Το αβοκάντο.

Πως η καλλιέργεια αβοκάντο "κατέκτησε" την Κρήτη

Αβοκάντο ή βουτυρόδεντρο. Το δέντρο που καλλιέργησαν πρώτοι οι Αζτέκοι, κάτοικοι του Μεξικού. Οι καρποί αυτού του δέντρου ήταν συστατικό της διατροφής τους, θεωρούνταν όμως ότι ήταν σημαντικοί και...πέραν της διατροφής. Όπως διαπιστώθηκε μετά από αρχαιολογικές ανασκαφές στο Περού, σπόροι αβοκάντο ανακαλύφθηκαν σε ταφικό εύρημα του 8ου αιώνα π.Χ.


Οι σπόροι αυτοί συνόδευαν το νεκρό στην τελευταία του κατοικία, διότι οι αφροδισιακές τους ιδιότητες θεωρούνταν χρήσιμες και στη μετά θάνατο ζωή. Το αβοκάντο λατρεύτηκε και εκτιμήθηκε για τις διατροφικές και θεραπευτικές του ιδιότητες.




Το βουτυρόδεντρο πρωτοεμφανίστηκε και καλλιεργήθηκε στο Μεξικό, πάρα ταύτα η καλλιέργειά του εξαπλώθηκε. Το 17ο αιώνα διαδόθηκε η καλλιέργειά του στην Τζαμάικα και στη συνέχεια, στα μέση του 18ου αιώνα, στις τροπικές περιοχές της Ασίας. Αρχές του 20ού αιώνα πάλι στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ειδικά στη Φλόριντα και στην Καλιφόρνια, και λίγο αργότερα στο Ισραήλ. Μετά το Ισραήλ ήρθε στην Ελλάδα και παράλληλα στην Ισπανία. Κάπως έτσι απέκτησε τη φήμη που έχει σήμερα.




Όσον αφορά τώρα στην Κρήτη, το εξωτικό αυτό δέντρο ξεκίνησε να καλλιεργείται πειραματικά τη δεκαετία του 1970, μέσω ενός προγράμματος από το Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων. Σιγά-σιγά και αφού φάνηκε ότι οι καλλιέργειες αυτές πήγαιναν πολύ καλά, οι παραγωγοί ξεκίνησαν να κάνουν δειλά-δειλά τις πρώτες τους εμπορικές φυτείες. Το πρόγραμμα αυτό είχε επιδοτηθεί με 1,8 δισ., δυστυχώς όμως δεν αξιοποιήθηκε σωστά και δεν προχώρησε.


Το σχέδιο τότε προέβλεπε να φυτευτούν περίπου 20.000 στρέμματα και στην πραγματικότητα δε φυτεύτηκαν πάνω από 3.000 με 4.000 στρέμματα σε Ρέθυμνο και Χανιά.


Φάνηκε ότι ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος. Παράλληλα οι συνεταιρισμοί ήταν ανύπαρκτοι και γενικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν ενθάρρυναν την προσπάθεια αυτή, με αποτέλεσμα να μην προχωρήσουν οι καλλιέργειες αβοκάντο στην Κρήτη. Μετά το 2007-2008, με την οικονομική κρίση, άρχισε ξανά η σκέψη για τις καλλιέργειες αβοκάντο. Χωρίς επιδοτήσεις πλέον, άρχισαν καλλιεργητές να φυτεύουν αβοκάντο στα Χανιά, διότι είχαν αντιληφθεί ότι ήταν από τις πιο δυναμικές καλλιέργειες όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σ' όλο τον κόσμο. Οι καρποί του αβοκάντο τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση στις αγορές της Ευρώπης, ενώ αντίστοιχα η προσφορά τους είναι μικρή.


Εως 1.800 τόνοι στο νομό Χανίων


Σήμερα οι καλλιεργητές αβοκάντο στα Χανιά έχουν πολλαπλασιαστεί και το αβοκάντο πλέον αποτελεί μια επιτυχημένη υποτροπική καλλιέργεια στο νησί της Κρήτης. Στο νομό Χανίων παράγονται από 1.500 μέχρι 1.800 τόνοι αβοκάντο και μάλιστα είναι γνωστά για την ποιότητά τους. Τα χανιώτικα αβοκάντο έχουν αποκτήσει διεθνή φήμη, γι' αυτό και έχουν γίνει περιζήτητα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις οποίες και εξάγονται.




Το βουτυρόδεντρο δεν ευδοκιμεί παντού. Ευδοκιμεί σε τροπικές περιοχές, αλλά και στο μεσογειακό κλίμα, σε περιοχές όπου ευδοκιμούν κυρίως εσπεριδοειδή και ειδικά λεμονιές. Η καλλιέργειά του έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις όσον αφορά στο έδαφος, το κλίμα και το νερό. Στη δυτική Κρήτη φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι οι καλλιέργειες αυτές είναι ικανές για να αναπτυχθούν. Η καλλιέργειά τους χαρακτηρίζεται ως εύκολη για τα Χανιά και το Ρέθυμνο, και τον τελευταίο καιρό το Τμήμα Φυτικής Παραγωγής της Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας του ΤΕΙ Κρήτης ασχολείται προκειμένου να αναπτυχθούν οι καλλιέργειες αυτές και σε άλλους νομούς της Κρήτης. Έχουν ήδη φυτευτεί βουτυρόδεντρα στην περιοχή του Κουτσουρά στο Λασίθι και υπάρχουν σημάδια ενθαρρυντικά ότι μπορούν να αναπτυχθούν και εκεί.
Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι καλλιεργείς αβοκάντο αναπτύσσονται σε περιοχές με ήπιο χειμώνα. Δεν ευδοκιμούν σε περιοχές με πολύ αέρα, χρειάζονται έδαφος στραγγερό, γόνιμο, βαθύ, που δεν έχει πολύ ανθρακικό ασβέστιο, και θέλουν νερό καλής ποιότητας, που να μην έχει χλώριο, ούτε άλλα μέταλλα, ειδικά βόριο.


Η υγρή ατμόσφαιρα ευνοεί


Η υγρή ατμόσφαιρα, όπως στις τροπικές περιοχές, που βρέχει συνέχεια, ευνοεί αυτά τα δέντρα και ειδικά κατά την περίοδο της άνθισης, που είναι ο Μάιος μήνας. Όλα αυτά καθιστούν αναγκαίο τον προγραμματισμό και τον έλεγχο του χωραφιού και του σημείου όπου πρόκειται να γίνουν νέες φυτεύσεις. Επίσης, σημαντικό είναι να γίνει σωστά η επιλογή της ποικιλίας που θα φυτευτεί, μιας και οι ποικιλίες αβοκάντο ξεπερνούν τις 200. Στα Χανιά έχουν αναπτυχθεί με επιτυχία 22 ποικιλίες αβοκάντο. Από αυτές η πιο εμπορική ποικιλία είναι η Haas, ποικιλία διαθέσιμη από Μάρτιο ως Ιούνιο, ενώ η πιο νόστιμη είναι η Fuerte, που η εποχή της είναι από το Δεκέμβριο ως το Μάρτιο.




Ο καρπός τώρα του βουτυρόδεντρου, γνωστός ως αβοκάντο ή "αχλάδι του αλιγάτορα", έχει σχήμα ωοειδές. Εξωτερικά το χρώμα του είναι σκούρο πράσινο και σε μερικές περιπτώσεις, ανάλογα με την ποικιλία και το κλίμα της περιοχής στο οποίο καλλιεργείται, μοβίζει ελαφρώς. Στο εσωτερικό του είναι κιτρινωπό προς κιτρινοπράσινο και η υφή του είναι βουτυρώδης, λιπαρή.
Το αβοκάντο προσφέρεται ιδιαίτερα για βιολογική καλλιέργεια. Δεν έχει εχθρούς και ασθένειες, άρα δεν επιβαρύνεται με φυτοφάρμακα. Η πυκνότητα του φυλλώματος και η ανάπτυξη του δέντρου έχουν σαν αποτέλεσμα έναν ανεπαρκή φωτισμό κάτω από το δέντρο, που δεν ευνοεί την ανάπτυξη ζιζανίων μέσα στην καλλιέργεια. Συνεπώς μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς την ανάγκη προσθήκης χημικών λιπασμάτων και η καλλιεργητική φροντίδα που χρειάζεται είναι στον έλεγχο της ποσότητας του νερού, στο κλάδεμα και στην ενίσχυση του εδάφους μόνο με κοπριά.




Οι ευεργετικές του ιδιότητες


Τα τελευταία χρόνια, οι Κρητικοί ανακαλύπτουν όλο και περισσότερο τα μυστικά της καλλιέργειας του αβοκάντο, μα και τα οφέλη αυτού του καρπού. Έρευνες που γίνονται αποδεικνύουν τις ευεργετικές του ιδιότητες, που είναι πολυάριθμες. Ο καρπός του αβοκάντο είναι πλούσιος σε θρεπτικά συστατικά. Θεωρείται ως πλήρη τροφή, γιατί ο καρπός αυτός είναι προικισμένος από τη φύση. Περιέχει όλα τα μέταλλα σε μεγάλες ποσότητες, πρωτεΐνες, λίγα σάκχαρα, καλής ποιότητας λιπαρά, βιταμίνες της σπάνιας σειράς Β, που δεν υπάρχουν σε άλλα φρούτα παρά μόνο στο κρέας. Ο καρπός του αβοκάντο είναι μια πλήρης τροφή, όπως το γάλα, γι' αυτό μάλιστα όσοι δεν είναι κρεατοφάγοι και όσοι προσέχουν τη διατροφή τους, αντικαθιστούν το κρέας με το αβοκάντο.


Οι θρεπτικές και αντιοξειδωτικές του ιδιότητες συμβάλλουν δραστικά στον ανθρώπινο οργανισμό και τα λιπαρά οξέα που περιέχει - ωφέλημα για την υγεία - το καθιστούν ως υψηλής ποιότητας καρπό για τη διατροφή. Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί έχει μεγάλη ζήτηση στην Ευρώπη και σε άλλες βόρειες χώρες.


Της Βούλας Νεονάκη

Πηγή : Νέα Κρήτη

Ο γεωπόνος απαντά. Πώς καλλιεργούμε αβοκάντο.

Κλίμα και απαιτήσεις
Το αβοκάντο είναι υποτροπικό φυτό και επομένως η καλλιέργειά του περιορίζεται σε περιοχές που δεν επικρατούν πολύ ψυχροί χειμώνες. Αναπτύσσεται σε πολύ ελαφρά (αμμώδη) έως μέσης σύστασης αργιλλοπηλώδη εδάφη, που πρέπει να είναι βαθιά, γόνιμα και να στραγγίζουν καλά. Εδάφη με όξινη έως ουδέτερη αντίδραση, δηλαδή με Ph = 7 και με χαμηλή περιεκτικότητα σε ανθρακικό ασβέστιο, είναι κατάλληλα. Παρουσιάζει μεγάλη ευπάθεια στην υπερβολική υγρασία και τα άλατα.
Προετοιμασία του εδάφους
Το έδαφος που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την εγκατάσταση μιας φυτείας αβοκάντο δέχεται, πριν τη φύτευση, μια άροση σε βάθος 30 εκατοστών για την καταστροφή των πολυετών ζιζανίων και για την αφρατοποίηση του εδάφους, η οποία συμβάλλει στην καλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος των δένδρων.  Αν η εξεύρεση κοπριάς είναι εύκολη, τότε ενδείκνυται η προσθήκη 2-3 τόνων το στρέμμα για να αυξηθεί η περιεκτικότητα του εδάφους σε οργανική ουσία.
Φύτευση δενδρυλλίων
Για την φύτευση θα πρέπει να προμηθευτείτε δενδρύλλια εμβολιασμένα σε σπορόφυτα. Οι πιο γνωστές ποικιλίες είναι οι Haas, Fuerte και Ertinger. Η πιο κατάλληλη εποχή φύτευσης είναι αρχές άνοιξης και εναλλακτικά αρχές φθινοπώρου. Οι αποστάσεις φύτευσης αρχικά συστήνεται να είναι ανάλογα και με τη γονιμότητα του εδάφους, το χησιμοποιούμενο υποκείμενο και τη ζωηρότητα της χρησιμοποιούμενης ποικιλίας. Συνήθεις αποστάσεις φύτευσης σε μορφή ορθογώνιου  5m

Ο γεωπόνος απαντά. Πώς καλλιεργούμε αβοκάντο.
Κλίμα και απαιτήσεις
Το αβοκάντο είναι υποτροπικό φυτό και επομένως η καλλιέργειά του περιορίζεται σε περιοχές που δεν επικρατούν πολύ ψυχροί χειμώνες. Αναπτύσσεται σε πολύ ελαφρά (αμμώδη) έως μέσης σύστασης αργιλλοπηλώδη εδάφη, που πρέπει να είναι βαθιά, γόνιμα και να στραγγίζουν καλά. Εδάφη με όξινη έως ουδέτερη αντίδραση, δηλαδή με Ph = 7 και με χαμηλή περιεκτικότητα σε ανθρακικό ασβέστιο, είναι κατάλληλα. Παρουσιάζει μεγάλη ευπάθεια στην υπερβολική υγρασία και τα άλατα.
Προετοιμασία του εδάφους
Το έδαφος που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την εγκατάσταση μιας φυτείας αβοκάντο δέχεται, πριν τη φύτευση, μια άροση σε βάθος 30 εκατοστών για την καταστροφή των πολυετών ζιζανίων και για την αφρατοποίηση του εδάφους, η οποία συμβάλλει στην καλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος των δένδρων.  Αν η εξεύρεση κοπριάς είναι εύκολη, τότε ενδείκνυται η προσθήκη 2-3 τόνων το στρέμμα για να αυξηθεί η περιεκτικότητα του εδάφους σε οργανική ουσία.
Φύτευση δενδρυλλίων
Για την φύτευση θα πρέπει να προμηθευτείτε δενδρύλλια εμβολιασμένα σε σπορόφυτα. Οι πιο γνωστές ποικιλίες είναι οι Haas, Fuerte και Ertinger. Η πιο κατάλληλη εποχή φύτευσης είναι αρχές άνοιξης και εναλλακτικά αρχές φθινοπώρου. Οι αποστάσεις φύτευσης αρχικά συστήνεται να είναι ανάλογα και με τη γονιμότητα του εδάφους, το χησιμοποιούμενο υποκείμενο και τη ζωηρότητα της χρησιμοποιούμενης ποικιλίας. Συνήθεις αποστάσεις φύτευσης σε μορφή ορθογώνιου  5m x 6m. Πριν τη φύτευση των δενδρυλλίων γίνεται η επισήμανση των θέσεων φύτευσης, η διάνοιξη των λάκκων (45εκ. Χ 45εκ.) και ακολουθεί η φύτευσή τους.
Κατά την φύτευση των δενδρυλλίων φροντίζουμε να φυτεύονται στο ίδιο βάθος που ήταν στο φυτώριο και το επιφανειακό χώμα να πέφτει στη βάση του ριζικού συστήματος. Κατά τη φύτευση επίσης, γίνεται και η τοποθέτηση των πασάλων στήριξης των δενδρυλλίων. Μετά τη φύτευση ακολουθεί καλό πότισμα των δενδρυλλίων. Tα νεόφυτα δενδρύλλια απαιτούν προστασία του κορμού και των βραχιόνων τους από τον ήλιο και λιπάνσεις με μέτρο γιατί είναι ευαίσθητα στην υψηλή αγωγιμότητα του εδάφους, ενώ δεν συστήνεται κλάδεμα των δέντρων τα 2 πρώτα χρόνια για να μη προκαλέσουμε πρόωρη ανθοφορία.


Πηγή>Κώστας Λιονουδάκης.  http://www.bostanistas.gr/

Περισσότερες πληροφορίες

Πως θα απομακρύνουμε τις κάμπιες από τα φυτά μας

Έχουμε κάμπιες στα φυτά μας; Ας τις αντιμετωπίσουμε με εύκολο και οικολογικό τρόπο:

Νωρίς το πρωί, όταν τα φύλλα είναι ακόμα υγρά από την πρωινή δροσιά, πασπαλίζουμε με λίγο καυτερό πιπέρι καγιέν τα καλλωπιστικά φυτά μας. Με αυτό τον απλό τρόπο και αποτελεσματικό τρόπο, κρατάμε μακριά από τα φυτά μας τα πάσης φύσεως βλαβερά έντομα και τις αχόρταγες κάμπιες.

Εάν βρέξει, επαναλαμβάνουμε το επόμενο πρωί την επίπαση με αυτό το φυσικό απωθητικό.

Πως αποθηκεύονται οι πατάτες

Οι πατάτες για να διατηρηθούν καλά πρέπει να τοποθετηθούν σε σκοτεινό και δροσερό μέρος χωρίς υγρασία, κάτι που τις εμποδίζει από το να φυτρώσουν και νωρίς. Ας δούμε με την σειρά κάποιους φυσικούς τρόπους αποθηκέυσης :

Ιδανικός χώρος είναι ένα υπόγειο με ομοιόμορφη θερμοκρασία, τοποθετούμενες κάτω κατά στιβάδες λεπτές, καλυπτόμενες πρώτον με τα ξηρά τους φύλλα και έπειτα με άχυρο και χώμα.Βάζουμε πάνω από το τσουβάλι άχυρο και χώμα για να τραβήξουν την υγρασία και να μην επιτρέψουν τα έντομα να περάσουν.
Τις τοποθετούμε σ'ένα μεγάλο σκεύος ,κουβά ή βαρέλι , που έχουμε γεμίσει με άμμο με σκοπό να μην ακουμπάει η μια την άλλη. Έχω ακούσει οτι και η θαλλασινή άμμος είναι ιδανική.
Ακόμα αν τις βρέξουμε με θαλασσινό νερό ή ακόμα καλύτερα τις τοποθετήσουμε μέσα σ'ένα κουβά με θαλασσινό νερό κρατάει την πατάτα στην αρχική της κατάσταση και εμποδίζει την άνθιση οφθαλμών.
Μία άλλη έυκολη φυσική μέθοδος, που άκουσα πρόσφατα, αλλά δεν έχω δοκιμάσει είναι και με σκόνη άσβεστου ασβέστη
Αυτό που προτείνω να κάνετε που είναι και σχετικά επίκαιρο , γιατί έχουμε μαζέψει και μπόλικη στάχτη φέτος το χειμώνα, είναι αφού γεμίσετε ένα κουβά με τη στάχτη που μαζέψατε, να τοποθετήσετε μέσα τις πατάτες με τρόπο τέτοιο, ώστε να μην έχουν καμία επαφή μεταξύ τους. 

Αποθήκευση πατάτας μετά την συγκομιδή από το χωράφι
Εάν η πατάτα δεν αποθηκευτεί σωστά και κάτω από κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας, είναι σίγουρο ότι ο καλλιεργητής θα πάθει μεγάλες ζημιές, πολλές φορές μεγαλύτερες και από αυτές που μπορούν να προξενήσουν στο χωράφι οι διάφορες ασθένειες και εχθροί.
Επίσης είναι βέβαιο πως η διατήρηση της πατάτας δεν μπορεί να γίνει πρόχειρα, γιατί ο κόνδυλος της πατάτας είναι ζωντανός οργανισμός που διαπνέει σε όλη την διάρκεια της αποθήκευσης, είναι ευαίσθητος στο πολύ κρύο και στην ζέστη αλλά και στο σάπισμα κάτω από ακατάλληλες συνθήκες.
Οι απώλειες που μπορούν να λάβουν χώρα κατά την αποθήκευση της πατάτας, οφείλονται στην αναπνοή των κονδύλων, στην εξάτμιση του νερού και στην ανάπτυξη των διάφορων μικροοργανισμών. Υπολογίζεται ότι για τρίμηνη αποθήκευση η φύρα φθάνει στο 6-10%. 

Οι πατάτες που θα αποθηκευτούν πρέπει να είναι εντελώς στεγνές και όσο το δυνατόν πιο καθαρές και ειδικά από το χώμα. Γι αυτό και αφήνονται όπως αναφέραμε κάποιο διάστημα στο χωράφι (ποτέ σε δυνατό ήλιο) για να στεγνώσουν καλά μόλις ξεριζωθούν. Κατόπιν τις μεταφέρουμε σε σκιερό μέρος ή υπόστεγο και εκεί τις απλώνουμε για να στεγνώσουν εντελώς και να τριφτεί το χώμα που φέρουν. Οι πατάτες αφήνονται σε συνθήκες καλού αερισμού 1-3 ημέρες σε σωρούς μέχρι και 1 μέτρο ύψος, ενώ για να μην πρασινίσουν όταν υπάρχει έντονο φως σκεπάζονται με πυκνό στρώμα άχυρου ή με διάφορα σακιά που εμποδίζουν το φως. 

Κατά την μεταφορά από το χωράφι στο υπόστεγο γίνεται ένα πρώτο ξεκαθάρισμα και απομακρύνονται οι σάπιες και πληγωμένες πατάτες. Όταν μετά από λίγες μέρες διαπιστωθεί ότι οι πατάτες στέγνωσαν αρκετά καλά, τις μεταφέρουμε στην αποθήκη. Όταν στην εκμετάλλευση δεν υπάρχει υπόστεγο, η μεταφορά στην αποθήκη γίνεται απ ευθείας από το χωράφι αφού πρώτα στεγνώσουν πολύ καλά.
Μόλις μεταφέρεται η πατάτα στην αποθήκη, συνήθως στα κατώγια των σπιτιών, γίνεται πιο λεπτομερής διαλογή και απομακρύνονται όλες οι χαλασμένες, πληγωμένες ή ακόμη και οι πολύ μικρές. Εφόσον δεν έγινε διαλογή κατά μέγεθος στο χωράφι, χωρίζονται οι πατάτες σε χονδρές, μεσαίου μεγέθους και ψιλές. Όταν το χώμα είναι κολλημένο στους κονδύλους και δεν αποκολλάται εύκολα, τις πλένουμε και τις στεγνώνουμε στον αέρα σε σκιά.
Κατάλληλα κατώγια είναι αυτά που εξασφαλίζουν αερισμό και δροσισμό. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να πέφτει κάτω από τους 0οC , αλλά ούτε και να ανεβαίνει πάνω από τους 7-8 οC, γιατί η πατάτα μόλις σπάσει ο λήθαργος (2-3 μήνες από την ωρίμανση του κονδύλου, αναλόγως της ποικιλίας), αρχίζει να φυτρώνει. Είναι φανερό πως αυτές οι θερμοκρασίες μόνο τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες επιτυγχάνονται χωρίς ψύξη και σε μέρη ορεινά όπως είναι η περιοχή. Επίσης απότομες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας είναι επιβλαβείς. 

O πρώιµες πατάτες ή σκρέιπερς, όπως είναι γνωστές στο εµπόριο, πατάτες δηλαδή που ξεφλουδίζονται εύκολα, διαλέ­γονται αµέσως µετά την εκρίζωση τους και διατίθενται στο εµπόριο, συνήθως σε αµειπτικές τιµές.
Oι συνήθεις πατάτες µαζεύονται όταν οι κόνδυλοι ωριµάσουν και µεταφέρονται στα συσκευαστήρια για εξαγωγή. Oι πατά­τες αποθηκεύονται κατά διάφορους τρόπους που αναλύονται στη συνέχεια:

Διατήρηση σε σωρούς: Η µέθοδος αυτή εφαρµόζεται πλέον σε πολύ λίγες περιπτώσεις. Oι πατάτες πρέπει να είναι τελείως ώριµες και απαλλαγµένες από ασθένειες, κτυπήµατα και πληγές.
Aρχικά ο χώρος του χωραφιού όπου πρόκειται να διατηρη­θούν οι πατάτες καθαρίζεται και ισοπεδώνεται, ακολουθεί ελαφρό σκόνισµα του εδάφους µε ένα εντοµοκτόνο (Τρέι­σερ, Σαϋπερµεθρίν και το βιολογικό παρασκεύασµα του Bα­κίλλου) και στη συνέχεια τοποθετούνται σε σωρούς που έχουν συνήθως 1 µέτρο ύψος, 1,5 µέτρο πλάτος και µήκος ανάλογο µε τη διαθέσιµη ποσότητα πατατών.
Tο µήκος των σωρών καλύτερα να διαχωρίζεται µε χώµα κά­θε 4-6 µέτρα για να εµποδίζεται η εξάπλωση τυχόν ασθέ­νειας από τον ένα σωρό στον άλλο. Aκολουθεί το σκόνισµα ολόκληρου του σωρού µε το ίδιο εντοµοκτόνο και ο σωρός σκεπάζεται µε αχυρόκολες και, τέλος, σαν επιστέγασµα, τοποθετείται ένα παχύ στρώµα από καλαµιές σιτηρών (µπά­λες ποκαλάµης).

Διατήρηση σε αποθήκες: Η µέθοδος εφαρµόζεται πλέον σε µικρή κλίµακα. Oι πατάτες, επίσης, διατηρούνται µέσα σε αποθήκες, µε καλό αερισµό, χαµηλή θερµοκρασία και σχετι­κή υγρασία.
Oι αποθήκες πρέπει να έχουν διπλή οροφή και τα παράθυρα να είναι προστατευµένα µε ειδικό δίκτυ µε πολύ µικρές τρύ­πες, για να αποκλείεται η είσοδος της πεταλούδας της λίτας.
Ο χρόνος διατήρησης των πατατών σε αποθηκευτικούς χώ­ρους εξαρτάται κυρίως από τις συνθήκες που επικρατούν στην αποθήκη κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης. Σαν απα­ραίτητοι όροι για την καλή διατήρηση των πατατών, αναφέρονται ο καλός αερισµός, η µη ύπαρξη σταγονιδίων νερού στους κονδύλους και η χαµηλή θερµοκρασία.

Διατήρηση σε ψυκτικούς θαλάµους: Είναι η πλέον διαδεδο­µένη σήµερα µέθοδος διατήρησης των πατατών γιατί δεν απαιτείται η χρησιµοποίηση εντοµοκτόνων και γιατί οι πατά­τες διατηρούνται καλύτερα για µεγαλύτερο χρονικό διάστη­µα από τις δύο προηγούµενες µεθόδους.
Με άριστες συνθήκες θερµοκρασίας, σχετικής υγρασίας, διοξειδίου του άνθρακα και οξυγόνου, οι πατάτες δυνατό να διατηρηθούν σε ψυκτικούς θαλάµους µέχρι και 7 µήνες. Οι πατάτες που προορίζονται για αποθήκευση σε ψυκτικούς θαλάµους πρέπει να είναι ώριµες, στεγνές και να έχουν επουλωµένες τις τοµές ή πληγές τους.
Κατάλληλες θερµοκρασίες µακροχρόνιας διατήρησης του πατατόσπορου είναι 3-4 βαθµοί Κελσίου (όχι κάτω των 2 βαθµών Κελσίου), των πατατών για τηγάνισµα 6-8 βαθµοί Κελσίου, για «τσιπς» 9-12 βαθµοί Κελσίου και για βραστές 4-5 βαθµοί Κελσίου.
Η σχετική υγρασία της ατµόσφαιρας να είναι 95% και η απο­θήκευση των πατατών για κατανάλωση να γίνεται πάντοτε στο σκοτάδι. Υπάρχουν διαφορετικές ανάγκες των διαφό­ρων ποικιλιών σε συνθήκες διατήρησης τους, ανάλογα και µε τον προορισµό και χρήση τους.

Πηγή:.back-to-nature.gr

Kολλιτσίδα! Ένα από τα 10 πιο ισχυρά βότανα του κόσμου!

Κολλιτσίδα ένα ισχυρότατο αντικαρκινικό,διουρητικό και αποτοξινωτικό βότανο.
Eνα από τα 10 ισχυρότερα βότανα στον κόσμο.


Η κολλιτσίδα είναι ακόμα γνωστή ως: αrctium lappa, Burdock root ,αrctium minus ,λάππα,πλατανομαντηλίδα , αρκουδοβότανο Το όνομά της arctium προέρχεται από την ελληνική λέξη "άρκτος" - αρκούδα .Η κολλιτσίδα έχει μια μακρά ιστορία μέσα στο διάβα των αιώνων και κατέχει τη φήμη ενός από τα θρεπτικότερα και ισχυρότερα τονωτικά βότανα του ήπατος -μαζί με το γαϊδουράγκαθο – το οποίοβοηθά στην αποτοξίνωση και στον καθαρισμό του αίματος…Είναι ένα από τα ισχυρότερα διουρητικά βότανα το οποίο βοηθά στην αποβολή των άχρηστων συσσωρευμένων υλικών του οργανισμού και ένα από τα ισχυρότερα εφιδρωτικά βότανα…

Η κολλιτσίδα είναι το βότανο που αυξάνει την έκκριση χολής ώστε να αφομοιωθούν καλύτερα τα λιπαρά τρόφιμα…Έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες σε μιά σειρά από παθήσεις και ήταν μιά από τις πιο σημαντικές παραδοσιακές θεραπείες

Η κολλιτσίδα ήταν η αφορμή ο Ελβετός μηχανικός Georges de Mestral να επινοήσει το συνδετήραhook-and-loop ή φερμουάρ ή βέλκρο-velcro…Η έμπνευσή του ήρθε κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς του να αφαιρέσει τις κολλιτσίδες από το τρίχωμα του σκύλου του και το πλεκτό του πουλόβερ καθώς λοιπόν δε μπορούσε να τις αφαιρέσει εύκολα αποφάσισε να τις βάλει στο μικροσκόπιο για να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει…Αυτό που είδε ήταν εκατοντάδες αγκίστρια από δύο ξεχωριστά προϊόντα που αποτελούνται από γάντζους και θηλιές να έχουν ενωθεί τόσο καλά ώστε να είναι δύσκολο να διαχωριστούν αυτή η παρατήρηση του Mestral ήταν η αρχή των φερμουάρ…Άλλη μιά εφαρμογή της κολλιτσίδας και αυτή άγνωστη στους περισσότερους είναι η συμμετοχή της στο τσάι essiac.


Η κολλιτσίδα μας αποτελείται κυρίως από υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, πτητικά έλαια, φυτικές στερόλες,τανίνες και λιπαρά έλαια. Oι ερευνητές δεν είναι βέβαιοι για το ποια από όλα τα δραστικά συστατικά στη ρίζα της κολλιτσίδας είναι υπεύθυνα για τις θεραπευτικές ιδιότητές της αλλά το βότανο έχειαντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές, αντιβακτηριακές, αντιιικές, διουρητικές, εφιδρωτικές, αποτοξινωτικές,αντιδιαβητικές, αντισυπτικές και αντιβιοτικές - καταστρέφει το σταφυλόκοκκο- ιδιότητες.
'Aρα και τις αντίστοιχες θεραπευτικές δράσεις…Tονώνει τις λειτουργίες της χοληδόχου κύστεως
του ήπατος , του θυρεοειδούς και του φλοιού των επινεφριδίων ενθαρρύνοντας την πέψη και το μεταβολισμό των λιπών και των πρωτεϊνών .
Στην πραγματικότητα πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η κολλιτσίδα περιέχει φαινολικά οξέα κερκετίνη και luteolin - όλα τους ισχυρότατα αντιοξειδωτικά - νιτρικό κάλιο, αιθέριο έλαιο, γλίσχρασμα - το γλισχρασμα προστατεύει τους βλεννογόνους του οργανισμού από τους ερεθισμούς και τις φλεγμονές - ινουλίνη-μια φυσική διαιτητική ίνα η οποία έχει χρησιμοποιηθεί για να βελτιώσει την πέψη και η οποία μπορεί να μετατραπεί σε ένα γλυκαντικό κατάλληλο για τους διαβητικούς- παλμιτικό οξύ, καφεϊκό οξύ,σιτοστερόλη, βιταμίνες Β, κάλιο, θείο, σιδήρο, ασβέστιο, επίσης περιέχει arctigenin - το οποίο είναι μία λιγνάνη - και το οποίο έχει δείξει ισχυρές αντιικές, αντικαρκινικές, αντιοξειδωτικές και αντι-φλεγμονώδεις δράσεις, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των φλεγμονών των ιστών, ανακουφίζει από το stress.

Παρατηρούμε λοιπόν ότι η κολλιτσίδα είναι ένα σπουδαίο βότανο με ένα πλήθος ιδιοτήτων και δράσεωνκαι έχουν ασχοληθεί μαζί της πολλοί μεγάλοι βοτανολόγοι.
Ο David Hoffmann λέει για την κολλιτσίδα ” οδηγεί το σώμα σε μιά κατάσταση ολοκλήρωσης και υγείας, βοηθά να αποκατασταθεί το αρχέγονο προσχέδιο που έχει δημιουργηθεί για την υγεία – να το πω έτσι – το οποίο έχει χαθεί στα άτομα που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις” .

Συγκεντρωτικά η κολλιτσίδα χρησιμοποιείται
στα εντερικά φουσκώματα
στην κολίτιδα
στη δυσκοιλιότητα
στη ναυτία
στην παχυσαρκία
στην κυτταρίτιδα
στη δυσπεψία
στους πονοκεφάλους
στη διάρροια
στις αιμορροΐδες
στα αρθριτικά
στους ρευματισμούς και
στις ισχιαλγίες μειώνοντας πρήξιμο γύρω από τις αρθρώσεις
στη θυλακίτιδα
στο σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα
στη λιθίαση του χοληδόχου
στη λιθίαση των νεφρών- έχει ισχυρή νεφροπροστατευτική αντι-φλεγμονώδη δράση -
γενικά στις λοιμώξεις του ουροποιητικού
στις παθήσεις του στομάχου
σαν ένα από ισχυρότερα διουρητικά βότανα
Η κολλιτσίδα χρησιμοποιείται σε μια σειρά από παθήσεις που σχετίζονται με την κατακράτηση των υγρών του οργανισμού όπως στην ουρική αρθρίτιδα. Επίσης χρησιμοποιείται για τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα καθώς έχει ισχυρές αντιδιαβητικές ιδιότητες για τη μείωση της χοληστερίνης ,για τα οιδήματα του οργανισμού,σαν άριστο αποχρεμπτικό βότανο χρησιμοποιείται για την οξεία ή χρόνια βρογχίτιδα και  άλλες παθήσεις των πνευμόνων,στα κρυολογήματα, στη γρίπη, στην ιγμορίτιδα, ενώ είναι ιδανική για τις ασθένειες του στόματος και του λαιμού. Σαν άριστο αντισηπτικό βότανο σταματά τις μολύνσεις σταματώντας τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων και λόγω της ισχυρής της επιρροής στο συκώτι και στο αίμα έχει ισχυρή θεραπευτική δράση σε όλες σχεδόν τις δερματολογικές παθήσεις από τις πιο συχνές και ποικίλες όπως:
στην ακμή
στα πυώδη εξανθήματα
στη ψωρίαση
στα απόστημα
στην αλλεργία
στο έρπη
στο μικροβιακό έκζεμα
στο ξηρό έκζεμα
στα τσιμπήματα των εντόμων
στη φαγούρα
στις λειχήνες
στη δοθιήνωση – καλόγεροι
στα εγκαύματα
Μέχρι και τις πιο σοβαρές όπως ο καρκίνος. Η κολλιτσίδα είναι ισχυρότατο αντικαρκινικό και βοηθά στην επουλωτική διαδικασία σε όλες τις περιπτώσεις
Η κολλιτσίδα καθώς είναι ένα από τα σπουδαιότερα αποτοξινωτικά βότανα χρησιμοποιείται για τη θεραπεία καταστάσεων που προκαλούνται από «υπερφόρτωση» τοξινών, Επίσης χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη και τόνωση των μαλλιών, για την τριχόπτωση-το μασάζ με το χυμό του φυτού βοηθάει στην ανάπτυξη της τρίχας και προλαμβάνει την τριχόπτωση-για την πιτυρίδα, τη σμηγματόρροια, τη μυκητίαση.
 Προφυλάξεις:
Η κολλιτσίδα δεν πρέπει να καταναλώνεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού.Άτομα τα οποία έχουν αλλεργίες πρέπει να είναι προσεκτικά μαζί της .
Άτομα που παίρνουν διουρητικά -επίσης- πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά με την κολλιτσίδα διότι με τη διουρητική της δράση μπορεί να κάνει την επίδραση αυτών των φαρμάκων ισχυρότερη με αποτέλεσμα να προκαλέσει αφυδάτωση .
Άτομα που παίρνουν φάρμακα για το διαβήτη - επίσης - πρέπει να είναι προσεχτικά διότι μπορεί να μειώσει επιπλέον το σακχάρου στο αίμα με αποτέλεσμα την υπογλυκαιμία .
Άτομα που παίρνουν φάρμακα για την πήξη του αίματος διότι η κολλιτσίδα μπορεί να επιβραδύνει την πήξη του αίματος και όταν λαμβάνεται με φάρμακα αραίωση του αίματος μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για μώλωπες και αιμορραγία.
Πως κάνουμε αφέψημα από ρίζα κολλιτσίδας:

Σε ένα σκεύος βράζουμε περίπου ένα μεγάλο φλυτζάνι νερό ,μόλις αρχίζει να κοχλάζει μειώνουμε τη θερμοκρασία και ρίχνουμε δυό (2) κουταλάκια του γλυκού αποξηραμένη ρίζα κολλιτσίδας.
Σκεπάζουμε το σκεύος μας και αφήνουμε το αφέψημά μας να σιγοβράσει για περίπου άλλα πέντε (5) λεπτά. Στη συνέχεια βγάζουμε το αφέψημά μας από τη φωτιά και το αφήνουμε για περίπου μισή με μία ώρα να κρυώσει τελείως...Μπορούμε να πίνουμε μέχρι δυό κούπες την ημέρα .
π.χ
α) σε περιπτώσεις δερματικών προβλημάτων - μπορούμε να πλένουμε και τις περιοχές του δέρματος με το πρόβλημα - για να ενισχύσουμε δε τη δράση της μπορούμε να τη συνδυάσουμε
με ρίζα αγριοράδικου και κόκκινο τρυφίλι .
β) σε περιπτώσεις νεφρολιθίασης - πέτρες στα νεφρά - χολολιθίασης - πέτρες στη χοληδόχο κύστη . Για τις περιπτώσεις αυτές μπορούμε να προσθέσουμε στο τελικό αφέψημά μας και έγχυμα δυόσμου.

botanologia


Το διαβάσαμε από το: Kολλιτσίδα! Ένα από τα 10 πιο ισχυρά βότανα του κόσμου! http://thesecretrealtruth.blogspot.com

Ρίγανη η αντιδιαβητική

Η ρίγανη και το δενδρολίβανο έχουν πολύτιμες αντιδιαβητικές ιδιότητες. Σε ποιες περιπτώσεις όμως αυτές είναι οι πιο ισχυρές;

Εργαστηριακές έρευνες αποκαλύπτουν ότι τα συστατικά που έχει η ρίγανη και το δενδρολίβανο έχουν παρόμοια δράση με συνταγογραφούμενα αντιδιαβητικά φάρμακα. Πρόσφατες έρευνες αποκαλύπτουν ότι τα βότανα αυτά θα μπορούσαν να παρέχουν ένα φυσικό τρόπο ρύθμισης της γλυκόζης του αίματος για τους πάσχοντες από διαβήτη.

Σε μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στην Journal of Agricultural and Food Chemistry της Αμερικανικής Εταιρίας Χημείας οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο τρόπος καλλιέργειας των βοτάνων διαφοροποιεί την θεραπευτική τους δύναμη.

Οι ερευνητές εξέτασαν τέσσερα διαφορετικά είδη βοτάνων, είτε καλλιεργούμενα σε θερμοκήπιο είτε αποξηραμένα βότανα που πωλούνται στο σούπερμαρκετ, προκειμένου να διαπιστώσουν ποια ήταν πιο δραστικά όσον αφορά την παρεμπόδιση της δράσης ενός ενζύμου που σχετίζεται με τον διαβήτη (και το οποίο αποτελεί στόχο της αντιδιαβητικής αγωγής).

Το ενδιαφέρον αποτέλεσμα της έρευνάς τους ήταν ότι παρότι τα βότανα που καλλιεργούνταν σε θερμοκήπιο ήταν πιο πλούσια σε πολυφαινόλες και φλαβονοειδή, εντούτοις τα σκευάσματα του εμπορίου με ελληνική – και μεξικανική - ρίγανη και δενδρολίβανο ήταν πιο δραστικά όσον αφορά την αντιδιαβητική τους δράση.

Επομένως έχουμε ένα πολύ καλό λόγο να ρίχνουμε άφθονη δική μας ρίγανη, αλλά και δενδρολίβανο στο φαγητό μας!

Πηγή:.vita.gr

Το φραγκοστάφυλο

Τα φραγκοστάφυλα είναι πολύ πλούσια σε βιταμίνες και καταναλώνονται φρέσκοι ή χρησιμοποιούνται σε σιρόπια, ποτά, μαρμελάδες, ακόμα και σε κρασία.

Το φραγκοστάφυλο είναι μικρός θάμνος με ύψος  1-2 μ. Είναι ανθεκτικό στο κρύο και ευδοκιμεί σε υγρά και δροσερά κλίματα και σε όλα τα εδάφη εκτός των πολύ υγρών. Οι καρποί του είναι σε μικρά τσαμπιά ενωμένοι και ωριμάζουν τον Ιούλιο.
Είναι πολύ πλούσιοι σε βιταμίνες και καταναλώνονται φρέσκοι ή χρησιμοποιούνται σε σιρόπια, ποτά, μαρμελάδες, ακόμα και σε κρασία.

Αναγνωρίζονται εύκολα από το βαρύ άρωμα που βγαίνει απ τους βλαστούς και τα φύλλα τους. Ένα ώριμο φυτό μπορεί να παράγει 3-5 κιλά καρπούς ανάλογα με το είδος και την ποικιλία.

Υπάρχουν τρία βασικά είδη φραγκοστάφυλου.
Το μαύρο Ribes nigrum
το κόκκινο Ribes rubrum
το λευκό Ribes sativum

Τα περισσότερα από τα καλλιεργούμενα προέρχονται από άγρια είδη. Έχουν δημιουργηθεί πολλές ποικιλίες που διαφέρουν κυρίως στο χρώμα αλλά και στο μέγεθος των καρπών.

Απαιτήσεις
Είναι σκληροτράχηλα φυτά και εύκολα στην καλλιέργεια. Προτιμούν τις ηλιόλουστες θέσεις. Αν η περιοχή στην οποία θα γίνει η φύτευση έχει πολύ ζεστό καλοκαίρι, φυτέψτε τα σε μέρος που θα έχει ένα βαθμό σκίασης.
Προτιμούν τα δροσερά, υγρά και με καλή στράγγιση εδάφη. Αν τα εδάφη κατακρατούν νερό και δεν έχουν καλή στράγγιση είναι πολύ πιθανή η ανάπτυξη ασθενειών.

Λίπανση μπορεί να γίνει κάθε άνοιξη με σύνθετο λίπασμα πλούσιο σε οργανική ουσία και ελεύθερο χλωρίου.

Το κλάδεμα, θα πρέπει να γίνεται νωρίς την άνοιξη, πριν ξεκινήσει η νέα βλάστηση. Καλό είναι να αφαιρείτε όλους τους παλαιούς βλαστούς.

Η συγκομιδή των φραγκοστάφυλων διαρκεί πολύ. Εάν επιλέξετε έξυπνα τις ποικιλίες, ο χρόνος συγκομιδής ενδέχεται να εκτείνεται από τις αρχές Ιουλίου έως τα μέσα Αυγούστου. Μπορείτε να τα απολαμβάνετε φρέσκα για έξι εβδομάδες. Έπειτα μπορείτε να τα καταψύξετε.

Θρεπτική αξία
Τα φραγκοστάφυλα έχουν τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε  βιταμίνης C από όλα τα φρούτα των εύκρατων ζωνών, με 177-187mg βιταμίνης C ανά 100 γρ. καρπών), ενώ εξίσου μεγάλη είναι και η θρεπτική αξία του χυμού (138 ως 186 mg/100 γρ).

Η σημαντική θρεπτική αξία του φραγκοστάφυλου αυξάνεται ακόμη περισσότερο, καθώς εκτός από βιταμίνες, είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε φυτικές ίνες. Όπως είναι γνωστό, οι φυτικές ίνες είναι μείζονος σημασίας για την καλή λειτουργία του εντέρου, βοηθώντας παράλληλα τη δημιουργία συναισθήματος κορεσμού   στο στομάχι.
Εκτός από τα παραπάνω, τα φραγκοστάφυλα είναι πλούσια σε βιταμίνη Ε, προβιταμίνη Α και πολυφαινόλες, φυτικές ουσίες γνωστές για την αντιοξειδωτική τους δράση, καθώς έχουν την ιδιότητα να συλλαμβάνουν τις ελεύθερες ρίζες που βλάπτουν τους ιστούς του σώματος.

Πρώτοι σε εξαγωγές.
Το φραγκοστάφυλο καλλιεργείται κυρίως στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, με τη Βρετανία, τη Γαλλία και την Πολωνία στις πρώτες θέσεις, ενώ επιλεγμένες καλλιέργειες υπάρχουν και στην Ασία.

Οι εξαγωγές  αυτών των χώρων, αυξάνονται αλματωδώς τα τελευταία χρόνια, καθώς όλο και περισσότερες έρευνες επιβεβαιώνουν την υψηλή διατροφική αξία του καρπού, ενώ πλέον η χρήση του έχει επεκταθεί και σε άλλους κλάδους, όπως η βιομηχανία καλλυντικών (αιθέρια έλαια, κρέμες περιποίησης), η φαρμακοβιομηχανία κλπ.

Η Βρετανία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή στην Ευρώπη. Στην Πολωνία, οι καλλιέργειες φραγκοστάφυλου υπερτετραπλασιάστηκαν μέσα σε 20 χρόνια, από 4.700 εκτάρια το 1961 σε 18.000 εκτάρια το 1982, ανεβάζοντας την παραγωγή από 20.000 τόνους σε 59.600 αντίστοιχα. Έκτοτε, το υψηλό κόστος των εργατικών αποτέλεσε τον κύριο λόγο για τον οποίο μέρος των καλλιεργειών εγκαταλείφθηκε, ωστόσο παραμένει ακόμα και σήμερα η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα σε παραγωγή.  Η Γαλλία, τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός χώρα στην Ευρώπη, παράγει μεταξύ 8.000 και 11.000 τόνων ετησίως, με καλλιέργειες περίπου 3.000 εκταρίων. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της εξάγεται (κυρίως σε ασιατικές χώρες), ενώ ένα σημαντικό ποσοστό απορροφάται στην τοπική αγορά, ιδιαίτερα στην παραγωγή του λικέρ Crème de Cassis, που χρησιμοποιείται ευρέως στη χώρο.

Πηγή:.gardenmagazine.gr

Πώς έφτιαχναν τα παλιά χρόνια τα παγωτά

Παγωτά τις Κυριακές και στα πανηγύρια και όπου υπήρχε πολύς κόσμος.
Πώς έφτιαχναν όμως τότε τα παγωτά; Απλά και νόστιμα. Έβραζαν το γάλα, προσθέτοντας ζάχαρη, αυγά, κακάο ή βανίλια.

Όταν πλέον είχε βράσει το μίγμα τους, το τοποθετούσαν σε μεταλικό κάδο ο οποίος ήταν μέσα σε ένα ξύλινο βαρέλι. Ανάμεσα στο βαρέλι και στον κάδο υπήρχε πάγος για να το κρατά κρύο. Συνέχιζαν να ανακατεύουν το μείγμα μέχρι να πήξει.

Έπειτα φόρτωναν το βαρέλι στη καρότσα τους και έπαιρναν δρόμο για να συναντήσουν τους πελάτες τους. Κατά διαστήματα έριχναν κομμάτια πάγου εξωτερικά για να μη λιώσει το παγωτό.

Έτσι πήγαιναν από δρόμο σε δρόμο και από γειτονιά σε γειτονιά για να γεμίσουν τα χωνάκια τους με τη δροσερή νοστιμιά που όσοι είχαν προλάβει να φάνε, θυμούνται ακόμη...

Πηγή:anemoniblog.blogspot.gr

Το μυστικό που κρύβει για την υγεια μας το γαιδουράγκαθο.

Είναι το βότανο με τις περισσότερες δημοσιευμένες επιστημονικές έρευνες (πάνω από 450) για τη θεραπεία ηπατοπαθειών. Βοηθά στην αναγέννηση κατεστραμμένων κυττάρων του ήπατος, στις παθήσεις της χολής, αλλά δρα και ως ηπατοπροστατευτικό σε δηλητηριάσεις από χημικές ή περιβαλλοντικές τοξίνες ή από καταχρήσεις φαρμάκων και οινοπνεύματος. Πρέπει να αποτελεί την πρώτη επιλογή για την αποτοξίνωση του οργανισμού.

Τα φύλλα και τα κλαδάκια του βοηθούν στην αποβολή των τοξινών από το σώμα, ενώ παράλληλα τονώνουν τη λειτουργία του ήπατος. Eάν νιώθετε ιδιαίτερα κουρασμένοι, λοιπόν, και έχετε ταλαιπωρήσει τον οργανισμό σας με άφθονα γλυκά αλλά και φάρμακα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, το γαϊδουράγκαθο μπορεί να σας βοηθήσει.

Στη σύγχρονη βοτανοθεραπευτική, το γαϊδουράγκαθο είναι το κύριο γιατρικό που χρησιμοποιείται στη προστασία του συκωτιού από λοιμώξεις, κατανάλωση αλκοόλ ή χημειοθεραπείες. Μπορεί να βοηθήσει στο να περιοριστούν οι βλάβες στο συκώτι αλλά και στην ανανέωση των κυττάρων του. Χρησιμοποιείται ακόμα στη θεραπεία της ηπατίτιδας, του ίκτερου και της κύρωσης του ύπατος.

Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης.
Είναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος.
Χρησιμοποιείτε ακόμα σαν δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης, σαν καταπραϋντικό στη καταρροή και στη πλευρίτιδα, αλλά και στη ψωρίαση.
Πρόσφατα ανακαλύφθηκε η αντικαρκινική, η νευροπροστατευτική αλλά και η καρδιοπροστατευτική του δράση λόγο της μείωση της χοληστερόλης που προκαλεί.

Πηγή>http://biologikaorganikaproionta.com/

Φραγκοσυκιά: καλλιέργεια και ιδιότητες

Μεγάλο μέρος της κρητικής διατροφής καλύπτεται από την κατανάλωση ωμών φρούτων, λαχανικών και άγριων χόρτων. Τα φραγκόσυκα ως φρούτα αποτελούν βασικό συστατικό διατροφής των παλιών Κρητικών. Καταναλώνονται τόσο ωμά την περίοδο του καλοκαιριού, όσο και σε μορφή μαρμελάδας  τις άλλες εποχές.

Η φραγκοσυκιά είναι φυτό χυμώδες, δέντρο που φτάνει τα 3 - 5 μέτρα ύψος. Αποτελείται από cladodes πεπλατυσμένα με σχήμα οβάλ, μήκος 30-40 εκατοστά. Πλάτος 15-25 cm και πάχος 1.5-3.0 cm. Το ριζικό σύστημα είναι ρηχό και δεν υπερβαίνει τα 30 cm σε βάθος ,ενώ φτάνει σε αρκετό μήκος. Ο καρπός είναι σαρκώδης με πολλούς σπόρους του οποίου το βάρος μπορεί να κυμαίνεται από 150-400 γραμ. Το χρώμα είναι διαφορετικό ανάλογα την ποικιλία.

Η φραγκοσυκιά είναι φυτό που απαιτεί θερμοκρασίες πάνω από 0 και 6 Κελσίου για βέλτιστη ανάπτυξη. Παρατεταμένες χειμερινές θερμοκρασίες κάτω από το 0 συμπιέζουν την παραγωγικότητα των φυτών και μπορούν να προκαλέσουν φθορά. Το φυτό είναι ευπροσάρμοστο στις διαφορετικές συνθήκες εδάφους. Τα κατάλληλα εδάφη για καλλιέργεια είναι τα ελαφρά εδάφη και τα χονδροειδή χωρίς υπεράρδρευση. Το ύψος και ο τόπος που προτείνεται είναι 150 έως 750 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας

Το επιστημονικό όνομα είναι Οπούντια έτσι το ονόμασε ο Λιναίος. Βέβαια Οπούντια Λοκρίδα ήταν στην αρχαιότητα η περιοχή της σημερινής Αταλάντης. Ο Θεόφραστος στην ιστορία των φυτών κάνει λόγο για ένα δέντρο παραπλήσιο με την "Ινδική Συκή" που βγάζει ρίζες από τα φύλλα του και βρίσκεται κοντά στον Οπούντια. Όπους=Πόλη των Σύκων. Είναι ένα φυτό Succulent της οικογενείας Cactaceae το φραγκόσυκο έφτασε στην Ευρώπη  γύρο το 1493,η πρώτη λεπτομερής περιγραφή το 1535 απ' τον Ισπανό Conzalo Fernandez de Oviedo Valdes.

Μια άλλη εκδοχή της προέλευσης του ονόματος
Η μορφή του επιθέτου όπως είναι οπούντιος που σημαίνει όπως (σχήμα) ο κάκτος που έχει αγκάθια και ένα σχήμα φρούτων αναφέρεται στην Ιλιάδα και αργότερα από τον Αριστοτέλη πρόκειται για μια τυροκομική τεχνική που χρησιμοποιήθηκε ως το 1800 μ.Χ.  μέχρι το βακτηριακό τρόπο για να πήζουμε το γάλα. Η τεχνική αυτή ήταν συχνή και αναφέρθηκε σε πολλά βιβλία από τους αρχαίους Έλληνες και από τους ρωμαίους και αφορούσε το πήξιμο του γάλακτος που ξεχώριζε τα στερεά από τα υγρά ώστε να μπορεί να γίνει τυρί.
Ο Οπούντια έχει μεγάλη αντοχή στην ξηρασία και ταυτόχρονα μια μεγάλη παραγωγικότητα σε βιομάζα. Τα cladodes καλύπτονται από μια παχιά κηρώδη επιδερμίδα το πεγχυμα αποτελείται από στρώματα κυττάρων που λειτουργούν ως δεξαμενή νερού. Η επιφανειακή ρίζα που διαθέτει της επιτρέπει την επιβίωση σε περιοχές με βροχόπτωση. Είναι εξοπλισμένη με ένα συγκεκριμένο φωτοσυνθετικό μεταβολισμό, γνωστή ως φωτοσύνθεση  CAM, μεταβολισμός οξέων τύπου Crassulaseae η οποία επιτρέπει την αφομοίωση του διοξειδίου του άνθρακα και τη διαπνοή κατά τη διάρκεια της νύχτας όταν η θερμοκρασία είναι χαμηλή και η υγρασία υψηλότερη. Οι απώλειες του νερού είναι μικρές και η απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα υψηλότερη. Έτσι το κόστος του νερού είναι 3-5 φορές χαμηλότερο από άλλα γεωργικά είδη.

Ο πολλαπλασιασμός επιτυγχάνεται με μοσχεύματα από cladodes 2 ετών που έχουν αφεθεί να στεγνώσουν για αρκετές μέρες. Η τεχνική της scozzolatura της κοπής των πρώτων ανθισμένων λουλουδιών που πραγματοποιείται το Μάιο-Ιούνιο μπορούμε να πάρουμε μια δεύτερη άνθηση πιο πλούσια με καθυστερημένη ωρίμανση το Φθινόπωρο με φρούτα μεγαλύτερα και πιο σαρκώδη, με λιγότερα κουκούτσια. Η παραγωγή της δεύτερης άνθησης έχει ανάγκη από άρδευση. Στις αρδευόμενες καλλιέργειες μπορούμε να πάρουμε απόδοση 2-5 τόνους το στρέμμα. Μετά τη συγκομιδή οι καρποί μπορούν να αποθηκευτούν για 2-3 μήνες στους 6 βαθμούς Κελσίου.

Χρειάζεται πλούσιο φως, νερό πριν απορροφήσει όλο αυτό που έχει στα φύλλα του.
Θεωρείται ένα φυτό πρωτοπόρος καθώς βελτιώνει την ποιότητα των φτωχών εδαφών που άλλα είδη δεν μπορούν να επιβιώσουν και πραγματοποιείται μια δράση που είναι καθαρά σωματική, δηλαδή σκίαση του εδάφους και στη συνέχεια μείωση της θερμοκρασίας δηλ. μείωση της ταχύτητας της αποσύνθεσης της οργανικής ύλης, τόσο της χημικής όσο και χάρη στην παρουσία των βακτηρίων στις ρίζες του αζώτου στερεωτικά.

Ποικιλίες
Αταλάντη. Το λευκό φραγκόσυκο
Έλλην. Ποικιλία φραγκόσυκου χρώματος κίτρινου
Πύρρα. Η ποικιλία φραγκόσυκου μοβ χρώματος
Αχιλλέας. Η πιο γνωστή ποικιλία φραγκόσυκου Santa Ynez
Sauguina "Αίαντας". "Αίαντας" ποικιλία φραγκόσυκων χρώματος κόκκινου.

Οι ασθένειες τις οποίες καταπολεμούν τα φραγκόσυκα είναι :
1.Ήταν και παραμένει ένα σπουδαίο Αντιφλεγμονώδες.
2.Για την θεραπεία της υπερλιπιδαιμίας και της παχυσαρκίας.
3.Κατά του σακχαρώδους διαβήτη.
4.Κατά της υπερτροφίας του προστάτου
5.Κατά της χοληστερόλης
6.Κατά της φλεβίτιδας
7.Κατά πνευμονικών παθήσεων
8.Πιθανός παράγοντας για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών καρκίνου
(στήθους, προστάτου, στομάχου, πνευμόνων, παγκρέατος) λόγω των φλαβονοειδών συστατικών που περιέχουν
9.Δυναμωτικό στο ανοσοποιητικό σύστημα

Τα φύλλα χρησιμοποιούνται ως :
1.Διουρητικά, αντιδιαρροϊακά, καθώς για καταπολέμηση της άμμου στα
νεφρά, και της νεφρίτιδος!
2.Τονωτικά στην καρδιά λόγω της ουσίας κακτίνη που περιέχουν.
Αντίδοτο κατά της μέθης. Απομακρύνουν πονοκεφάλους, ναυτία ξηροστομία και άλλα.
3.Στην μαγειρική τα φύλλα παράγουν δεκάδες φαγητά με κρέας και λαχανικά για τον άνθρωπο.
4.Εκχυλίσματα φραγκόσυκου κατεβάζουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα των διαβητικών, καθώς και σε υγιή άτομα με ανεβασμένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Ασθενείς με μη ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη που έτρωγαν βρασμένα φύλλα φραγκοσυκιάς, παρουσίαζαν μείωση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα, ενώ η ινσουλίνη τους γινόταν όλο και πιο αποτελεσματική.
5.Το φυτό αυτό περιέχει σημαντικά επίπεδα διαλυτών ινών, όπως πηκτίνη.
Οι ίνες που περιέχει πιστεύεται ότι ευθύνονται για την ικανότητα του κάκτου να μειώνει το σάκχαρο στο αίμα και τα επίπεδα των λιπιδίων.

Τα βρασμένα φύλλα του κάκτου αυξάνουν την ικανότητα του να μειώνει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα. Το φραγκόσυκο αποτελεί παράγοντα για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών καρκίνου (μαστού, προστάτη, στομάχου, πνευμόνων, παγκρέατος) λόγω των φλαβονοειδών που περιέχουν. Για την αποτοξίνωση αλλά και αγχολυτικά Τα αποτελέσµατα των μελετών σχετικά µε το κρητικό διατροφικό πρότυπο της των βοσκών της Κρήτης τη δεκαετία του ΄60 (µε βασική την περίφηµη μελέτη των επτά χωρών) δείχνουν ότι τα άτομα που το υιοθετούν παρουσιάζουν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης διάφορων χρόνιων νοσημάτων (καρδιαγγειακά, διαβήτη, καρκίνο του παχέος εντέρου).

Μεγάλο μέρος της κρητικής διατροφής καλύπτεται από την κατανάλωση ωμών φρούτων, λαχανικών και άγριων χόρτων. Τα φραγκόσυκα ως φρούτα αποτελούν βασικό συστατικό διατροφής των παλιών Κρητικών. Καταναλώνονται τόσο ωμά την περίοδο του καλοκαιριού, όσο και σε μορφή μαρμελάδας  τις άλλες εποχές.

Οι καρποί «καθαρίζουν» το πεπτικό  και το ουροποιητικό σύστημα. Εξουδετερώνουν μέρος των τοξινών που εισάγουμε στο σώμα µας µε την κατανάλωση αλκοόλ και µε το κάπνισµα.
Είναι ένα θαυμάσιο, εύγευστο αλλά και εξαιρετικά δροσιστικό φρούτο ιδίως κατά τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού.

Τα φραγκόσυκα έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε βιταµίνη C. Επίσης περιέχουν βιταµίνη A σε µικρότερη ποσότητα, αµινοξέα, σίδηρο, κάλιο, ασβέστιο, µαγγάνιο, νάτριο κλπ. Βοηθούν στην πέψη και είναι αγχολυτικά.

Πηγή:.gardenmagazine.gr

Ροδακινιά: όσα πρέπει να γνωρίζουμε για την καλλιέργειά της

Η ροδακινιά ζει 30 χρόνια κατά μέσο όρο, όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες και ανάλογα με το υποκείμενο της ποικιλίας. Αποδίδει καρπούς μετά το τρίτο χρόνο από τη φύτευση της, των οποίων η ποιότητα είναι καλύτερη σε περιοχές όπου τα καλοκαίρια είναι ζεστά και οι χειμώνες ήπια κρύοι.

Η ροδακινιά είναι πυρηνόκαρπο, φυλλοβόλο οπωροφόρο δέντρο που ανήκει στο γένος Προύμνη και στην οικογένεια των Ροδοειδών. Η καταγωγή της είναι από την Κίνα, όπου ακόμα και σήμερα υπάρχει ως αυτοφυής. Στη συνέχεια η καλλιέργεια της επεκτάθηκε προς τις χώρες της Μεσογείου και αργότερα προς την Αμερική και την Αυστραλία. Σήμερα είναι το περισσότερο καλλιεργούμενο οπωροφόρο δέντρο στον κόσμο μετά τη μηλιά.

H καλλιέργεια της ροδακινιάς είναι μια από τις σημαντικότερες της χώρας μας, με τα επιτραπέζια ροδάκινα να συμμετέχουν σε ποσοστό 40% και τα βιομηχανικά ροδάκινα ή συμπύρηνα με ποσοστό 60%. Άλλες χώρες της Ευρώπης που παράγουν ποσότητες ροδάκινων είναι η Ισπανία, η Γαλλία και η Ιταλία

Το ύψος του δέντρου φτάνει τα 4,5 μέτρα ο κορμός και οι βλαστοί έχουν φλοιό κοκκινωπού ή πρασινωπού χρώματος. Τα φύλλα του είναι λογχοειδή, πριονωτά στιλπνά, μυτερά στην κορυφή και χρώματος πράσινου, έχουν δε αδένες στη βάση τους από όπου κατά περιόδους εκκρίνουν ένα υγρό σαν ρετσίνι που προσελκύει διάφορα μικρά έντομα. Τα άνθη της ροδακινιάς έχουν πέντε ρόδινα πέταλα και φύονται στις μασχάλες των φύλλων και των βλαστών. Οι πρώιμες ποικιλίες έχουν μεγάλα πέταλα και οι όψιμες μικρά. Ο καρπός της ροδακινιάς είναι το ροδάκινο.

Η ροδακινιά ζει 30 χρόνια κατά μέσο όρο, όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες και ανάλογα με το υποκείμενο της ποικιλίας. Αποδίδει καρπούς μετά το τρίτο χρόνο από τη φύτευση της, των οποίων η ποιότητα είναι καλύτερη σε περιοχές όπου τα καλοκαίρια είναι ζεστά και οι χειμώνες ήπια κρύοι.

Είδη και ποικιλίες ροδακινιάς

Οι τρείς βασικές κατηγορίες ροδάκινων είναι
τα επιτραπέζια ροδάκινα (με χνούδι): May Crest, Maria Bianca, O’Henry, Fayette και Royal Glory,
τα νεκταρίνια (χωρίς χνούδι): Stark Red Gold, Spring Red, May Grand, Fire bright και Rita Star και 
τα ροδάκινα που είναι κατάλληλα για κονσερβοποίηση: Catherina και Everts.

Τα χαρακτηριστικά των ποικιλιών που έχουν μεγάλη σημασία είναι: ο χρόνος ωρίμανσης του καρπού, το μέγεθος του, το χρώμα του, η ύπαρξη χνουδιού ή όχι, η ευκολία αποχωρισμού της σάρκας από τον πυρήνα (κουκούτσι) και το βάρος του καρπού.

Απαιτήσεις
Η ροδακινιά είναι δέντρο που του είναι απαραίτητη η έντονη ηλιοφάνεια και θερμότητα έτσι ώστε να παράγει καρπούς. Είναι απαραίτητο το ξηρό και ζεστό καλοκαίρι με θερμοκρασίες που να φτάνουν ακόμη και τους 35 βαθμούς Κελσίου περίπου. Οι περιοχές με αυξημένη υγρασία είναι καλό να μη προτιμούνται διότι είναι δύσκολο έως αδύνατο να καταπολεμηθούν κάποιες μυκητολογικές ασθένειες.

Ευδοκιμεί σε έδαφος ελαφρύ, που στραγγίζει και αερίζεται καλά και όχι ασβεστούχο, διότι θα υποφέρει μόνιμα από έλλειψη σιδήρου. Ανήκει στη κατηγορία των φυτών με μικρή ανθεκτικότητα στα άλατα εδάφους αλλά και του αρδευτικού νερού.

Η καλύτερη εποχή φύτευσης είναι από  τέλη φθινοπώρου μέχρι έως τα μέσα του χειμώνα.

Το κλάδεμα της ροδακινιάς είναι μεγάλης σημασίας και πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο. Σαν δένδρο έχει τη τάση να "δίνει" καρπούς σε βλαστούς παλαιότερων ετών, οπότε στόχοι του κλαδέματος είναι να αφαιρούνται παλαιότεροι βλαστοί ώστε να σχηματίζονται νέοι και να παραμένει  στο δένδρο  ο απαραίτητος αριθμός καρποφόρων βλαστών.

Στη ροδακινιά εφαρμόζονται δύο είδη κλαδέματος, το θερινό και το χειμερινό.
Το θερινό κλάδεμα αποβλέπει στην απομάκρυνση των “περίσσιων” κλαδιών και το κάνουμε τον Ιούνιο.
Το χειμερινό κλάδεμα διακρίνεται σε βραχύ και μακρύ.

Με το βραχύ κλάδεμα, αφαιρούμε κομμάτια των κλαδιών (όχι ολόκληρα) έτσι ώστε να μείνουν πάνω 6-8 ματάκια (οφθαλμοί) και με το κλάδεμα αυτό δεν χρειάζεται αραίωμα. Είναι κατάλληλο για ποικιλίες που παράγουν μεγάλους καρπούς καθώς και σε δένδρα μεγάλης ηλικίας.

Το μακρύ κλάδεμα εφαρμόζεται σε ποικιλίες που “δίνουν” καρπούς μικρούς σε μέγεθος και νεαρά δένδρα. Στη περίπτωση αυτή αφαιρούμε τα κλαδιά ολόκληρα και ακολουθεί και αραίωμα καρπών.

Η ροδακινιά απαιτεί θερμό καλοκαίρι, έχει και μεγάλες απαιτήσεις σε νερό και μάλιστα να υπάρχει άφθονο νερό για άρδευση. Τη μεγαλύτερη ποσότητα τη χρειάζεται το διάστημα Απρίλιο-Αύγουστο λόγω ότι τη περίοδο αυτή αναπτύσσει πολλούς νέους βλαστούς.

Αντίθετα η περίσσεια νερού, προκαλεί ζημιά στο ριζικό της σύστημα, κυρίως στα εδάφη με κακή αποστράγγιση. Η ποσότητα και η συχνότητα των ποτισμάτων καθορίζονται από τις εδαφοκλιματικές συνθήκες, τους ανέμους και την ποικιλία που έχουμε επιλέξει. Σε κάθε περίπτωση, τα ποτίσματα πρέπει να είναι τακτικά γιατί τα ακανόνιστα ποτίσματα δημιουργούν προβλήματα στο δέσιμο και στην ανάπτυξη των καρπών.
Η ροδακινιά είναι απαιτητικό δένδρο σε άζωτο και κάλιο και λιγότερο σε φώσφορο.

Συγκομιδή
Η συγκομιδή των ροδάκινων αρχίζει στα τέλη Μαΐου και ολοκληρώνεται στα τέλη Σεπτεμβρίου στη Β. Ελλάδα. Βασικό κριτήριο για την έναρξη συγκομιδής μιας ποικιλίας είναι ο βαθμός ωρίμανσης του καρπού.

Ο καρπός θεωρείται έτοιμος για συγκομιδή όταν έχει το μέγεθος και το χρώμα που προστάζει η ποικιλία και έχει πλούσιο άρωμα. Συνήθως τα φρούτα συλλέγονται 1-2 μέρες νωρίτερα προκειμένου να είναι πιο σκληρά ώστε να αντέξουν τη συσκευασία, μεταφορά και παραμονή στο μανάβικο προτού καταστραφούν. Συνήθως το ροδάκινο διατηρεί τη σφριγηλότητα του για 2-3 μέρες εκτός ψυγείου και 5-7 μέρες εντός οικιακού ψυγείου.

Σε γλαστρα
Μπορείτε να αγοράσετε μια νάνα ποικιλία ροδακινιάς σε μεγάλο δοχείο και να το τοποθετήσετε στο μπαλκόνι σας, αρκεί να είναι σε απάνεμη θέση.
 
Εχθροί και Ασθένειες
Πράσινη αφίδα της ροδακινιάς
Τα χειμερινά αυγά γεννιούνται στη ροδακινιά και βρίσκονται στους οφθαλμούς και σε εσοχές του φλοιού. Είναι έντομο πολύ ανθεκτικό στο κρύο και προσβάλει νεαρά κλαδιά και τρυφερά φύλλα προκαλώντας τους καρούλιασμα. Η αφίδα είναι σημαντικός φορέας ιών και τα μελιτώδη αποχωρήματά τους προκαλούν ανάπτυξη μυκήτων.

Ανάρσια ή σοκολατένιο σκουλήκι
Η προνύμφη του εντόμου (σκουλήκι) έχει σοκολατένιο χρώμα, ενώ το ενήλικο έχει το χρώμα της τέφρας. Όταν ξεκουράζεται τα φτερά του είναι σε σχήμα στέγης πάνω από το σώμα του. Προσβάλει κυρίως τη ροδακινιά, τη βερικοκιά και την αμυγδαλιά. Παρατηρούνται τρύπες (στοές) στον φλοιό αλλά και σε κλαδιά μικρής ηλικίας. Χαρακτηριστικό της στοάς που σχηματίζει η ανάρσια είναι ένας σωληνίσκος, γνωστός και ως καπνοδόχος. Τους καρπούς τους τρώνε επιφανειακά ενώ σε έντονη προσβολή φτάνουν μέχρι το εσωτερικό τους.
 
Βαμβακάδα της ροδακινιάς
Παρατηρούνται πυκνοί πληθυσμοί σε ροδακινιά, μουριά και ακτινιδιά. Τα αυγά του έχουν χρώμα ερυθροπορτοκαλί (αν δώσουν αρσενικά άτομα) και λευκό(αν δώσουν θηλυκά άτομα). Το ενήλικο είναι κίτρινο ή πορτοκαλί. Οι νεαρές προνύμφες έχουν τη τάση να εγκαθίστανται η μια δίπλα στην άλλη. Προσβάλει κυρίως βλαστούς, κλαδιά, κορμό και πιο σπάνια καρπούς και φύλλα. Τα προσβεβλημένα μέρη εξασθενούνται και μπορεί να έχουμε την ξήρανση ολόκληρου δένδρου.

Εξώασκος
Μια ασθένεια που προσβάλει πολύ σοβαρά τη ροδακινιά αλλά και την αμυγδαλιά. Τα συμπτώματα είναι ιδιαίτερα έντονα στα φύλλα, τα οποία παρουσιάζουν ανώμαλη πάχυνση, κατσάρωμα αλλά και πάχυνση. Αρχικά το χρώμα τους είναι ερυθρό, στη πορεία γίνεται ερυθροκίτρινο ενώ στο τέλος γίνονται καστανά, μαραίνονται, ξηραίνονται και πέφτουν.

Κορύνεο
Προκαλεί ζημιές στους βλαστούς, τους οφθαλμούς, τα άνθη, τα φύλλα και τους καρπούς. Αρχικά στα φύλλα έχουμε κυκλικές κηλίδες, οι οποίες στη πορεία γίνονται καστανές και προχωρούν στο κέντρο του φύλλου και ξηραίνονται. Το νεκρό κομμάτι πέφτει και δημιουργούνται οπές που μοιάζουν με τρύπες από σκάγια. Στους καρπούς σχηματίζονται κηλίδες, παρόμοιες με εκείνες των φύλλων, ενώ στους βλαστούς σχηματίζονται κηλίδες οι οποίες μαλακώνουν.

Ωίδιο
Προσβάλει φύλλα, βλαστούς, άνθη, οφθαλμούς και καρπούς. Χαρακτηριστικό του ωιδίου είναι ότι όλα τα προσβεβλημένα όργανα παρουσιάζουν ένα αλευρώδες επίχρισμα.

Μονίλια
Προσβάλει τα άνθη αλλά και τους καρπούς.

Πηγή:gardenmagazine.gr

Καλλιεργείστε μαϊντανό

Ο μαϊντανός είναι ένα από τα πιο πολυχρησιμοποιημένα στην μαγειρική βότανα. Χρησιμοποιείται σχεδόν παντού.  Άλλοτε για να προσθέσει άρωμα και γεύση άλλοτε για να δημιουργήσει μια ευχάριστη νότα στο γαρνίρισμα.

Η καλλιέργεια του μαϊντανού έχει κάποια δυσκολία, όμως όταν μάθετε τα μυστικά της, τότε θα έχετε όσο μαιντανό θέλετε και όλο τον χρόνο.

Είναι ένα αρκετά ανθεκτικό φυτό και μπορεί να καλλιεργηθεί με επιτυχία τόσο σε εσωτερικούς χώρους όσο και σε εξωτερικούς. Σπείρετε  τους σπόρους στο χώμα και αυτοί σε 28 μέρες θα αρχίσουν να φυτρώνουν.

Όμως ας δούμε τα βήματα της καλλιέργειας του μαϊντανού βήμα βήμα ξεκινώντας για το πώς της καλλιέργειας στην ύπαιθρο.

Καλλιέργεια στην ύπαιθρο 

Βήμα 1 
Ενυδατώστε τους σπόρους του μαϊντανού σε ένα φλιτζάνι ή σε ένα ρηχό μπολ με χλιαρό νερό. Επειδή οι σπόροι είναι λίγο σκληροί, αυτό θα τους βοηθήσει στη διαδικασία βλάστησης. Αφήστε τους σπόρους να μουλιάσουν για μία ώρα.

Βήμα 2 
Ετοιμάστε το δοχείο φύτευσης, πχ μια πλαστική γλάστρα, ενώ οι σπόροι νοτίζουν. Γεμίστε το δοχείο με χώμα αφήνοντας πέντε εκατοστά κενό μέχρι την κορυφή του. Είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείτε οργανικό χώμα, δεδομένου ότι έχει πολλές θρεπτικές ουσίες που τα μικρά φυτά του μαϊντανού θα τις χρειαστούν.

Βήμα 3 
Αφαιρέστε τους σπόρους από το νερό και σπείρετε 4 με 6 σπόρους ανά 1,5 εκατοστό στο έδαφος. Καλύψτε τους σπόρους με χώμα, αλλά μην το πατήσετε, απλά αφήστε το να πέσει πάνω στην παλαιά επιφάνεια.

Βήμα 4 
Ποτίστε το έδαφος με ελαφρά χλιαρό νερό. Τοποθετείστε την γλάστρα σε ένα παράθυρο όπου ο μαϊντανός θα έχει τουλάχιστον πέντε ώρες άμεση επαφή με το ηλιακό φως. 

Βήμα 5 
Αραιώστε τα σπορόφυτα όταν αρχίσουν βλασταίνουν ώστε να έχουν τουλάχιστον δέκα εκατοστά απόσταση μεταξύ τους. Εάν θέλετε ετοιμάστε παρόμοια μια ακόμα γλάστρα ώστε να φυτέψετε μερικά από αυτά που θα βγάλετε, σ΄αυτήν.

Βήμα 6 
Προετοιμάστε το έδαφος έξω, όπου θα φυτέψετε τον μαϊντανό, σκάβοντας το και προσθέτοντας την κατάλληλη λίπανση.

Βήμα 7 
Όταν τα σπορόφυτα του μαιντανού φράσουν περίπου τα επτά εκατοστά ήρθε η ώρα για την μεταφύτευση τους στην οριστική τους θέση έξω.

Κατά την μεταφύτευση προσέξτε ώστε να μην βλάψετε τις ρίζες των σπορόφυτων. Γι΄αυτό παίρνετε τα φυτά με επαρκές χώμα από αυτό που καλύπτει τις ρίζες τους.

Βήμα 8 
Ποτίζετε το μαϊντανό σε τακτική βάση, χωρίς να υπερβάλετε. Το υπερβολικό πότισμα του μαϊντανού μπορεί να έχει ως συνέπεια να σαπίσουν οι ρίζες του και το φυτό να πεθάνει.

Ανθισμένος μαϊαντανός

Καλλιέργεια σε εσωτερικό χώρο.

Βήμα 1

Προετοιμάστε το σπόρο και την γλάστρα όπως ακριβώς θα κάνατε για την καλλιέργεια σε εξωτερικό χώρο μόνο που σ΄αυτή την περίπτωση, θέλουμε μια βαθειά γλάστρα τουλάχιστον 25 εκ.

Βήμα 2
Βάλτε την γλάστρα σε ένα παράθυρο ώστε να έχει άμεση επαφή με το ηλιακό φως, για έξι ώρες κάθε μέρα.

Βήμα 3
Λιπάνετε όταν τα φυτά σας θα έχουν φθάσει τα 7 με 8 εκατοστά ύψος και προσθέστε λίγο ακόμα οργανικό χώμα. Μ΄ αυτό τον τρόπο θα εξασφαλίσετε ότι τα φυτά σας θα έχουν τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται. 

Βήμα 4 
Λιπαίνετε με ένα υγρό λίπασμα και ποτίζετε σε τακτική βάση.

Συγκομιδή 

Βήμα 1 
Κόβετε τα εξωτερικά κοτσάνια του μαιντανού αφήνοντας αυτά που είναι κοντά στο έδαφος ώστε να αναπτυχθούν. Ο μαϊντανός είναι έτοιμος για συγκομιδή όταν έχει φθάσει τα 30 εκ. σε ύψος και τα φύλλα του είναι πλούσια και πράσινα.

Βήμα 2 
Μπορείτε να έχετε φρέσκο μαϊντανό όλο τον χρόνο είτε αυτός καλλιεργείται έξω είτε σε εσωτερικό χώρο. Κόβετε συχνά καθώς αυτό προωθεί επίσης την ανάπτυξη του.

Βήμα 3 
Αφαιρέστε τους ανθοφόρους βλαστούς μόλις αυτοί ανθίσουν την άνοιξη ώστε να προκαλέσετε την ανάπτυξη νέων φύλλων. 

Πηγή>http://www.fytokomia.gr/