Ιδανικά για την Ελλάδα τα 166 ελαιόδεντρα/στρμ. στην πυκνή φύτευση
Λιάμης Λεωνίδας Agronews ,gr
∆ραστική µείωση του κόστους κλαδέµατος και συγκοµιδής, που µπορεί να φτάσει έως και το 80%, σε σχέση µε τη χειρωνακτική εκτέλεσή τους, επιφέρει η εκµηχάνιση των δύο αυτών εργασιών στην ελαιοκαλλιέργεια, υπό την προϋπόθεση ότι πρόκειται για φυτεία γραµµικού συστήµατος πυκνής φύτευσης, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Agrenda.
«Σε κτήµα µε οµαλή µορφολογία εδάφους και καλό κλάδεµα, η συγκοµιστική µηχανή είναι σε θέση να συγκοµίσει µέσα σε µια ώρα, κατά µέσο όρο, 4-5 στρέµµατα πυκνής φύτευσης ελιάς, που σηµαίνει γύρω στα 750– 800 δέντρα, µε κόστος µόλις 150 ευρώ. Σκεφτείτε πόσα µεροκάµατα χρειάζονται αν πρόκειται να µαζευτούν τόσα δέντρα µε το χέρι» επισηµαίνει ο Τάσος Αναστασόπουλος, ιδιοκτήτης φυτωρίου κι ελαιοσυγκοµιστικής µηχανής. Σύµφωνα µε τον συνοµιλητή µας, τον οποίο συναντήσαµε στον πειραµατικό ελαιώνα της Αµερικανικής Γεωργικής Σχολής στο πλαίσιο εκδήλωσης για την παρουσίαση της διαδικασίας µηχανικής συγκοµιδής ελιάς µε αφορµή τα εγκαίνια του κέντρου ελιάς «Κρίνος», την Τετάρτη 2 ∆εκεµβρίου, το κλάδεµα στο σύστηµα πυκνής φύτευσης απαιτείται µετά τον 6ο χρόνο της φυτείας και πρέπει να γίνεται ανά δύο χρόνια, στη µία πλευρά του δέντρου, ώστε η άλλη να καρπίζει.
«Το ενδιαφέρον για τα γραµµικά συστήµατα πυκνής και υπέρπυκνης φύτευσης, αυξάνεται και εκδηλώνεται από όλη την Ελλάδα. Πριν λίγο καιρό φυτέψαµε µια φυτεία στη Φθιώτιδα, ενώ έχει εκφραστεί ενδιαφέρον και από τη Ξάνθη, αλλά και άλλες περιοχές», ανέφερε ο κ. Αναστασόπουλος. Ιδανικότερη επιλογή για την Ελλάδα, σύµφωνα µε τον ίδιο, είναι η πυκνή φύτευση, µε 166 δέντρα, το στρέµµα (ή σε απόσταση 4 µέτρα επί 1,5 µέτρα), της οποίας η απόδοση, µετά το 4ο έτος, φτάνει στα 250 – 300 κιλά λάδι, ανά στρέµµα και από τον 6ο σταθεροποιείται στα 350 κιλά λάδι το στρέµµα. Στα µειονεκτήµατα της πυκνής φύτευσης, αν µπορεί να ειπωθεί αυτό, το σχετικά υψηλό κόστος αρχικής εγκατάστασης που φτάνει τα 700–800 ευρώ το στρέµµα «και για’ αυτό δύσκολα θα την επιλέξει απλός αγρότης, είναι µια λύση για επιχειρηµατίες και επενδυτές στο χώρο», καθώς και το ό,τι µετά από 15-20 χρόνια απαιτεί αντικατάσταση του δέντρου.
Πυκνώνουν επικίνδυνα
∆ιεθνή τάση την οποία πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της κι η Ελλάδα αν δεν θέλει να την ξεπεράσουν οι εξελίξεις, διαµορφώνει η επιλογή των γραµµικών συστηµάτων πυκνής και υπέρπυκνης φύτευσης ελαιοφυτειών, προειδοποιεί ο διευθυντής του κέντρου ελιάς Κρίνος καθηγητής Αθανάσιος Γκέρτσης. «Οι πυκνές φυτεύσεις πυκνώνουν µε επικίνδυνα ραγδαίο ρυθµό στη Βόρειο και Νότιο Αµερική, στη Νότιο Αφρική, ιδιαίτερα στην Αυστραλία, αλλά και στις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου και δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόµη η Ελλάδα θα συνεχίσει να διατηρεί την 3η θέση στην παγκόσµια κατάταξη των ελαιοπαραγωγών χωρών. Πέρσι για λίγο δεν µας προσπέρασε η Τυνησία» ανέφερε χαρακτηριστικά. Εστιάζοντας στον πειραµατικό ελαιώνα της Σχολής που στήθηκε το 2010, ο οµιλητής είπε πως «από φέτος θα αρχίσουµε να έχουµε αξιόπιστα µετρήσιµα δεδοµένα, αναφορικά µε τα αγρονοµικά, διατροφικά και οικονοµικά στοιχεία των γραµµικών συστηµάτων, τα οποία θα είµαστε σε θέση να γνωστοποιήσουµε λίγο πριν τα Χριστούγεννα».
Αξιοποιούµε µόνο 10% της µάζας της ελιάς
«Χρυσάφι» που παραµένει ανεκµετάλλευτο συνιστούν, στην Ελλάδα, τα υπολείµµατα, που προκύπτουν από την καλλιέργεια της ελιάς. Την εκτίµηση αυτή διατύπωσε ο διευθυντής του Κέντρου Ελιάς «Κρίνος», της Αµερικανικής Γεωργικής Σχολής Θεσσαλονίκης, καθηγητής Αθανάσιος Γκέρτσης, σπεύδοντας να δηλώσει ότι το ελαιόλαδο που κατά βάση παράγουµε στην Ελλάδα από τις ελιές ελαιοποίησης είναι µόλις το 8%-10% της µάζας της ελιάς και µάλιστα αν και είναι ποιοτικό, δεν έχει βρει ακόµη τη θέση που του αρµόζει στη διεθνή αγορά. Μάλιστα πρόσθεσε χαρακτηριστικά: «Σήµερα στην αγορά η τιµή κάθε γραµµαρίου πολυφαινόλης, ανέρχεται στα 2.000 ευρώ και ξέρετε πολύ καλά πόσο λάδι πρέπει να παράξουµε για να βγάλουµε αυτά τα χρήµατα.
Ο κ. Γκέρτσης επισήµανε, ακόµη, ότι σηµαντικά οικονοµικά οφέλη, για τον παραγωγό µπορούν να προκύψουν από τη χρήση της ελαιόπαστας και των κλαδιών της ελιάς και ως εδαφοβελτιωτικό, συµπλήρωµα στην τροφή ζώων ή και ως καύσιµη ύλη, ενισχύοντας το εισόδηµα του παραγωγού. Επίσης τόνισε ότι το το παράδειγµα του Greek Yogurt θα µπορούσε να αποτελέσει πιλότο για µια ανάλογη επιτυχία τύπου Greek Olive Oil.
Πρόγραμμα ευφυούς γεωργίας πάνω σε αγρονομικά μοντέλα
Συνένωση δυνάµεων για την ανάπτυξη και τη µεταφορά στην εγχώρια ελαιοκοµία, ενός µοντέλου καλλιέργειας που θα αξιοποιεί την ευφυή γεωργία ακριβείας µε στόχο τη µείωση των εισροών και την έγκαιρη προειδοποίηση για κινδύνους και εχθρούς που απειλούν τα ελαιόδεντρα, επιχειρεί η Αµερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Πρόκειται για ένα τριετές πρόγραµµα που εφαρµόζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, µε «πιλότο» την εταιρεία YANNI’S Olive Grove, που παράγει τα µονοποικιλιακά αγουρέλαια Χαλκιδικής YANNI’S Finest από αγριελιά, YANNI’S Family από «Γαλανή» και το πιστοποιηµένο (σ.σ. Agrocert) αγουρέλαιο YANNI’S Limited PDO Chalkidiki από χονδροελιά. Μάλιστα όπως αναφέρθηκε οι υπηρεσίες ευφυούς γεωργίας είναι βασισµένες σε επιστηµονικά µοντέλα αγρονοµικών πρακτικών.
Κάθε χρόνο και καλύτερη η ποιότητα του ελαιολάδου
Με µέση ηµερήσια µηχανική συλλογή της τάξης των 45 στρεµµάτων, τα 450 στρέµµατα γραµµικής φύτευσης ελιάς της περιοχής του Κρανώνα Θεσσαλίας, που ήταν φέτος στο στάδιο συγκοµιδής, δηλαδή τα νεόφυτα λιοστάσια τα οποία είναι τριών χρόνων και τα παλιότερα των 9 χρόνων, µαζεύτηκαν σε 10 µέρες σύµφωνα µε τον καλλιεργητή Γιάννη Αλεξούλη. Η συλλεκτική µηχανή εργάστηκε συνολικά 101 ώρες, από τις οποίες οι 30 ώρες πορείας, οι 60 συλλεκτικού και 10 επιπλέον ώρες για τα γυρίσµατα, τα αδειάσµατα, τη συντήρηση, τον ανεφοδιασµό της µηχανής.
Σε σχέση µε πέρυσι, σύµφωνα µε τον κ. Αλεξούλη, η ποσότητα καρπού ανά στρέµµα ήταν βελτιωµένη όπως και τα ποσοστά ελαιολάδου από τον καρπό, ωστόσο οι αποδόσεις αυτές είναι χαµηλότερες του µέσου όρου εξαετίας.
Επίσης η φετινή συγκοµιδή χαρακτηρίστηκε από ελαφρά χαµηλότερη µέση οξύτητα (για έκτο συνεχόµενο χρόνο, αρκετά µικρότερη του 0,3%) µε εξαίρεση έναν παραγωγό, ο οποίος χρησιµοποιούσε για παγίδα (έλεγχε την ύπαρξη ή όχι του δάκου) δύο µπουκάλια νερού. Προφανώς για να ξεδιψάει τον δάκο, αδιαφορώντας για τις επανειληµµένες οδηγίες και συστάσεις για τη χρήση φεροµονικών παγίδων. Ως αποτέλεσµα η οξύτητα διαµορφώθηκε στο 0,50%. Το δε ποσοστό απόδοσης σε ελαιόλαδο που είχε (και) φέτος ήταν µόλις 10%, ενώ το ποσοστό της απόδοσής του σε ελαιόλαδο είναι 30% χαµηλότερο από τον µέσο όρο της φετινής (αλλά και της περυσινής) παραγωγής των υπόλοιπων 14 παραγωγών.
Σε επίπεδο εµπορίας, το καταναλωτικό και το εµπορικό ενδιαφέρον για το παραγόµενο λάδι εντείνεται και διευρύνεται στην Ελλάδα αλλά και έξω, και για αρκετό κόσµο (και στην Ελλάδα) γίνεται αποτελεί ένα αναγνωρίσιµο ελαιόλαδο µε πολύ καλά ποιοτικά χαρακτηριστικά.
«Το ενδιαφέρον για τα γραµµικά συστήµατα πυκνής και υπέρπυκνης φύτευσης, αυξάνεται και εκδηλώνεται από όλη την Ελλάδα. Πριν λίγο καιρό φυτέψαµε µια φυτεία στη Φθιώτιδα, ενώ έχει εκφραστεί ενδιαφέρον και από τη Ξάνθη, αλλά και άλλες περιοχές», ανέφερε ο κ. Αναστασόπουλος. Ιδανικότερη επιλογή για την Ελλάδα, σύµφωνα µε τον ίδιο, είναι η πυκνή φύτευση, µε 166 δέντρα, το στρέµµα (ή σε απόσταση 4 µέτρα επί 1,5 µέτρα), της οποίας η απόδοση, µετά το 4ο έτος, φτάνει στα 250 – 300 κιλά λάδι, ανά στρέµµα και από τον 6ο σταθεροποιείται στα 350 κιλά λάδι το στρέµµα. Στα µειονεκτήµατα της πυκνής φύτευσης, αν µπορεί να ειπωθεί αυτό, το σχετικά υψηλό κόστος αρχικής εγκατάστασης που φτάνει τα 700–800 ευρώ το στρέµµα «και για’ αυτό δύσκολα θα την επιλέξει απλός αγρότης, είναι µια λύση για επιχειρηµατίες και επενδυτές στο χώρο», καθώς και το ό,τι µετά από 15-20 χρόνια απαιτεί αντικατάσταση του δέντρου.
Πυκνώνουν επικίνδυνα
∆ιεθνή τάση την οποία πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της κι η Ελλάδα αν δεν θέλει να την ξεπεράσουν οι εξελίξεις, διαµορφώνει η επιλογή των γραµµικών συστηµάτων πυκνής και υπέρπυκνης φύτευσης ελαιοφυτειών, προειδοποιεί ο διευθυντής του κέντρου ελιάς Κρίνος καθηγητής Αθανάσιος Γκέρτσης. «Οι πυκνές φυτεύσεις πυκνώνουν µε επικίνδυνα ραγδαίο ρυθµό στη Βόρειο και Νότιο Αµερική, στη Νότιο Αφρική, ιδιαίτερα στην Αυστραλία, αλλά και στις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου και δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόµη η Ελλάδα θα συνεχίσει να διατηρεί την 3η θέση στην παγκόσµια κατάταξη των ελαιοπαραγωγών χωρών. Πέρσι για λίγο δεν µας προσπέρασε η Τυνησία» ανέφερε χαρακτηριστικά. Εστιάζοντας στον πειραµατικό ελαιώνα της Σχολής που στήθηκε το 2010, ο οµιλητής είπε πως «από φέτος θα αρχίσουµε να έχουµε αξιόπιστα µετρήσιµα δεδοµένα, αναφορικά µε τα αγρονοµικά, διατροφικά και οικονοµικά στοιχεία των γραµµικών συστηµάτων, τα οποία θα είµαστε σε θέση να γνωστοποιήσουµε λίγο πριν τα Χριστούγεννα».
Αξιοποιούµε µόνο 10% της µάζας της ελιάς
«Χρυσάφι» που παραµένει ανεκµετάλλευτο συνιστούν, στην Ελλάδα, τα υπολείµµατα, που προκύπτουν από την καλλιέργεια της ελιάς. Την εκτίµηση αυτή διατύπωσε ο διευθυντής του Κέντρου Ελιάς «Κρίνος», της Αµερικανικής Γεωργικής Σχολής Θεσσαλονίκης, καθηγητής Αθανάσιος Γκέρτσης, σπεύδοντας να δηλώσει ότι το ελαιόλαδο που κατά βάση παράγουµε στην Ελλάδα από τις ελιές ελαιοποίησης είναι µόλις το 8%-10% της µάζας της ελιάς και µάλιστα αν και είναι ποιοτικό, δεν έχει βρει ακόµη τη θέση που του αρµόζει στη διεθνή αγορά. Μάλιστα πρόσθεσε χαρακτηριστικά: «Σήµερα στην αγορά η τιµή κάθε γραµµαρίου πολυφαινόλης, ανέρχεται στα 2.000 ευρώ και ξέρετε πολύ καλά πόσο λάδι πρέπει να παράξουµε για να βγάλουµε αυτά τα χρήµατα.
Ο κ. Γκέρτσης επισήµανε, ακόµη, ότι σηµαντικά οικονοµικά οφέλη, για τον παραγωγό µπορούν να προκύψουν από τη χρήση της ελαιόπαστας και των κλαδιών της ελιάς και ως εδαφοβελτιωτικό, συµπλήρωµα στην τροφή ζώων ή και ως καύσιµη ύλη, ενισχύοντας το εισόδηµα του παραγωγού. Επίσης τόνισε ότι το το παράδειγµα του Greek Yogurt θα µπορούσε να αποτελέσει πιλότο για µια ανάλογη επιτυχία τύπου Greek Olive Oil.
Πρόγραμμα ευφυούς γεωργίας πάνω σε αγρονομικά μοντέλα
Συνένωση δυνάµεων για την ανάπτυξη και τη µεταφορά στην εγχώρια ελαιοκοµία, ενός µοντέλου καλλιέργειας που θα αξιοποιεί την ευφυή γεωργία ακριβείας µε στόχο τη µείωση των εισροών και την έγκαιρη προειδοποίηση για κινδύνους και εχθρούς που απειλούν τα ελαιόδεντρα, επιχειρεί η Αµερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Πρόκειται για ένα τριετές πρόγραµµα που εφαρµόζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, µε «πιλότο» την εταιρεία YANNI’S Olive Grove, που παράγει τα µονοποικιλιακά αγουρέλαια Χαλκιδικής YANNI’S Finest από αγριελιά, YANNI’S Family από «Γαλανή» και το πιστοποιηµένο (σ.σ. Agrocert) αγουρέλαιο YANNI’S Limited PDO Chalkidiki από χονδροελιά. Μάλιστα όπως αναφέρθηκε οι υπηρεσίες ευφυούς γεωργίας είναι βασισµένες σε επιστηµονικά µοντέλα αγρονοµικών πρακτικών.
Κάθε χρόνο και καλύτερη η ποιότητα του ελαιολάδου
Με µέση ηµερήσια µηχανική συλλογή της τάξης των 45 στρεµµάτων, τα 450 στρέµµατα γραµµικής φύτευσης ελιάς της περιοχής του Κρανώνα Θεσσαλίας, που ήταν φέτος στο στάδιο συγκοµιδής, δηλαδή τα νεόφυτα λιοστάσια τα οποία είναι τριών χρόνων και τα παλιότερα των 9 χρόνων, µαζεύτηκαν σε 10 µέρες σύµφωνα µε τον καλλιεργητή Γιάννη Αλεξούλη. Η συλλεκτική µηχανή εργάστηκε συνολικά 101 ώρες, από τις οποίες οι 30 ώρες πορείας, οι 60 συλλεκτικού και 10 επιπλέον ώρες για τα γυρίσµατα, τα αδειάσµατα, τη συντήρηση, τον ανεφοδιασµό της µηχανής.
Σε σχέση µε πέρυσι, σύµφωνα µε τον κ. Αλεξούλη, η ποσότητα καρπού ανά στρέµµα ήταν βελτιωµένη όπως και τα ποσοστά ελαιολάδου από τον καρπό, ωστόσο οι αποδόσεις αυτές είναι χαµηλότερες του µέσου όρου εξαετίας.
Επίσης η φετινή συγκοµιδή χαρακτηρίστηκε από ελαφρά χαµηλότερη µέση οξύτητα (για έκτο συνεχόµενο χρόνο, αρκετά µικρότερη του 0,3%) µε εξαίρεση έναν παραγωγό, ο οποίος χρησιµοποιούσε για παγίδα (έλεγχε την ύπαρξη ή όχι του δάκου) δύο µπουκάλια νερού. Προφανώς για να ξεδιψάει τον δάκο, αδιαφορώντας για τις επανειληµµένες οδηγίες και συστάσεις για τη χρήση φεροµονικών παγίδων. Ως αποτέλεσµα η οξύτητα διαµορφώθηκε στο 0,50%. Το δε ποσοστό απόδοσης σε ελαιόλαδο που είχε (και) φέτος ήταν µόλις 10%, ενώ το ποσοστό της απόδοσής του σε ελαιόλαδο είναι 30% χαµηλότερο από τον µέσο όρο της φετινής (αλλά και της περυσινής) παραγωγής των υπόλοιπων 14 παραγωγών.
Σε επίπεδο εµπορίας, το καταναλωτικό και το εµπορικό ενδιαφέρον για το παραγόµενο λάδι εντείνεται και διευρύνεται στην Ελλάδα αλλά και έξω, και για αρκετό κόσµο (και στην Ελλάδα) γίνεται αποτελεί ένα αναγνωρίσιµο ελαιόλαδο µε πολύ καλά ποιοτικά χαρακτηριστικά.
1 Σχόλιο:πιδασσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου