Η αραχίδα είναι ψυχανθές, ποώδες φυτό και στη χώρα μας καλλιεργείται ως ετήσιο φυτό επειδή δεν αντέχει στις χειμωνιάτικες παγωνιές. Οι όρθιες ποικιλίες της αραχίδας, που είναι οι πλέον ενδιαφέρουσες, έχουν κεντρικό στέλεχος όρθιο και τα πλάγια στελέχη έχουν λίγο-πολύ όρθια ανάπτυξη στην νεαρή ηλικία, αλλά έπειτα τείνουν να πάρουν έρπουσα ανάπτυξη. Τα φύλλα είναι σύνθετα με δυο ζεύγη φύλλων που μοιάζουν όπως τα φυλλάρια των τριφυλλιών. Τα άνθη της αραχίδας είναι αυτογονιμοποιούμενα, μικρά, κίτρινα και αναπτύσσονται χαμηλά κοντά στο έδαφος. Αμέσως μετά τη γονιμοποίηση, η βάση του υπέρου (που φέρει τη γονιμοποιημένη ωοθήκη και ονομάζεται γυνοφόρος) επιμηκύνεται με κατεύθυνση προς το έδαφος και εισέρχεται σ’ αυτό σε βάθος 2 έως 5 εκ. όπου σχηματίζει τους λοβούς που φέρουν τα σπέρματα.
Η ένταξη της αραχίδας σε σύστημα αμειψισποράς δεν είναι εύκολη, δεδομένου ότι η αραχίδα καλλιεργείται σε εδάφη πτωχά όπου δύσκολα ευδοκιμούν άλλα φυτά. Πάντως καλό προηγούμενο για την αραχίδα θεωρείται το καλαμπόκι και το σόργο.
Για την προετοιμασία του εδάφους, το χωράφι οργώνεται σε βάθος 25 εκ. το φθινόπωρο και παραχώνονται τα φυτικά υπολείμματα της προηγούμενης καλλιέργειας. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα γίνεται προσπάθεια να μείνει το χωράφι απαλλαγμένο από ζιζάνια.
Πριν από τη σπορά προστίθενται φωσφορική, καλιούχα και ασβεστούχα λίπανση ανάλογα με την ανάλυση του εδάφους. Η αζωτούχος λίπανση μπορεί να αντικατασταθεί με εμβολιασμούς κατάλληλου τύπου αζωτοβακτηρίων.
Σπορά και συγκομιδή
Κατά τη σπορά της αραχίδας μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα σπέρματα γυμνά ή ολόκληροι οι λοβοί. Οι γυμνοί σπόροι είναι πιο επιρρεπείς στις ζημιές από τα παθογόνα εδάφους. Όταν χρησιμοποιούνται οι λοβοί, αυτοί προηγουμένως μουσκεύονται για 12 ώρες. Χρησιμοποιούνται λοβοί της αμέσως προηγούμενης καλλιεργητικής περιόδου.
Οι μικρόσπερμοι λοβοί σπέρνονται ευκολότερα με σπαρτική μηχανή. Το βάθος σποράς (στα αμμώδη εδάφη) είναι 4 με 5 εκ. και χρειάζονται 4 έως 5 κιλά μικρόσπερμων λοβών το στρέμμα.
Η αραχίδα είναι ευαίσθητη τόσο στην έλλειψη νερού όσο και στις υπερβολικές αρδεύσεις. Στη χώρα μας, επειδή οι καλοκαιρινές βροχές δεν είναι ικανοποιητικές, η καλλιέργεια της αραχίδας πρέπει να ποτίζεται.
Η συγκομιδή της αραχίδας στα αμμώδη εδάφη είναι εύκολη και γίνεται με εκρίζωση των φυτών. Στη συνέχεια τα φυτά τινάσσονται και αφήνονται επιτόπου για να ξεραθούν. Η βαθμιαία ξήρανση των φυτών ευκολύνει τον αποχωρισμό των λοβών και μένει ο σανός για κτηνοτροφική χρήση.
Πηγή>/coctailsfromorganic.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου