Το καλοκαίρι, όταν οι θερμοκρασίες φτάνουν στα “κόκκινα” δεν υπάρχει καλύτερο επιδόρπιο από μια δροσιστική, γλυκιά φέτα καρπούζι.
Ενίοτε συμβαίνει να έχουμε πάρει ένα ωραίο, μεγάλο, πολυδιαφημισμένο καρπούζι στο σπίτι, να το έχουμε αφήσει για λίγη ώρα μόνο του και αυτό -κυριολεκτικά- να σκάσει.
Αν είμαστε τυχεροί το καρπούζι δεν μυρίζει. Αν όχι η μυρωδιά που έχει εκλυθεί είναι ανυπόφορη.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Όταν ο καρπός, το καρπούζι εν προκειμένω, απομακρυνθεί από τη ρίζα του ή πλησιάζει στην ωρίμανση, ξεκινάει μια αργή διαδικασία αποσύνθεσης, την οποία επιταχύνει η ζέστη.
Καθώς αποσυντίθεται, διαμορφώνεται μέσα στο καρπούζι ένα άχρωμο αέριο που ονομάζεταιακετυλένιο. Πρόκειται για μια πτητική ουσία, αρκετά ασταθή όταν βρίσκεται σε αέρια μορφή (γι΄αυτό ακριβώς το λόγο στα επιστημονικά πειράματα χρησιμοποιείται μόνο σε υγρή μορφή).
Το αέριο επιχειρεί να διαφύγει και καθώς οι συγκεντρώσεις του αυξάνονται εντός του αποσυντιθέμενου καρπουζιού, αυξάνεται παράλληλα και η πίεση.
Όταν η φλούδα του καρπουζιού δεν μπορεί πλέον να συγκρατήσει το αέριο, έχουμε έκρηξη.
Καμιά φορά αρκεί μια σύντομη διαδρομή από το μανάβη στο σπίτι μέσα σε ένα θερμό αυτοκίνητο για να πυροδοτηθεί η έκρηξη.
Πώς μπορούμε να αποφύγουμε την έκρηξη; Να ζητήσουμε από τον μανάβη να κόψει το καρπούζι πριν το αγοράσουμε για να ελέγξουμε την κατάστασή του.
Πώς μπορούμε να κάνουμε εμείς ένα καρπούζι να εκραγεί; Δημιουργώντας μια χημική αντίδραση που περιλαμβάνει πτητικά αέρια και υγρά, αλλά δεν συνίσταται για το σπίτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου