Εμφιάλωση & συντήρηση του κρασιού

Πηγή>gardenguide.gr

Η εμφιάλωση του κρασιού αποτελεί μια κορυφαία διαδικασία. Ο βασικός λόγος είναι ότι με την εμφιάλωση, το κρασί παίρνει την τελική του μορφή ως προς τον καταναλωτή. Αποκτά ‘ονοματεπώνυμο’ που με αυτό βγαίνει στην κατανάλωση, αμέσως ή αργότερα αφού μπορεί να διατηρηθεί για χρόνια σε κελάρια για παλαίωση και βελτίωση.

Η σύγχρονη τεχνολογία έχει δημιουργήσει εξελιγμένα μηχανήματα εμφιάλωσης του κρασιού που τοποθετημένα εν σειρά μπορούν αυτόματα:
• να τοποθετηθούν στην αρχή οι φιάλες
• να πλυθούν και να στεγνώσουν καλά στα πλυντήρια
• ακολούθως να γεμίσουν με το κρασί,
• στη συνέχεια να ταπωθούν με φελλό ή με άλλο πώμα,
• στη συνέχεια να ετικετοποιηθούν
• και μετά να παλετοποιηθούν

Τα βασικά εργαλεία εμφιάλωσης είναι:
• Πλυντήριο φιαλών
• Γεμιστικά (απλά ή αυτόματα)
• Ταπωτικά φελλών ή άλλων πωμάτων,
• Σύστημα ετικετοκόλλησης
• Συρρικνωτικά.
• Σύστημα εγκιβωτισμού και παλετοποίησης.

Πριν την εμφιάλωση αντιμετωπίζονται προβλήματα που έχουν να κάνουν με την καθαρότητα του κρασιού από διάφορα αιωρούμενα σωματίδια που υπάρχουν και τα περισσότερα διακρίνονται δια γυμνού οφθαλμού όπως, στερεά τμήματα του σταφυλιού, ζύμες, βακτήρια, κρύσταλλοι των τρυγικών αλάτων κ.λ.π. Για την απομάκρυνση τους και την διαύγεια του κρασιού, εφαρμόζονται διάφορες τεχνικές.
Με τη διαδικασία της ψύξης του κρασιού πριν την εμφιάλωση, σχηματίζονται αντιαισθητικοί κρύσταλλοι που υποδηλώνουν υψηλή συγκέντρωση τρυγικού οξέος και οι οποίοι απομακρύνονται κατά την εμφιάλωση, ώστε το περιεχόμενο στη φιάλη να είναι διαυγές.
Το πέρασμα του κρασιού (κυρίως του λευκού) από διάφορα ειδικά φίλτρα που αφαιρούν σωματίδια, βακτήρια, ζυμομύκητες κ.λ.π το βοηθά να μείνει διαυγές στη φιάλη. Όμως αρκετοί οινοπαραγωγοί προτιμούν να εμφιαλώνουν τα κρασιά τους αφιλτράριστα (συνήθως τα κόκκινα), γιατί με το φιλτράρισμα το κρασί καταπονείται και χάνει μέρος της δυναμικότητας – έντασης που διαθέτει.

Συνθήκες συντήρησης του κρασιού
Τα κελάρια και οι κάβες, όπως συνηθίζουμε να λέμε τους χώρους αποθήκευσης του κρασιού, βαρελιών ή φιαλών, θα πρέπει να εξασφαλίζουν συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας ώστε να συντηρείται σωστά και να βελτιώνει τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά με το πέρασμα του χρόνου.
• Η σχετική ατμοσφαιρική υγρασία θα πρέπει να είναι 60- 70%. Ο βασικός λόγος είναι ότι με την υγρασία της ατμόσφαιρας ο φυσικός φελλός διατηρεί κλειστούς τους πόρους του, δεν επιτρέπει την είσοδο αέρα στη φιάλη, και αποφεύγεται η ανεπιθύμητη οξείδωση που οδηγεί στην καταστροφή του κρασιού. Το ίδιο συμβαίνει επειδή οι φιάλες με φελλό, τοποθετούνται πλαγίως. Το κρασί ακουμπά στο φυσικό φελλό και τον διατηρεί υγρό. Έτσι δεν επιτρέπει την εισροή αέρα στη φιάλη και αποφεύγεται η οξείδωση.
• Η θερμοκρασία στο χώρο θα πρέπει να είναι σχετικά σταθερή και να βρίσκεται μεταξύ των 13 – 18°C. Το κρασί με τις μεγάλες αλλαγές θερμοκρασίας, διαστέλλεται και συστέλλεται μέσα στη φιάλη, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει προβλήματα όχι μόνον στην παλαίωσή του αλλά και στην συντήρησή του. Υψηλές ή πολύ χαμηλές θερμοκρασίες μπορούν να «κουράσουν» τα κρασιά, να τα «χαλάσουν» ή σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό μπορεί να συμβεί αυτό, με συνθήκες πολύ υψηλών θερμοκρασιών.
• Το κρασί απορροφά εύκολα τις οσμές που υπάρχουν στο περιβάλλον. Ο συχνός εξαερισμός του χώρου είναι απαραίτητος στις κάβες και τα κελάρια και βοηθάει σημαντικά στο να κρατάει και να βελτιώνει το κρασί τα αρώματά του .
•Το σκοτάδι ή ο ελάχιστος φωτισμός είναι ο καλύτερος φίλος του κρασιού. Το έντονο φως, δημιουργεί χημικές διεργασίες στη φιάλη, παρόμοιες με αυτές των υψηλών θερμοκρασιών.