Ακτινιδιά: καλλιέργεια

Η Ακτινιδιά είναι ευαίσθητη και στη χαμηλή ατμοσφαιρική υγρασία. Είναι διαπιστωμένο ότι άνω του 65% του συνόλου σχεδόν των θρεπτικών στοιχείων, συσσωρεύονται στις κληματίδες, στα φύλλα και στους καρπούς το χρονικό διάστημα των 10 πρώτων εβδομάδων από την έκπτυξη των οφθαλμών.

Το ακτινίδιο ή αλλιώς κίουι ανήκει στην οικογένεια των Ακτινιδιοειδών και προέρχεται από την Ασία. Είναι θάμνος με άνθη χρώματος κόκκινου ή λευκού. Τα φύλλα του έχουν ωοειδές σχήμα και στο κάτω μέρος τους είναι χνουδωτά. Ο καρπός του είναι ράγα και είναι εδώδιμος, με γλυκόξινη γεύση. Το εξωτερικό του μέρος είναι χρώματος καφέ και το εσωτερικό είναι χυμώδες, με πράσινο χρώμα και μικρά σποράκια, μαύρου χρώματος.

Καλλιεργείται στην Ευρώπη, κυρίως στην Γαλλία και την Ιταλία. Στην Ελλάδα, καλλιεργείται στην Πιερία, όπου έχει κατοχυρωθεί με ονομασία προέλευσης (ΠΓΕ) από το 2002, στην περιοχή του ποταμού Σπερχειού στη Φθιώτιδα όπου έχει κατοχυρωθεί με πιστοποιημένη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ) αλλά και στην Πέλλα, την Ημαθία, το Μεσολόγγι, τα Χανιά, το Ρέθυμνο, την Άρτα και την Πρέβεζα.

Το φυτό ευδοκιμεί σε γόνιμα και υγρά εδάφη. Σημαντική είναι και η μεγάλη ηλιοφάνεια καθώς είναι συνυφασμένη με την παραγωγή καρπών υψηλής ποιότητας. Όμως να σημειωθεί ότι στις ανεμόπληκτες περιοχές πρέπει να εξασφαλίζεται η κατάλληλη προστασία των φυτών καθώς είναι ιδιαίτερα ευπαθή στον άνεμο. Τέλος, θα πρέπει να πούμε ότι το ακτινίδιο αντιμετωπίζει προβλήματα σε περιοχές όπου η θερμοκρασία πέφτει συχνά κάτω από τους -12° C καθώς παγώνει στους -15ο C.

Είναι δίοικο φυτό, δηλαδή υπάρχουν θηλυκά και αρσενικά φυτά και τα δεύτερα είναι απαραίτητα για να υπάρξει καρποφορία. Η σπορά του φυτού γίνεται κατά την άνοιξη και η συγκομιδή στα μέσα Οκτωβρίου.  Τα φυτά που προέρχονται από μοσχεύματα μπαίνουν στην καρποφορία από το δεύτερο έτος (από την φύτευση τους στην τελική τους θέση). Το 7ο -8ο έτος αγγίζουν την μέγιστη καρποφορία τους. Η απόδοση τους σε αυτό το στάδιο εξαρτάται τόσο από τις εδαφο-κλιματικές συνθήκες όσο και από τα χαρακτηριστικά της ποικιλίας.

Λόγω του επιφανειακού ριζικού συστήματος που αναπτύσσει έχει ιδιαίτερα μεγάλες ανάγκες σε νερό ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες όπου τα ποτίσματα μπορεί να γίνονται έως και κάθε 2-5 ημέρες ανάλογα με τον τύπο του εδάφους. Ανάμεσα από τα δύο ποτίσματα θα πρέπει το έδαφος να στραγγίσει καλά για να εξασφαλίζεται ο καλός αερισμός των ριζών.

Η Ακτινιδιά είναι ευαίσθητη και στη χαμηλή ατμοσφαιρική υγρασία. Είναι διαπιστωμένο ότι άνω του 65% του συνόλου σχεδόν των θρεπτικών στοιχείων, συσσωρεύονται στις κληματίδες, στα φύλλα και στους καρπούς το χρονικό διάστημα των 10 πρώτων εβδομάδων από την έκπτυξη των οφθαλμών. Είναι λοιπόν αναγκαίο να δημιουργείται ένα καλό επίπεδο γονιμότητας μέσω της λίπανσης από νωρίς (από τα αρχικά σταδία ανάπτυξης) που να καλύπτει αυτή την περίοδο.
Κατά τη λίπανση πρέπει να λαμβάνονται υπόψη βέβαια οι εδαφοκλιματικές συνθήκες, το ύψος της αναμενόμενης παραγωγής, η ηλικία κλπ.

Ασθένειες και Εχθροί
Φυτόφθορα (Phytophthora spp) Σύνηθες αίτιο απώλειας ακόμη και ώριμων δέντρων.  Θα πρέπει να εξασφαλίζεται η στράγγιση του νερού περιφερειακά του λαιμού καθώς είναι ιδιαίτερα ευπαθές. Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο θα πρέπει ο λαιμός του φυτού να μην βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από την επιφάνεια του εδάφους για να μην λιμνάζει ο λαιμός με νερό.

Ριζοκτόνια (Rhizoctonia solani) Οφείλεται σε αναερόβιες συνθήκες του εδάφους αλλά και την περίσσεια υγρασίας.
Βοτρύτης Προσβολή καρπού στο χωράφι αλλά και μετασυλλεκτικά,
Agrobacterium tumefaciens Προκαλεί καρκίνο στα υπόγειο και υπέργειο μέρος του φυτού
Altenaria spp με χαρακτηριστική την δημιουργία ελκών.
Θρίπες,
Κοκκοειδή
Νηματώδεις (σημαντικό πρόβλημα μπορούν να αποτελέσουν οι νηματώδεις που μπορούν να οδηγήσουν τα φυτά  σε καχεξία, μειωμένη παραγωγή έως και σε ξήρανση τους.)

Πηγή:gardenmagazine.gr