Πώς θα χορηγούνται άμεσες ενισχύσεις στους ενεργούς αγρότες με τη Νέα ΚΑΠ

Δημοσιεύθηκαν στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης οι εθνικές επιλογές της χώρας μας για την εφαρμογή της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε., οι οποίες θα ισχύουν από φέτος έως το 2020.

Η περιγραφή τους περιέχεται στην με αριθμό 104/7056 απόφαση του απελθόντος υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Γ. Καρασμάνη, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 147/Β/22/1.2015, με την οποία θεσπίζονται οι εθνικές επιλογές, τα διοικητικά μέτρα και οι διαδικασίες εφαρμογής των άμεσων ενισχύσεων κατ’ εκτέλεση των σχετικών κοινοτικών κανονισμών Καν.(ΕΕ) 1307/2013 και του Καν. (ΕΕ) 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Επίσης η Απόφαση περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο  θα χορηγούνται οι άμεσες ενισχύσεις στους ενεργούς αγρότες (και μόνο σε αυτούς). Στην απόφαση τονίζεται καταρχήν ότι δεν θεωρούνται ενεργοί γεωργοί όσοι δηλώνουν γεωργικές εκτάσεις αποτελούμενες σε ποσοστό άνω του 50% από εκτάσεις διατηρούμενες εκ φύσεως σε κατάσταση κατάλληλη για βόσκηση ή καλλιέργεια, χωρίς να ασκούν την ελάχιστη γεωργική δραστηριότητα επ' αυτής. «Αγρότες οι οποίοι έλαβαν για το προηγούμενο οικονομικό έτος άμεσες ενισχύσεις έως και 5.000 ευρώ θεωρούνται ενεργοί γεωργοί», αναφέρει η σχετική απόφαση.

Και προσθέτει: «Ειδικά για το έτος αιτήσεων 2015, λαμβάνεται υπόψη το συνολικό ποσό των άμεσων ενισχύσεων, που δικαιούνταν ο γεωργός προ των μειώσεων και των εξαιρέσεων για το έτος αιτήσεων 2014 και για κάθε επόμενο έτος αιτήσεων “ν” λαμβάνεται υπόψη το προηγούμενο έτος αιτήσεων “ν−1”».

Επίσης οι Γεωργοί, οι οποίοι έλαβαν για το προηγούμενο οικονομικό έτος άμεσες ενισχύσεις άνω των 5.000 ευρώ θεωρούνται ενεργοί γεωργοί, εφόσον αποδεικνύουν ότι το ετήσιο ποσό των άμεσων ενισχύσεων είναι τουλάχιστον το 10% των συνολικών εσόδων, που αποκτήθηκαν από μη γεωργικές δραστηριότητες κατά το πλέον πρόσφατο οικονομικό έτος, για το οποίο υπάρχουν στοιχεία.
Ειδικά για το 2015, λαμβάνεται υπόψη το συνολικό ποσό των άμεσων ενισχύσεων, που δικαιούνταν ο γεωργός σύμφωνα με τον Καν(ΕΚ) 73/2009, προ των μειώσεων και των εξαιρέσεων που προβλέπονται στα άρθρα 21 και 23 του εν λόγω κανονισμού, για το έτος αιτήσεων 2014 και για κάθε επόμενο έτος «ν» λαμβάνεται υπόψη το προηγούμενο έτος αιτήσεων «ν−1».

Γεωργοί, οι οποίοι έλαβαν για το προηγούμενο οικονομικό έτος άμεσες ενισχύσεις άνω των 5.000 €, και οι οποίοι διευθύνουν αερολιμένες, σιδηροδρομικές εταιρείες, δίκτυα ύδρευσης, κτηματομεσιτικές εταιρείες, γήπεδα και υπαίθριους χώρους ψυχαγωγίας, θεωρούνται ενεργοί γεωργοί εφόσον αποδεικνύουν οτιδήποτε από τα εξής:

α) είτε ότι το ετήσιο ποσό των άμεσων ενισχύσεων είναι τουλάχιστον το 5% των συνολικών εσόδων από μη γεωργικές δραστηριότητες κατά το πλέον πρόσφατο οικονομικό έτος , για το οποίο υπάρχουν στοιχεία,

β) είτε ότι οι γεωργικές τους δραστηριότητες δεν είναι ασήμαντες και συγκεκριμένα ότι το σύνολο των εσόδων που αποκτήθηκαν από αγροτικές δραστηριότητες, κατά το πλέον πρόσφατο οικονομικό έτος για το οποίο υπάρχουν τέτοια στοιχεία, αντιπροσωπεύει τουλάχιστον το 1/3 των συνολικών εσόδων που αποκτήθηκαν το πλέον πρόσφατο οικονομικό έτος , για το οποίο υπάρχουν στοιχεία,

γ) είτε ότι ο κύριος επιχειρηματικός ή εταιρικός σκοπός συνίσταται στην άσκηση γεωργικής δραστηριότητας. Ο έλεγχος γίνεται βάσει των δεδομένων που τηρούνται στο Υπουργείο Οικονομικών.

Τα παραπάνω αποδεικνύονται με έγγραφα φορολογικού χαρακτήρα που προέρχονται από το Υπουργείο Οικονομικών και προσκομίζονται, όποτε και με όποιο τρόπο ζητηθούν, στον Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε. ή στα αρμόδια γραφεία υποδοχής αιτήσεων από τους δικαιούχους.

Επιπλέον σύμφωνα με την ΥΑ ως «έσοδα που αποκτήθηκαν από γεωργικές δραστηριότητες» νοούνται τα έσοδα που απέκτησε ο γεωργός από την γεωργική του δραστηριότητα, περιλαμβανομένης της ενωσιακής στήριξης καθώς και οποιασδήποτε εθνικής ενίσχυσης, η οποία χορηγείται για γεωργικές δραστηριότητες. Περιλαμβάνονται επίσης τα έσοδα από την μεταποίηση γεωργικών προϊόντων της εκμετάλλευσης, υπό τον όρο ότι τα μεταποιημένα προϊόντα παραμένουν στην κυριότητα του γεωργού και από την εν λόγω μεταποίηση προκύπτει άλλο γεωργικό προϊόν. Όλα τα άλλα έσοδα λογίζονται ως «έσοδα από μη γεωργικές δραστηριότητες».

Ως «έσοδα» νοούνται επίσης τα ακαθάριστα έσοδα πριν από την αφαίρεση των σχετικών δαπανών και φόρων,

Ως «ετήσιο ποσό των άμεσων ενισχύσεων» νοείται το συνολικό ποσό των άμεσων ενισχύσεων, που δικαιούνταν ο γεωργός για το πιο πρόσφατο οικονομικό έτος, για το οποίο διατίθενται στοιχεία για έσοδα από μη γεωργικές δραστηριότητες.

Πηγή>http://flashnews.gr/

Χρυσωρυχείο η εκτροφή νεροβούβαλων: Το κόστος και τα περιθώρια κέρδους στην Ελλάδα

 

"Ανάρπαστα" τα βουβαλίσια προϊόντα στη χώρα μας

Πολλαπλά καταγράφονται τα οφέλη της βουβαλοτροφίας στη χώρα μας, με τον κλάδο να κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος και τα προϊόντα του (γάλα και κρέας) να γίνονται "ανάρπαστα" στην εγχώρια αγορά, προσφέροντας ικανοποιητικό εισόδημα στους εκτροφείς.

Μάλιστα, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αναπληρωτής καθηγητής στο Αλεξάνδρειο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης Βασίλης Μπαμπίδης, οι δαπάνες των εκτροφέων βουβαλιών είναι μειωμένες κατά περίπου 25% σε σχέση με αυτές των αγελαδοτρόφων, βοοτρόφων και προβατοτρόφων, λόγω της μη χρήσης ζωοτροφών.

Η εκτροφή των νεροβούβαλων ενδείκνυται σε παραλίμνιες και παραποτάμιες περιοχές και οι μονάδες εντοπίζονται, κυρίως, στη Βόρεια Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στη λίμνη Κερκίνη.

Σύμφωνα με τον κ. Μπαμπίδη, από τις 30 εκτροφές που υπάρχουν σήμερα στη χώρα μας, οι 20 βρίσκονται στη λίμνη Κερκίνη, όπου και βόσκουν τα 3.000 από τα 4.000 ζώα που υπάρχουν συνολικά σήμερα στον ελλαδικό χώρο.

"Η χώρα μας θα μπορούσε να στηρίξει περισσότερους από 10.000 νεροβούβαλους, με τα προϊόντα να απορροφώνται ίσως και πριν κυκλοφορήσουν στην αγορά" εκτιμά ο αναπληρωτής καθηγητής στο ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης.

Όπως εξηγεί ο κ. Μπαμπίδης, την εποχή μέχρι και μετά τον Β. Παγκόσμιο Πόλεμο, στη χώρα μας εκτρέφονταν περισσότεροι από 70.000 νεροβούβαλοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων χρησιμοποιούνταν για δυναμοπαραγωγή. Τη δεκαετία του 1980, ο αριθμός τους μειώθηκε δραματικά σε 500 και συγκεκριμένα το 1984 υποχώρησε στο χαμηλότερο σημείο- 384 ζώα.

Οι λόγοι στους οποίους οφείλεται η ραγδαία μείωση των αριθμών των βουβαλιών στην Ελλάδα, ήταν το μεταναστευτικό "κύμα" των Ελλήνων, τις δεκαετίες '60, '70 και '80, που είχε ως αποτέλεσμα την εγκατάλειψη γεωργικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων, η εισαγωγή γενετικά βελτιωμένων φυλών (αγελάδων γαλακτοπαραγωγής, μόσχων κρεοπαραγωγής, αιγοπροβάτων κ.λπ.), όπως και η μείωση των εκτάσεων στις οποίες έβοσκαν οι νεροβούβαλοι, λόγω εκχερσώσεων και αλλαγής χρήσεων γης.

"Ανάρπαστα" τα προϊόντα του νεροβούβαλου στην Ελλάδα

Από τις 30 εκτροφές νεροβούβαλων που υπάρχουν σήμερα στη χώρα μας, μόλις οι πέντε εκτρέφουν τα ζώα και για γάλα.

Ένας νεροβούβαλος, σύμφωνα με τον κ. Μπαμπίδη, δίνει ετησίως ως και 1.000 λίτρα γάλα, με την τιμή του ανά λίτρο να κυμαίνεται στο 1,5 ευρώ, όταν του αγελαδινού διαμορφώνεται στο 1,2 ευρώ/λίτρο.

Το βουβαλίσιο γάλα έχει ευεργετικές συνέπειες στον ανθρώπινο οργανισμό, ιδιαίτερα σε όσους έχουν προβλήματα αλλεργιών, ψωρίασης, εκζέματα ή δυσανεξία στη λακτόζη. Το φρέσκο γάλα ειδικά συνιστάται ως τροφή αδύνατων και ασθενών ανθρώπων. Είναι απόλυτα υγιεινό γιατί τα βουβάλια ευδοκιμούν χωρίς την ανάγκη ζωοτροφών ή αντιβιοτικών, ενώ γρασίδια, τριφύλλια και άχυρο αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής τους.

Μάλιστα, όπως αναφέρει ο κ. Μπαμπίδης, η γαλακτοπαραγωγή του βούβαλου απορροφάται πλήρως από την εγχώρια αγορά και "βούτυρο, γιαούρτι και τυρί γίνονται ανάρπαστα!".

Σε ό,τι αφορά την κρεοπαραγωγή, ο ίδιος επισημαίνει πως το κρέας του βουβάλου, όπως και το γάλα, έχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη από τα αντίστοιχα προϊόντα που προέρχονται από τα κοινά βοοειδή. Ενώ, όμως, η περιεκτικότητα σε λίπος του γάλακτος βούβαλου είναι κατά πολύ υψηλότερη σε σύγκριση με το γάλα αγελάδας, η περιεκτικότητα του κρέατος βούβαλου σε λίπος είναι χαμηλότερη σε σύγκριση με το κρέας των κοινών βοοειδών.

Σημειώνεται ότι ετησίως παράγονται περί τα 600.000 κιλά κρέας βούβαλου και η τιμή του ανά κιλό διαμορφώνεται στα 15 ευρώ.

Σύμφωνα με τον κ. Μπαμπίδη, ένα θέμα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης προκειμένου να ενισχυθεί περαιτέρω η αυξητική τάση στον κλάδο είναι ο ανταγωνισμός στα βοσκοτόπια, όπου σε ορισμένες περιπτώσεις σημειώνεται συνωστισμός, εκεί που θα έπρεπε να βόσκουν αποκλειστικά και μόνο νεροβούβαλοι.

Η εκτροφή των νεροβούβαλων, αλλά και οι ευεργετικές ιδιότητες του γάλακτος και κρέατός του, θα τεθούν επί τάπητος σε ημερίδα που διοργανώνεται την ερχόμενη Κυριακή (1 Φεβρουαρίου) στο πλαίσιο της 9ης Διεθνούς Έκθεσης για την Κτηνοτροφία και την Πτηνοτροφία "Zootechnia".

Με τη δε λήξη της εκδήλωσης, εκτροφείς νεροβούβαλων θα μοιράσουν στον κόσμο διάφορα προϊόντα.

Πηγή>http://www.paseges.gr/

Πορτοκαλιά: η σωστή ανάπτυξη της

Η πορτοκαλιά όπως και τα υπόλοιπα εσπεριδοειδή (ξυνά), δε ρίχνει τα φύλλα της το χειμώνα, τα οποία (αναλόγα με την ποικιλία) είναι μεσαίου μεγέθους, ελλειψοειδή, πλατιά, λεία, γυαλιστερά, έντονα πράσινα και στα μεγάλα δέντρα είναι πιο πυκνά. Ο κορμός είναι ίσιος και λείος και οι ρίζες απλώνονται πλούσιες σε αρκετή έκταση, κυρίως σε πλάτος και όχι τόσο πολύ σε βάθος (μέχρι ένα μέτρο). Η πορτοκαλιά σαν δένδρο δεν ψηλώνει περισσότερο από τα 7-8 m, ωστόσο με σωστό και τακτικό κλάδεμα εύκολα την κρατάμε στο ύψος που θέλουμε, ακόμα και σε τέτοιο μέγεθος ώστε να μεγαλώνει ικανοποιητικά σε μια μεγάλη γλάστρα. Τα λευκά και μεγάλα άνθη της βγαίνουν μεμονωμένα ή σε μικρές ομάδες την Ανοιξη και έχουν πολύ ευχάριστο άρωμα, με την ανθοφορία να κρατά περισσότερο από ένα μήνα. Είναι γενικά ένα όμορφο δέντρο μεσαίου μεγέθους για αυτό θεωρήται ‘’επιβεβλημένη’’ την παρουσία μιας πορτοκαλιάς σε κάθε κήπο, χωρίς να υπολογίσουμε και τα πλεονεκτήματα από τους καρπούς (τα πορτοκάλια) που θα μαζέψουμε από το φθινόπωρο και μετά.
Κλίμα
Η πορτοκαλιά ευδοκιμεί πολύ καλά στις τροπικές, υποτροπικές και εύκρατες περιοχές, όπου οι χειμώνας δεν είναι βαρύς και το κλίμα γενικά είναι ζεστό και δροσερό. Καλλιεργείται από τα πεδινά παραθαλλάσια μέρη έως και υψόμετρο μέχρι 400μ. και δεν αντέχει του παγετούς (σε θερμοκρασίες κάτω από τους -3οC αρχίζουν οι σοβαρές ζημιές στην παραγωγή και στα δέντρα). Είναι λιγότερο ανθεκτική στο κρύο από τη μανταρινιά αλλά έχουν την ίδια ευαισθησία με αυτήν στους δυνατούς βόρειους ανέμους.
Πολλαπλασιασμός
Η πορτοκαλιά πολλαπλασιάζεται με εμβολιασμό της επιθυμητής ποικιλίας που θέλουμε σε ένα ανθεκτικό υποκείμενο-σπορόφυτο (συνήθως νερατζιά). Για να είμαστε βέβαιοι πως η πορτοκαλιά που θα φυτέψουμε στο κήπο θα είναι απαλλαγμένη από ιώσεις και άλλες αρρώστιες αλλά και ότι θα είναι στα σίγουρα η ποικιλία που θέλουμε, είναι προτιμότερο να αγοράζουμε έτοιμα-εμβολιασμένα φυτό από γεωπονικά καταστήματα η φυτώρια.
Κλάδεμα
Όπως σε όλα τα οπωροφόρα δέντρα και ξυνά, τα κλαδέματα στην πορτοκαλιά είναι 3 ειδών:
1) κλάδεμα διαμόρφωσης (γίνεται τα πρώτα 3-4 χρόνια από το φύτευση κλαδεύοντας έτσι ώστε να σχηματίσουμε το σχήμα του δέντρου),
2) κλάδεμα καρποφορίας (γίνεται στα ενήλικα δέντρα, για να κρατήσουμε σε ισορροπία το ισοζύγιο της βλάστησης με τη καρποφορίας) και,
3) κλάδεμα ανανέωσης ( είναι αυστηρό κλάδεμα που γίνεται σε γερασμένα, άρρωστα ή παραμελημένα δέντρα ή σε αυτά που θέλουμε να περιορίσουμε δραστικά το μέγεθος τους).
Η πορτοκαλιά έχει την τάση να βγάζει λαίμαργους βλαστούς σε όλη τη διάρκεια της βλάστησης, οι οποίοι είναι περιττοί γι αυτό πρέπει να αφαιρούνται τακτικά, με το λεγόμενο κλαδοκάθαρο. Το κλάδεμα στην πορτοκαλιά δεν πρέπει να είναι ιδιαίτερα αυστηρό και απαιτεί κάποια σχετική εμπειρία (ζητάμε από γεωπόνο να μας βοηθήσει στα πρώτα μας κλαδέματα). Το κλάδεμα γίνεται τέλος χειμώνα με αρχές άνοιξης, προτού ξεκινήσει η καινούργια βλάστηση και προσέχουμε να μη γίνεται με βροχερό και υγρό καιρό. Από τις τομές του κλαδέματος μπορεί να εισέλθουν διάφορα παθογόνα, γι αυτό στις μεγάλες τομές αλείφουμε ειδική πάστα επούλωσης και μόλις τελειώσουμε το κλάδεμα ψεκάζουμε τα δέντρα με χαλκούχο σκεύασμα. Τα υλικά αυτά θα τα βρούμε στα καταστήματα γεωργικών εφοδίων. Το κλαδοκάθαρο γίνεται από την Ανοιξη και ως το Φθινόπωρο.
Πότισμα
Η πορτοκαλιά χρειάζεται αρκετό νερό από την Ανοιξη ως τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές. Η συχνότητα και η δόση των ποτισμάτων εξαρτάται από τις περιβαλλοντικές συνθήκες και από το έδαφος. Έτσι, τους ξηρούς ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες χρειάζονται 4-8 ποτίσματα ανά μήνα (περίπου 2 φορές την εβδομάδα). Για μεμονωμένα δέντρα επιλέγουμε την λύση του λάκου, δηλαδή τη δημιουργία κυκλικού αυλακιού/λεκάνης γύρω από το δέντρο όσο είναι η κόμη του, ώστε να συγκρατεί το νερό που θα ρίχνουμε με λάστιχο. Αν έχουμε πολλά δέντρα, μπορούμε να εφαρμόσουμε πότισμα με σταγόνες ή με χαμηλά μπεκ. Σε κάθε περίπτωση, τα ποτίσματα πρέπει να γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και να μην υπερβάλλουμε στις δόσεις, ειδικά αν από το έδαφός μας δε στραγγίζει καλά και σχετικά γρήγορα το νερό. Σε αμμώδη εδάφη ποτίζουμε πιο συχνά αλλά με μικρότερες ποσότητες. Τέλος πρέπει να προσέχουμε να μη βρέχουμε το λαιμό των δέντρων γιατί μπορεί να υπάρξει προσβολή από σοβαρά παθογόνα που προσβάλλουν το λαιμό και τις ρίζες των δέντρων.
Λιπάσμα και εφαρμογή του
Η υπερβολική χρήση λιπασμάτων στη πορτοκάλιά, μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες στα δένδρα, στη παραγωγικότητα τους αλλά και στους καρπούς. Η χορήγηση των λιπασμάτων μπορεί να γίνει είτε στο έδαφος, με κοκκώδη σύνθετα λιπάσματα, είτε μαζί με το νερό της άρδευσης (υδρολίπανση), είτε με ψεκασμό στα φύλλα (διαφυλλική λίπανση). Για τη σωστή λίπανση κάθε φορά πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη το μέγεθος του δένδρου (ηλικία), αν το χώμα μας είναι γόνιμο, τη ποικιλία της πορτοκαλιάς και άλλα. Σε ελαφρύ χώμα και αμμώδες χώμα, προσθέτουμε μεγαλύτερη ποσότητα αζώτου γιατί ξεπλένεται πιο εύκολα και γρήγορα λόγω ποτίσματος. Σε βαριά έδαφη, ρίχνουμε μεγαλύτερη ποσότητα καλίου γιατί η άργιλος συγκρατεί το στοιχείο και το φυτό δυσκολεύεται να το προσλάβει. Γενικά ένα δέντρο ηλικίας 7-10 ετών χρειάζεται 1-1,5 κιλό σύνθετο κοκκώσες λίπασμα τύπου 12-12-17 δύο έως τρείς φορές το χρόνο. Σε πτωχά εδάφη θα πρέπει το λίπασμα που θα χρησιμοποιήσουμε να περιέχει και ένα ποσοστό 15-20% οργανική ουσία.

Συγκομιδή – Αποθήκευση καρπών
Η ωρίμανση των πορτοκαλιών εξαρτάται κυρίως από την ποικιλία που έχουμε φυτεύση. Ευτυχώς όμως οι περισσότερες ποικιλίες έχουν την τάση να κρατούν για αρκετό καιρό τους καρπούς στα δέντρα χωρίς να καταστρέφονται οι καρποί, οπότε μπορούμε να κόβουμε σταδιακά τα πορτοκάλια και όχι όλα μαζί. Ωστόσο, η καλύτερη ποιότητα (γεύση και θρεπτική αξία) των καρπών είναι όταν κοπούν και καταναλωθούν σύντομα από την εποχή που έχουν ωριμάσει. Στο οικιακό ψυγείο διατηρούνται για λίγες εβδομάδες, αρκεί η θερμοκρασία να μην είναι μικρότερη των 3οC και οι καρποί να είναι υγιείς. Τόν Χειμώνα μπορούν να διατηρηθούν και σε εξωτερικό χώρο για διάστημα περιπου 15 ημερών.
Διαλέγουμε για χυμό τους μικρότερους καρπούς, καθώς αυτοί έχουν περισσότερο χυμό. Ο χυμός καταναλώνεται άμεσα για να μη χάσει τη θρεπτική του αξία, αλλιώς αμέσως μετά τη στύψη συντηρείται στην κατάψυξη για αρκετούς μήνες χωρίς συντηριτικά.
Θρεπτική αξία του πορτοκαλιού
Το πορτοκάλι είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, β-καροτίνη, φολικό οξύ, φυτικές ίνες ενώ περιέχει αντιοξειδωτικές ουσίες και άλατα. Ολα αυτά σε συνδυασμό με τη χαμηλή περιεκτικότητα σε ενέργεια, λιπαρά και υδατάνθρακες, καθιστούν το πορτοκάλι ιδανική τροφή για παιδιά, ενήλικες, παχύσαρκους και διαβητικούς ενώ ταυτόχρονα η τακτική κατανάλωσή του χειμώνα καλοκαίρι προλαμβάνει πολλές ασθένειες του ανθρώπου. Επίσης τα πορτοκάλια είναι μια καλή πηγή αμινοξέων, βήτα-καροτένιου, φολικού οξέως, πηκτίνης, καλίου, ασβεστίου, σιδήρου, ιωδίου, φωσφόρου, μαγγανίου, νατρίου, χλωρίου και ψευδαργύρου. Ένα πορτοκάλι έχει πάνω από 170 διαφορετικά φυτοθρεπτικά συστατικά και περισσότερα από 60 φλαβονοειδή, τα οποία έχει αποδειχθεί ότι έχουν αντικαρκινική και αντιφλεγμονώδη δράση.
Καλλιέργεια πορτοκαλιάς σε γλάστρα.
Για να διατηρήσουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα μία πορτοκαλιά σε γλάστρα πρέπει να προσέξουμε τα εξής:
α) Το χώμα πρέπει να στεγνώνει ανάμεσα στα ποτίσματα.
β) Πρέπει η γλάστρα να είναι τοποθετημένη σε σημείο που να προστατεύεται όσο το δυνατόν περισσότερο από το κρύο και δυνατούς ανέμους.
γ) Εάν αγοράσουμε ένα δενδρύλλιο πορτοκαλιάς από φυτώριο, για να κάνουμε μεταφύτευση, θα πρέπει η καινούργια γλάστρα να είναι μεγαλύτερη από τη γλάστρα που βρίσκεται ήδη το φυτό.
δ) Κατά τη μεταφύτευση δεν χαλάμε τη μπάλα χώματος που καλύπτει τη ρίζα. Αφού βάλουμε χώμα συσκευασμένο στη μεγάλη γλάστρα, μεταφυτεύουμε και προσθέτουμε χώμα από πάνω πιέζοντας το ελαφρά και τέλος ποτίζουμε καλά.
ε) Στο κάτω μέρος της γλάστρας ανοίγουμε τρύπες για καλύτερη στράγγιση ή τοποθετούμε ελαφρόπετρα στο κάτω μέρος της γλάστρας.
στ) Το καλοκαίρι ποτίζουμε κέθε δύο μερες περίπου, τις πρωινές ή απογευματινές ώρες.
ζ) Η λίπανση γίνεται καθε 20-30 μέρες μόνο με υδατοδιαλυτά λιπάσματα και την περίοδο που αναπτύσεται το φυτό.
η) Σε περιπτωση που έχουμε μεγάλη καρποφορία, αραιώνουμε τα πορτοκάλια για να μην εξασθενήσει πολύ το δέντρο


Το διαβάσαμε στο geoponiko-parko.gr
Πηγή>http://www.fytokomia.gr/

Λεμονιά: πότε και σε ποιά θέση φυτεύεται

Η καλύτερη εποχή για το φύτεμα της λεμονιάς είναι από τις αρχές Μάρτιου και μετά, και επίσης τους Φθινωπορινούς μήνες. Δεν φυτέυουμε με κρύο ή πολλή ζέστη για να αποφύγουμε πιθανόν στρεσάρισμα του φυτού. Οι λεμονιές γενικά προτιμούν ηλιόλουστες θέσεις, που δεν εκτίθενται σε ισχυρούς βόρειους ανέμους. Ευδοκιμούν σε όλα σχεδόν τα εδάφη, από τα αμμώδη έως τα αργιλώδη, αλλά προτιμούν τα καλά αεριζόμενα, με καλή αποστράγγιση, γόνιμα και μη αλατούχα εδάφη. Οι λεμονιές είναι ευπαθείς στο κρύο και καταστρέφονται από τις χαμηλές θερμοκρασίες και τον παρατεταμένο παγετό. Επίσης, είναι ευαίσθητες στις παρατεταμένες υψηλές θερμοκρασίες, όταν συνοδεύονται όμως από χαμηλή υγρασία.

Για το φύτεμα της λεμονιάς ακολουθούμε την εξής διαδικάσία:
α) Φύτεμα στον κήπο. Αρχικά σκάβουμε έναν λάκκο με πλάτος διπλάσιο από το πλάτος της γλάστρας του φυτού που πρόκειται να μεταφυτέψουμε και με βάθος μέχρι μιάμιση φορά μεγαλύτερο από το ύψος της. Βάζουμε στο πάτο του λάκου λίγο φρέσκο χώμα. Τοποθετούμε το φυτό στη μέση του λάκκου και γύρω από την μπάλα χώματος προσθέτουμε μία χούφτα οργανικού λιπάσματος. Ανακατέυουμε το χώμα που βγάλαμε από τον λάκκο με κομπόστ ή καλά χωνεμένη κοπριά σε αναλογία 2 προς 1. Γεμίζουμε τον λάκκο με το ανακατεμένο μίγμα μέχρι το επίπεδο του εδάφους και το πάνω επίπεδο της μπάλας του φυτού. Δέν φυτέυουμε ποτέ την λεμονιά, αλλά και τα αλλά εσπεριδοειδή βαθιά στο λάκο. Πατάμε καλά το χώμα γύρω απο την μπάλα του φυτού. Περιμετρικά του κορμού ανυψώνουμε το χώμα και σχηματίζουμε μια κοιλότητα (λακάκι). Στηρίζουμε το φυτό με ένα χοντρό καλάμι ή ξύλο ή μπετόβεργα για προστασία απο το δυνατό αέρα. Γεμίζουμε σιγά σιγά την κοιλότητα με νερό και περιμένουμε μέχρι να απορροφηθεί. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία ποτίσματος άλλη μία φορά. Ποτίζουμε το φυτό καθημερινά τις τρεις πρώτες μέρες και μετά κάθε 2-3 μέρες για τις πρώτες έξι βδομάδες. Επιλέγουμε πάντα λεμονιές εμβολιασμένες σε υποκείμενα νεραντζιάς (Citrus aurantium) ή Citrus volkameriana γιατί είναι πιο ανθεκτικές. β) Φύτεμα σε γλάστρα. Αν θέλουμε να φυτέψουμε λεμονιά στο μπαλκόνι σας, διαλέγουμε μία αρκετά μεγάλη γλάστρα πήλινη ή πλαστική.

Χρησιμοποιούμε έτοιμο φυτόχωμα για φυτά εξωτερικού χώρου ή κοινό χώμα που έχουμε αναμείξει με κομπόστ. Εμπλουτίζουμε το χώμα με σύνθετο λίπασμα τύπου 11-15-15 ή οργανοχημικό λίπασμα για ξυνά.

Στη βάση της γλάστρας βάζουμε ελαφρόπετρα ή άλλο αδρανές υλικό (χαλίκι, βότσαλο) για καλή αποστράγγιση του χώματος. Προσθέτουμε το μισό από το χώμα και πάνω του τοποθετούμε το φυτό με την μπάλα του. Συμπληρώνουμε με το υπόλοιπο χώμα έως 5 εκατοστά από το χείλος της γλάστρας και πιέζουμε καλά. Ποτίζούμε κάθε μέρα για τις τρείς πρώτες μέρες.
Τις ίδιες διαδικασίες ακολουθούμε και όταν θέλουμε να φυτέυσουμε κάποιο άλλο ξυνό (πορτοκάλια, μανταρινιά, κούμ-κουάτ, κλπ).

Πηγή> geoponiko-parko.gr

Στοιχεία για τον κλάδο της σαλιγκαροτροφίας – Αριθμός εκμεταλλεύσεων, Αποδόσεις, Κόστος

Στα διαγράμματα και τον πίνακα που ακολουθούν παρουσιάζεται η εξέλιξη ανάπτυξης του κλάδου της σαλιγκαροτροφίας όσον αφορά στον αριθμό των εκμεταλλεύσεων και τη χρησιμοποιούμενη έκταση κατά τα χρόνια 2011 – 2013 καθώς και το έτος έναρξης της δραστηριότητας των υπαρχουσών εκμεταλλεύσεων.

Τα δύο συστήματα εκτροφής

Για την εκτροφή σαλιγκαριών χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο δύο συστήματα εκτροφής, στην εκτροφή ανοικτού τύπου και στην εκτροφή κλειστού τύπου. Η επιλογή του καθένα από αυτά γίνεται ανάλογα με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, τα υπάρχοντα κεφάλαια, τις συνθήκες της περιοχής, και το ρίσκο που διατίθεται να αναλάβει ο επενδυτής.

Στα εκτροφεία ανοικτού τύπου η εκτροφή των σαλιγκαριών γίνεται σε κατάλληλα διαμορφωμένο χωράφι το οποίο πριν την τοποθέτηση των σαλιγκαριών έχουν φυτευτεί φυτά τα οποία πρόκειται να καταναλωθούν από τα σαλιγκάρια, ενώ στα εκτροφεία κλειστού τύπου η εκτροφή των σαλιγκαριών πραγματοποιείται σε κατάλληλα διαμορφωμένο καλυμμένο επί το πλείστον χώρο (δικτυοκήπιο) στα οποία η ύπαρξη βλάστησης δεν είναι υποχρεωτική αλλά υπάρχουν κατάλληλα καταλύματα. Η ανάπτυξη των σαλιγκαριών επιτυγχάνεται με τη χορήγηση ειδικών σιτηρεσίων ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξης των σαλιγκαριών.

Αποδόσεις

Η απόδοση της εκτροφής εφόσον δεν παρουσιαστούν ειδικά προβλήματα με εχθρούς – ασθένειες ή ακραίες καιρικές συνθήκες μπορεί να κυμανθεί από 700 έως και 5000 κιλά ανά στρέμμα, ανάλογα με το είδος, την ένταση της εκτροφής, την εμπειρία του εκτροφέα, κ.α. Για τις εκτατικές εκτροφές (ανοικτού τύπου) από 0 έως 1200 κιλά/στρ., ενώ για τις εντατικές εκτροφές (κλειστού τύπου) από 0 έως 5000 κιλά/στρ. Σημειώνεται ότι οι αναφερόμενες ανώτερες τιμές φαίνεται ότι επιτυγχάνονται μάλλον δύσκολα.

Κόστος εγκατάστασης

Το μέσο κόστος εγκατάστασης ενός εκτροφείου σαλιγκαριών κλειστού τύπου (δικτυοκήπιο με μεταλλικό σκελετό) κυμαίνεται γύρω στις 20 – 30 χιλιάδες ευρώ ανά στρέμμα ενώ ενός εκτροφείου ανοικτού τύπου στις 4 – 6 χιλιάδες ευρώ.

Αυτές οι τιμές μπορεί να μεταβάλλονται τόσο προς τα επάνω όσο και προς τα κάτω ανάλογα με την προσωπική εργασία του ενδιαφερόμενου, τις συμφωνίες με τους προμηθευτές των υλικών κατασκευής ή την ανάθεση της κατασκευής σε τρίτων. Σημειώνεται επίσης ότι στα προαναφερθέντα κόστη δεν συμπεριλαμβάνονται η δαπάνη γεωτρήσεων, ηλεκτροδότησης, αδειοδότησης κλπ.

Διαβάστε όλες τις πληροφορίες για την εκτροφή των σαλιγκαριών εδώ.

Πηγή>ellinikigeorgia.gr

Αυτάρκεια.Απαραίτητος τρόπος ζωής πλέον για κάθε νοικοκυριό.

Αυτάρκεια στο σπίτι μας.Ισως είναι πλέον ο μόνος τρόπος επιβίωσης αλλά και υγιεινής διαβίωσης για την οικογένεια μας
Τι χρειάζεται όμως για να μπορεί ενα νοικοκυριό να επιβιώσει με αυτοπαραγωγή?Πρώτα πρώτα πρέπει να γνωρίσουμε και να τηρήσουμε πιστά τον κύκλο της φύσης.Αν βάλουμε στην αρχή του κύκλου τον άνθρωπο,τότε,ακολουθεί η γή, το νερό, τα ζώα με την κοπριά τους,και τέλος τα λαχανικά και τα φρούτα,που καταλήγουν πάλι στον άνθρωπο.

Πρέπει λοιπόν αρχικά να εξασφαλίσουμε ένα κτηματάκι αρκετό για να καλύψει μιά τετραμελή οικογένεια.Δεν είναι απαραίτητο να είναι μεγάλο.Ακόμα καί δύο περιφραγμένα στρέμματα είναι αρκετά,πρέπει όμως  να υπάρχει ένα πηγάδι που να μας δίνει τουλάχιστον 4-5 κυβικά νερό την ημέρα.Απαραίτητος μηχανολογικός εξοπλισμός,ενα αμπελουργικό τραχτεράκι 30-40 ίππων με αλέτρι φρέζα και καρότσα που θα μας λύσει τα χέρια.Ακόμα και μιά σκαπτική μηχανή μπορεί να μας διευκολύνει πάρα πολύ.

Μια αντλητική μηχανή για να μπορούμε να ποτίσουμε απο το πηγάδι μας.
Ηκατασκευή μιάς υπερυψωμένης δεξαμενής που θα γεμίζει συνεχώς απο το πηγάδι,με έναν ανεμόμυλο-αντλία είναι πολύ καλή ιδέα,διότι θα μπορούμε να ποτίζουμε με τη φυσική ροή.

Για τις κοτούλες μας απαιτείται ένα κοτέτσι 30 τετρ.μέτρων μαζί με το προαύλιο.Το κυρίως κτίριο θα είναι 3 επι 6 μέτρα και θα χωρίζεται σε δύο τμήματα.Το ένα τμήμα θα φιλοξενεί τις κότες αυγοπαραγωγής,και ένα διώροφο χώρισμα για την κλώσσα και τα νεαρά κοτοπουλάκια.Οι διαστάσεις αυτού του τμήματος θα είναι 3.5 επι 3 μέτρα και θα μπορούν να φιλοξενηθούν 25-30 κότες,μαζί με τις φωλιές τους,που θα μας δίνουν κατά μέσο όρο  15 αυγά την ημέρα.
Το δεύτερο τμήμα θα φιλοξενεί τα κρεατόπουλα μας.Με διαστάσεις 2,5 επι 3 μέτρα,θα είναι κατάλληλο για 50 κοτόπουλα το χρόνο.

Το προαύλιο θα είναι χωρισμένο επίσης σε δύο τμήματα,κλειστό με κοτετσόσυρμα απο παντού και θα έχει διαστάσεις 2 επι 6 μέτρα.


Ενας δεύτερος στάβλος τριών διαμερισμάτων,είναι απαραίτητος για την εκτροφή των ζώων του σπιτιού.
Το κάθε διαμέρισμα πρέπει να έχει ελάχιστες διαστάσεις 2,5 επι 2,5 μέτρα με σωστό προσανατολισμό (η πλάτη στο βορά).Στο πιό δροσερό διαμέρισμα θα βάλουμε τα κουνελάκια μας.
Με μεγάλα ανοίγματα,θα μπορεί να περιέχει τέσσερεις κουνελιάστρες σε σχήμα Π. Μία για τον κούνελο και το ζευγάρωμα,μία για την κουνέλα με τα μικρά της και δύο για το μεγάλωμα των κουνελιών.
Το δεύτερο διαμέρισμα θα το προορίσουμε για τις κατσικούλες μας.Δύο κατσίκες,είναι αρκετές για το γάλα του σπιτιού,Αν όμως υπάρχει χώρος και δυνατότητα για τρία πρόβατα ακόμα,τότε θα φτιάχνουμε και τα τυράκια μας.
Το τρίτο διαμέρισμα του σταύλου θα φιλοξενεί το γουρουνάκι του σπιτιού.Θα πρέπει να έχει προαύλιο αλλά και να είναι φτιαγμένο έτσι που να καθαρίζεται εύκολα.
Κοντά στους σταύλους θα πρέπει να υπάρχει ο χώρος κομποστοποίησης.Εκεί θα φτιάξουμε δύο χωρίσματα όπου θα ρίχνουμε τις κοπριές μας και τα φυτικά υπολλείματα,αλλάζοντας χώρισμα κάθε 6 μήνες.

Απαραίτητη είναι και μιά μικρή αποθήκη κοντά στα ζώα,όπου θα έχουμε τις ζωοτροφές και τα μικροεργαλεία μας.
Κοντά στο φράχτη του κτήματος θα φυτέψουμε ανά τρία μέτρα,όλων των ειδών τα καρποφόρα δέντρα που ευδοκιμούν στην περιοχή μας.
Σε ένα βορεινό τμήμα του φράχτη θα στήσουμε μια κρεβατίνα απο όπου θα προμηθευόμαστε τα σταφύλια για το κρασάκι στο τραπέζι μας.(ενδεικτικές διαστάσεις,2 επί 10 μέτρα,και ύψος 2 μέτρα).
Εκατό τετραγωνικά μέτρα εδάφους είναι αρκετά για τον λαχανόκηπο του σπιτιού.Αν υπάρχει δυνατότητα κάλυψης αυτού του χώρου με την κατασκευή ενός μικρού θερμοκηπίου,τότε θα αυξήσουμε την ποσότητα των λαχανικών μας στο τετραπλάσιο.
Η συγκαλλιέργεια αρωματικών φυτών μαζί με τα λαχανικά μας θα τα προστατεύει απο ασθένειες και παράλληλα θα έχουμε και τα μπαχαρικά η το τσάι για την κουζίνα μας.
Τις πατάτες του σπιτιού,μπορούμε να τις έχουμε καλλιεργώντας σε 250 τετραγωνικά,με μπόλικη κοπριά,συγκομίζοντας 2-3 φορές το χρόνο,ανάλογα με την περιοχή.
Δώδεκα μεγάλα ελαιόδεντρα σε μισό στρέμμα γής μπορούν να μας δώσουν το λάδι της οικογένειας για όλο το χρόνο.Αν η περιοχή δέν επιτρέπει την καλλιέργεια της ελιάς,τότε τον συγκεκριμένο χώρο τον χρησιμοποιούμε για καλλιέργεια ζωοτροφών όπως τρυφίλι,κριθάρι,βίκο κλπ.
Το σιτάρι,τη ζέα,κλπ που θα καλλιεργήσουμε για το ψωμί και τα ζυμαρικά του σπιτιού,θα καταλαμβάνουν επίσης έκταση μισού περίπου στρέμματος.
Δέκα κυψέλες με μέλισσες σε ένα απάνεμο σημείο του κτήματος χρειάζονται οπωσδήποτε,και για την επικονίαση των λουλουδιών του κήπου μας αλλά και για το μέλι του σπιτιού.
Αλλες απαραίτητες κατασκευές,που θα συμβάλλουν στην οικογενειακή μας αυτάρκεια,είναι ο πετρόμυλος, ο ξυλόφουρνος,το καπνιστήριο-ξηραντήριο,η ψησταριά,και η παραστιά.
Σε ένα σημείο του κτήματος που δέν το βλέπει ο ήλιος,μπορούμε να σκάψουμε και να σκεπάσουμε έναν υπόγειο χώρο με διαστάσεις 3 επι 3 μέτρα επι 2 μέτρα ύψος.Αυτός ο χώρος θα χρησιμεύσει σαν κελάρι για την μακρόχρονη διατήρηση πολλων τροφίμων.
Μενέλαος Μικρασιάτης.

Η καλλιέργεια σαλιγκαριών

Θα έχετε σίγουρα ακούσει για την εκτροφή σαλιγκαριών, και την χρηματική απόδοση που έχει μια τέτοια επένδυση σε σχέση με άλλες στον αγροτικό κλάδο. Οι περισσότεροι είναι ενθουσιασμένοι με την απόδοση σε έσοδα που έχει μια τέτοια μονάδα που μια από τις δυσκολίες στην όλη υπόθεση είναι να έχεις βρει πρώτα τον αγοραστή και να έχεις συμφωνήσει καλή τιμή στο κιλό. Ακόμα η εγκατάσταση εκτροφείων σαλιγκαριών απαιτεί επιστημονική γνώση και τεχνολογική ειδίκευση, αλλά και μακροχρόνιο σχεδιασμό, τόσο επιστημονικό όσο και τεχνολογική έρευνα. Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην αρχή και να μην κάνουμε σημαντικές επενδύσεις, λόγω του ότι δεν έχουμε στοιχεία παραγωγής σαν χώρα. Σημαντικός παράγοντας είναι το μικροκλίμα κάθε περιοχής, οι βιότοποι, όσο και οι λεπτομέρειες της τεχνογνωσίας. 

Πρωτοπόροι στην εκτροφή σαλιγκαριών είναι οι Γάλλοι και οι Ιταλοί. 

Υπάρχουν τρεις παράγοντες που επηρεάζουν την εκτροφή σαλιγκαριών: 
1.Η παραγωγή, καθαυτή. 
2.Η διάθεση. 
3.Η πιστοποίηση. 

Οι ξένες αγορές θέλουν: 
α. Σταθερή ποσότητα και 
β. Πιστοποιημένο προϊόν. 

Οι τιμές επιτυγχάνονται εύκολα αν υπάρξουν οι ανωτέρω όροι. 

Τα είδη εκτροφής είναι: 
1.Ανοικτή ή εκτατική εκτροφή (η παραδοσιακή μορφή). 
2.Κλειστή υπερεντατική εκτροφή. 
3.Κλειστή εντατική εκτροφή. 

Οι Ιταλοί από παλιά εφαρμόζουν την ανοικτή εκτροφή αλλά και την εντατική. Οι Γάλλοι κυρίως (ομοίως και οι Βέλγοι) την υπερεντατική εκτροφή και την εντατική, διατηρώντας πολλά μυστικά που δεν τα εξωτερικεύουν. 

Στην Ευρώπη η Γαλλία είναι η χώρα με τα περισσότερα εκτροφεία σαλιγκαριών και τη μεγαλύτερη κατανάλωση, που φτάνει σήμερα περί τους 40.000 τόνους ετησίως (η παραγωγή της χώρας είναι περί τους 12.000 τόνους). Η κατανάλωση σαλιγκαριού στη χώρα αυτή σύντομα θα πλησιάσει το 1 κιλό/άτομο/έτος. Δεύτερη σε κατανάλωση είναι η Ισπανία με 20.000 τόνους και η Ιταλία με 10.000 τόνους. Στην χώρα μας καταναλώνουμε περί τους 500 τόνους σαλιγκάρια. 

Γενικά δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία και πολλά απ’ αυτά που βρίσκουμε έχουν μεγάλες αποκλίσεις. Η παραγωγή σαλιγκαριών παγκοσμίως από τα εκτροφεία, αντιπροσωπεύει μόλις το 15-20% της συνολικής κατανάλωσης.

Σύμφωνα με κάποια στοιχεία του 2007 η διεθνής κατανάλωση ήταν περί τους 420.000 τόνους, συνολικής αξίας 7 δις $. Άλλες χώρες που καταναλώνουν σαλιγκάρια είναι η Πορτογαλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Γερμανία, η Αυστραλία, κ.α. 

Από τους 420.000 τόνους αυτούς: 
το 30% πωλείται ως φρέσκο προϊόν, 
το 47% ως κατεψυγμένο και 
το 23% σε κονσέρβα. 

Η ερευνητική δραστηριότητα που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας, θα συμβάλει στη βελτίωση της τεχνογνωσίας εκτροφής των εδώδιμων σαλιγκαριών, στηρίζοντας τη δημιουργία καινοτόμων και βιώσιμων γεωργικών εκμεταλλεύσεων. 

Οι κύριοι στόχοι για την επιστημονική και τεχνική υποστήριξη περιλαμβάνουν: 
την επιλογή των γεννητόρων, 
τη διαχείριση των ζώων κατά τα στάδια της αναπαραγωγής και της πάχυνσης, 
την αύξηση της παραγωγής, 
την ποιοτική βελτίωση του προϊόντος και πιστοποίησή του, 
την προώθηση του προϊόντος, 
τον σχεδιασμό και την εφαρμογή του κατάλληλου επενδυτικού σχεδίου για την ίδρυση και λειτουργία μιας μονάδας εκτροφής.  

Η εγκαθίδρυση νέων μονάδων εκτροφής στην Ελλάδα θα συμβάλει θετικά και στην προστασία των φυσικών πληθυσμών των σαλιγκαριών. 

Η κατανάλωση σαλιγκαριών παγκοσμίως αυξάνεται και η παραγωγή καλύπτει μόνο ένα μικρό μέρος της ζήτησης. Η ζήτηση επομένως υπάρχει και είναι σε θέση να απορροφήσει μεγάλες ποσότητες προϊόντος. Η προσφορά λοιπόν είναι εκείνη που δεν μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις απαιτήσεις. 

Η Ευρωπαϊκή αγορά είναι ελλειμματική κατά 60-80.000 τόνους ετησίως (στοιχεία 2010). 

Τις ανάγκες αυτές τις καλύπτει με αθρόες εισαγωγές φυσικών πληθυσμών από Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο, Αίγυπτο, Τουρκία, Κύπρος, Σκόπια, χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, κλπ. 

Οι φυσικοί πληθυσμοί του κυριότερου εκτρεφόμενου είδους Helix aspersa παρουσιάζουν έντονη ποικιλομορφία και αποτελούν σημαντικό γενετικό απόθεμα, που εκτός από την ανάγκη προστασίας και διατήρησης μπορεί να αξιοποιηθεί στην παραγωγή εκτρεφόμενων σαλιγκαριών με ενδιαφέροντα γνωρίσματα που θα μπορούν να παρουσιάζουν πλεονεκτήματα ανταγωνιστικότητας σε εξειδικευμένες αγορές. Πάνω από το 80% των εκτροφέων στην Ευρώπη παράγουν το συγκεκριμένο είδος σαλιγκαριού. 

Στην Ελλάδα τα ζωντανά σαλιγκάρια θα πρέπει να συλλέγονται από 1 Φεβρουαρίου έως και 30 Ιουνίου, δηλαδή σε χρόνο εκτός αναπαραγωγικής περιόδου, που είναι το φθινόπωρο. Σημαντικό είναι να μαζεύονται μόνο τα ώριμα σαλιγκάρια.

Εμπορεύσιμα είδη σαλιγκαριών 
Σ’ όλο τον κόσμο, τα είδη του σαλιγκαριού (γένους Helix ) είναι περί τις 4.000. Από τα είδη των σαλιγκαριών που διαβιούν ελεύθερα στην Ευρώπη, περίπου δώδεκα είναι εδώδιμα και μόνα τέσσερα έως πέντε είναι εμπορεύσιμα. 

Το σύνολο σχεδόν των σαλιγκαριών που διακινούνται στην Ελληνική αγορά είναι του γένους Helix και η διακίνηση τους γίνεται με τους παρακάτω τρόπους: 

1. Νωπά – ζωντανά: προέρχονται από εισαγωγές, ή συλλέγονται από τη φύση και διακινούνται σε ξύλινα ή πλαστικά κιβώτια των 20-25 κιλών. 
2. Σώματα σαλιγκαριών: ημι - επεξεργασμένα διατηρούμενα σε άλμη και διακινούνται σε μεγάλες συσκευασίες στη βιομηχανία. 
3. Κατεψυγμένα με κέλυφος: η σάρκα έχει αφαιρεθεί και αφού έχει υποστεί επεξεργασία και έχει επανατοποθετηθεί μέσα στο κέλυφος με βούτυρο, μαϊντανό, σκόρδο και άλλα καρυκεύματα. 
4. Κονσέρβες: περιέχουν σώματα σαλιγκαριών επεξεργασμένα. Τα κελύφη τοποθετούνται χωριστά μαζί με την κονσέρβα. 
5.Άδεια κελύφη: έχουν μεγάλη εμπορική αξία και προωθούνται στη βιομηχανία για να γεμιστούν με κρέας σαλιγκαριών. 

Από τα εδώδιμα σαλιγκάρια που διακινούνται στην Ευρωπαϊκή αγορά: 
το Helix aspersa (σαλιγκάρι των κήπων, petit-gris στην Γαλλία) καλύπτει το 40% του εμπορίου, 
το Helix pomatia (σαλιγκάρι της Bουργουνδίας ή Ρωμαϊκό σαλιγκάρι ή εδώδιμο σαλιγκάρι) καλύπτει το 28% του εμπορίου (το βάρος ενός ώριμου κυμαίνεται από 20-25 γρ. Βρίσκεται στη χώρα μας στα βουνά της Ροδόπης, υψόμετρο >500μ.), 
το Helix lucorum (Μαύρο ή καμπίσιο ή τούρκικο-Turk το αποκαλούν οι Γάλλοι) καλύπτει το 22% (το βάρος ενός ώριμου κυμαίνεται από 20-35 γρ. Βρίσκεται στην Μακεδονία, έχει σκληρή σάρκα, κατά 60% πηγαίνει στην μεταποίηση), 
και τέλος το είδος Helix vermiculata (eobania) που καλύπτει το υπόλοιπο 8,5% του εμπορίου και είναι κοινό σε όλη την Ελλάδα (το βάρος ενός ώριμου κυμαίνεται από 8-10 γρ.). 

Τα πλεονεκτήματα του Helix aspersa Muller 
Από τα εδώδιμα ελληνικά σαλιγκάρια η εντατική αλλά και η εκτατική εκτροφή είναι δυνατή και οικονομικά κερδοφόρα για το Helix aspersa (Muller, 1774). Για πρώτη φορά, το είδος περιγράφηκε ως Helix aspersa από τον O. F. Müller, το 1774. Υπάρχει και το υποείδος Helix aspersa Maxima που βρίσκεται σε λίγους πληθυσμούς στην Β. Αφρική. 

Το είδος αυτό παρουσιάζει έντονο εμπορικό ενδιαφέρον στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές του είδους αυτού. Το Helix aspersa, στα λατινικά σημαίνει κυριολεκτικά το "διάστικτο σαλιγκάρι", στην Ελλάδα Κρητικός κοχλιός, ανήκει στα Μαλάκια, στην κλάση των Γαστεροπόδων, στην υποδιαίρεση των Πνευμονοφόρων. Γένος = Helix, είδος = aspersa. Είναι μεσογειακής καταγωγής και στη χώρα μας είναι ευρύτατα διαδεδομένο από το νομό Φθιώτιδας και νοτιότερα. 

Το είδος αυτό εισέρχεται ελαφρά μέσα στο έδαφος, ή το πολύ να καλυφθεί ολόκληρο στο χώμα, χωρίς να βυθιστεί πολύ βαθιά μέσα σ’ αυτό, όπως συμβαίνει με άλλα είδη. 

Τα πλεονεκτήματα του Helix aspersa 
είναι πολύ παραγωγικό ζώο, 
έχει πολύ καλή συμπεριφορά στους υψηλούς συνωστισμούς που επικρατούν σε συνθήκες εκτροφής, 
αντιπροσωπεύει το 40% της ποσότητας των σαλιγκαριών που καταναλώνονται σήμερα, 
δίνει καλύτερες εγγυήσεις εκτροφής από το Helix pomatia, ή άλλα είδη, 
η χονδρική τιμή πώλησής του στην Ελληνική και Ευρωπαϊκή αγορά είναι υψηλή σε σχέση με τα άλλα είδη. 

Το σαλιγκάρι Helix aspersa έχει επίσης τα εξής χαρακτηριστικά: 
καλή ικανότητα προσαρμογής στο συγκεκριμένο περιβάλλον, 
προτιμά περιοχές με υψόμετρο φοβάται το κρύο (παγετός-χιονοπτώσεις). Στην βιβλιογραφία αναφέρεται ότι θερμοκρασία κάτω (ψυχρότερη) από -50C δημιουργεί προβλήματα (υψηλή θνησιμότητα). 
τρέφεται κυρίως την νύκτα, 
είναι άοσμο, δεν θορυβεί και δεν μολύνει το περιβάλλον, 
διάμετρος κελύφους ώριμου ατόμου: 30-40 χιλ., 
μεγάλη διάμετρος περιστομίου ώριμου ατόμου: 20-30 χιλ., 
ύψος κελύφους ώριμου ατόμου: 25-35 χιλ., 
βάρος ανεπτυγμένο: 14-20 γραμμάρια, 
σάρκα: 50-70% του βάρους του, 
το σχήμα του είναι κωνικοσφαιρικό και κυρτό στην κορυφή. Περιελίσσεται δεξιόστροφα γύρω από έναν κεντρικό άξονα, τον στυλίσκο, σχηματίζοντας 4-6 σπείρες (σκούρες ταινίες/ζώνες διακοπτόμενες από κυματοειδείς γραμμές ανοικτότερου χρώματος) χωρίς να σχηματίζει ομφαλό. Όταν τα σαλιγκάρια μεγαλώσουν σε θερμοκρασία άνω των 25 0C το χρώμα των ζωνώσεων γίνεται κόκκινο. 
χρώμα κελύφους: Ποικίλει ανάλογα την ηλικία και το περιβάλλον, κιτρινοκαστανό μέχρι γκρι, 
έχει: 79,46% νερό, 14,56% πρωτεΐνες, 0,69% λίπη, 3,87% υδατάνθρακες, 1,42% τέφρα (άλατα), 
100 γραμμάρια σάρκας σαλιγκαριού παράγουν 60-80 θερμίδες (είναι μικρότερη από το κρέας διάφορων ψαριών, πτηνών και θηλαστικών). 

Στη χώρα μας υπάρχουν γεωργικοί σύμβουλοι, εταιρίες που αναλαμβάνουν την ενημέρωση και επίβλεψη της νέας επιχειρηματικής δραστηριότητας εκτροφής σαλιγκαριών. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν σήμερα στην εκτροφή, πώληση σαλιγκαριών και επειδή οι ενδιαφερόμενοι νέοι εκτροφείς θέλουν να ρωτήσουν, να δουν μια μονάδα εκτροφής, παραθέτουμε κάποιες εταιρείες, γεωργικούς συμβούλους, εκτροφείς, που ασχολούνται με την δραστηριότητα αυτή, σύμφωνα με αυτά που μας έχουν πει οι ίδιοι ή πήραμε από τις ιστοσελίδες τους: 

1. MED ESKARGOT Hellas 
Επιστημονικά υπεύθυνος Γκόγκας Αθανάσιος, τηλ: κιν. 6983-424493, σταθ: 2410-254109. 
Προσφέρει: Τεχνογνωστική υποστήριξη βασικά για την κλειστή εκτροφή αλλά υποβοηθά και στην αγορά του γενετικού υλικού, στην σύνθεση του σιτηρεσίου, στην κατασκευή του διχτυοκηπίου και στην εμπορία των σαλιγκαριών. 

2.FEREIKOS HELIX 
Η εταιρία έχει έδρα την Κόρινθο. Είναι αντιπρόσωπος του Διεθνούς Ινστιτούτου Σαλιγκαροτροφίας (Κεράσκο Ιταλίας) και ασχολείται μόνο με την δημιουργία Ανοικτών σαλιγκαροτροφικών μονάδων. Τηλ: 27410-80165, κιν: 6976-165940, υπεύθυνη Βλάχου Παναγιώτα. 
Προσφέρει: Γενετικό υλικό, σπόρους για φύτεμα, δίχτυα, τεχνογνωσία. Κάνει συμβάσεις και δεσμεύεται για την αγορά των σαλιγκαριών. 

3.ΣΑΛΙΓΚΑΡΟΤΡΟΦΙΑ “ΠΕΛΑΓΟΝΙΑΣ” 
Η εταιρία έχει έδρα την Φλώρινα και ασχολείται μόνο με την δημιουργία Ανοικτών σαλιγκαροτροφικών μονάδων. Είναι αντιπρόσωπος του Ιταλικού Ινστιτούτου Σαλιγκαροτροφίας του Κεράσκο Ιταλίας. Υπεύθυνος Βασιλείου Κώστας. Τηλ: 23850-45900, κιν: 6976-604719. 
Προσφέρει: Γενετικό υλικό, σπόρους για φύτεμα, δίχτυα, τεχνογνωσία. 

4 “DIKTIA KRITIS SA” 
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 28930-51547, κιν: 6981-815529. Υπεύθυνος: Καζάνας Νικόλαος. 
Προσφέρει: Γενετικό υλικό, σιτηρέσιο, τεχνογνωσία. Επίσης την κατασκευή όλου του δικτυοκηπίου (εγκαταστάσεις, εξοπλισμός, υδρονέφωση, ταΐστρες, κ.λ.π.). 

5.“AGROFARMA” 
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2410-535918, κιν: 6972-071037. Υπεύθυνος εταιρείας: Υψηλάντης Αναστάσιος, Ομορφοχώρι Λάρισας. 
Προσφέρει: Γενετικό υλικό, σιτηρέσιο, τεχνογνωσία. 

6. Μπουντούλας Κωνσταντίνος 
Εταιρεία σαλιγκαριών (Ο.Ε.) που δραστηριοποιείται στον Βελβεντό Κοζάνης. Τηλέφωνο επικοινωνίας, κιν: 6977-313042, σταθ: 24640-32342, 32010. Διαθέτει γόνο. 
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, έδρα γεωπονίας, ιχθυολογίας & υδάτινου περιβάλλοντος, που ασχολείται με την σαλιγκαροτροφία στην χώρα μας. 
Υπεύθυνος καθηγητής: Νεοφύτου Χρήστος, τηλ: 24210-93064. 
Καθηγήτρια: Χατζηιωάννου Μαρία, τηλ: 24210-93069.

Το διαβάσαμε στο back-to-nature.gr

Πηγή>http://www.fytokomia.gr/

Και όμως τα ζιζάνια των αγριόχορτων είναι χρήσιμα!

Τις περισσότερες φορές, όταν γίνεται αναφορά στα αγριόχορτα του χωραφιού η σκέψη πηγαίνει αμέσως στο αποδοτικότερο ζιζανιοκτόνο, που θα τα εξαφανίσει μια για πάντα.

Και όμως τα ζιζάνια των αγριόχορτων είναι χρήσιμα!

Παρόλα αυτά, τα ζιζάνια παρουσιάζουν ιδιότητες που είναι πλεονεκτικές για το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Οι κυριότερες από αυτές τις ιδιότητες είναι οι εξής:

Διατροφική και κτηνοτροφική αξία: οι λάτρεις των χορταρικών εκτιμούν τη γεύση του ζωχού και άλλων ζιζανίων, ενώ σε μερικές περιπτώσεις τα ζιζάνια χρησιμοποιούνται σε μίγματα σιτηρεσίων.

Διατήρηση βιοποικιλότητας: τα ζιζάνια αποτελούν κατοικία για πολλά έντομα και άλλους μικροοργανισμούς, που σε κάποιες περιπτώσεις είναι ωφέλιμοι για τις καλλιέργειες.

Υλικό εδαφοκάλυψης: η πιο οικονομική μέθοδος να προστατευτεί ένα ακαλλιέργητο χωράφι ή ένας δεντρώνας από τη διάβρωση είναι ο καλλιεργητής να αφήσει ζιζάνια έρπουσας κυρίως ανάπτυξης, να αναπτυχθούν ελεύθερα.

 

Αρωματικές και φαρμακευτικές ιδιότητες: το φασκόμηλο, η καλέντουλα, και άλλα βότανα γίνεται να αξιοποιηθούν ως φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά.

Προώθηση ανάπτυξης καλλιεργειών: μερικά ζιζάνια έχει αποδειχθεί ότι προωθούν, μέσω εκκρίσεων των ριζών τους, την ανάπτυξη των γειτονικών καλλιεργούμενων φυτών.

Βελτίωση γονιμότητας εδάφους: η δραστηριότητα των ριζών βελτιώνει τις βιολογικές διεργασίες και τη δομή του εδάφους.

Πηγή: agronomist

Η καλλιέργεια του πεπονιού

Το πεπόνι είναι ένα αναρριχητικό φυτό που λατρεύει τη ζέστη και τις περιοχές με μεγάλη διάρκεια καλοκαιριού. Τα αρσενικά και θηλυκά άνθη αναπτύσσονται στο ίδιο φυτό, όμως και πάλι χρειάζονται τις μέλισσες για να πραγματοποιηθεί η γονιμοποίηση.

 Η καλλιέργεια του πεπονιού

Τα πεπόνια ανήκουν στην ίδια οικογένεια με τις κολοκύθες, τα κολοκυθάκια και τα αγγούρια. Εκτός του καθαρά επιστημονικού ενδιαφέροντος, η πρακτική χρήση αυτής της πληροφορίας είναι ότι η γύρη ενός από αυτά τα φυτά, μπορεί να γονιμοποιήσει τα λουλούδια των υπολοίπων. Για να έχει επομένως ο καλλιεργητής στο τέλος του καλοκαιριού πεπόνια και όχι διασταύρωση πεπονιού με αγγούρι ή κολοκύθα, θα πρέπει να τα καλλιεργεί σε μεγάλη απόσταση το ένα από το άλλο. Δηλαδή με πιο απλά λόγια, δε πρέπει να καλλιεργούνται τα πεπόνια μαζί με αγγούρια, κολοκύθες και κολοκυθάκια.

Οι πιο γνωστές ποικιλίες Ελληνικών πεπονιών είναι:

Θρακιώτικο. Ποικιλία τοπικής προέλευσης επί αιώνες παραγόμενη στην ακριτική περιοχή του νομού Έβρου αποκλειστικά οικολογική χωρίς αρδεύσεις, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, κλπ. H ποικιλία “Χρυσή Κεφαλή” ή πεπόνι Θράκης είναι μοναδική και παράγεται με προστατευόμενο σπόρο.

Κρεμαστά χειμωνιάτικα . Όψιμη ποικιλία , με σφαιρικό ή ωοειδή καρπό και πρασινωπή σάρκα. Καλλιεργείται σε περιοχές της Πελοποννήσου.

Αργείτικες. Παράγουν τα γνωστά αργείτικα πεπόνια εξαιρετικής ποιότητας. Η σάρκα τους είναι λευκοπράσινη ή κιτρινοπράσινη γλυκιά και κάπως σκληρή.

Κουνέλια. Οι καρποί της είναι αρωματικοί μετρίου ή μεγάλου μεγέθους. Η φλούδα τους είναι πορτοκαλί ή κίτρινη και η σάρκα λευκοκίτρινη.

Μπανάνες. Πρώιμη ποικιλία με καρπούς κιτρινωπούς συνήθως σφαιρικού και μικρού μεγέθους. Αρκετά αρωματικά και καλής ποιότητας.

Σήμερα, δυστυχώς, ένεκα του ότι έχουν επικρατήσει σε ποσοστό περίπου 85% κυρίως τα υβρίδια τύπου Galia -τόσο σε θερμοκήπια όσο και υπαίθρια-, ο μεγαλύτερος αριθμός των ποικιλιών έχει σχεδόν εξαφανιστεί.

Τα πεπόνια ωριμάζουν στα τέλη του καλοκαιριού, μέχρι το πολύ τα μέσα Σεπτεμβρίου. Επίσης, μπορούν να καλλιεργηθούν στον κήπο ή ακόμη και σε μεγάλες γλάστρες, ως ποικιλίες νάνοι, αρκεί το μέρος να το βλέπει όλη την ημέρα ο ήλιος.

Ο καλλιεργητής μπορεί να ξεκινήσει τη καλλιέργεια με τα πεπόνια από σπόρους ή έτοιμα σπορόφυτα που υπάρχουν σε γεωπονικά καταστήματα και φυτώρια. Ακόμη μπορεί να βρει σπόρους πεπονιού σε γεωπονικά καταστήματα, ή τοπικών ποικιλιών από φίλους και γνωστούς. Σε θεωρητικό επίπεδο, θα μπορούσε να κρατήσει σπόρους ακόμη και από κάποιο πεπόνι που αγόρασε και του φάνηκε ιδιαίτερα νόστιμο. Σε αυτή όμως την περίπτωση, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος το πεπόνι να προέρχεται από υβρίδιο και το φυτό που θα προκύψει να μην είναι υγιές και αποδοτικό. Όμως εφόσον κάποιος καλλιεργητής ενδιαφέρεται μπορεί να το δοκιμάσει!

Αν και ο καλλιεργητής γίνετε να ξεκινήσει τους σπόρους πεπονιού σε φυτώριο 15 με 20 μέρες πριν τα τελευταία κρύα και να μεταφυτέψει τα σπορόφυτα, ο πιο απλός και εύκολος τρόπος είναι να σπαρθούν απευθείας στο χώμα.

Τα πεπόνια λατρεύουν τη ζέστη. Για να μπορέσουν να βλαστήσουν οι σπόροι και να αναπτυχθούν, το χώμα θα πρέπει να έχει θερμοκρασία τουλάχιστον μεταξύ 21 και 27 βαθμών Κελσίου. Εφόσον ο καιρός είναι ζεστός, αυτό πλέον είναι δουλειά της φύσης. Αν όμως ο καλλιεργητής επιθυμεί να αρχίσει τη σπορά νωρίτερα, τότε μπορεί να απλώσει στο μέρος που σκοπεύει να καλλιεργήσει τα πεπόνια, μαύρο φιλμ εδαφοκάλυψης. Το άπλωμα του φιλμ εδαφοκάλυψης θα πρέπει να γίνει 4 εβδομάδες πριν την ημερομηνία σποράς. Το φιλμ εδαφοκάλυψης, με τη βοήθεια των ακτίνων του ήλιου, θα θερμάνει το έδαφος και ταυτόχρονα θα εμποδίσει την ανάπτυξη αγριόχορτων. Πριν στρωθεί το φιλμ εδαφοκάλυψης, είναι απαραίτητο να προετοιμαστούν τα λοφάκια. Επιβάλλεται επίσης να στερεωθούν γερά οι άκρες του φιλμ εδαφοκάλυψης ώστε να μην τα σηκώνει ο αέρας.

Το κατάλληλο χώμα για τα πεπόνια είναι το ελαφρά όξινο. Το pH του εδάφους θα πρέπει να είναι μεταξύ 6.0 και 6.5. Τα πεπόνια χρειάζονται μεγάλες ποσότητες νερού και πολλά θρεπτικά συστατικά.

Η προετοιμασία του σημείου που πρόκειται να φυτευτεί μία πεπονιά πραγματοποιείται με τη παρακάτω διαδικασία:

Το σημείο θα πρέπει να το βλέπει ο ήλιος και να μην είναι εκτεθειμένο στους ανέμους. Στη συνέχεια πρέπει να φτιαχτεί ένα ελαφρώς μακρόστενο λοφάκι από χώμα και κομπόστ.

Σε κάθε λοφάκι, και όταν η θερμοκρασία είναι μεταξύ 21 και 27 βαθμών Κελσίου, πρέπει να σπαρθούν 3 με 5 σπόροι σε απόσταση 5 εκατοστών ο ένας από τον άλλο. Το βάθος σποράς είναι περίπου 2.25 εκατοστά. Το κάθε λοφάκι, θα πρέπει να απέχει από το άλλο περίπου 1.75 μέτρα. Η πεπονιά είναι αναρριχητικό φυτό και χρειάζεται χώρο για να αναπτυχθεί.

Όταν φυτρώσουν οι σπόροι και τα μικρά φυτά αποκτήσουν 2 φύλλα, θα πρέπει να κρατηθούν μονάχα τα δύο πιο υγιή και να βγουν τα υπόλοιπα. Επιβάλλεται τακτικό πότισμα, διότι τα πεπόνια χρειάζονται νερό, και ο καλλιεργητής θα πρέπει να τα βλέπει να αναπτύσσονται ώστε η όλη διαδικασία να εξελίσσεται ομαλά.

Εφόσον έχει χρησιμοποιηθεί φιλμ εδαφοκάλυψης, θα πρέπει να ακολουθηθεί η παρακάτω διαδικασία:

Ο καλλιεργητής θα πρέπει να έχει κατασκευάσει τα λοφάκια, πριν στρώσει το φιλμ εδαφοκάλυψης. Όταν η θερμοκρασία του εδάφους φτάσει τους 21 με 27 βαθμούς Κελσίου, μπορεί πλέον να ξεκινήσει η σπορά. Ακόμη πρέπει να γίνουν 3 με 5 τρύπες στο φιλμ, δηλαδή στην περιοχή πάνω από το λοφάκι, ανάλογα με τους πόσους σπόρους ο κάθε καθένας επιθυμεί να φυτέψει. Σε κάθε τρύπα, φυτεύεται ένας σπόρος πεπονιάς σε βάθος περίπου 2.25 εκατοστά. Όταν φυτρώσουν οι σπόροι και τα μικρά φυτά αποκτήσουν 2 φύλλα, θα κρατηθούν μονάχα τα δύο πιο υγιή και θα πρέπει να βγουν τα υπόλοιπα. Φυσικά χρειάζεται τακτικό πότισμα και θα πρέπει εφόσον πραγματοποιούνται ορθά όλα τα παραπάνω, τα πεπόνια να μεγαλώνουν.

Η καλλιέργεια του πεπονιού

Τα πρώτα λουλούδια που θα παράγει το φυτό θα πέσουν γρήγορα. Όμως αυτό δε θα πρέπει να ανησυχήσει τους καλλιεργητές διότι πρόκειται για τα αρσενικά πεπόνια. Τα πεπόνια, θα παραχθούν από τα δεύτερα άνθη που είναι τα θηλυκά.

Επισημαίνεται ότι για να είναι εύγευστα τα πεπόνια, θα πρέπει 3 εβδομάδες πριν τη συγκομιδή να περιοριστεί σημαντικά ή ακόμη και να σταματήσει το πότισμα.

Το πεπόνι θα πρέπει να προστατευθεί, βάζοντας από κάτω ένα φαρδύ ξύλο ώστε να μην έρχεται σε επαφή με το έδαφος. Αν έχει χρησιμοποιηθεί φιλμ εδαφοκάλυψης, τότε αυτό θα κάθεται επάνω στο φιλμ και δε χρειάζεται να γίνει κάποια εξτρά ενέργεια. Τα πεπόνια είναι έτοιμα για συγκομιδή όταν η φλούδα τους έχει τη κλασσική ευχάριστη μυρωδιά του πεπονιού. Τέλος τα πεπόνια δεν ωριμάζουν αφού κοπούν από το φυτό.

Πηγή>http://www.ecotimes.gr/

Ξηροί καρποί που θεωρούνται superfoods

Πέρα όμως από την νοστιμιά του συνόλου, ανάμεσά τους υπάρχουν και οι σούπερ ξηροί καρποί που προσφέρουν ιδιαίτερα οφέλη για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Οι σούπερ ξηροί καρποί αλφαβητικά:

Αμύγδαλα- Είναι πλούσια πηγή σε βιταμίνη Ε, πρωτεΐνες, ασβέστιο, σίδηρο, κάλιο, φώσφορο, μαγνήσιο κι έχουν σημαντικές αντιγηραντικές ιδιότητες, ενώ βοηθούν και στην πρόληψη της οστεοπόρωσης. Ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα και έχοντας μεγάλη ποσότητα αντιοξειδωτικών συνεισφέρουν στην μείωση των καρδιακών νοσημάτων.

Ηλιόσποροι -Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνες Ε, Β1, Β3, Β6, μαγνήσιο, φώσφορο, σίδηρο κ.α., Ω-6 , Ω-9 λιπαρά οξέα και πρωτεΐνη. Βοηθάνε το νευρικό και το μυϊκό σύστημα, χαλαρώνουν τις ημικρανίες, τις κράμπες και γενικότερα τους μυϊκούς σπασμούς. Επίσης, βοηθάνε στην υγεία και την ελαστικότητα του δέρματος, ενώ παράλληλα διαθέτουν και σημαντικές αντικαρκινικές ιδιότητες.

Καρύδια- Πλούσια σε φυτικές ίνες, μαγνήσιο, ασβέστιο,κάλιο κ.α., βιταμίνες Ε, Β6 καθώς και Ω-3 και Ω-6 λιπαρά οξέα. Έχουν πολλές αντιοξειδωτικές ιδιότητες, μειώνουν τον κίνδυνο θρομβώσεων κι εγκεφαλικών επεισοδίων, βοηθούν στην πρόληψη του διαβήτη, του καρκίνου και βοηθούν αλλά και στη σωστή λειτουργία νεφρών και εγκεφάλου.

Κάστανα- Καλή πηγή πρωτεϊνών και σύνθετων υδατανθράκων, περιέχουν βιταμίνες C, A και Β, ασβέστιο, μαγνήσιο, φώσφορο, σίδηρο και κάλιο. Θεωρείται επίσης καλή επιλογή γι” αυτούς που πάσχουν από διαβήτη, αφού έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, είναι πλούσια σε φυλλικό οξύ, όπως τα πρασινόφυλλα λαχανικά, το οποίο σχετίζεται με τη σύνθεση DNA, των ερυθρών και βοηθάει στην πρόληψη ανωμαλιών του νευρικού σωλήνα στο έμβρυο.

Κολοκυθόσπορος - Περιέχει πρωτεΐνες, μεγάλη ποσότητα σιδήρου, ψευδάργυρο, μαγγάνιο, μαγνήσιο, βιταμίνη Ε, C και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο του προστάτη, έχει αντιφλεγμονώδεις και αντιοξειδωτικές ιδιότητες, προστατεύει από αρθρίτιδες και ενυδατώνει το δέρμα.

Μαύροι Σταφίδα - Στοιχεία που προκύπτουν από έρευνες και κλινικές μελέτες μας δείχνουν πως η μαύρη Κορινθιακή Σταφίδα παρουσιάζει ικανοποιητικά επίπεδα τιμών σε φυτικές ίνες, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, αντιοξειδωτικά: φυτικές ίνες, αντιοξειδωτικά, βιταμίνη C…

Φιστίκια Αιγίνης- Πολύ καλή πηγή φυτικών ινών, οι οποίες ρυθμίζουν το πεπτικό σύστημα και βοηθούν σε προβλήματα δυσκοιλιότητας, διάρροιας κ.α. Επίσης περιέχουν μεγάλη ποσότητα βιταμίνης Β6, χρήσιμη στο νευρικό σύστημα, στο ανοσοποιητικό, στην παραγωγή αιμοσφαιρίνης και Βιταμίνη Ε, η οποία καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες και δρα κατά του καρκίνου του δέρματος.

Φουντούκια- Είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, βιταμίνες, ασβέστιο, φώσφορο, κάλιο και σε μαγγάνιο, ιχνοστοιχείο που δρα αντιοξειδωτικά για τον ανθρώπινο οργανισμό. Επίσης ενισχύουν την καρδιά και δεν έχουν καθόλου χοληστερόλη.
σούπερ ξηροί καρποί: φουντούκια

Πάντα με μέτρο και με συνετή προσθήκη στο διαιτολόγιο μας, οι μικροί αλλά θαυματουργοί καρποί μπορούν να μας προσφέρουν πολλά περισσότερα από όσα φανταζόμαστε. Μεγάλο συν η νοστιμιά τους και η δυνατότητα να συνδυαστούν με γλυκά, αλμυρά, ζεστά, κρύα, ακόμα και με σαλάτες.

ΠΗΓΗ:econews.gr