Κλάδεμα φυτών

Ποια είναι η ιδανική εποχή για να πραγματοποιήσουμε το κλάδεμα;

Συνήθως, τα πιο πολλά κλαδέματα γίνονται κυρίως τον χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης, δηλαδή κατά την περίοδο που οι λειτουργίες του φυτού ελαχιστοποιούνται. Βέβαια, η επιλογή της χρονικής στιγμής που θα γίνει το κλάδεμα ποικίλει από περιοχή σε περιοχή. Φυσικά, κάποια είδη έχουν διαφορετικές ανάγκες κλαδέματος.

• Το κλάδεμα των φυλλοβόλων γίνεται τον χειμώνα που βρίσκονται σε λήθαργο, ενώ τα αειθαλή μπορούμε να τα κλαδέψουμε όλο τον χρόνο, με κάποιες προϋποθέσεις βέβαια.
• Φυτά που ανθίζουν το χειμώνα δεν τα κλαδεύουμε, αλλά περιμένουμε να τελειώσει η ανθοφορία τους.

Για πιο λόγο κλαδεύουμε;

• Κυρίως για να διαμορφώσουμε και να διατηρήσουμε το σχήμα των φυτών.
• Ένας άλλος λόγος είναι ότι θέλουμε να ανανεώσουμε το φυτό, αφαιρώντας τα ξερά κλαδιά, αυτά με τα κίτρινα φύλλα και τέλος όσα είναι σάπια, γιατί είναι πηγή ασθενειών.
• Για καλύτερο αερισμό και φωτισμό του φυτού.

1. Κλαδεύουμε για καρποφορία ή ανθοφορία, στοχεύοντας στην επιλεκτική ενεργοποίηση καρποφόρων και ανθοφόρων οφθαλμών του φυτού.
2. Για καλύτερη ανάπτυξη ενός υγιούς, ευθυτενούς και εύρρωστου σκελετού του φυτού. 
3. Για να αναγεννηθούν τα φυτά, που έχουν υποστεί βαριά τραύματα.
4. Σε ειδικές περιπτώσεις όπου επιβάλλεται η οριστική εξόντωση του φυτού (π.χ. καταστροφή φοίνικα όταν έχει προσβληθεί από το φαραώ, δηλαδή το κόκκινο σκαθάρι).

Ποιο είναι το σωστό κλάδεμα;

• Ποτέ δεν τραβάμε τα κλαδιά με τα χέρια, ούτε και τα κόβουμε με εργαλεία που προκαλούν τραυματισμούς.
• Τα σημεία όπου γίνεται η κοπή πρέπει να είναι λεία για να μειωθεί η πιθανότητα μολύνσεων. 
• Αφαιρούμε τα κλαδιά που είναι ταλαιπωρημένα, στραβά ή ξερά.

• Η τομή γίνεται πάνω από το σημείο που βγαίνει ο νέος βλαστός.

• Οι τομές θα πρέπει να γίνονται με κλίση 45ο αντίθετα από τον τελευταίο οφθαλμό που διατηρούμε στο κλαδί.
• Τα κλαδιά τα αφαιρούμε από τη βάση τους.
• Να κλαδεύονται πρώτα τα γερά κλαδιά, ενώ τα άρρωστα να μένουν τελευταία.
• Αφαιρούμε πάντα τις παραφυάδες.
• Τέλος, απολυμαίνουμε τακτικά τα εργαλεία κλαδέματος. Βοηθά στην αποφυγή της μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών από φυτό σε φυτό.  

Απαραίτητα εργαλεία

• Κλαδευτήρι, που το χρησιμοποιούμε πολύ συχνά.

• Κλαδευτική ψαλίδα για τις μπορντούρες και τους θάμνους.

• Πριόνι για να κόβουμε πιο χοντρά και σκληρά κλαδιά.

• Κλαδευτικό μαχαίρι για να λειαίνουμε τις μεγάλες τομές.

• Ειδική πάστα δενδροκομίας ή μίνιο που το χρησιμοποιούμε σε τομές με διάμετρο μεγαλύτερη από 2 εκ. Εμποδίζει να έρθει το ξύλο σε επαφή με υγρασία και ασθένειες.

• Γάντια για την προστασία των χεριών.

ΜΗΝ κλαδεύετε τις ημέρες που έχει:

1. πολλή βροχή ή αέρα,
2. τα διαστήματα με κρύο και παγωνιά ή
3. τις πιο ζεστές περιόδους του καλοκαιριού.

• Λόγων των τομών του κλαδέματος έχουμε ως αποτέλεσμα την αύξηση της εξάτμισης νερού. Γι' αυτό θα πρέπει ποτίζετε τα φυτά πιο τακτικά τις επόμενες ημέρες.

• Αν το φυτό ταλαιπωρηθεί από τον αέρα μετά το κλάδεμα, μη διστάσετε να κόψετε τα χαλασμένα στελέχη του κλαδιού.

• Στην περίπτωση που αφαιρέσετε μεγάλη ποσότητα φυλλώματος, το φυτό χρειάζεται προστασία από τη ζέστη και τον ήλιο, για να μην προκληθούν εγκαύματα στους εσωτερικούς βλαστούς.

Συνοδέψτε το κλάδεμα των γερασμένων φυτών με λίπασμα

Πηγή:http://www.igarden.gr/

Εγκατάσταση οπωρώνα

Για εγκατάσταση οπωρώνα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη :

1. Εποχικές θερμοκρασίες

α. Θερμοκρασίες ψύχους: να ικανοποιούν τις ανάγκες καρποφόρων δέντρων για τη διακοπή του λήθαργου τους και την ομαλή βλάστησή τους την επόμενη άνοιξη

β. Ελάχιστες χειμερινές θερμοκρασίες: ανάλογα με την ικανότητα επιβίωσης των καρποφόρων δένδρων σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες

γ. Ημέρες απαλλαγμένες παγετού και μονάδες θερμότητας: ο αριθμός των ημερών μεταξύ του τελευταίου παγετού της άνοιξης και της πρώτης παγωνιάς του φθινοπώρου καθώς και ο αριθμός των μονάδων θερμότητας στις οποίες εκτίθενται τα δέντρα περιορίζει την καλλιέργεια των καρποφόρων δέντρων ανάλογα με τις ανάγκες τους.

δ. Επίδραση υδάτινων όγκων στη θερμοκρασία: η θάλασσα και οι μεγάλες λίμνες βελτιώνουν τη θερμοκρασια των γύρω περιοχών (τέλη φθινοπώρου-χειμώνα παράγουν θερμότητα, άνοιξη-καλοκαίρι απορροφούν θερμότητα)

2. Εδαφικές συνθήκες

α. Σύσταση του εδάφους: Οι καλύτεροι οπωρώνες είναι αυτοί που εγκαθίστανται 1. στις εκβολές ποταμών και σε εδάφη με πολύ ιλύ στις όχθες τους, 2. σε βαθιά αλλουβιακά εδάφη που σχηματίζονται στην είσοδο φαραγγιών και καταλήγουν σε πεδιάδες, 3. σε χαλικώδη ή αμμώδη εδάφη που στραγγίζουν πολύ καλά.

β. pH: για τα περισσότερα καρποφόρα δένδρα πρέπει να είναι ελαφρά όξινο: 5,5-6,5. Διαφορετικά πολλά στοιχεία μετατρέπονται σε ιόντα ή άλατα, οι ρίζες δεν μπορούν να απορροφήσουν οπότε θα έχουμε ανάπτυξη τροφοπενικών συμπτωμάτων στα δένδρα.

γ. Υψος υδατικού ορίζοντα: πολλές φορές η εγκατάσταση δικτύου αποστράγγισης είναι αναγκαία όταν ο υδατικός ορίζοντας είναι κοντά στο έδαφος, για την απομάκρυνση υπερβολικού νερού και κατέβασμα του υδατικού ορίζοντα

3. Ετήσια βροχόπτωση και υπεδάφια αποθέματα νερού : 

Είναι αναγκαία για την ανανέωση του νερού άρδευσης που λαμβάνεται από ποτάμια, κανάλια, πηγάδια με άντληση.

4. Ανάγλυφο εδάφους :

Απότομο ανάγλυφο: αν είναι διαμορφωμένο σε αναβαθμίδες, τα άκρα πρέπει να είναι υπερυψωμένα για να αποφεύγεται η διάβρωση. Επίσης γίνεται κάλυψή του με φυτά που έχουν πλούσιο θυσσανώδες σύστημα. Το ανάγλυφο του εδάφους καθορίζει τις αποστάσεις φύτευσης και την κατεύθυνση των σειρών όταν είναι για φύτευση με το σύστημα των ισοϋψών καμπυλών. Σε χαμηλές εστίες όπου συσσωρεύεται ψυχρός αέρας χρειάζεται να επιλεγούν συγκεκριμένα είδη και ποικιλίες ανάλογα με την ανεκτικότητα και τις ανάγκες τους σε ψύχος.

5. Ιστορικό της προς φύτευση τοποθεσίας :

 Είναι αναγκαία η γνώση της καλλιέργειας που προϋπήρξε στην τοποθεσία. Μπορεί να χρειαστεί απολύμανση του εδάφους ή αν προϋπήρχε οπωρώνας χρειάζεται αλλαγή είδους ή έστω υποκειμένου.

Προετοιμασία εδάφους:

1. Ισοπέδωση :

    αναγκαία αν η φυτεία είναι αρδευόμενη με αυλάκια ή κατάκλιση

2. Άροση :

    Καταστροφή ζιζανίων, αφρατοποίηση εδάφους οπότε διευκόλυνση εισόδου νερού και αερισμού και ενσωμάτωσης λιπασμάτων και βελτιωτικών εδάφους

3. Απολύμανση :

     Με την χρήση κατάλληλων εμπορικών σκευασμάτων.

Παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη στην επιλογή συστήματος φύτευσης:

1. Η ανάγκη επικονιαστών για σταυρεπικονίαση

2. Το τελικό μέγεθος των δέντρων

3. Η εγκατάσταση μόνιμου υπόγειου αρδευτικού δικτύου

4. Η κατεύθυνση ροής του αρδευτικού νερού

5. Ο τρόπος συγκομιδής (μηχανικός ή με τα χέρια)

Συστήματα φύτευσης:

1. Κατά τετράγωνα και ορθογώνια

2. Κατά τετράγωνα με προσωρινό δέντρο στο κέντρο

3. Κατά εξάγωνα ή ισόπλευρα τρίγωνα

4. Κατ’ εναλλαγή

5. Κατ’ οπωροφόρο φράκτη (μία ή πολλαπλές γραμμές)

6. κατά ισοϋψείς καμπύλες

Επιλογή επικονιαστών :

 Οι επικονιαστές μπορεί να είναι:

1. Ανεμοεπικονιαστές ή εντομοεπικονιαστές

2. Δίοικοι (ακτινίδιο, φιστικιά) ή μόνικοι

3. Μερικώς ή πλήρως αυτόστειροι (κερασιά, αμυγδαλιά, καστανιά)

4. Διχόγαμοι αλλά αυτογόνιμοι

Πρέπει όμως να είναι:

1. Σταυροσυμβιβαστοί με τις κύριες καλλιεργούμενες ποικιλίες

2. Να παράγουν πολλά άνθη κάθε χρόνο και να συνανθούν με την κύρια ποικιλία

3. Να δίνουν ικανοποιητική εμπορεύσιμη παραγωγή.

Ομαδες δενδρων :

 

Α. Φυλλοβολα : 

 

1. Μηλοειδή : Μηλιά, Κυδωνιά, Αχλαδιά

2. Πυρηνόκαρπα : Ροδακινιά, Αμυγδαλιά, Βυσσινιά, Δαμασκηνιά. Βερικοκιά.

3. Ακρόδρυα : Φυστικιά, Καρυδιά, Φουντουκιά, Καρυδιά.

4. Λοιπά : Συκια, Ζίζυφος , Ροδιά.

 

Β. ΑΕΙΘΑΛΗ :

 

 Μουσμουλιά , Ξυλοκερατιά.

 

Αναλυτικά όλα τα δέντρα :

 

Μηλιά :            

 

 

Ανήκει στα μηλοειδή μαζί με την κυδωνιά και την αχλαδιά.

 

Τα φύλλα της μηλιάς είναι χνουδωτά στη κάτω επιφάνεια.Τα φύλλα έχουν σκούρο πράσινο χρώμα είναι πριονωτά στην περιφέρεια του ελάσματος και ο ετήσιος βλαστός (δηλαδή αυτός που αναπτύχθηκε την Άνοιξη που πέρασε) είναι χνουδωτός. Χαρακτηριστικό της μηλιάς είναι οι χνουδωτοί και εφαπτόμενοι οφθαλμοί (δηλαδή οι οφθαλμοί που δεν σχηματίζουν γωνία με τον βλαστό ).

Υπάρχουν ασκοί που είναι όργανα καρποφορίας. Πάνω στους ασκούς φέρονται οι καρποί (αυτό τη ξεχωρίζει από τη κυδωνιά). Μοιάζουν με εξογκώματα. Υπάρχουν και πολλά λογχοειδή (πολλές βραχείες βλαστήσεις). Επιπλέον στη βάση του μίσχου υπάρχουν 2 μικρά φυλαράκια που τα λέμε «παραμίσχια φύλλα» (εξαρτάται από την ποικιλία).

 

Κυδωνία : 

 

 

 

 

 

 

Ανήκει στα μηλοειδή μαζί με τη μηλιά και την αχλαδιά. Έχει πιο στρογγυλά φύλλα σε σχέση με την μηλιά. Επίσης εχει Χνουδωτούς ετήσιούς βλαστούς, χνουδωτά φύλλα στην κάτω επιφάνεια , χνουδωτούς οφθαλμούς , εφαπτόμενούς και παραμίσχια φύλλα. Χαρακτηριστικό της κυδωνιάς όταν δεν έχει φύλλα : ειναικορύνες δηλαδή ροπαλοειδή όργανα καρποφορίας οπου στο άκρο τους υπάρχει ο καρπός . Η κυδωνιά δεν έχει λογχοειδή.

 

Αχλαδιά :

 

Ανήκει στα μηλοειδή μαζί με τη μηλιά και τη κυδωνιά. Τα φύλλα της είναι στρογγυλά και μικρά ενώ ο μίσχος είναι δυσανάλογα μακρύς σε σχέση με το μέγεθος του φύλλου και τα φύλλα έχουν ανοιχτό πράσινο χρώμα . Ο ετήσιος βλαστός είναι λείος σε αντίθεση με τη μηλιά και κυδωνιά που έχουν χνουδωτό βλαστό. Οι οφθαλμοί σχηματίζουν γωνία με το βλαστό περίπου 45 μοιρών σε αντίθεση με τημηλιά και τη κυδωνιά που δεν συμβαίνει το ίδιο. Περιλαμβάνει πολλούς ασκούς που είναι όργανα καρποφορίας (εξογκώματα) και πολλά λογχοειδή.

 

Εγκατάσταση Αχλαδιάς :

 

 Η προετοιμασία του εδάφους και η φύτευση των δενδρυλλίων γίνεται όπως στην μηλιά.

 Συστήματα και πυκνότητα φύτευσης

• Η πυκνότητα προσδιορίζεται από το σχήμα των δένδρων, το έδαφος, τη τοποθεσία, τη ζωηρότητα του υποκειμένου και της ποικιλίας.

• Οι αποστάσεις κυμαίνονται από (3.3 χ 2.0)μ μέχρι

και (7 χ 7)μ.

• Σχήματα μόρφωσης Τα επικρατέστερα σχήματα είναι:

•  1. η παλμέττα
•  2. η ελεύθερη άτρακτος
•  3. ο χαμηλός οπωροφόρος φράκτης
•  4. το κυπελλοειδές
•  5. η πυραμίδα
•  6. το κορδόνι

Βερυκοκιά :

 

 

Ανήκει στα πυρηνόκαρπα : 

 

 Φύλλα χαρακτηριστικά καρδιόσχημα. Πάνω στο μίσχο των φύλλων βρίσκουμε πολύ μικράεξογκώματα που ονομάζονται «νεκταρια» και έχουν αιθέρια έλαια  (δεν είναι χαρακτηριστικά μόνο της βερυκοκιάς, νεκταρία υπάρχουν και σε άλλα είδη). Το χρώμα του βλαστού είναι σοκολατί και έχει άσπρα στίγματα. Στον ετήσιο βλαστό έχουμε πολλαπλούς οφθαλμούς (περισσότεροι από έναν σε κάθε κόμβο , όπου κόμβος είναι  το σημείο στο οποίο φύεται το φύλλο. Στη μασχάλη του φύλλου υπάρχουν οφθαλμοί , στο σημείο που βγαίνουν αυτοί οι οφθαλμοί σχηματίζεται μια θήκη σαν υποδοχή, μέσα στην οποία υπάρχουν οι οφθαλμοί ως εκ τούτου ο βλαστός κάνει κάτι σαν εξόγκωμα. Χαρακτηριστικό της βερυκοκιάς είναι τα λογχοειδή : έχει αρκετά λογχοειδή λιγότερα όμως από αυτά της κερασιάς και της δαμασκηνιάς . Η Βερυκοκιά και ηΑμυγδαλιά είναι περίπου στην ίδια κατηγορία όσον αφορά το ποσοστό των λογχοειδών.

 

 

Ροδακινιά :

 

 

 

Ανήκει στα πυρηνόκαρπα. Φύλλα μεγάλα λογχοειδή. Ο ετήσιος βλαστός είναι δίχρωμος : κόκκινος από την πάνω μεριά που τον βλέπει ο ήλιος και πράσινος από την κάτω μεριά.Έχει οφθαλμούς μακρόστενους και χνουδωτούς ενώ έχει λίγα λογχοειδή. Μπορεί να έχουμε πολλαπλούς οφθαλμούς (εξαρτάται από τη ποικιλία).

 

Βυσσινιά :

 

 

 

Ανήκει στα πυρηνόκαρπα. Σκούρο χρώμα φύλλων σε σχέση με τη κερασιά. Έχει λεπτούς βλαστούς με κοκκινωπό χρώμα ενώ οι οφθαλμοί της σχηματίζουν γωνία με τον βλαστό και λίγα λογχοειδή. Έχει νεκταρία. Τα μεσογονάτια της είναι λίγο μεγαλύτερα από της κερασιάς αν και αυτό είναι συνάρτηση του μεγέθους του φύλλου.

 

Δαμασκηνιά : 

 

 

Σχήμα φύλλων ωοειδές, στενό στη βάση του ελάσματος πλαταίνουν προς την κορυφήτου ελάσματος. Ιδιαιτέρα στην ποικιλία angel τα φύλλα έχουν κλίση προς τα κάτω. Πολλά λογχοειδή και οι οφθαλμοί είναι πολύ μυτεροί.

 

 

Αμυγδαλιά : 

 

 

Ανήκει στα πυρηνόκαρπα. Τα φύλλα της είναι στενόμακρα και ο ετήσιος βλαστός (ακραίο κομμάτι βλαστών το οποίο  εκπτύχθηκε την άνοιξη που πέρασε) έχει πράσινο χρώμα δηλαδή δεν έχει γίνει ξυλοποίηση. Η ξυλοποίηση αργεί να γίνει στην αμυγδαλιά. Ο ετήσιος βλαστός θα είναι όλο τον χειμώνα πράσινος. Υπάρχει και δίχρωμος βλαστός ο όποιος είναι πάνω κόκκινος και κάτω πράσινος αλλά κατά κανόνα αυτό το δίχρωμο βλαστό τον συναντάμε στη ροδακινιά. Στους οφθαλμούς φαίνονται ξεκάθαρα τα προστατευτικά λέπια. Οι ποδίσκοι των καρπών παραμένουν πάνω στο δέντρο. Πολλά λογχοειδή λόγω μικρού μήκους βλάστησης .

 

Συκιά :

 

 

Δένδρο δυικό :

Άγρια συκιά ή Αρρενοσυκιά και η Ήμερη συκιά.

 

Η άγρια έχει όλο το χρόνο σύκα τα οποία δεν τρώγονται. Στην άγρια συκιά μόνο υπάρχουν αρσενικά άνθη. Η ήμερη αν είναι μονόφορη έχει σύκα το καλοκαίρι ενώ αν είναι δίφορη έχει σύκα άνοιξη και καλοκαίρι.

Γιατί δεν τρώγονται τα άγρια σύκα;

Γιατί ο προορισμός τους είναι να συμπληρώνει ο ψήνας (Βlastophaga psenes L. ) το βιολογικό του κύκλο μέσα στα σύκα της άγριας συκιάς. Η συκιά είναι δένδρο δυικό και για να γονιμοποιηθεί έχει ανάγκη τη γύρη της αγριοσυκιάς, η οποία μεταφέρεται από το έντομο: ψήνας.

Ήμερη συκιά : Μεγάλα φύλλα παλαμοειδή.

Χαρακτηριστικό: ο μεγάλος κωνικός οφθαλμός. Βγάζει γάλα το οποίο είναι καυστικό γιατί έχει πολλά αλκαλοειδή. Σε κάθε κόμβο υπάρχει ένας δακτύλιος που αγκαλιάζει περιφερειακά τον βλαστό. Όταν δεν έχει φύλλα την ξεχωρίζουμε από το χρώμα του βλαστού, τον οφθαλμό, τον δακτύλιο αλλά και σε μεγαλύτερης ηλικίας βλαστούς από τις ουλές (από κάτω η ουλή του φύλλου που είναι πιο μεγάλη και από πάνω του καρπού - σύκου.

 

 

Ροδιά :

 

 

 

 

Ανήκει στα λοιπά φυλλοβόλα και είναι θάμνος. Έχει βλαστούς λεπτούς και φύλλα αντίθετα. Πολλές φορές ο μίσχος των φύλλων είναι κοκκινωπός. Τα επίπεδα 2 διαδοχικών ζευγών φύλλων είναι κάθετα μεταξύ τους. Εφόσον έχω φύλλα αντίθετα θα έχω και αντίθετουςοφθαλμούς. Κανένα άλλο από τα φυλλοβόλα οπωροφόρα δένδρα που εξετάζουμε δεν έχει αντίθετα φύλλα. Οι ετήσιοι βλαστοί καταλήγουν σε αγκάθι και όχι σε οφθαλμό. Η ροδιά είναι θάμνος όπως και η φουντουκιά. Δηλαδή έχει πολλά στελέχη που φύονται κατευθείαν από το έδαφος. Με κατάλληλο κλάδεμα αφήνω ένα στέλεχος και του δίνω τη μορφή δένδρου, με κορμό και βραχίονες.

Καρυδιά :

 

 

Ανήκει στα ακρόδρυα. Φύλλα μεγάλα σύνθετα και περιττόληκτα, μονός ο αριθμός των φύλλων καταλήγει σε ένα φύλλο. Χαρακτηριστικό καρδιόσχημη ουλή του φύλλου όταν πέσει το φύλλο. Χαρακτηριστικοί είναι και οι ιουλοφόροι οφθαλμοί που είναι σαν μικράκουκουνάρια. Είναι δένδρο μόνοικο δίκλινο, δηλαδή στο ίδιο δένδρο είναι δύο κλίνες, σε διαφορετικά μέρη τα αρσενικά και τα θηλυκά.

Φουντουκιά :

 

 

 

Ανήκει στα ακρόδρυα όπως και η ροδιά. Έχει πολλά στελέχη πουφύονται κατευθείαν από το έδαφος δηλαδή  είναι θάμνος. Έχει χαρακτηριστικά φύλλα και ετήσιους βλαστούς λεπτούς με πράσινους οφθαλμούς. Ίουλοι  είναι αρσενικές ταξιανθίες. Εκπτύσσονται από τέλη Αυγούστου μέχρι αρχές Σεπτέμβριου. Ολοκληρώνεται η ανάπτυξη τους στα τέλη Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου και αρχίζουν να πέφτουν.

 

Ξυλοκερατιά ή χαρουπιά :

 

 

Οι καρποί της είναι τα χαρούπια ή ξυλοκέρατα, εξαιρετικά πρωτεϊνούχοι κυρίως προορίζονται για ζωοτροφή. Το χαρούπι έχει πολλές χρήσεις. Γίνεται ακόμα και Παρασκευή σκόνης που μοιάζει με κακάο. Φύλλα σύνθετα αρτιόληκτα. Ένα φύλλο που αποτελείται από πολλά μικρά φυλλάρια. Κυματοειδή περιφέρεια ελάσματος των απλών φυλλάριον του σύνθετου φύλλου.

Μουσμουλιά :

 

 

Φύλλα μεγάλα λογχοειδή δερματώδη και χνουδωτά. Διατεταγμένα στην κρυφό εν είδη στεφάνης.Η διάταξη αυτό λέγεται «ροζέτα» .

 

 

Αρσενική φιστικιά :

 

 

 

Δένδρο δυικό. Σύνθετα φύλλα, συνήθως περιττόληκτα. Υπάρχουν 4 τύποι οι: α, β, γ, δ

α) 7-9 απλά φυλλάρια στο σύνθετο φύλλο

β) 5-7

γ)3-5

δ)3-5

Πλησιέστεροι τύποι προς τη θηλυκή φιστικιά (ως προς το χρώμα και το μέγεθος των φύλλων) είναι ο γ και ο δ τύπος . Ο α και ο β έχουν πιο σκούρο χρώμα φύλλων . Έχει μεγάλου μήκους βλαστούς και ογκώδεις οφθαλμούς.

 

 

Θηλυκή φιστίκια : 

 

 

 

Σύνθετα φύλλα ανοιχτού πράσινου χρώματος. Κατά μέσο όρο 3-5 απλά φυλλάρια στο σύνθετο φύλλο. Πιο μεγάλα εφόσον είναι λιγότερα από της αρσενικής. Χαρακτηριστικό φιστικιάς : Γκρίζο χρώμα βλαστού και η ουλές από την πτώση των ταξικαρπιών. Οι ουλές έχουν καρκινώδη όψη (κάπως εξογκωμένες). Επίπεδες ουλές είναι ουλές από φύλλα και από οφθαλμούς. Οι ουλές διευκολύνουν σαν χαρακτηριστικό στην αναγνώριση.

Πηγή:http://www.igarden.gr/

Ασθένειες και παθογόνα της καρυδιάς

Κοκκοειδή

Είναι Εντομολογικός εχθρός της Καρυδιάς και ανήκει στα κοκκοειδή.

Συνήθως κάνει την εμφάνιση του πάνω στον κορμό και στα κλαδιά ενώ η πιο κοινή εικόνα προσβολής ενός δέντρου είναι η εμφάνιση μιας πυκνής βαμβακώδης αποικίας.

Τρόπος δράσης: Το κοκκοειδές απομυζά χυμούς ενώ σε περιπτώσεις σοβαρής προσβολής του δέντρου είναι δυνατόν να προκληθεί ξήρνση κλαδιών ή ακόμη και ολόκληρων δέντρων. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις είναι δυνατόν να προσβάλει και τους καρπούς

Εχθρός

• Τα θηλυκά όταν είναι νεαρά έχουν συνήθως ένα κιτρινωπό ασπίδιο και κάτω από αυτό το σώμα τους είναι αχλαδόσχημο, πορτοκαλοκίτρινο. Βέβαια στην φάση ωοτοκίας το σώμα τους γίνεται στρογγυλό και το ασπίδιο υπόλευκο.

• Τα αρσενικά άτομα στην νεαρή τους φάση είναι μικρότερου μεγέθους, όπου το ασπίδιο είναι μακρόστενο, με παράλληλες πλευρές και χρώμα λευκό με σκούρα κίτρινη κηλίδα. Αντιθέτως τα ενήλικα αρσενικά είναι πτερωτά με χρώμα ρόδινο ή πορτοκαλί.
• Τέλος τα θηλυκά σε ενήλικη φάση,συνήθως φέρουν τα ωά κάτω από το ασπίδιο και το χρώμα τους διαφέρει ανάλογα με το φύλο. Από τα πορτοκαλόχρωμα ωά προκύπτουν αρσενικά άτομα, ενώ από τα λευκά ωά προκύπτουν θηλυκά άτομα.

Χρόνος προσβολής

• Συμπληρώνει 3 γενεές το χρόνο.
• Διαχειμάζει ( αναφέρομαι στην διάρκεια του Χειμώνα ) ως ενήλικο θηλυκό  ενώ κατα την περίοδο που βρισκόμαστε στο μέσο της Άνοιξης ωοτοκεί και οι έρπουσες κινητές μορφές εμφανίζονται τον Μάϊο-Ιούνιο.
• Οι γενεές διαδέχονται η μία την άλλη ανά 1-1,5 μήνα μέχρι τον Σεπτέμβριο.
• Τα θηλυκά πριν διαχειμάσουν συζεύγνονται.

Αντιμετώπιση

•  Για την αντιμετώπισή του συστήνεται να ακολουθούνται οι οδηγίες των Γεωργικών Προειδοποιήσεων.
• Το κατάλληλο στάδιο επέμβασης είναι όταν υπάρχουν οι έρπουσες κινητές μορφές, που είναι ευαίσθητες στα εντομοκτόνα.

Ανθράκωση Καρυδιάς

Συμπτώματα

• Η προσβολή συνήθως κάνει την εμφανίση της  στα φύλλα με νεκρωτικές κηλίδες 2-3 χιλιοστά περίπου, οι οποίες πολυ συχνά ενώνονται μεταξύ τους με αποτέλεσμα να σχηματίζουν μεγαλύτεραε νεκρωτικές επιφάνειες. 
•  Οταν το δέντρο προσβληθεί από την ανθράκωση έχει ως αποτέλεσμα τα μουσμένα φύλλά να κιτρινίζουν και να πέφτουν. Η υγρασία ευνοεί την εξέλιξη και διασπορά της ασθένειας. 
• 'Ετσι, όταν ο Μάιος και ο Ιούνιος είναι βροχεροί, τότε είναι δυνατόν η ασθένεια να πάρει επιδημικές διαστάσεις και να προκληθεί έντονη φυλλόπτωση τον Ιούλιο - αρχές Αυγούστου.
• Στην περίπτωση που η φυλλόπτωση είναι πρώιμη έχουμε ώς αποτέλεσμα την εξασθένηση των δένδρων και τη φτωχή καρποφορία τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά.
• Οι νεκρωτικές κηλίδες όταν εμφανίζονται πάνω στους καρπούς είναι μικρότερου μεγέθους σε σχέση με εκείνες που προκαλούνται στα φύλλα. Εάν η προσβολή αρχίσει ενώ τα καρύδια είναι ακόμη πολύ μικρά, τότε αυτά δεν αναπτύσσονται κανονικά και πέφτουν πρόωρα.

Τρόπος δράσης του μύκητα.

• Ο μύκητας Marssonina juglandis διαχειμάζει στα φύλλα τα οποία έχουν , όπου αναπτύσσει την ασκογόνο μορφή του Gnomonia leptostyla. Η απελευθέρωση των ασκοσπορίων συμπίπτει χρονικά με την έκπτυξη των φύλλων δηλ. περί τον Μάιο.
• Τα ασκοσπόρια μεταφέρονται συνήθως με τον αέρα και το υδρονέφος μετά από βροχές και προκαλούν στα φύλλα και τους βλαστούς την αρχική προσβολή.
• Επάνω στις κηλίδες που δημιουργούνται σύντομα εμφανίζονται καρποφορίες της κονιδιακής μορφής του μύκητα Marssonina juglandis. Τα κονιδιοσπόρια μεταδίδουν την ασθένεια ταχύτατα, ιδιαίτερα όταν ο καιρός είναι βροχερός.

Καρπόκαψα Καρυδιάς.

Συμπτώματα:

• Εμφανίζεται στα τέλη  Μαΐου και τις αρχές Ιουνίου σε μολυσμένους καρπούς μια ομάδα σκόρων διαμέτρου 0,5 χιλ., που τρέφεται μασώντας τον.

• Ο εντοπισμός τους συνοδεύεται από έκκριση μελιτώματος.

•  Ο καρπός παίρνει χρώμα βιολετί λόγω της αναγκαστικής ωρίμανσης, και στο τέλος Ιουνίου πέφτει.
• Οι κάμπιες της δεύτερης γενιάς προκαλούν συναφή συμπτώματα τον Ιούλιο, στη διάρκεια του οποίου αλλάζει και το σχήμα και το μέγεθος των δαμάσκηνων.
•  Η κάμπια στο τελευταίο εξελικτικό της στάδιο καθώς και οι συσσωρευμένες εκκρίσεις της βρίσκονται γύρω από τον πυρήνα του ημιώριμου και μαλακού καρπού.
• Ο μολυσμένος καρπός σύντομα χάνει μάζα και φέρει τα συμπτώματα της μόλυνσης από Monilia.

Πηγή>http://www.igarden.gr/

Τροφοπενίες Εσπεριδοειδών…Τα συμπτώματα και η αντιμετώπιση τους

Γράφει ο Χρήστος Ζησούδης

Στην χώρα μας έχουν διαπιστωθεί στα εσπεριδοειδή οι τροφοπενίες σιδήρου, ψευδαργύρου, μαγνησίου, αζώτου, καλίου και βορίου. Οι τέσσερις πρώτες είναι οι συχνότερες και περισσότερο διαδεδομένες.

Θρεπτικό στοιχείο ( % ή ppm)	Χαμηλή (τροφοπενία)	Κανονική	Περίσσεια
Άζωτο ( N, % )	2,2-2,3	2,4-2,6	> 2,8
Κάλιο (K, % )	0,40-0,69	0,70-1,09	> 2,30
Μαγνήσιο ( Mg, % )	0,16-0,25	0,26-0,6	> 1,20
Βόριο ( B, ppm)	21-30	31-100	> 260
Σίδηρος ( Fe, ppm)	36-59	60-120	> 250
Μαγγάνιο (Mn, ppm)	16-24	25-200	> 1000
Ψευδάργυρος (Zn,ppm)	16-24	25-100	> 300

1. Τροφοπενία σιδήρου

Συμπτώματα

Τα νεαρά φύλλα των κορυφών παρουσιάζουν λεπτό δίκτυο πράσινων νευρώσεων, ενώ το έλασμα είναι κίτρινο. Σε προχωρημένο στάδιο το έλασμα γίνεται λευκοκίτρινο μέχρι λευκό και εμφανίζονται νεκρώσεις στην περιφέρεια του φύλλου. Η χλώρωση προχωρεί και στα κατώτερα φύλλα.

Παρατηρείται φυλλόπτωση που αρχίζει από την κορυφή των βλαστών. Οι βλαστοί έχουν μικρή ανάπτυξη και εμφανίζουν νέκρωση κορυφών. Μειωμένη καρπόδεση και παραγωγή των δένδρων. Οι καρποί είναι μικροί, σκληροί και ανοιχτού χρώματος.

Αντιμετώπιση

Σε περίπτωση που διαπιστώθει τροφοπενία σιδήρου μετά την χημική ανάλυση των φύλλων συνίσταται η χρησιμοποίηση χηλικών (οργανικών) ενώσεων του σιδήρου που κυκλοφορούν στο εμπόριο ως ιδιοσκευάσματα με διάφορες ονομασίες. Καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνουμαι με προσθήκη του χηλικού σιδήρου στο έδαφος την άνοιξη.

2) Τροφοπενία ψευδαργύρου

ΣυμπτώματαΤα συμπτώματα είναι πολύ χαρακτηριστικά και αναγνωρίζονται εύκολα. Τα νεαρά φύλλα είναι μικρά και εμφανίζουν πρασινοκίτρινες ή κίτρινες κηλίδες μεταξύ πράσινων νευρών οι οποίες αργότερα επεκτείνονται και σχηματίζουν μεσονεύρια χλώρωση. Εκτός από την έντονη μικροφυλλία παρατηρείται ανόρθωση του ελάσματος, σχηματισμός ασθενικής ετήσιας βλάστησης με βραχέα μεσογονάτια και σε σοβαρές καταστάσεις αποφύλλωση και αποξήρανση της κορυφής των κλαδίσκων.

ΑντιμετώπισηΕφόσον παρατηρήσουμε ότι υπάρχει τροφοπενία ψευδαργύρου στα δένδρα τοτέ συνίσταται να τα ψεκάσουμε την άνοιξη, οταν αναπτυχθεί η νέα βλάστηση, με ένα από τα παρακάτω διαλύματα.
α) Θειικός ψευδάργυρος ( ZnSO4, 7H2O),περιεκτικότητα
σε Zn 22,7% 550g
Άσβεστος ( Ca (OH)2) ή ανθρακικό νάτριο
(Na2CO3) 300g
Νερό 100 λίτρα
β) Οξείδιο του ψευδαργύρου (ZnO) 250-300g
Νερό 100 λίτρα
γ) Θειικός ψευδάργυρος (ZnSO4, 7H2O),περιεκτικότητα
σε Zn 22,7% 200g
Νερό 100 λίτρα
Ο ψεκασμός επαναλμβάνεται το φθινόπωρο, μόνο αν τα δένδρα υποφέρουν σοβαρά από την τροφοπενία.

3) Τροφοπενία μαγνησίου

ΣυμπτώματαΗ έλλειψη μαγνησίου προκαλεί χλώρωση στα παλαιότερα φύλλα, συνήθως σε αυτά που είναι κοντά στους καρπούς. Τα φύλλα κιτρινίζουν κατά θέσεις γύρω από το κεντρικό νεύρο και στην συνέχεια η χλώρωση επεκτείνεται σε μαγαλύτερο τμήμα του ελάσματος εκτός από μια περιοχή στη βάση, που παραμένει πράσινη και έχει σχήμα αιχμής βέλους. Στις έντονες περιπτώσεις τα φύλλα είναι τελείως κίτρινα, χρώματος ορειχάλκου. Παρατηρείται φυλλόπτωση, ιδίως κατά τον χειμώνα, και νέκρωση κλαδίσκων. Τα δένδρα και οι καρποί είναι ευπαθείς στις χαμηλές θερμοκρασίες. Η καρποφορία είναι μικρή και κακής ποιότητας.

ΑντιμετώπισηΑν διαπιστώσουμε την συγκεκριμένη τροφοπενία τότε συνίσταται ένας ψεκασμός της νέας βλάστησης με νιτρικό μαγνήσιο σε αναλογία 1% στο οποίο έχει προστεθεί προσκολλητικό διαβρεκτικό. Εφόσον δεν διατίθεται νιτρικό μαγνήσιο, δίνεται να χρησιμοποιήσουμε ψεκαστικό διάλυμα που αποτελείται από 1Kg θειικού μαγνησίου και 1Kg νιτρικού ασβεστίου σε 100 λίτρα νερό. Ο συνδιασμός των δύο αλάτων δίνει διάλυμα νιτρικού μαγνησίου και γαλακτώδες αιώρημα θειικού ασβεστίου (γύψου).

4) Τροφοπενία μαγγανίου

ΣυμπτώματαΤα συμπτώματα εμφανίζονται κυρίως στα νεαρά φύλλα και εκδηλώνονται με μεσονεύριο χλώρωση ακανόνιστου σχήματος. Τα νεύρα και μια ζώνη του ελάσματος γύρω από αυτά είναι πράσινα. Συνήθως δεν παρατηρείται μεγάλη αντίθεση μεταξύ χλωρωτικού και πράσινου τμήματος του ελάσματος όσο στις τροφοπενίες ψυδαργύρου και σιδήρου. Τα φύλλα διατηρούν το κανονικό τους μέγεθος, ενώ στις έντονες περιπτώσεις παρατηρείται φυλλόπτωση και περιορισμένη ξήρανση των κορυφών.
ΑντιμετώπισηΓια την θεραπεία της τροφοπενίας συνίσταται ψεκασμός της νέας βλάστησης με διάλυμα θεεικού μαγγανίου σε αναλογία 0,1%.

5) Τροφοπενία βορίου

ΣυμπτώματαΗ επιφάνεια των καρπών εμφανίζεται σκληρή κατά θέσεις που αντιστοιχούν σε αποθέσεις κόμμεος στο λευκό τμήμα του φλοιού. Αποθέσεις κόμμεος παρατηρούνται και στο εσωτερικό του καρπού, ιδίως γύρω από τα σπέρματα τα οποία μπορεί να λείπουν. Οι καρποί είναι μικροί, σκληροί, έχουν παχύ φλοιό και λίγο χυμό. Παρατηρείται πτώση νεαρών καρπών και εννίοτε διάρρηξη του φλοιού. Σε σοβαρές περιπτώσεις παρατηρείται σχίσιμο και φέλωση των νεύρων στην πάνω επιφάνεια των φύλλων. Τα εσπεριδοειδή που είναι εμβολιασμένα σε νερατζιά υποφέρουν περισσοτερο από την έλλειψη βορίου.

ΑντιμετώπισηΓια την αντιμετώπιση της τροφοπενίας βορίου γίνεται προσθήκη βόρακα σε ποσότητα 80-150 gκατά δένδρο, ανάλογα με την ηλικία, την ανάπτυξη των δένδρων, αλλά και τη σύσταση του εδάφους. Η τροφοπενία είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί με ψεκασμό του φυλλώματος με βόρακα ή βορικό οξύ ( 0,1-0,2% ).

Χρήστος Ζησούδης,Γεωπόνος

Πηγή:http://back-to-nature.gr/

• 
  
•