Το Μαγνήσιο (Mg), κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην βιολογία των φυτών όσο αφορά μεν την ανάπτυξη τους αλλά και την παραγωγή τους σε καρπούς. Εκτός του γεγονότος ότι είναι ένα από τα πλέον σημαντικά συστατικά βιοσύνθεσης της χλωροφύλλης, ενεργοποίησης ενζύμων, συντελεί επιπλέον στην δημιουργία και χρήση μορίων που μεταφέρουν ενέργεια.
Τα επαρκή επίπεδα Μαγνησίου στο φυτό είναι εμφανή όταν αυτό μετριάζει την ένταση του φωτός με το να απορροφά μεγάλο ποσοστό ηλιακής ενέργειας κατά την φωτοσύνθεση. Από την άλλη τα ανεπαρκή επίπεδα Μαγνησίου είναι εμφανή όταν δεν μπορεί το φυτό να απορροφήσει την ηλιακή ενέργεια με αποτέλεσμα την εμφάνιση χλώρωσης (κιτρίνισμα) στα φύλλα και την μείωση της παραγωγής καρπών. Αυτό το φαινόμενο γίνεται εντονότερο σε ιδιαίτερα αντίξοες καιρικές συνθήκες όπως ξηρασία, χαμηλές ή υψηλές θερμοκρασίες. Επίσης έχει αναφερθεί ότι η ανεπάρκεια Μαγνησίου συμβάλει σε σοβαρές διαταραχές στην μεταφορά φωτό-αφομοιωτικών όπως π.χ η σακχαρόζη. Έχει αποδειχθεί ότι η βλάβη στο ριζικό σύστημα εξαιτίας της ανεπάρκειας του στοιχείου οδηγεί στην μειωμένη μεταφορά υδρογονανθράκων στο φλοιό. Αυτή η διαδικασία συντελείται τόσο γρήγορα ώστε δεν παρατηρείται έγκαιρα οποιαδήποτε εμφανή αλλαγή στην ανάπτυξη των βλαστών ή στην συγκέντρωση της χλωροφύλλης. Αυτή η βλάβη μπορεί να οδηγήσει εκτός των άλλων στην μειωμένη λήψη νερού από την ρίζα και θρεπτικών στοιχείων ειδικά σε ιδιαίτερα οριακές εδαφολογικές συνθήκες. Υπάρχουν περαιτέρω θεμελιώδης διεργασίες στο σύστημα του φυτού, το οποίο απαιτεί επάρκεια Μαγνησίου, περιλαμβάνοντας την βιοσύνθεση πρωτεϊνών, ενεργοποίηση ενός αριθμού ενζύμων, δημιουργία και χρήση ενέργειας όπως και την βιοσύνθεση της χλωροφύλλης. Παρόλα αυτά, το Μαγνήσιο δεν απολαμβάνει της προσοχής που αξίζει και συχνά η συνεισφορά του παραβλέπεται στην θρέψη των φυτών. Με το Μαγνήσιο να είναι το όγδοο στην κατάταξη σε αφθονία στοιχείο στην κρούστα του εδάφους, τα φυτά συνήθως – αλλά όχι πάντα - καταφέρνουν να αποκτήσουν αρκετό για να στηρίξουν τις βασικές τους λειτουργίες. Όμως, υπό το καθεστώς παραγωγής υψηλής παραγωγικότητας ποικιλιών οι οποίες και απομακρύνουν από το έδαφος μεγάλες ποσότητες Μαγνησίου προκαλώντας ουσιαστικά την εξάντληση του εν λόγω στοιχείου, η ανεπάρκεια του γίνεται όλο και πιο υψίστης σημασίας. Η ανεπάρκεια αυτή επιδεινώνεται όταν τα φυτά αναπτύσσονται σε όξινα ή / και σε αμμώδη εδάφη. Στα όξινα εδάφη μεγάλες ποσότητες από ιόντα αλουμινίου επεμβαίνουν σε μεγάλο βαθμό στην λήψη Μαγνησίου από την ρίζα, ενώ στα αμμώδη εδάφη το «ξέπλυμα» του Μαγνησίου αποτελεί ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα. Η έλλειψη επίσης προκύπτει με την ανισορροπία μεταξύ ποσοστών Μαγνησίου και Καλίου ή Ασβεστίου και υπερ- λιπασμένων εδαφών με Κάλιο ή / και πλούσιο σε διαλυτό Ασβέστιο τα οποία επίσης σχετίζονται με υψηλό κίνδυνο έλλειψης Μαγνησίου.
Η διαλυτότητα των λιπασμάτων του Μαγνησίου αποτελεί μια σημαντική παράμετρο στην εφαρμογή του και κατ’ επέκταση στην απορρόφηση του. Η θρέψη Μαγνησίου μπορεί να είναι ευέλικτη, μπορεί λοιπόν να διοχετευθεί στις ρίζες ή να ψεκασθεί στα φύλλα με διαφυλικό ψεκασμό. Πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην διαλυτότητα του νερού των λιπασμάτων Μαγνησίου η οποία αποτελεί μια σημαντική παράμετρο στην αποτελεσματικότητα του θρεπτικού υλικού εξίσου το ίδιο και στους δύο τρόπους εφαρμογής. Ο τρόπος εφαρμογής του Μαγνησίου παίζει τόσο σημαντικό ρόλο ώστε μπορεί να υπάρξει και διαφορά 5 τάξεων μεγέθους στην απόδοση ανάμεσα στις δύο εφαρμογές. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην περίπτωση της διαφυλικής εφαρμογής.
Πηγή>http://kyttaro.net/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου