.

................Η αυξημένη κατανάλωση λαχανικών είναι μιά ισχυρότατη ασπίδα κατά του κορωνοιού..................Κοτέτσι:10 τετραγωνικά,σταύλο: 20 τετραγωνικά,κήπο: 100 τετραγωνικά,15 ρίζες ελιές κι ένα πηγαδάκι.Αυτά είναι που χρειάζονται για να αποκτήσουμε τη βάση για αυτάρκεια ...........Τουτη η γής θα προκόψει μόνο όταν ο άνθρωπος αποστασιοποιηθεί απο τη χρήση του χρήματος.Φαντάσου φίλε μου να έχεις λεφτά αλλά να έχουν χαθεί απο τη γή όλα τα ζώα,όλα τα ψάρια ,όλα τα πουλιά και όλα τα δέντρα και τα φυτά.Τότε τί θα μπορείς να αγοράσεις με τα λεφτά σου??.... . ............................ ........ ........ .. ......................... ........... ......

Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

Η καλλιέργεια του παντζαριού


Γράφει η Κατερίνα Καπώνη

Το παντζάρι (ή κοκκινογούλι ή κηπευτικό τεύτλο) καλλιεργείται για τις σαρκώδεις γογγυλόριζές του και τα φύλλα του, τα οποία καταναλώνονται ως βραστή σαλάτα. Στην ελληνική αγορά υπάρχουν διάφοροι τύποι παντζαριού με κυριότερο τον τύπο Detroit 5, που δίνει πρώιμα στρογγυλά παντζάρια καλής διαμέτρου με ομοιόμορφο κόκκινο χρώμα.
 
Πριν τη σπορά του παντζαριού πρέπει να γίνεται μια σχολαστική προετοιμασία του εδάφους με τσάπα ή φρέζα σε βάθος περίπου 15-20 cm για να μπορέσει να διευκολυνθεί η ανάπτυξη των γογγυλόριζων. Κατά την διάρκεια αυτής της προετοιμασίας προσθέτουμε στο έδαφος καλά χωνεμένη κοπριά ή κάποιο άλλο οργανικό υλικό όπως κομπόστ καθώς και τα λιπάσματα που έχουμε επιλέξει. Επίσης θα πρέπει να απομακρυνθούν όσο είναι εφικτό και οι πέτρες.
 
Η σπορά μπορεί να γίνει είτε καλοκαιρινούς μήνες (Ιούλιο-Αύγουστο), είτε χειμερινούς (Φλεβάρη μέχρι Απρίλη) ανάλογα πότε θέλουμε την παραγωγή. Το παντζάρι έχει ανάγκη από ικανοποιητική υγρασία σε όλη τη διάρκεια της καλλιέργειας. Αρδεύεται κυρίως με σταγόνες. Η μόνη περίοδος που πρέπει να αποφεύγεται το πότισμα είναι πριν τη συγκομιδή για την αποφυγή σχισίματος των γογγυλόριζων και μείωσης της αποθηκευτική τους ικανότητας.
 
Όσον αφορά στη λίπανση η συγκεκριμένη καλλιέργεια (με μέση παραγωγή 3 τόνοι/στρέμμα) αφαιρεί από το έδαφος 7,5kg αζώτου (Ν), 1,3kg φωσφόρου και 10,8kg καλίου. Πριν από την εγκατάσταση της καλλιέργειας προσθέτουμε ολόκληρη την ποσότητα καλίου και φωσφόρου και μέρος του αζώτου. Η υπόλοιπη ποσότητα αζώτου (1/3 της συνολικής ποσότητας) προστίθεται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των φυτών.
 
Μια επίσης απαραίτητη καλλιεργητική φροντίδα που πρέπει να γίνεται είναι η ζιζανιοκτονία καθώς τα ζιζάνια γίνονται ανταγωνιστικά στην περίπτωση του παντζαριού και επιπλέον θα ήταν καλό να πραγματοποιείται αραίωμα φυτών στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής τους.
 
Τα παντζάρια συγκομίζονται μόλις αποκτήσουν εμπορεύσιμο μέγεθος. Όσο πιο μικρές συγκομίζονται οι γογγυλόριζες τόσο πιο τρυφερές είναι. Η συγκομιδή γίνεται σταδιακά και εφαρμόζεται με εξαγωγή ολόκληρων των φυτών από το έδαφος.
 
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι τα παντζάρια μπορούν να συντηρηθούν για αρκετό χρονικό διάστημα στο ψυγείο. Σε θερμοκρασία 4-8oC και σχετική υγρασία 60-70% διατηρούνται για τουλάχιστον 2 μήνες. Πιο ευαίσθητη στη συντήρηση είναι η βρασμένη γογγυλόριζα, παρά η ωμή.
 
Για περισσότερες λεπτομέρειες αναζητήστε στο GAIApedia (www.c-gaia.gr) τους όρους:
Χρησιμοποιήθηκαν οι πηγές: Ιστοσελίδα AgrotikaBook “Η καλλιέργεια του παντζαριού”, Τεχνική βιολογικής καλλιέργειας λαχανικών - Παντζάρι, του Χαράλαμπου Θανόπουλου Msc Γεωπόνος, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα 2008.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου