρίζει αυτές τις περιοχές.
Εκεί η βασίλισσα θα ζευγαρώσει με έναν έως 17 κηφήνες.
Το σπέρμα από τα διάφορα αρσενικά που ζευγάρωσε αποθηκεύεται σε ένα όργανο που ονομάζεται spermateca σπερματοθήκη και την έχει στην κοιλιά.
Έτσι, οι βασίλισσες έχουν εξασφαλίσει σπερματοζωάρια για την γονιμοποίηση των αυγών τους για αρκετά χρόνια.
Η βασίλισσα αρχίζει να γεννάει αυγά δύο έως τέσσερις ημέρες μετά την τελευταία πτήση ζευγαρώματος.
Τρέφονται από τους εργάτριες αποκλειστικά με βασιλικό πολτό για το υπόλοιπο της ζωής τους, και έτσι παραμένουν υγιείς, δυνατές και πολύ παραγωγικές .
Μπορεί να γεννήσει 500 έως 2.500 αυγά την ημέρα, ανάλογα από διάφορους παράγοντες, όπως είναι η εποχή του χρόνου, η δύναμη της αποικίας, η γενετική προέλευση της βασίλισσας, η εισροή των τροφών, κλπ
Μάλιστα αξίζει να πούμε ότι οι βασίλισσες της Αφρικής μπορούν και γεννούν περισσότερο από αυτές της Ευρώπης.
Ο ρόλος του κηφήνα
Οι κηφήνες προέρχονται όπως είδαμε από μη γονιμοποιημένα αυγά.
Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται παρθενογένεση.
Οι κηφήνες δηλαδή είναι μόνο παιδιά της βασίλισσας και δεν έχουν πατέρα.
Ο κηφήνας φέρει μόνο το ήμισυ των χρωμοσωμάτων (γενετικό υλικό) που έχουν οι βασίλισσες.
Οι κηφήνες εκκολάπτονται μετά από 24 ημέρες και φθάνουν στη σεξουαλική ωριμότητα μεταξύ 10 και 14 ημερών, αφού βγουν από το κελί τους.
Από αυτή την ηλικία, και έπειτα αφιερώνουν καθημερινά περίπου 30 λεπτά, σε αναζήτηση παρθένων βασιλισσών, επισκεπτόμενοι περιοχές γονιμοποίησης, περιοχές που συχνάζουν κηφήνες και έρχονται εκεί παρθένες βασίλισσες.
Έχουν μεγάλα μάτια και αυξημένη όσφρηση για την ανίχνευση, επειδή οι παρθένες βασίλισσες απελευθερώνουν φερομόνες, οι οποίες είναι ουσίες με έντονη οσμή («άρωμα»), του οποίου η λειτουργία είναι να προσελκύσουν τα αρσενικά.
Οι κηφήνες πεθαίνουν μετά το ζευγάρωμα, επειδή τα γεννητικά τους όργανα αποκόπτονται και σφηνώνουν στον κόλπο της Βασίλισσας.
Αυτά είναι ορατά με γυμνό μάτι στο πίσω μέρος της βασίλισσας και ονομάζονται "γαμήλιο σημάδι."
Μερικές φορές είναι δυνατό να παρατηρήσει κάποιος βασίλισσες που επιστρέφουν από το γαμήλιο ταξίδι τους, στην κυψέλη με το (το γαμήλιο σημάδι).
Πηγή:http://www.melissocosmos.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου