Η μπάμια είναι σε γενικές γραμμές ετήσιο φυτό και μοιάζει με το βαμβάκι. Ανήκει στην οικογένεια των Μαλαχιδών με 200 περίπου είδη και το όνομα “Μπάμια” προέρχεται από την Αραβία. Έχει βαθύ ριζικό σύστημα, το φυτό της είναι ινώδες, ημιξυλώδες και το ύψος της κυμαίνεται από μισό μέτρο και φτάνει το πολύ μέχρι και τα 2 μέτρα. Τα φύλλα της μοιάζουν με παλάμες, καθώς είναι μεγάλα και στρογγυλά και καλύπτονται από τρίχες ενώ τα άνθη της είναι κίτρινα με βάση πορφυρή. Ο σπόρος είναι σκληρός, μικρός, στρογγυλός, με χρώμα γκρι- μαύρο. Η άνθηση πραγματοποιείται περίπου 1.5 μήνα μετά τη βλάστηση του σπόρου και σε κάθε βλαστό υφίσταται μονάχα ένα άνθος ανοιχτό τη κάθε χρονική στιγμή.
Η καλλιέργεια της μπάμιας
Ευδοκιμεί και καλλιεργείται σχεδόν σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά βασικά στις περιοχές του Έβρου, της Ημαθίας, της Εύβοιας, της Θεσσαλονίκης, των Τρικάλων, της Πιερίας, των Σερρών, και της Λαμίας. Στην Ελλάδα ανθίζει από τις αρχές καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο. Είναι υγιεινή και ελαφριά τροφή για τον άνθρωπο και προτείνεται σε όσους έχουν προβλήματα πέψης. Είναι διάσημο φαγητό στην Αιθιοπία και την Αραβία και τα σπέρματα της μπάμιας αλευροποιημένα και καβουρντισμένα χρησιμοποιούνται για καφέ.
Η εποχή της σποράς της είναι σε ολόκληρη τη διάρκεια της άνοιξης, δηλαδή το Μάρτιο, τον Απρίλιο και το Μάιο. Όσον αφορά την εποχή μεταφύτευσης της μπάμιας, αυτή είναι γύρω στις 5 εβδομάδες μετά τη πρώτη σπορά.
Οι Ελληνικές ποικιλίες της μπάμιας είναι οι εξής:
Μπάμια-Λασιθίου: καλλιεργείται σε μεγάλες ποσότητες στη Κρήτη. Ο καρπός της είναι μικρού έως μετρίου μεγέθους και καλής ποιότητας.
Μπάμια-Μπογιατίου: καλλιεργείται βασικά στη Στερεά Ελλάδα. Ο καρπός της είναι καλής ποιότητας, μικρός και πενταγωνικός. Τα φύλλα της είναι μεγάλα με ελαφριές κολπώσεις.
Μπάμια-Βελούδο: είναι ποικιλία με καλή φυτρωτική ικανότητα των σπόρων, που δημιουργήθηκε ύστερα από βελτιωτικές προσπάθειες και επίσης είναι πρώιμη.
Μπάμια-Πυλαίας: καλλιεργείται βασικά στη Μακεδονία. Ο καρπός της είναι μικρός, πενταγωνικός και λεπτός και τα φύλλα φέρουν βαθιές εγκολπώσεις. Προτιμάται από τις βιομηχανίες μεταποίησης.
Μπάμια-Κιλκισίου: ο καρπός είναι μικρός, σαρκώδης και έχει βαθύ πράσινο χρώμα.
Μπάμια-Λεβαδιάς: ποικιλία τοπικού ενδιαφέροντος.
Μπάμια-Μπ.35: είναι αρκετά δημοφιλής ποικιλία και ο σπόρος της έχει δείξει ικανοποιητική φυτρωτική ικανότητα.
Η μπάμια, εξαιτίας του ότι είναι φυτό των θερμών εποχών, δεν φυτρώνει όταν το έδαφος έχει χαμηλή θερμοκρασία. Η σπορά επιβάλλεται να πραγματοποιείται όταν έχει σταθεροποιηθεί η θερμοκρασία εδάφους στους 15 βαθμούς Κελσίου και αναλόγως με τη περιοχή. Ο σπόρος της μπάμιας με το πέρασμα του χρόνου αφυδατώνεται, για αυτό δε πρέπει να χρησιμοποιείται σπόρος πάνω από 3 χρόνια. Όσο πιο φρέσκος είναι τόσο μεγαλύτερη είναι η φυτρωτική ικανότητα και δύναμη. Πριν τη σπορά, ο χώρος πρέπει να απολυμαίνεται με κατάλληλο μυκητοκτόνο και πάντα σύμφωνα με τις οδηγίες. Ο σπόρος της μπάμιας είναι ιδιαίτερα σκληρός και για να φυτρώσει γρήγορα και κανονικά πρέπει το έδαφος να είναι υγρό. Για να γίνει η σπορά με το χέρι, χρειάζεται προβλάστηση. Για 10 τ.μ. απαιτούνται 27-28 γραμμάρια σπόρων. Ο σπόρος μπαίνει σε χλιαρό νερό, με θερμοκρασία στους 30 βαθμών Κελσίου για 24 ώρες. Εάν δεν “σκάσει” θα πρέπει να αφεθεί στο νερό για άλλο ένα 24ωρο. Μόλις διαπιστωθεί η προβλάστηση του, επιβάλλεται να φυτεύεται στο υγρό χώμα.
Όσον αφορά τις αποστάσεις σποράς, ο καλλιεργητής θα πρέπει να φτιάξει αυλάκια που απέχουν μεταξύ τους περίπου 45 εκατοστά και μέσα σε αυτά να ρίξει 2-3 σπόρους ανά 22-23 εκατοστά. Μετέπειτα θα πρέπει να τους σκεπάσει σε βάθος 2.5 περίπου εκατοστών.
Μετά το φύτρωμα και όταν τα φυτά φτάσουν σε ύψος περίπου τα 4.5 εκατοστά, γίνεται αραίωμα έτσι ώστε να παραμείνει σε κάθε θέση ένα φυτό πάνω στη γραμμή. Επιβάλλεται να μείνει αυτό που θα έχει τη καλύτερη ανάπτυξη.
Αμέσως μετά το φύτρωμα, επιβάλλεται να πραγματοποιηθεί σκάλισμα όταν φτάσουν σε ύψος τα 2.5 εκατοστά επειδή επιδρά σημαντικά στην ανάπτυξη. Ένα σκάλισμα στη μπάμια ισοδυναμεί με ένα πότισμα, διότι το σκάλισμα καταστρέφει τα ζιζάνια και έτσι τα φυτά αναπτύσσονται καλύτερα. Ανάλογα με τις συνθήκες και την ύπαρξη των ζιζανίων το σκάλισμα επαναλαμβάνεται.
Πρόκειται για φυτό που κρατάει στη ξηρασία και ανάλογα με τη φυσική σύσταση του εδάφους γίνονται 1 με 2 ποτίσματα ανά 2 εβδομάδες.
Η μπάμια καλλιεργείται σε εδάφη ελαφριάς σύστασης, βασικά αμμοπηλώδη, τα οποία επιβάλλεται να οργώνονται αποτελεσματικά το φθινόπωρο ώστε να συγκρατούν το νερό της βροχής για να διατίθεται αυτό το νερό στα φυτά το χειμώνα. Τέτοια χωράφια είναι τα κοκκινοχώματα και αυτά πρέπει να προτιμούνται. Το κατάλληλο PH για τη καλλιέργεια της μπάμιας κυμαίνεται μεταξύ 6.5 και 7.
Η επιφάνεια του εδάφους επιβάλλεται να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο ισοπεδωμένη και το έδαφος ψιλοχωματισμένο. Ένα δεύτερο όργωμα πριν τη σπορά είναι αναγκαίο. Σε περίπτωση που το έδαφος είναι επικλινές, καλύτερα να γίνονται παρτέρια, όπου υπάρχει η δυνατότητα, για την ομοιόμορφη εκμετάλλευση της υγρασίας από τα φυτά. Για τη καταπολέμηση των ζιζανίων τα προφυτρωτικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι τα Treflan και Trifluralin και μεταφυτρωτικά το Chlorthal-dimethyl.
Από την άλλη το είδος και η ποσότητα του λιπάσματος εξαρτώνται από τη γονιμότητα του εδάφους. Για ένα έδαφος μέτριας γονιμότητας γίνεται να χρησιμοποιηθεί σε 10 τ.μ. γύρω στα 175 γραμμάρια νιτρική αμμωνία, 325 γραμμάρια αραιό υπερφωσφορικό και 90 γραμμάρια θειικό κάλιο. Οι ποσότητες του καλίου και του υπερφοσφωρικού, μαζί με το 1/3 της νιτρικής αμμωνίας, ενσωματώνονται στο έδαφος με το όργωμα πριν τη σπορά. Τα υπόλοιπα 2/3 της νιτρικής αμμωνίας ρίχνονται με δόσεις επιφανειακά, όταν τα φυτά φτάσουν περίπου τα 3.5 εκατοστά. Ακόμη, γίνεται να χρησιμοποιηθεί και σύνθετος τύπος λιπάσματος, όπως το 11-15-15 σε ποσότητα 300 γραμμαρίων σε 10 τ.μ. καθώς και το 8-8-8 σε ποσότητα 1000 γραμμαρίων. Εκτός από τα παραπάνω, η ενσωμάτωση κοπριάς ή κάποιου άλλου οργανικού λιπάσματος ελαττώνει τη χρήση χημικού λιπάσματος και δίνει καλύτερα αποτελέσματα.
Η καλλιέργεια της μπάμιας
Όσον αφορά τη συγκαλλιέργεια της μπάμιας, αυτή μπορεί να συνδυαστεί με κουνουπίδι, καρότο και αγγούρι.
Η μπάμια χαρακτηρίζεται ως δύσκολη καλλιέργεια εξαιτίας της συγκομιδής που γίνεται με το χέρι αφού προκαλεί τσούξιμο και κνησμό στα μάτια και στα χέρια. Ο καρπός της μπάμιας μεγαλώνει με ιδιαίτερα γρήγορους ρυθμούς και για αυτό η συγκομιδή επιβάλλεται να πραγματοποιείται τακτικά ανά 1-2 ημέρες. Η συγκομιδή ξεκινάει όταν ο καρπός της μπάμιας φτάσει περίπου τα 2.5 εκατοστά και συνεχίζεται μέχρι να πέσουν τα φύλλα το φθινόπωρο. Ανεξάρτητα από το μήκος, η μπάμια επιβάλλεται να είναι τρυφερή και όχι σποριασμένη.
Πηγή>http://www.ecotimes.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου