Τα χρόνια τα παλιά οι ποιητές ονόμαζαν τον καρπό από την Υεμένη, πολύτιμο. Το κομψό φύλλωμα, το λεπτό άρωμα των ανθών του, η επιτυχημένη ανάμειξη στην ίδια ρίζα καρπών, που βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια ωρίμανσης συνδυαζόμενα με πράσινες και κόκκινες αποχρώσεις, συμβάλλουν στο να προσδώσουν στο καφεόδενδρο που κολακεύει την όραση, την όσφρηση και αποτελεί μία υπόσχεση γευστικής απόλαυσης
Πολυετές, αειθαλές δενδρύλιο με ύψος 9μ. συνήθως το ύψος τους, διατηρείται στα 2-3μ. με την μέθοδο του κλαδέματος για να διευκολύνεται η συγκομιδή. Παράγει καρπό μετά τον 4ο χρόνο φυτέματός του. Τα άνθη του λευκά με άρωμα γιασεμιού. Όταν πέσουν τα πέταλα των λουλουδιών, ο καρπός του καφεόδενδρου ωριμάζει μετά από 6-7 μήνες.
Με ιδιαιτερότητα να παράγει συνεχώς φέροντας ταυτόχρονα άνθη και καρπούς, άλλους ώριμους και άλλους άγουρους, παράγει από μισό έως ένα κιλό καφέ το χρόνο.Απαιτεί υγρό, τροπικό κλίμα με γόνιμο έδαφος, άφθονες βροχές και υψόμετρο 1.300-1.400μ., για να ευδοκιμήσει . Τα παραπάνω καθορίζουν την ποιότητα και την γεύση του καφέ. Ευδοκιμεί καλύτερα σε περιοχές του Καρκίνου και του Αιγόκερου.
ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ
Το παγκοσμίως διαδεδομένο ρόφημα προέρχεται από καβουρδισμένους και αλεσμένους κόκκους της καφέας ή καφεόδενδρου.
Ο καφές έχει αναζωογονητική δράση, η οποία οφείλεται στο βασικό του στοιχείο, την καφεΐνη - ένα αλκαλοειδές συστατικό που υπάρχει στους σπόρους των καρπών του. Δύο είναι τα βασικά είδη καφεόδενδρου τα οποία παράγουν τις ποικιλίες που στηρίζουν το εμπόριο του καφέ: Αραμπίκα, Ρομπούστα.
Αραμπίκα (Arabica), είναι το πιο παλιό είδος φυτού που ευδοκιμεί καλύτερα σε υψόμετρα, χρειάζεται δυνατές βροχοπτώσεις και σκιά.Πολύ ευαίσθητη στους παγετούς Περιέχει λίγη καφεΐνη και διαθέτει ιδιαίτερα ραφιναρισμένη γεύση και έντονο άρωμα το 75% καφέ που καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο είναι αυτής της ποικιλίας.
Ρομπούστα (Robusta) είναι πιο ανθεκτική, ευδοκιμεί σε χαμηλότερα υψόμετρα και δίνει καφέ με σχεδόν διπλάσια ποσότητα καφεΐνης από την Αραμπίκα με πιο ουδέτερη και σκληρή γεύση (δηλαδή πικρός).
Οι πιο γνωστές ποικιλίες του καφέ Αραμπίκα είναι Blue Mountain. Ο καλύτερος και ακριβότερος καφές παγκοσμίως καλλιεργείται στις πλαγιές του Blue Mauntain ΤσαμάΪκα Sumata, Iava, Celebes.Διάσημες οι ποικιλίες της Ινδονησίας, με μίξεις από μπαχαρικά στη γεύση τους.Antigua: Ποικιλία που προέρχεται από την Γουατεμάλα, και δίνει αρωματικούς και με γεμάτο σώμα καφέδες.
ΚΟΚΚΟΙ ΚΑΦΕ
Αυτό που αποκαλούμε κόκκο καφέ είναι ο σπόρος ενός φρούτου σαν κεράσι, γι’αυτό και οι καρποί των δένδρων ονομάζονται κεράσια. Το κεράσι προστατεύεται από ένα χονδρό δέρμα που το περιβάλει, το εξωκάρπιο. Ο καρπός αποτελείται από σάρκα λευκοκίτρινου χρώματος με δύο οβάλ ενωμένα σπέρματα.
Η συγκομιδή του καφέ γίνεται μια φορά τον χρόνο, με χρονική περίοδο να διαφέρει από τόπο σε τόπο. Ο καφές συλλέγεται με το χέρι, είτε με την μέθοδο stripping (απογύμνωση) κατά την οποία μαζεύονται όλα τα κεράσια, είτε με την μέθοδο picking (διαλογή), όπου επιλέγονται τα ώριμα κεράσια. Το picking είναι πιο ακριβή μέθοδος και χρησιμοποιείται μόνο για τον καφέ Arabica. Οι αγρότες μαζεύουν από 45-90 κιλά την ημέρα. Μόνο το 20% αυτού του βάρους είναι ο πραγματικός κόκκος. Μόλις οι καρποί συλλεχθούν πρέπει να επεξεργαστούν αμέσως.
Η επεξεργασία γίνεται με δύο τεχνικές:
Ξηρή μέθοδος: Απλή μέθοδος με την ξήρανση των καρπών στον ήλιο για 6-7 ημέρες απλώνονται στον ήλιο, ανακατεύονται τακτικά και όταν οι καρποί αλλάξουν χρώμα και γίνουν πιο σκούροι, πιο σκληροί και ακούγονται οι κόκκοι να χτυπάνε καθώς κουνάνε τον καρπό, τότε είναι έτοιμοι.
Υγρή μέθοδος: Οι σπόροι χωρίζονται από τον καρπό σε 24 ώρες από ειδικές μηχανές με κυλινδρικούς δίσκους. Τοποθετούνται σε δεξαμενές για 12-48 ώρες και με ζύμωση απομακρύνονται τα τελευταία μέρη του πολτού. Ξηραίνονται σε ξηραντικές μηχανές με αέρα ή με έκθεση στον ήλιο.
Ο καφές συσκευάζεται ανάλογα με το μέγεθος, το σχήμα, το βάρος, το χρώμα – πράσινο, καφέ - ωμός σε σάκους από λινάτσα ή σιζάλ, σε βάρος εξήντα ή εβδομήντα κιλών.
Επτά εκατομμύρια περίπου τόνοι πράσινου ακφέ διακινούνται παγκοσμίως το χρόνο. Υπάρχουν ειδικοί για τον καφέ και συζητούν για τους κόκκους, όπως οι οινολόγοι για τις διάφορες ποικιλίες κρασιών.
Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΒΟΥΡΔΙΣΜΑΤΟΣ
Το καβούρδισμα είναι υπόθεση των ειδικών και γίνεται σε καβουρδιστήρια χωρητικότητας 5-240 κιλών. Οι κόκκοι του καφέ ανακατεύονται συνεχώς και θερμαίνονται σταδιακά με ζεστό αέρα. Η θερμοκρασία σε 20΄ έχει φθάσει στους 250οC. Στους 100οC οι κόκκοι κιτρινίζουν και μεγάλο μέρος της υγρασίας τους εξατμίζεται. Στους 150οC-160οC, οι κόκκοι αποκτούν ελαφρύ καστανό χρώμα, και αρχίζουν να αναδίδουν το γνωστό άρωμα.
Η κάθε ποικιλία αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά της, όξινο, φρουκτώδες, αρωματικό, πικάντικο. Στους 200οC-250οC οι κόκκοι αποκτούν βαθύ καστανό χρώμα, εξ αιτίας της καραμελοποίησης των σακχάρων.
Το καβούρδισμα του καφέ θεωρείται από πολλούς τέχνη. Το ταλέντο του καφεκόπτη έγκειται στην ικανότητά του να χρησιμοποιεί την ακοή, την όραση, την όσφρησή του για να κρίνει ποια είναι η ακριβής στιγμή, όπου θα πρέπει να διακοπεί το καβούρδισμα.
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΕΡΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΦΕ
Ο καφές οφείλει τα χαρακτηριστικά του στο έδαφος, το νερό, τον ήλιο, καθώς και στην υπομονή και τη φροντίδα των καλλιεργητών. Συν τω χρόνω, η μυστική αυτή αλχημεία αναπτύσσει έναν κόκκινο καρπό, που αποκαλούμε "κεράσι". Το κεράσι περιέχει δύο κόκκους, οι οποίοι μετά από πολλά βήματα θα αποκαλύψουν τελικά μοναδικό άρωμα και γεύση. Το κεράσι
Λίγους μήνες μετά την ανθοφορία του, το καφεόδεντρο σχηματίζει έναν καρπό που είναι γνωστός ως το "κεράσι του καφέ".
Η ανθοφορία των καφεόδεντρων εξαρτάται από το υψόμετρο, το κλίμα και την περιοχή στην οποία καλλιεργούνται.
• Το λευκό άνθος του καφεόδεντρου αναδύει ένα ντελικάτο άρωμα γιασεμιού και ρίχνει τα πέταλά του λίγες μέρες αφότου γονιμοποιηθεί.
• Ο καρπός σχηματίζεται μέσα σε 6 με 8 μήνες μετά την ανθοφορία για την ποικιλία Arabica και 9 με 11 μήνες για την ποικιλία Robusta.
Τα κεράσια του καφέ παρουσιάζουν διαφορετικά στάδια ωρίμανσης ακόμα και στο ίδιο κλαδί:
• Το κεράσι του καφεόδεντρου, επίσης γνωστό και ως "δρύπη", έχει στην αρχή πράσινο χρώμα και όταν ο καρπός ωριμάσει παίρνει ένα πορτοκαλί - κόκκινο χρώμα (ή κίτρινο για την ποικιλία Yellow Bourbon).
• Το όνομα "κεράσι" οφείλεται στο χρώμα και το σχήμα του, το οποίο θυμίζει τον καρπό της κερασιάς.
Κάθε κεράσι περιέχει δύο κόκκους οι οποίοι με τη σειρά τους θα αποτελέσουν τον νωπό καφέ.
Το κεράσι αποτελείται από δύο σπόρους ή κόκκους, ο ένας δίπλα στον άλλο, οι οποίοι περιβάλλονται από γλίσχρασμα, το οποίο με τη σειρά του καλύπτεται από κόκκινη σάρκα. Όλες αυτές οι στρώσεις αφαιρούνται για να αποκαλυφθεί ο νωπός καφές: η πρώτη ύλη του καφέ.
Το εύφορο έδαφος
Ο καφές καλλιεργείται σε εδάφη της τροπικής ζώνης, ανάμεσα στον Τροπικό του Καρκίνου και τον Τροπικό του Αιγόκερου.
• Ο καφές μπορεί να καλλιεργηθεί μόνο σε τροπικές περιοχές διότι απαιτεί ζεστές θερμοκρασίες και άφθονη βροχή.
•Ο ήλιος επίσης θρέφει τον καφέ και του προσδίδει τον μοναδικό του χαρακτήρα.
Καφές από τον σπόρο στην καλλιέργεια και από την καλλιέργεια στο ποτήρι.
Πρόκειται για το δεύτερο εμπορεύσιμο προϊόν σε όλο τον κόσμο. Ο μύθος θέλει γύρω στο 900μ.χ. έναν βοσκό στην Αιθιοπία, να παρατηρεί, πως όσα ζώα έτρωγαν απο έναν συγκεκριμένο θάμνο, να είναι πιό ενεργητικά απο τα υπόλοιπα. Κάπως έτσι ανακαλύφθηκε ο καφές και μέσω σκλάβων πέρασε στην Αραβική χερσόνησο, όπου και διαδώθηκε γρήγορα σε όλο τόν Μουσουλμανικό κόσμο. Για 700 χρόνια κρατήθηκε ώς μη εξαγώγιμο προϊόν, μόνο μέσα στον μουσουλμανικό κόσμο. Τελικά οι Βενετοί γύρω στο 1640 τον φέρνουν στην Ευρώπη και μέσα σε 30 χρόνια διαδίδεται αστραπιαία. Οι Ολλανδοί μεταφέρουν τους σπόρους του καφέ στις αποικίες τους στην Ασία, ενώ οι Γάλλοι στις δικές τους στην Αμερική. Αρχικά στην Μαρτινίκα και μετά στην Γουϊνέα. Γύρω στα 1820, ο βασιλιάς της νεοσύστατης Βραζιλίας, στέλνει απεσταλμένο στην Γουϊνέα, για την απόκτηση σπόρων. Ο απσταλμένος, αφού δέν τα κατάφερε με τα άρτια μέσα, αναγκάστηκε να σαγηνέψει την σύζυγο του Γάλλου κυβερνήτη, η όποια τελικά του έδωσε τους σπόρους. Κάπως έτσι ο καφές πέρασε στην κορυφαία σήμερα παραγωγό χώρα του πλανήτη. Απο την Βραζιλία ξαναπέρασε στην Αφρική γύρω στα 1900, για να ολοκληρωθεί έτσι το χιλιόχρονο συναρπαστικό ταξίδι διάδωσης του καφέ.
Άς περάσουμε όμως να δούμε κάποια στοιχεία, σχετικά με το καφεόδεντρο. Είναι αειθαλής θάμνος, όμοιος με την καμέλια. Υπάρχουν δύο είδη καφεόδεντρου: η Arabica με το 70% της παγκόσμιας παραγωγής και η Canephora (Robusta) με το 30% της παγκόσμιας παραγωγής. Απο αυτά τα δύο είδη, διακλαδίζονται 66 αναγνωρισμένες ποικιλίες. Το είδος Arabica ευδοκιμεί σε υψόμετρα 700-2000 μέτρων, έχει πλούσια αρώματα, περιέχει 1,1% καφεϊνη και είναι αρκετά ευαίσθητο. Το είδος Canephora ευδοκιμεί σε πεδιάδες και ώς 600 μέτρα υψόμετρο.Έχει δυνατή και γεμάτη γεύση, διπλάσια καφεϊνη 2,2%, είνα πιό ανθεκτικό, αλλά υστερεί σε αρώματα.
Οι συχνότητα των βροχοπτώσεων, το έδαφος, οι ιδανικές μέσες και σταθερές θερμοκρασίες, ο ήλιος, το υψόμετρο και η γειτονική χλωρίδα του δέντρου, είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ποιότητα του εκάστοτε καρπού. Οι καρποί του καφεόδεντρου, μοιάζουν απίστευτα με αυτούς των κερασιών και στο εσωτερικό τους αποτελούνται στην συντριπτική τους πλειοψηφία απο 2 κόκκους.
Όπως είδαμε,οι συνθήκες που απαιτούνται για να ευδοκιμήσει το καφεόδεντρο, είναι ιδιαίτερες και οι γεωγραφικές περιοχές συγκεκριμένες. Χρειάζεται υγρασία,ήλιο, θερμοκρασίες απο 16 μέχρι 26 C και οι εχθροί του είναι, η παγωνιά,το κρύο,η ξηρασία,ο καύσωνας καθώς και οι απότομες μεταβολές θερμοκρασίας. Οι παραπάνω συνθήκες, απαντώνται μόνο στις περιοχές του Ισημερινού κύκλου.Πράγματι το καφεόδεντρο καλλιεργείται σε αυτές τις περιοχές και απο 65 χώρες, με καλύτερες επιδόσεις..την Νότια Αμερική (Βραζιλία-Κολομβία), την κεντροανατολική Αφρική και την χερσόνησο της Αραβίας(Κένυα-Αιθιοπία-Υεμένη) και την Νοτιοανατολική Ασία (Ινδονησία).
Άν καταφέρουμε να παράσχουμε στο φυτό μας όλες τις προαναφερθείσες συνθήκες και στοιχεία (θερμοκήπιο), τότε η φύτευση του καφέ,μπορεί να πραγματοποιηθεί με δύο τρόπους: α) Με φύτευση σπόρων: Επιλέγουμε ώριμους καρπούς, βγάζουμε τους κόκκους και τους αφήνουμε για αρκετή ώρα στο νερό. Πετάμε τους επιπλέοντες κόκκους και μετά τους φυτεύουμε σε φυλλόχωμα, τους ποτίζουμε και τους καλύπτουμε με φύλλα, για προστασία απο το κρύο. Σε 5-6 εβδομάδες θα έχουμε βλαστούς και τα κρατάμε στο θερμοκήπιο ώς νεαρά δέντρα για 1 χρόνο και μετά τους καλλιεργούμε κανονικά. β) Φύτευση κλαδιών: Επιλέγουμε κλαδιά μήκους μέχρι 12 εκ., αποτελούμενα απο αρκετά ζευγάρια φύλλων.Τα κλαδεύουμε και στη συνέχεια τα μεταφυτεύουμε. Σε 5-6 εβδομάδες θα έχουμε φύλλα, τα οποία θα αφήσουμε για 1 χρόνο, προστατεύοντάς τα απο τις κάθετες ακτίνες του ήλιου, στην συνέχεια τα καλλιεργούμε κανονικά.
Το επόμενο στάδιο είναι η συγκομιδή και μπορεί να γίνει με 3 τρόπους. α)Χειρωνακτική συλλογή του καρπού: Τα πλεονεκτήματα αυτής της μεθόδου, είναι ότι μαζεύουμε μόνο τους ώριμους καρπούς(ομοιογενή συλλογή), επίσης έχουμε την δυνατότητα να μαζεύουμε και απο τα πιό δύσβατα δέντρα, το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι, οτι χρειάζεται πάρα πολύ χρόνο για να ολοκληρωθεί η συλλογή. β) Χειρωνακτική απογύμνωση του δέντρου: Πρόκειται για μιά πιό ταχύτατη μέθοδο, επίσης και εδώ έχουμε πρόσβαση στα δύσβατα δέντρα, όμως έχουμε ανομοιογενή συλλογή και το τραγικότερο, επιφέρουμε μερική ώς ολική καταστροφή του φυτού. γ)Μηχανική μέθοδος: Εδώ έχουμε την ταχύτερη μέθοδο, προστασία του φυτού, όμως τα μειονεκτήματα είναι, η ανομοιγενή συλλογή και το κυριότερο,δέν ύπαρχει πρόσβαση στα δύσβατα σημεία.
Μετά την συγκομιδή, αρχίζουμε την επεξεργασία του καφέ, όπου εδώ έχουμε 2 συνήθως μεθόδους. α) Υγρή μέθοδος: Είναι η πιό συχνή απ' όλες. Αφού μαζέψαμε τους καρπούς, τους μουλιάζουμε σε νερό, για να πετάξουμε τους επιπλέοντες, που είναι είτε άγουροι είτε χαλασμένοι. Στην συνέχεια, με μηχανικά μέσα και εντός του νερού, βγάζουμε την φλούδα του καρπού και μέρος του πολτού, ενώ το υπόλοιπο μέρος του πολτού που έχει μείνει στους κόκκους, θα το απομακρύνουμε με την μικροβιακή ζύμωση, αφήνοντας τους σπόρους μέσα σε ειδικές δεξαμενές 1-2 μέρες. Τέλος είτε τους αφήνουμε στον ήλιο,είτε χρησιμοποιούμε ειδικές μηχανές με αέρα,με σκοπό την ξήρανσή τους. β)Ξηρή μέθοδος: Είναι πιό απλή και πιό οικονομική μέθοδος. Διαρκεί 8-10 μέρες, χρόνος που απαιτείται να ξηρανθούν οι καρποί στον ήλιο,που τους έχουμε ομοιόμορφα απλώσει. Το ανακάτεμά τους θεωρείται απαραίτητο και ο σκοπός μας είναι να ρίξουμε την υγρασία τους στο 11%. Τότε και αφού οι καρποί έχουν σκουραίνει,ακούμε τους κόκκους να χτυπάνε όταν κουνάμε τον καρπό. Όποια απο τις δύο μεθόδους και αν ακολουθήθηκε, το επόμενο βήμα είναι η αποφλοίωση, η απομάκρυνση με μηχανές δηλαδή απο οτιδήποτε μπορεί να έχει μείνει πάνω στον σπόρο. Στην συνέχεια οι σπόροι γυαλίζονται, και τοποθετούνται σε σακιά των 60-70 κιλών.
Το επόμενο στάδιο είναι το πιό κρίσιμο και σημαντικό, στην πορεία του καφέ απο το δέντρο μέχρι και το ποτήρι μας και είναι αυτό του καβουρδίσματος. Δέν είναι τυχαίο πως πολλοί το θεωρούν τέχνη, αφού για να γίνει ένα καλό καβούρδισμα χρειάζεται, εμπειρία, όραση, ακοή και όσφρηση. Τρείς απο τις αισθήσεις,σε πλήρη εγρήγορση, και αυτό γιατί ο χρόνος καβουρδίσματος επηρεάζει την γεύση αλλα και το χρώμα στο φλυτζάνι, γι΄ αυτό και ανάλογα με τον τύπο καφέ που θέλουμε, διαφέρει και η διαδικασία καβουρδίσματος. Για παράδειγμα ο <Αμερικάνικος>,στο τέλος του καβουρδίσματος πρέπει να έχει πάρει ένα μέτριο καφέ χρώμα, ο <Γαλλικός> ένα καστανό σκούρο, ενώ ο <Espresso> είναι ίσως ο πιό σκούρος καφές.
Άς δούμε για παράδειγμα τώρα, τήν διαδικάσια καβουρδίσματος του <Ελληνικού> καφέ.Στην αρχή ο ωμός καφές μπαίνει σε καβουρδιστήρια για να θερμανθεί. Μετά απο 20 λεπτά και συνεχούς ανακατέματος, οι κόκκοι αρχίζουν να κιτρινίζουν, ενώ έχουν χάσει και πολύ απο τήν εναπομείναντα υγρασία τους. Στα 30 λεπτά περίπου έχουμε το πρώτο <κράκ> και τήν διόγκωση των κόκκων.Εδώ θα χαμηλώσουμε ελαφρώς την θερμοκρασία και θα έχουμε το φαινόμενο της πυρόλυσης, όπου οι κόκκοι αποκτούν ένα σκούρο καστανό χρώμα, καθώς σάκχαρα και πρωτείνες καραμελοποιούνται.Στο φαινόμενο της πυρόλησης, οφείλονται το άρωμα και η γεύση του <Ελληνικού> καφέ. Ένα δεύτερο <κράκ> 5 λεπτά περίπου αργότερα, σημαίνει και το τέλος της διαδικασίας.Τώρα πιά ο καφές, θα πρέπει να μείνει μακριά απο την ζέστη, την υγρασία και το φώς, 3 σημαντικά στοιχεία που έίχαν βοηθήσει στην δημιουργία του.., ενώ ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι το οξυγόνο, γι΄ αυτό και χρησιμοποιούμε αεροστεγή δοχεία, επίσης το άλεσμα του εντείνει στο να χαθεί η φρεσκάδα του,για τόν λόγο αυτό,αλέθουμε τόσους κόκκους όσους θα χρειαστούμε για 1 εβδομάδα.
.jpg)
Φτάσαμε και στο στάδιο της άλεσης που είναι εξίσου σημαντικο και αυτό γιατί μετά απο τόσο κόπο,ήρθε η ώρα που ο καφές θα πέσει στο φλυτζάνι μας και θα πρέπει να περιέχει όλα τα αρώματα και την γεύση του ατόφια. Ένα χαρακτηριστικό της άλεσης, είναι πως όσο πιό χοντρός θα κοπεί ο καφές, τόσο πιό πολύ χρόνος άλεσης απαιτείται. Για παράδειγμα ο <espresso> που είναι πολύ λεπτός χρειάζεται 25 δευτερόλεπτα, ενώ ο <french press> που είναι πιό χοντρός χρειάζεται 4 λεπτά. Αφού λοιπόν έχουμε πλέον τον φρεσκοαλεσμένο καφέ στο ποτήρι μας, καλό θα είναι στην δοσολογία μας να χρησιμοποιούμε μόνο εμφιαλωμένο νερό.
Στην επόμενη κούπα καφέ που θα πιούμε, άς αφιερώσουμε μερικές σκέψεις, στο πόσο συναρπαστική ήταν η ιστορική του περιπλάνηση στο πέρασμα των αιώνων, στην αέναη συνεργασία της φύσης για να ευδοκιμήσει, αλλα και στον κόπο και το μεράκι πάρα πολλών ανθρώπων. Όλο αυτό το σπιράλ, κάνει την κάθε γουλιά καφέ τόσο μαγική!
κείμενο: Μουσάκας Ιωάννης
Πηγές:http://www.gastrotourismos.gr/
www.nespresso.com
http://world-look.blogspot.gr/
