Η Δάφνη του Απόλλωνος

Η Δάφνη ήταν μια νύμφη, κόρη του ποταμού Πηνειού, την οποία μεταμόρφωσε ο πατέρας της, στο γνωστό θάμνο, για να ξεφύγει από τον έρωτα του Απόλλωνα. Ο Απόλλωνας μόλις έμαθε τι είχε συμβεί έκοψε μερικά κλαδιά από το φυτό και έπλεξε, σε ανάμνηση της νύμφης, ένα δάφνινο στεφάνι

Η δάφνη του Απόλλωνα είναι αειθαλής θάμνος με ιδιαίτερη καλλωπιστική αξία, που είναι αγαπητό φυτό ήδη από τους αρχαίους χρόνους. Η καταγωγή της είναι από τις περιοχές της Μεσογείου. Γενικά, έχει μεγάλη και πλούσια ανάπτυξη για τον λόγο αυτό μπορεί να αναπτυχθεί και ως δένδρο, με το ανάλογο κλάδεμα. Ανήκει στην οικογένεια Lauraceae, η οποία περιλαμβάνει περισσότερα από 2500 είδη των τροπικών και υποτροπικών περιοχών. Στο γένος Laurus ταξινομούνται μόνο τρία είδη δαφνών, το L. azorica, L. novocanariensis και το L. nobilis. Η Δάφνη του Απόλλωνα ονομάζεται και Βάγια καθώς τα άνθη εμφανίζονται στο φυτό την περίοδο των Βαΐων. Στην αρχαία Ελλάδα η δάφνη είχε ξεχωριστή σημασία καθώς εξέφραζε κυρίως τον σεβασμό και την επιβράβευση της προσπάθειας. Σε πολλούς αγώνες και εκδηλώσεις δάφνινα στεφάνια χρησίμευαν στη στέψη των αθλητών.

Μορφολογικά χαρακτηριστικά
Η δάφνη μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 10-15 m, συνήθως όμως όταν φυτεύεται στον κήπο δεν ξεπερνά τα 5 m.  Έχει ορθόκλαδη ανάπτυξη Είναι φυτό που αναπτύσσεται με γρήγορο ρυθμό, ενώ έχει ζωηρή και σχετικά πυκνή βλάστηση. Τα φύλλα της είναι λογχοειδή, οξύληκτα, σκούρου πράσινου χρώματος. Επιπλέον, είναι εύοσμα και χρησιμοποιούνται ευρέως στην μαγειρική και ζαχαροπλαστική. Ανθίζει της άνοιξη κατά τον Απρίλιο – Μάιο. Είναι δίοικο φυτό δηλαδή, τα άνθη του αναπτύσσονται ξεχωριστά σε «αρσενικά» και «θηλυκά» φυτά. Στα φυτά που υπάρχουν τα θηλυκά άνθη, κατά το φθινόπωρο σχηματίζονται οι καρποί της δάφνης που μαυρίζουν σταδιακά, μοιάζουν με ελιές και παραμένουν πάνω στο φυτό για μεγάλο διάστημα.

Καλλιεργητικές φροντίδες
Η δάφνη του Απόλλωνα αναπτύσσεται επαρκώς σχεδόν σε όλους τους τύπους εδαφών. Καλύτερα όμως είναι να φυτεύεται σε πλούσια και καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη.  Είναι πολύ ανθεκτικό φυτό, χωρίς να θέλει ιδιαίτερες καλλιεργητικές φροντίδες, ενώ φυτεύεται σε όλες τις περιοχές της χώρας μας. Είναι αρκετά ανθεκτικό τόσο στις υψηλές όσο και στις χαμηλές θερμοκρασίες (αντέχει μέχρι και -10οC). Προτιμότερο είναι να επιλέγονται οι ηλιαζόμενες θέσεις, ή τουλάχιστον οι ημισκιερές. Είναι κατάλληλος θάμνος για φύτευση σε παραθαλάσσιες περιοχές, ενώ είναι ανθεκτικό και στην ρύπανση της ατμόσφαιρας. Μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες χρειάζεται λίγο πιο τακτικά ποτίσματα. Η λίπανση της δάφνης καλό θα είναι να επαναλαμβάνεται μία φορά το μήνα χρησιμοποιώντας πλήρη και οργανικά λιπάσματα και ξεκινώντας από τις αρχές της άνοιξης μέχρι και τα μέσα του φθινοπώρου. Το φυτό κλαδεύεται στην αρχή της άνοιξης, με σκοπό την αφαίρεση ξεραμένων κλαδιών και τον περιορισμό του μεγέθους. Με το κατάλληλο κλάδεμα μπορεί να διαμορφωθεί και ως δένδρο, με την προϋπόθεση ότι από την νεαρή ηλικία του φυτού, έχει επιλεχθεί το κλαδί που θα παίξει τον ρόλο του κορμού. Σε περιπτώσεις που φυτευτεί σε φυτοδοχεία θα πρέπει να κλαδεύεται αρκετά τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο (αρχές άνοιξης και τέλος καλοκαιριού) και να ποτίζεται πιο συχνά.

Πολλαπλασιασμός
Η δάφνη Απόλλωνος πολλαπλασιάζεται αρκετά εύκολα και σχεδόν με όλους τους τρόπους. Μπορεί να πολλαπλασιαστεί με το σπόρο της, ο οποίος συλλέγεται το φθινόπωρο. Συνήθως αφαιρείται το εξωτερικό περίβλημα και φυτεύεται σε παλέτες και υπόστρωμα τύρφη – περλίτη σε αναλογία ένα προς ένα, ενώ είναι απαραίτητο οι παλέτες να τοποθετηθούν σε ελεγχόμενο χώρο με θερμοκρασία 15οC. Οι σπόροι ξεκινούν να βλαστάνουν μετά από 2 μήνες. Ακόμη, πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα  ημιώριμων βλαστών, μήκους 15 cm., που κόβονται κατά το τέλος του καλοκαιριού ή το Σεπτέμβριο και φυτεύονται πάλι σε μίγμα τύρφης – περλίτη (αναλογία: 1 -1). Επιπλέον, μπορεί να πολλαπλασιαστεί και με τις παραφυάδες του θάμνους καθώς και με καταβολάδες (συνήθως εναέριες).

Εχθροί και ασθένειες
Σε γενικές γραμμές δεν αντιμετωπίζει συχνά προβλήματα από ασθένειες και έντομα του κήπου. Η δάφνη του Απόλλωνα προσβάλλεται συχνά από κοκκοειδή, τα οποία είναι έντομα που παραμένουν ακίνητα και κολλημένα πάνω στα κλαδιά, ενώ παράλληλα μυζούν φυτικούς χυμούς, αποδυναμώνοντας το φυτό. Τις περισσότερες φορές τα έντομα αυτά δεν προκαλούν προβλήματα στο φυτό. Όμως, σε έντονη προσβολή το φυτό εξασθενεί και φαίνεται πολύ βρώμικο εξαιτίας των πολλών εντόμων. Επιπλέον, προσβολές από αφίδες ή άλλα μυζητικά έντομα δεν προκαλούν αρνητικές επιπτώσεις στο φυτό και ελέγχονται από τα ωφέλιμα έντομα του κήπου.

Έφη Νυδριώτη
Γεωπόνος ΓΠΑ – M.Sc. Αρχιτέκτων Τοπίου

Πηγή> gardenguide.gr