Σφακιανός ο ήρωας τούτης της ιστορίας.Σφακιανός,μα απο τους καλά κακούς,δεν είχε καθόλου πάρε δώσε με τους συγχωριανούς του.Διαόλου κάλτσα,κι ο νούς του συνέχεια στη διαολιά και στην απατεωνιά.Χόμπυ του τα "σιδερικά".Μπιστόλια,μαχαίρια, χειροβομβίδες,μα και ποιό βαριά,ταχυβόλα,οπλοπολυβόλα,μυδράλια-για όλμους δεν παίρνω όρκο-κρυμένα όλα στο ταβάνι του σπιτιού του.
Κάποτε τον έπιασε το απόσπασμα να οπλοφορεί και χωρίς καλά καλά να το καταλάβει,βρέθηκε στο χάψι.
Δεν τονέ πολυπείραζε αυτόν η φυλακή(τσι φυλακής τα σίδερα...γάρ) αλλά ποιός θελα βοηθήσει τη γυναίκα του να σκάψει ελιές?
Σκαρφίζεται ο διάολος και γράφει στην κυρά του:
"...Κακομοίρα το νού σου τετρακόσα μην αναφέρεις πουθενά για τα όπλα που έχω θαμμένα στο χωράφι μας,γιατί καλά να το κατέχεις δεν ξαναθωρώ τον ήλιο..."
Μετά απο είκοσι μέρες της ξαναγράφει:
"Πήγαινε εδά να φυτέψεις το χωράφι μα σκαμμένο θα τό,χουνε οι χωροφυλάκοι!!..."
Εγνώριζε ο δαίμονας καλά πως όλα τα γράμματα διαβάζονταν απο τις...αρχές!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου