.

................Η αυξημένη κατανάλωση λαχανικών είναι μιά ισχυρότατη ασπίδα κατά του κορωνοιού..................Κοτέτσι:10 τετραγωνικά,σταύλο: 20 τετραγωνικά,κήπο: 100 τετραγωνικά,15 ρίζες ελιές κι ένα πηγαδάκι.Αυτά είναι που χρειάζονται για να αποκτήσουμε τη βάση για αυτάρκεια ...........Τουτη η γής θα προκόψει μόνο όταν ο άνθρωπος αποστασιοποιηθεί απο τη χρήση του χρήματος.Φαντάσου φίλε μου να έχεις λεφτά αλλά να έχουν χαθεί απο τη γή όλα τα ζώα,όλα τα ψάρια ,όλα τα πουλιά και όλα τα δέντρα και τα φυτά.Τότε τί θα μπορείς να αγοράσεις με τα λεφτά σου??.... . ............................ ........ ........ .. ......................... ........... ......

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

ΚΑΦΕΣ : ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ - ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ


ΚΑΦΕΣ :  ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ  -  ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
Τα χρόνια τα παλιά οι ποιητές ονόμαζαν τον καρπό από την Υεμένη, πολύτιμο. Το κομψό φύλλωμα, το λεπτό άρωμα των ανθών του, η επιτυχημένη ανάμειξη στην ίδια ρίζα καρπών, που βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια ωρίμανσης συνδυαζόμενα με πράσινες και κόκκινες αποχρώσεις, συμβάλλουν στο να προσδώσουν στο καφεόδενδρο που κολακεύει την όραση, την όσφρηση και αποτελεί μία υπόσχεση γευστικής απόλαυσης
Πολυετές, αειθαλές δενδρύλιο με ύψος 9μ. συνήθως το ύψος τους, διατηρείται στα 2-3μ. με την μέθοδο του κλαδέματος για να διευκολύνεται η συγκομιδή. Παράγει καρπό μετά τον 4ο χρόνο φυτέματός του. Τα άνθη του λευκά με άρωμα γιασεμιού. Όταν πέσουν τα πέταλα των λουλουδιών, ο καρπός του καφεόδενδρου ωριμάζει μετά από 6-7 μήνες.
Με ιδιαιτερότητα να παράγει συνεχώς φέροντας ταυτόχρονα άνθη και καρπούς, άλλους ώριμους και άλλους άγουρους, παράγει από μισό έως ένα κιλό καφέ το χρόνο.Απαιτεί υγρό, τροπικό κλίμα με γόνιμο έδαφος, άφθονες βροχές και υψόμετρο 1.300-1.400μ., για να ευδοκιμήσει . Τα παραπάνω καθορίζουν την ποιότητα και την γεύση του καφέ. Ευδοκιμεί καλύτερα σε περιοχές του Καρκίνου και του Αιγόκερου.
ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ
Το παγκοσμίως διαδεδομένο ρόφημα προέρχεται από  καβουρδισμένους και αλεσμένους κόκκους της καφέας ή καφεόδενδρου.
Ο καφές έχει αναζωογονητική δράση, η οποία οφείλεται στο βασικό του στοιχείο, την καφεΐνη - ένα αλκαλοειδές συστατικό που υπάρχει στους σπόρους των καρπών του. Δύο είναι τα βασικά είδη καφεόδενδρου τα οποία παράγουν τις ποικιλίες που στηρίζουν το εμπόριο του καφέ: Αραμπίκα, Ρομπούστα.
Αραμπίκα (Arabica), είναι το πιο παλιό είδος φυτού που ευδοκιμεί καλύτερα σε υψόμετρα, χρειάζεται δυνατές βροχοπτώσεις και σκιά.Πολύ ευαίσθητη στους παγετούς Περιέχει λίγη καφεΐνη και διαθέτει ιδιαίτερα ραφιναρισμένη γεύση και έντονο άρωμα το 75% καφέ που καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο είναι αυτής της ποικιλίας.
Ρομπούστα (Robusta) είναι πιο ανθεκτική, ευδοκιμεί σε χαμηλότερα υψόμετρα και δίνει καφέ με σχεδόν διπλάσια ποσότητα καφεΐνης από την Αραμπίκα με πιο ουδέτερη και σκληρή γεύση (δηλαδή πικρός).
Οι πιο γνωστές ποικιλίες του καφέ Αραμπίκα είναι Blue Mountain. Ο καλύτερος και ακριβότερος καφές παγκοσμίως καλλιεργείται στις πλαγιές του Blue Mauntain ΤσαμάΪκα Sumata, Iava, Celebes.Διάσημες  οι ποικιλίες της Ινδονησίας,  με μίξεις από μπαχαρικά στη γεύση τους.Antigua: Ποικιλία που προέρχεται από την Γουατεμάλα, και δίνει αρωματικούς και με γεμάτο σώμα καφέδες.
ΚΟΚΚΟΙ  ΚΑΦΕ
Αυτό που αποκαλούμε κόκκο καφέ είναι ο σπόρος ενός φρούτου σαν κεράσι, γι’αυτό και οι καρποί των δένδρων ονομάζονται κεράσια. Το κεράσι προστατεύεται από ένα χονδρό δέρμα που το περιβάλει, το εξωκάρπιο. Ο καρπός αποτελείται από σάρκα λευκοκίτρινου χρώματος με δύο οβάλ ενωμένα σπέρματα.
Η συγκομιδή του καφέ γίνεται μια φορά τον χρόνο, με χρονική περίοδο να διαφέρει από τόπο σε τόπο. Ο καφές συλλέγεται με το χέρι, είτε με την μέθοδο stripping (απογύμνωση) κατά την οποία μαζεύονται όλα τα κεράσια, είτε με την μέθοδο picking (διαλογή), όπου επιλέγονται τα ώριμα κεράσια. Το picking είναι πιο ακριβή μέθοδος και χρησιμοποιείται μόνο για τον καφέ Arabica. Οι αγρότες μαζεύουν από 45-90 κιλά την ημέρα. Μόνο το 20% αυτού του βάρους είναι ο πραγματικός κόκκος. Μόλις οι καρποί συλλεχθούν πρέπει να επεξεργαστούν αμέσως.
Η επεξεργασία γίνεται με δύο τεχνικές:
Ξηρή μέθοδος: Απλή μέθοδος με την ξήρανση των καρπών στον ήλιο για 6-7 ημέρες απλώνονται στον ήλιο, ανακατεύονται τακτικά και όταν οι καρποί αλλάξουν χρώμα και γίνουν πιο σκούροι, πιο σκληροί και ακούγονται οι κόκκοι να χτυπάνε καθώς κουνάνε τον καρπό, τότε είναι έτοιμοι.
Υγρή μέθοδος: Οι σπόροι χωρίζονται από τον καρπό σε 24 ώρες από ειδικές μηχανές με κυλινδρικούς δίσκους. Τοποθετούνται σε δεξαμενές για 12-48 ώρες και με ζύμωση απομακρύνονται τα τελευταία μέρη του πολτού. Ξηραίνονται σε ξηραντικές μηχανές με αέρα ή με έκθεση στον ήλιο.
Ο καφές συσκευάζεται ανάλογα με το μέγεθος, το σχήμα, το βάρος, το χρώμα – πράσινο, καφέ - ωμός σε σάκους από λινάτσα ή σιζάλ, σε βάρος εξήντα ή εβδομήντα κιλών.
Επτά εκατομμύρια περίπου τόνοι πράσινου ακφέ διακινούνται παγκοσμίως το χρόνο. Υπάρχουν ειδικοί για τον καφέ και συζητούν για τους κόκκους, όπως οι οινολόγοι για τις διάφορες ποικιλίες κρασιών.
Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΒΟΥΡΔΙΣΜΑΤΟΣ
Το καβούρδισμα είναι υπόθεση των ειδικών και γίνεται σε καβουρδιστήρια χωρητικότητας 5-240 κιλών. Οι κόκκοι του καφέ ανακατεύονται συνεχώς και θερμαίνονται σταδιακά με ζεστό αέρα. Η θερμοκρασία σε 20΄ έχει φθάσει στους 250οC. Στους 100οC οι κόκκοι κιτρινίζουν και μεγάλο μέρος της υγρασίας τους εξατμίζεται. Στους 150οC-160οC, οι κόκκοι αποκτούν ελαφρύ καστανό χρώμα, και αρχίζουν να αναδίδουν το γνωστό άρωμα.
Η κάθε ποικιλία αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά της, όξινο, φρουκτώδες, αρωματικό, πικάντικο. Στους 200οC-250οC οι κόκκοι αποκτούν βαθύ καστανό χρώμα, εξ αιτίας της καραμελοποίησης των σακχάρων.
 Το καβούρδισμα του καφέ θεωρείται από πολλούς τέχνη. Το ταλέντο του καφεκόπτη έγκειται στην ικανότητά του να χρησιμοποιεί την ακοή, την όραση, την όσφρησή του για να κρίνει ποια είναι η ακριβής στιγμή, όπου θα πρέπει να διακοπεί το καβούρδισμα.

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΕΡΑΣΙΟΥ  ΤΟΥ ΚΑΦΕ
Ο καφές οφείλει τα χαρακτηριστικά του στο έδαφος, το νερό, τον ήλιο, καθώς και στην υπομονή και τη φροντίδα των καλλιεργητών. Συν τω χρόνω, η μυστική αυτή αλχημεία αναπτύσσει έναν κόκκινο καρπό, που αποκαλούμε "κεράσι". Το κεράσι περιέχει δύο κόκκους, οι οποίοι μετά από πολλά βήματα θα αποκαλύψουν τελικά μοναδικό άρωμα και γεύση. Το κεράσι 
Λίγους μήνες μετά την ανθοφορία του, το καφεόδεντρο σχηματίζει έναν καρπό που είναι γνωστός ως το "κεράσι του καφέ". 
 Η ανθοφορία των καφεόδεντρων εξαρτάται από το υψόμετρο, το κλίμα και την περιοχή στην οποία καλλιεργούνται.
• Το λευκό άνθος του καφεόδεντρου αναδύει ένα ντελικάτο άρωμα γιασεμιού και ρίχνει τα πέταλά του λίγες μέρες αφότου γονιμοποιηθεί.
• Ο καρπός σχηματίζεται μέσα σε 6 με 8 μήνες μετά την ανθοφορία για την ποικιλία Arabica και 9 με 11 μήνες για την ποικιλία Robusta.
Τα κεράσια του καφέ παρουσιάζουν διαφορετικά στάδια ωρίμανσης ακόμα και στο ίδιο κλαδί:
• Το κεράσι του καφεόδεντρου, επίσης γνωστό και ως "δρύπη", έχει στην αρχή πράσινο χρώμα και όταν ο καρπός ωριμάσει παίρνει ένα πορτοκαλί - κόκκινο χρώμα (ή κίτρινο για την ποικιλία Yellow Bourbon).
• Το όνομα "κεράσι" οφείλεται στο χρώμα και το σχήμα του, το οποίο θυμίζει τον καρπό της κερασιάς.
Κάθε κεράσι περιέχει δύο κόκκους οι οποίοι με τη σειρά τους θα αποτελέσουν τον νωπό καφέ. 
 Το κεράσι αποτελείται από δύο σπόρους ή κόκκους, ο ένας δίπλα στον άλλο, οι οποίοι περιβάλλονται από γλίσχρασμα, το οποίο με τη σειρά του καλύπτεται από κόκκινη σάρκα. Όλες αυτές οι στρώσεις αφαιρούνται για να αποκαλυφθεί ο νωπός καφές: η πρώτη ύλη του καφέ.
Το εύφορο έδαφος
 Ο καφές καλλιεργείται σε εδάφη της τροπικής ζώνης, ανάμεσα στον Τροπικό του Καρκίνου και τον Τροπικό του Αιγόκερου. 
• Ο καφές μπορεί να καλλιεργηθεί μόνο σε τροπικές περιοχές διότι απαιτεί ζεστές θερμοκρασίες και άφθονη βροχή. 
•Ο ήλιος επίσης θρέφει τον καφέ και του προσδίδει τον μοναδικό του χαρακτήρα.

Καφές από τον σπόρο στην καλλιέργεια και από την καλλιέργεια στο ποτήρι.

Πρόκειται για το δεύτερο εμπορεύσιμο προϊόν σε όλο τον κόσμο. Ο μύθος θέλει γύρω στο 900μ.χ. έναν βοσκό στην Αιθιοπία, να παρατηρεί, πως όσα ζώα έτρωγαν απο έναν συγκεκριμένο θάμνο, να είναι πιό ενεργητικά απο τα υπόλοιπα. Κάπως έτσι ανακαλύφθηκε ο καφές και μέσω σκλάβων πέρασε στην Αραβική χερσόνησο, όπου και διαδώθηκε γρήγορα σε όλο τόν Μουσουλμανικό κόσμο. Για 700 χρόνια κρατήθηκε ώς μη εξαγώγιμο προϊόν, μόνο μέσα στον μουσουλμανικό κόσμο. Τελικά οι Βενετοί γύρω στο 1640 τον φέρνουν στην Ευρώπη και μέσα σε 30 χρόνια διαδίδεται αστραπιαία. Οι Ολλανδοί μεταφέρουν τους σπόρους του καφέ στις αποικίες τους στην Ασία, ενώ οι Γάλλοι στις δικές τους στην Αμερική. Αρχικά στην Μαρτινίκα και μετά στην Γουϊνέα. Γύρω στα 1820, ο βασιλιάς της νεοσύστατης Βραζιλίας, στέλνει απεσταλμένο στην Γουϊνέα, για την απόκτηση σπόρων. Ο απσταλμένος, αφού δέν τα κατάφερε με τα άρτια μέσα, αναγκάστηκε να σαγηνέψει την σύζυγο του Γάλλου κυβερνήτη, η όποια τελικά του έδωσε τους σπόρους. Κάπως έτσι ο καφές πέρασε στην κορυφαία σήμερα παραγωγό χώρα του πλανήτη. Απο την Βραζιλία ξαναπέρασε στην Αφρική γύρω στα 1900, για να ολοκληρωθεί έτσι το χιλιόχρονο συναρπαστικό ταξίδι διάδωσης του καφέ.
Άς περάσουμε όμως να δούμε κάποια στοιχεία, σχετικά με το καφεόδεντρο. Είναι αειθαλής θάμνος, όμοιος με την καμέλια. Υπάρχουν δύο είδη καφεόδεντρου: η Arabica με το 70% της παγκόσμιας παραγωγής και η Canephora (Robusta) με το 30% της παγκόσμιας παραγωγής. Απο αυτά τα δύο είδη, διακλαδίζονται 66 αναγνωρισμένες ποικιλίες. Το είδος Arabica ευδοκιμεί σε υψόμετρα 700-2000 μέτρων, έχει πλούσια αρώματα, περιέχει 1,1% καφεϊνη και είναι αρκετά ευαίσθητο. Το είδος Canephora ευδοκιμεί σε πεδιάδες και ώς 600 μέτρα υψόμετρο.Έχει δυνατή και γεμάτη γεύση, διπλάσια καφεϊνη 2,2%, είνα πιό ανθεκτικό, αλλά υστερεί σε αρώματα.
Οι συχνότητα των βροχοπτώσεων, το έδαφος, οι ιδανικές μέσες και σταθερές θερμοκρασίες, ο ήλιος, το υψόμετρο και η γειτονική χλωρίδα του δέντρου, είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ποιότητα του εκάστοτε καρπού. Οι καρποί του καφεόδεντρου, μοιάζουν απίστευτα με αυτούς των κερασιών και στο εσωτερικό τους αποτελούνται στην συντριπτική τους πλειοψηφία απο 2 κόκκους.
Όπως είδαμε,οι συνθήκες που απαιτούνται για να ευδοκιμήσει το καφεόδεντρο, είναι ιδιαίτερες και οι γεωγραφικές περιοχές συγκεκριμένες. Χρειάζεται υγρασία,ήλιο, θερμοκρασίες απο 16 μέχρι 26 C και οι εχθροί του είναι, η παγωνιά,το κρύο,η ξηρασία,ο καύσωνας καθώς και οι απότομες μεταβολές θερμοκρασίας. Οι παραπάνω συνθήκες, απαντώνται μόνο στις περιοχές του Ισημερινού κύκλου.Πράγματι το καφεόδεντρο καλλιεργείται σε αυτές τις περιοχές και απο 65 χώρες, με καλύτερες επιδόσεις..την Νότια Αμερική (Βραζιλία-Κολομβία), την κεντροανατολική Αφρική και την χερσόνησο της Αραβίας(Κένυα-Αιθιοπία-Υεμένη) και την Νοτιοανατολική Ασία (Ινδονησία).
Άν καταφέρουμε να παράσχουμε στο φυτό μας όλες τις προαναφερθείσες συνθήκες και στοιχεία (θερμοκήπιο), τότε η φύτευση του καφέ,μπορεί να πραγματοποιηθεί με δύο τρόπους: α) Με φύτευση σπόρων: Επιλέγουμε ώριμους καρπούς, βγάζουμε τους κόκκους και τους αφήνουμε για αρκετή ώρα στο νερό. Πετάμε τους επιπλέοντες κόκκους και μετά τους φυτεύουμε σε φυλλόχωμα, τους ποτίζουμε και τους καλύπτουμε με φύλλα, για προστασία απο το κρύο. Σε 5-6 εβδομάδες θα έχουμε βλαστούς και τα κρατάμε στο θερμοκήπιο ώς νεαρά δέντρα για 1 χρόνο και μετά τους καλλιεργούμε κανονικά. β) Φύτευση κλαδιών: Επιλέγουμε κλαδιά μήκους μέχρι 12 εκ., αποτελούμενα απο αρκετά ζευγάρια φύλλων.Τα κλαδεύουμε και στη συνέχεια τα μεταφυτεύουμε. Σε 5-6 εβδομάδες θα έχουμε φύλλα, τα οποία θα αφήσουμε για 1 χρόνο, προστατεύοντάς τα απο τις κάθετες ακτίνες του ήλιου, στην συνέχεια τα καλλιεργούμε κανονικά.
Το επόμενο στάδιο είναι η συγκομιδή και μπορεί να γίνει με 3 τρόπους. α)Χειρωνακτική συλλογή του καρπού: Τα πλεονεκτήματα αυτής της μεθόδου, είναι ότι μαζεύουμε μόνο τους ώριμους καρπούς(ομοιογενή συλλογή), επίσης έχουμε την δυνατότητα να μαζεύουμε και απο τα πιό δύσβατα δέντρα, το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι, οτι χρειάζεται πάρα πολύ χρόνο για να ολοκληρωθεί η συλλογή. β) Χειρωνακτική απογύμνωση του δέντρου: Πρόκειται για μιά πιό ταχύτατη μέθοδο, επίσης και εδώ έχουμε πρόσβαση στα δύσβατα δέντρα, όμως έχουμε ανομοιογενή συλλογή και το τραγικότερο, επιφέρουμε μερική ώς ολική καταστροφή του φυτού. γ)Μηχανική μέθοδος: Εδώ έχουμε την ταχύτερη μέθοδο, προστασία του φυτού, όμως τα μειονεκτήματα είναι, η ανομοιγενή συλλογή και το κυριότερο,δέν ύπαρχει πρόσβαση στα δύσβατα σημεία.
Μετά την συγκομιδή, αρχίζουμε την επεξεργασία του καφέ, όπου εδώ έχουμε 2 συνήθως μεθόδους. α) Υγρή μέθοδος: Είναι η πιό συχνή απ' όλες. Αφού μαζέψαμε τους καρπούς, τους μουλιάζουμε σε νερό, για να πετάξουμε τους επιπλέοντες, που είναι είτε άγουροι είτε χαλασμένοι. Στην συνέχεια, με μηχανικά μέσα και εντός του νερού, βγάζουμε την φλούδα του καρπού και μέρος του πολτού, ενώ το υπόλοιπο μέρος του πολτού που έχει μείνει στους κόκκους, θα το απομακρύνουμε με την μικροβιακή ζύμωση, αφήνοντας τους σπόρους μέσα σε ειδικές δεξαμενές 1-2 μέρες. Τέλος είτε τους αφήνουμε στον ήλιο,είτε χρησιμοποιούμε ειδικές μηχανές με αέρα,με σκοπό την ξήρανσή τους. β)Ξηρή μέθοδος: Είναι πιό απλή και πιό οικονομική μέθοδος. Διαρκεί 8-10 μέρες, χρόνος που απαιτείται να ξηρανθούν οι καρποί στον ήλιο,που τους έχουμε ομοιόμορφα απλώσει. Το ανακάτεμά τους θεωρείται απαραίτητο και ο σκοπός μας είναι να ρίξουμε την υγρασία τους στο 11%. Τότε και αφού οι καρποί έχουν σκουραίνει,ακούμε τους κόκκους να χτυπάνε όταν κουνάμε τον καρπό. Όποια απο τις δύο μεθόδους και αν ακολουθήθηκε, το επόμενο βήμα είναι η αποφλοίωση, η απομάκρυνση με μηχανές δηλαδή απο οτιδήποτε μπορεί να έχει μείνει πάνω στον σπόρο. Στην συνέχεια οι σπόροι γυαλίζονται, και τοποθετούνται σε σακιά των 60-70 κιλών.
Το επόμενο στάδιο είναι το πιό κρίσιμο και σημαντικό, στην πορεία του καφέ απο το δέντρο μέχρι και το ποτήρι μας και είναι αυτό του καβουρδίσματος. Δέν είναι τυχαίο πως πολλοί το θεωρούν τέχνη, αφού για να γίνει ένα καλό καβούρδισμα χρειάζεται, εμπειρία, όραση, ακοή και όσφρηση. Τρείς απο τις αισθήσεις,σε πλήρη εγρήγορση, και αυτό γιατί ο χρόνος καβουρδίσματος επηρεάζει την γεύση αλλα και το χρώμα στο φλυτζάνι, γι΄ αυτό και ανάλογα με τον τύπο καφέ που θέλουμε, διαφέρει και η διαδικασία καβουρδίσματος. Για παράδειγμα ο <Αμερικάνικος>,στο τέλος του καβουρδίσματος πρέπει να έχει πάρει ένα μέτριο καφέ χρώμα, ο <Γαλλικός> ένα καστανό σκούρο, ενώ ο <Espresso> είναι ίσως ο πιό σκούρος καφές.
Άς δούμε για παράδειγμα τώρα, τήν διαδικάσια καβουρδίσματος του <Ελληνικού> καφέ.Στην αρχή ο ωμός καφές μπαίνει σε καβουρδιστήρια για να θερμανθεί. Μετά απο 20 λεπτά και συνεχούς ανακατέματος, οι κόκκοι αρχίζουν να κιτρινίζουν, ενώ έχουν χάσει και πολύ απο τήν εναπομείναντα υγρασία τους. Στα 30 λεπτά περίπου έχουμε το πρώτο <κράκ> και τήν διόγκωση των κόκκων.Εδώ θα χαμηλώσουμε ελαφρώς την θερμοκρασία και θα έχουμε το φαινόμενο της πυρόλυσης, όπου οι κόκκοι αποκτούν ένα σκούρο καστανό χρώμα, καθώς σάκχαρα και πρωτείνες καραμελοποιούνται.Στο φαινόμενο της πυρόλησης, οφείλονται το άρωμα και η γεύση του <Ελληνικού> καφέ. Ένα δεύτερο <κράκ> 5 λεπτά περίπου αργότερα, σημαίνει και το τέλος της διαδικασίας.Τώρα πιά ο καφές, θα πρέπει να μείνει μακριά απο την ζέστη, την υγρασία και το φώς, 3 σημαντικά στοιχεία που έίχαν βοηθήσει στην δημιουργία του.., ενώ ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι το οξυγόνο, γι΄ αυτό και χρησιμοποιούμε αεροστεγή δοχεία, επίσης το άλεσμα του εντείνει στο να χαθεί η φρεσκάδα του,για τόν λόγο αυτό,αλέθουμε τόσους κόκκους όσους θα χρειαστούμε για 1 εβδομάδα.
Φτάσαμε και στο στάδιο της άλεσης που είναι εξίσου σημαντικο και αυτό γιατί μετά απο τόσο κόπο,ήρθε η ώρα που ο καφές θα πέσει στο φλυτζάνι μας και θα πρέπει να περιέχει όλα τα αρώματα και την γεύση του ατόφια. Ένα χαρακτηριστικό της άλεσης, είναι πως όσο πιό χοντρός θα κοπεί ο καφές, τόσο πιό πολύ χρόνος άλεσης απαιτείται. Για παράδειγμα ο <espresso> που είναι πολύ λεπτός χρειάζεται 25 δευτερόλεπτα, ενώ ο <french press> που είναι πιό χοντρός χρειάζεται 4 λεπτά. Αφού λοιπόν έχουμε πλέον τον φρεσκοαλεσμένο καφέ στο ποτήρι μας, καλό θα είναι στην δοσολογία μας να χρησιμοποιούμε μόνο εμφιαλωμένο νερό.
Στην επόμενη κούπα καφέ που θα πιούμε, άς αφιερώσουμε μερικές σκέψεις, στο πόσο συναρπαστική ήταν η ιστορική του περιπλάνηση στο πέρασμα των αιώνων, στην αέναη συνεργασία της φύσης για να ευδοκιμήσει, αλλα και στον κόπο και το μεράκι πάρα πολλών ανθρώπων. Όλο αυτό το σπιράλ, κάνει την κάθε γουλιά καφέ τόσο μαγική!

κείμενο: Μουσάκας Ιωάννης


Πηγές:http://www.gastrotourismos.gr/
                      www.nespresso.com

             http://world-look.blogspot.gr/

Δεκέμβριος στο αγρόκτημα και στον κήπο

Δεκέμβριος στο αγρόκτημα

  • Φυτεύουμε: Κρεμμύδια, σκόρδα για χλωρά την άνοιξη και ξερά το καλοκαίρι, συμπληρώνουμε μπιζέλια και κουκιά για όψιμη συγκομιδή (καιρού επιτρέποντος, στα πεδινά και νότια μέρη της Ελλάδος).


  • Συγκομιδή: Λεμόνια, πορτοκάλια, μανταρίνια, νεράντζια, περγαμότα, ελιές, μήλα, μάπες, μπρόκολα, κουνουπίδια, μαρούλια, κρεμμύδια, ραδίκια, ζοχούς, ρόκα, σπανάκι, σέσκλα, λάπατα, βρούβες, σινάπια, τσουκνίδες, μάραθο.



  • Δεντροκομικές εργασίες τον Δεκέμβριο μήνα


Οι δεντροκομικές εργασίες είναι σχεδόν μηδαμινές γιατί τα χώματα καθίστανται συνήθως παγωμένα και λασπώδη από τις συχνές βροχές και τα χιόνια.
Στους οπωροκήπους, εάν το επιτρέπει ο καιρός γίνεται να συνεχιστούν οι εμφυτεύσεις όλων των φυλλοβόλων οπωροφόρων, καθώς και τα κλαδέματα σχημάτων και καρποφορίας.
Επίσης συμπληρώνονται οι αρόσεις και οι λιπάνσεις, εάν δεν πραγματοποιήθηκαν μέχρι τώρα και στα πολύ ψυχρά μέρη εφαρμόζονται επιχωματώσεις των ριζών ή και των κορμών των πιο ευαίσθητων δέντρων.
Στα φυτώρια, με ευνοϊκό καιρό συνεχίζονται οι μεταφυτεύσεις και οι αρόσεις των δενδρυλλίων στα σπορεία και κλαδεύονται καταλλήλως για των σχηματισμό νέων δενδρυλλίων.
Ενσωματώνονται διάφοροι χονδοκέλυφοι σπόροι όπως αμύγδαλα, καρύδια, ροδάκινα, δαμάσκηνα, κεράσια και κάστανα και προετοιμάζονται οι βραγιές για τις μελλοντικές σπορές.
Κατά τον Δεκέμβριο μήνα ωριμάζουν και διατηρούνται στην αποθήκη φρούτα διάφορων όψιμων ποικιλιών.
Από τα αχλάδια οι ποικιλίες Πας-κρασσάν, Ολιβιέ-ντε-σερ, Λε Λεκτιέ, Τσακώνικα κλπ., από τα μήλα οι ποικιλίες Φυρίκη όψιμο, Μπλακ-μπε-Ντάβις, Καρλάτ κ.α. καθώς και κυδώνια, ρόδια, κάστανα κλπ.

Πηγή: Πλήρης οδηγός του Δενδροκαλλιεργητού-Παράρτημα "Γεωργικού δελτίου" μηνός Ιουλίου 1937

  • Τα λουλούδια τον Δεκέμβριο

  • Γενικές εργασίες και φροντίδες
Εφάρμοση εδαφοκάλυψης στο περιβόλι και στα μικρά δέντρα μας για προστασία από τις βροχές και τα κρύα.
Ξεβοτάνισμα και ελαφρό σκάλισμα για τα ζιζάνια είναι απαραίτητα με τις πολλές βροχές. Ψεκάζουμε με χειμερινό πολτό ή με χαλκό τα φυτά και τα δένδρα μας, ιδιαίτερα μετά από πάγο για προστασία. Ετοιμάζουμε και λιπάρουμε με φουσκί ή κομπόστα το χωράφι μας για να είναι έτοιμο για την ανοιξιάτικη καλλιέργεια μας.
Μαζεύουμε φύλλα και υλικά για την κομπόστα μας.
πηγη: φτιαχνω




  • Κηποτεχνικές Εργασίες Χειμωνιάτικη προετοιμασία


Οι εργασίες στον κήπο λιγοστεύουν όμως αυτά που μπορούν να γίνουν τώρα είναι καθοριστικά για το μέλλον .Αυτή την περίοδο μπορούμε να κάνουμε φυτεύσεις νέων φυτών και μεταφυτεύσεις. Είναι η εποχή όπου μπορούμε να συλλέξουμε τα φύλλα σε ένα σωρό στο πίσω μέρος και απλά να φτιάξουμε ένα σωρό( με ένα σωλήνα στο κέντρο για αερισμό.


Γενικές Εργασίες
Προστατεύουμε ευαίσθητα φυτά από πιθανές χαμηλές θερμοκρασίες.
Ελαχιστοποιούμε το πότισμα.
Φροντίζουμε τον Οπωρώνα
Ελέγχουμε την βλάστηση των ζιζανίων
Κλαδέματα μόνο κατά περίπτωση.
Λιπάνσεις ελάχιστες και μόνο για προληπτικούς λόγους ασθενειών
Βάψιμο στα κλαδία με επουλωτική αλοιφή και επούλωση πληγών των δέντρων
Συντηρούμε τα εργαλεία.


Συγκεκριμένα:
Τα ξερά φύλλα να απομακρυνθούν όπως και τα ξερά άνθη, και να επουλωθούν πληγές δέντρων με κερί, μυκητοκτόνο σκεύασμα(χαλκούχο) ή και τσιμέντων για προχωρημένες πληγές, προσέχοντας για πιθανές μυκητιάσεις.Αλλιώς με έτοιμες αλοιφές από την αγόρα.
οι τομές αν δεν καλυφθούν θα δημιουργήσουν προβλημα στο μέλλον



  • Ψεκασμοί


Πρακτικά τώρα δεν ψεκάζουμε εκτός αν υπάρχει έκτακτη προσβολή από μύκητα ή έντομο. ΤοEVERSILL είναι εξαίρετο για τον φυλοκνίστη..ή ακόμα και Τetrastop ή άλλων ορυκτελαίων και συνεργιστικών για να μειώσουμε πληθυσμούς διαχειμαζόντων εντόμων, ακάραιων….




  • Αραιώματα
Από την διμορφοθήκη (μαργαρίτα έρπουσα) χλωρόφυτα, βολβούς και τα μεταφυτεύουμε σε νέες θέσεις.


  • Μεταφυτεύσεις/ Παραγωγή φυτών


στο θερμοκήπιο του ξενοδοχείου Αργέντικο Χιου

Πολλαπλασιάζουμε με μοσχεύματα τους θάμνους.
Συγκεκριμένα :
1. Κλάδεμα και γλάστρωμα στις βαμβακούλες (από πιθάρια)
2. Κλάδεμα στα γεράνια και παραγωγή νέων φυτών
3. Κλάδεμα και γλάστρωμα στα σέδα (sedum)
4. Ο οσμανθος αναρριχητικό.
Τα γλαστράκια μπορούν να μεταφερθούν στο θερμοκήπιο για ταχύτερη ανάπτυξη και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο αποτέλεσμα.


  • Οπωρώνες
Προτείνουμε να καταστρέψουμε τα ζιζάνια με χορτοκοπή ώστε αυτά να ενσωματωθούν την άνοιξη με το όργωμα και όχι τώρα γλιτώνοντας χρόνο αλλά και πιθανή καταστροφή ριζιδίων που είναι απαραίτητα τον χειμώνα . Το ίδιο μπορεί να γίνει και σε άλλες περιοχές που το επιτρέπει η πυκνότητα φύτευσης όπως στα παχύτητα κακτοειδή , Κυπαρίσσια . Στους λάκκους των φυτών χρειάζεται σκάλισμα.




  • Νέες φυτεύσεις


Οι χειμωνιάτικες βροχές και η κατάσταση λήθαργου των φυτών αυτή την περίοδο ευνοούν τις φυτεύσεις.Αρκεί να μην έχει παγωνιά.
τριανταφυλλεώνας στο Ξενοδοχείο Αργέντικο Χιου



Είναι η καλύτερη περίοδος για την φύτευση γυμνόριζων τριανταφυλλιών αλλά μία τέτοια κίνηση απαιτεί σχεδιασμό ,που θα φυτευτούν και ποια ποικιλία ώστε να γίνει σταδιακά και πιθανά να ανακατασκευαστεί ένα παρτέρι.

Κώστας Τάτσης
Μsc Γεωπόνος
Πηγή:http://www.texnologosgeoponos.gr/

Ο BOTΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΤΟΜΑΤΑΣ..ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ (Botryotinia fuckeliana ή Sclerotinia fuckeliana)

Ο βοτρύτης είναι  ένας ευρύτατα διαδεδομένος μύκητας. 



Προσβάλλει πάρα πολλές καλλιέργειες και αποτελεί σοβαρό πρόβλημα και πραγματική απειλή για την εμπορεύσιμη παραγωγή. Εκτός από τις ποσοτικές απώλειες υποβαθμίζει και την ποιότητα των προϊόντων, ενώ ζημιώνει την παραγωγή και μετασυλλεκτικά κατά την αποθήκευση και την μεταφορά. Αποτελεί πρόβλημα ιδιαίτερα για τις θερμοκηπιακές καλλιέργειες αλλά και για τις υπαίθριες.

Συμπτώματα
  • Προκαλούνται στην αρχή καστανές υδατώδεις εκτεταμένες κηλίδες, που μπορεί να εξελιχθούν σε νεκρώσεις. 
  • Χαρακτηριστική είναι η γκρίζα εξάνθιση (χνούδι) του μύκητα στα προσβεβλημένα όργανα. 
  • Προσβάλλει όλα τα μέρη των φυτών (φύλλα, στελέχη, άνθη, καρπούς) και σε όλα τα στάδια ανάπτυξής τους.
  • Ο βοτρύτης μπορεί να αναπτυχθεί και σαπροφυτικά σε υπολείμματα της καλλιέργειας και σε νεκρά μέρη των φυτών και από εκεί να μολύνει γειτονικούς υγιείς ιστούς. 

Παθογόνο – Συνθήκες ανάπτυξης


  • Ο μύκητας είναι περισσότερο γνωστός με την ατελή του μορφή, ως Botrytis cinerea (Αδηλομύκητας) και με την εξάνθιση γκρίζου χρώματος (ασθένεια «τεφρά σήψη»).
  • Σχηματίζει κονιδιοφόρους με μακρύ ποδίσκο και υαλώδη κονίδια σε σχηματισμό βότρυ στις διακλαδώσεις. 
  • Στους προσβεβλημένους ιστούς μπορεί να σχηματιστούν επίσης τα μαύρα σκληρώτια του μύκητα.
  • Τα κονίδιά του βλαστάνουν σε μεγάλο εύρος θερμοκρασιών (από 1-30 oC) αν και η ιδανική θερμοκρασία είναι 18 oC. 
  • Είναι ξηροσπόρια και μεταφέρονται κυρίως με τον άνεμο. 
  • Απελευθερώνονται με έναν υγροσκοπικό μηχανισμό, γι’ αυτό αφθονούν όταν υπάρχουν απότομες μεταβολές της υγρασίας στη διάρκεια της ημέρας. 
  • Για την βλάστησή τους όμως είναι απαραίτητη η ύπαρξη σταγόνας νερού ή πολύ υψηλής σχετικής υγρασίας (τουλάχιστον 90%).
  • Σε θερμοκρασίες 15-20 oC και παρουσία νερού ή υψηλής σχετικής υγρασίας (βροχή ή παρατεταμένος υγρός καιρός) η ανάπτυξη του μύκητα είναι πολύ γρήγορη και η μόλυνση ολοκληρώνεται μέσα σε λίγες ώρες.
  • Με την βοήθεια της πλάκας προσκολλήσεως (appressorium) το ράμφος μόλυνσης διαπερνά την εφυμενίδα και την επιδερμίδα των φυτικών κυττάρων. 
  • Στην φάση αυτή ο μύκητας παράγει ένζυμα που λύνουν την συνέχεια των φυτικών κυττάρων και διευκολύνουν την διείσδυσή του. 
  • Ο μύκητας εισέρχεται και μολύνει επίσης από τα άνθη.
  • Ο βοτρύτης μπορεί να εμφανισθεί δευτερογενώς μετά από προσβολές από έντομα ή από φυσικές ζημιές, π.χ. από χαλάζι, διεισδύοντας από τους ήδη τραυματισμένους ιστούς (οι πληγές των ιστών αποτελούν πύλες εισόδου του βοτρύτη).
  • Η τέλεια μορφή του μύκητα Botryotinia fuckeliana ή Sclerotinia fuckeliana αναπτύσσεται από σκληρώτια που βλαστάνουν υπό ειδικές συνθήκες και σχηματίζουν αποθήκια.
  • Ο μύκητας διαχειμάζει είτε με τη μορφή σκληρωτίων στο έδαφος ή ως σαπροφυτικό μυκήλιο σε νεκρά υπολείμματα καλλιέργειας ή σε διάφορους ξενιστές.
  • Το βασικό μέσο πρόκλησης μολύνσεων είναι τα μακροκονίδια και το μυκήλιο, ενώ δευτερευόντως τα ασκοσπόρια. 
Τα μακροκονίδια χρειάζονται την παρουσία νερού για να βλαστήσουν και δεν επιζούν για πολύ.
Φυτικοί ιστοί υδαρείς, περίσσεια αζωτούχου λίπανσης, υψηλή πυκνότητα φύτευσης και κακός αερισμός της φυτείας ή μέσα στο θερμοκήπιο, είναι παράγοντες που αυξάνουν την ευαισθησία των φυτών και τις προσβολές από τον βοτρύτη.
















Αντιμετώπιση

Ο βοτρύτης (ή σαπίλα) είναι αναμφίβολα πραγματική απειλή για την εμπορεύσιμη παραγωγή, ιδιαίτερα για τις θερμοκηπιακές καλλιέργειες. 
Αυτό γιατί από τη μία η ασθένεια αναπτύσσεται πολύ γρήγορα και από την άλλη η αντιμετώπισή της δεν είναι εύκολη. 

Η παραμικρή καθυστέρηση από την έγκαιρη επέμβαση του βοτρύτη, συνήθως έχει δυσανάλογα σοβαρές επιπτώσεις (απώλεια παραγωγής, δυσκολία αντιμετώπισης, περιορισμένη επιτυχία, παραμονή της ασθένειας σε εστίες μέσα στο θερμοκήπιο και επαναμόλυνση, ανάγκη για περισσότερους και συχνότερους ψεκασμούς, υψηλότερο κόστος).
Με δυο λόγια ο βοτρύτης, ειδικά μέσα στο θερμοκήπιο, είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα, στο οποίο επιβάλλεται να δίνουμε ξεχωριστή προσοχή.

Γενικά συστήνεται για την ορθολογική αντιμετώπιση του βοτρύτη και πρόληψη εμφάνισης ανθεκτικότητας από τον μύκητα να εναλλάσσονται στους ψεκασμούς μυκητοκτόνα με διαφορετικό τρόπο δράσης και από διαφορετικές ομάδες, να γίνεται καλός ψεκασμός, να εφαρμόζονται οι συνιστώμενες δόσεις και να τηρούνται οι οδηγίες που αναγράφονται στη συσκευασία.Τα πρώτα βήματα για την αντιμετώπιση του μύκητα είναι ο αερισμός και η ρύθμιση της θερμοκρασίας που να ευνοείται η καλλιέργεια της ντομάτας, αλλά να αποτρέπεται η εμφάνιση του μύκητα. Επιπλέον, ο βοτρύτης μπορεί να αντιμετωπιστεί και χημικά με εγκεκριμένα σκευάσματα που κυκλοφορούν στην αγορά. Σε αυτή την περίπτωση ο παραγωγός οφείλει να σταθεί προσεκτικός στη χρήση των εκάστοτε δραστικών ουσιών. Κι αυτό διότι ο μύκητας πολύ γρήγορα αναπτύσσει ανθεκτικότητα στα σκευάσματα. Επομένως κρίνεται πιο αποδοτική η εναλλαγή μεταξύ διαφορετικών δραστικών κάθε φορά.

ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
  • Μαγειρική σόδα (όξινο ανθρακικό νάτριο) - Μυκητοκτόνο
  • Χρησιμοποιήστε αυτό το φάρμακο για τη θεραπεία μυκήτων των φυτών.
  • Ανακατέψτε 1 κουταλιά σούπας και 1 κουταλιά φυτικό λάδι σε 4 λίτρα νερό.
  • Προσθέστε μερικές σταγόνες υγρό ή εντομοκτόνο σαπούνι στο μίγμα για να βοηθήσει να εξαπλωθεί πιο ομοιόμορφα στα φύλλα.
  • Ψεκάστε τα μολυσμένα φυτά, συμπεριλαμβανομένων και των κάτω φύλλων.
  • Το όξινο ανθρακικό κάλιο επίσης αντιμετωπίζει μύκητες και δεν προσθέτει άλατα (νατρίου) στο έδαφος.


Γάλα

Το γάλα είναι ένα πολύ καλό όπλο για τους μύκητες και τους ιούς των φυτών. Για την πρόληψη των μυκήτων, πασπαλίζουμε 2 κουταλιές γάλα σε σκόνη στο έδαφος γύρω από τα φυτά μας νωρίς στην περίοδο πριν εμφανιστούν οι ασθένειες. Αν δείτε μύκητες στα φύλλα της τομάτας, των τριανταφυλλιών, ή άλλων φυτών, ψεκάστε με αραιωμένο μείγμα γάλακτος (1 μέρος γάλα με 1 μέρος νερό) άμεσα στα μολυσμένα φύλλα. Μπορείτε ακόμη να χρησιμοποιήσετε το γάλα που έχει ξινίσει.

http://www.giantsakiplants.gr/
http://www.ftiaxno.gr/