.

................Η αυξημένη κατανάλωση λαχανικών είναι μιά ισχυρότατη ασπίδα κατά του κορωνοιού..................Κοτέτσι:10 τετραγωνικά,σταύλο: 20 τετραγωνικά,κήπο: 100 τετραγωνικά,15 ρίζες ελιές κι ένα πηγαδάκι.Αυτά είναι που χρειάζονται για να αποκτήσουμε τη βάση για αυτάρκεια ...........Τουτη η γής θα προκόψει μόνο όταν ο άνθρωπος αποστασιοποιηθεί απο τη χρήση του χρήματος.Φαντάσου φίλε μου να έχεις λεφτά αλλά να έχουν χαθεί απο τη γή όλα τα ζώα,όλα τα ψάρια ,όλα τα πουλιά και όλα τα δέντρα και τα φυτά.Τότε τί θα μπορείς να αγοράσεις με τα λεφτά σου??.... . ............................ ........ ........ .. ......................... ........... ......

Σάββατο 22 Αυγούστου 2020

Το «φάρμακο» για τον κορωνοϊό βρίσκεται μέσα στο χώμα...


Αποτέλεσμα εικόνας για λαδι φωτο

Πως θα ήταν η Κρήτη εάν δεν είχε ανάγκη τον τουρισμό εν μέσω κορωνοϊού


Ας φανταστούμε μια Κρήτη να μην έχει ανάγκη τον τουρισμό εν μέσω κορωνοϊού, αλλά να παράγει δεκάδες χιλιάδες τόνους εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου το οποίο να μην το κάνει εξαγωγές. Να πληρώνονται με ικανοποιητικές τιμές οι άνθρωποι που μοχθούν για να το φέρουν στο τραπέζι του καταναλωτή και το λάδι να καταναλώνεται εντός της Κρήτης. Γιατί, ποιος μπορεί να με διαψεύσει; Τον προκαλώ. Εμείς τρώμε δεκάδες χιλιάδες τόνους σπορέλαιων κάθε χρόνο στο νησί μας και την ίδια ώρα στέλνουμε το λάδι μας στις ξένες αγορές. Άσε δε που μας έχουν “ζαλίσει τα όνειρα” οι εκάστοτε κυβερνητικοί αλλά και ντόπιοι αξιωματούχοι με τα... Κινεζάκια.


*Γράφει ο Χριστόφορος Παπαδάκης


Να φάνε, λέει, οι Κινέζοι από ένα... γραμμάριο κρητικού ελαιολάδου στη χώρα τους να... σωθεί ο κρητικός ελαιώνας. Ποιοι Κινέζοι, μωρέ; Και δώσ’ του τα ταξιδάκια στην Κίνα. Και δώσ’ του οι ανταλλαγές επισκέψεων με τη φιλοξενία των Κινέζων που έρχονται εδώ και τους βάζουμε να... κρατήσουν εθυμοτυπικά τη... ραβδιστική βέργα κάτω από μια ελιά για τις ανάγκες... της φωτογράφησης, ώστε στη συνέχεια να εκδοθεί και το ανάλογο δελτίο Τύπου για τον... πρόεδρο της Κίνας που ράβδισε ελιές στην περιοχή των Πεζών... Σιγά να μην τον πάρουμε και στο... λιομάζωμα όταν θα... ψάχνουμε εργάτες... Σιγά να μην του βάλουμε και... εργόσημο...


Ας φανταστούμε, λοιπόν, την Κρήτη μας να έχει άφθονο λάδι. Να έχει χιλιάδες τόνους σταφίδας. Επιτραπέζιου σταφυλιού. Κρασιού. Οπωροκηπευτικών. Και να μπορεί με τις ποσότητες αυτές να ταΐσει τους δικούς της καταναλωτές χωρίς να χρειάζεται να κάνει εξαγωγές. Και αν έχει περισσεύματα, να στέλνει στις αγορές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης τα αγαθά της κρητικής γης... Να έχουν καλές τιμές τα προϊόντα μας. Και να δουλεύει κόσμος αρκετός. Να βρίσκουν δουλειά με καλά μεροκάματα οι νέοι μας στην ύπαιθρο.


Αλήθεια, σε μια τέτοια κατάσταση, θα είχαμε ανάγκη να φέρναμε τον τουρισμό στην Κρήτη και να γεμίζαμε από κορωνοϊούς;


Προφανώς και όχι. Αντιθέτως, θα κλείναμε τα σύνορα για όσο χρειαζόταν. Είτε στην Κρήτη, είτε στην Ελλάδα με ανάλογες παραγωγές, ποιότητες και τιμές. Και θα τρώγαμε τα δικά μας προϊόντα. Ο κόπος του αγρότη και του κτηνοτρόφου θα πληρωνόταν πάρα πολύ καλά, χωρίς να έχουμε καμία ανάγκη και καμία όρεξη να λογοδοτούμε στις Βρυξέλλες. Και το χρήμα θα έκανε κύκλο μες στη χώρα μας.


Ο παραγωγός θα πουλούσε τα προϊόντα του σε καλές τιμές. Το εισόδημα που θα έβγαζε θα το επένδυε στην αγορά για να κάνει τις αγορές του, να τροφοδοτήσει τη γεωργική του εκμετάλλευση και το σπίτι του. Και οι καταναλωτές θα έτρωγαν υγιεινά, θα ζούσαν σε έναν τόπο που δε θα είχε εξαγωγή συναλλάγματος και θα μπορούσαν τα παιδιά τους να δουλέψουν στον πρωτογενή τομέα, ή στον δευτερογενή τομέα μεταποίησης των προϊόντων, σε οποιαδήποτε κακιά στιγμή για τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται. Αλλά ταυτόχρονα, μέχρι να ξεπεραστεί κάποτε η πανδημία του κορωνοϊού, ακριβώς επειδή η κατάσταση θα ήταν ελεγχόμενη και “νοικοκυρεμένη”, η κρίση στις επιχειρήσεις θα ήταν τέτοια που δε θα χρειάζονταν ούτε οι καραντίνες, ούτε όλα αυτά τα μέτρα για εργοδότες και εργαζόμενους.


Αρκεί να μην ανοίγαμε στον τουρισμό τα σύνορά μας. Και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό θα μπορούσαν να δουλέψουν στην ύπαιθρο. Ή θα μπορούσαν να δουλέψουν σε μια οικονομία που θα είχε πόδια να σταθεί, ακόμα και στον λεγόμενο “εσωτερικό τουρισμό”, που θα άφηνε κέρδη τόσο στους ξενοδόχους όσο και στους εργαζόμενους.


Ο Μάκης Βορίδης όλα αυτά τα ξέρει; Τα ασπάζεται; Τα γνωρίζει; Ο σημερινός υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων γιατί δε στηρίζει την αγροτική παραγωγή της χώρας μας; Δεν ξέρει πως το ελαιόλαδο μπορεί να γίνει μια μεγάλη δύναμη για την εθνική μας οικονομία; Πού είναι τα χρήματα που έχει δώσει στους ελαιοπαραγωγούς για να μπορούν να παράγουν και να βοηθήσουν, με τη σειρά τους, την ελληνική οικονομία; Αλλά όχι μόνο στους ελαιοπαραγωγούς. Από το Πάσχα... λέει, λέει, λέει... Αλλά δεν κάνει τίποτα. Έχει μοιράσει με τα λόγια πολλά λεφτά στους αγροτοκτηνοτρόφους, αλλά ακόμα και την προκαταβολή της επιδότησης δεν την έδωσε νωρίτερα... Ακόμα και τα έτοιμα λεφτά με λίγα λόγια...


Δε βλέπουν όσοι κυβέρνησαν, κυβερνούν και θα κυβερνήσουν αύριο ποια κακομοιριά επικρατεί στην Ελλάδα; Δε θυμούνται όταν βγάζαμε παραγωγές πόσο αξιοπρεπείς ήταν οι Έλληνες πολίτες; Ακόμα και σε παλιότερες εποχές φτώχιας και εξαθλίωσης, τα αγροτικά και κτηνοτροφικά μας προϊόντα στήριζαν τις πόλεις. Στήριζαν τον ελληνικό λαό. Και μείωναν δραστικά τις απώλειες στον πληθυσμό, κάτι που αποδεικνύεται πάρα πολύ εύκολα από τους ιστορικούς του παρελθόντος. Και λέω του παρελθόντος γιατί θα υπάρξουν και οι ιστορικοί του μέλλοντος, που με τα πιο μελανά χρώματα θα περιγράψουν τους σύγχρονους πολιτικούς και τις τεράστιες ευθύνες τους από την πολιτική του... «μάλιστα, κύριε» απέναντι στις Βρυξέλλες, που το μόνο που κάνουν είναι να μας κουνούν το δάκτυλο...


«Μη βγάλετε παραπάνω ελαιόλαδο από αυτό που εμείς θέλουμε να βγάλετε γιατί θα σας τιμωρήσουμε. Μη βγάλετε παραπάνω γάλα. Θα χαλάσετε την πιάτσα. Πάρτε λεφτά να ξεπατώσετε τα αμπέλια σας. Πάρτε λεφτά να ξεριζώσετε τις καλλιέργειές σας. Δε θέλουμε προϊόντα από σας. Έχουμε τα φτηνότερα από τις τρίτες χώρες. Σας θέλουμε γκαρσόνια μας»...


Θλίψη και απογοήτευση για τη σημερινή Ελλάδα... Αν είχαμε τις παραγωγές άλλων δεκαετιών, δε θα φοβόμασταν τους κορωνοϊούς. Δε θα χρειαζόμασταν καραντίνες. Δε θα είχαμε ανθρώπους να πεινάνε. Παιδάκια να λιποθυμούν στις σχολικές αυλές επειδή οι γονείς τους δεν έχουν πια δουλειά και δεν έχουν πόρτα να χτυπήσουν για ένα μεροκάματο. Κι όμως... Έχουμε το “φάρμακο” κατά του κορωνοϊού, της φτώχιας, της ταπείνωσης, του εξευτελισμού και του θανάτου. Μέσα στο χώμα βρίσκεται θαμμένο το “φάρμακο” που θα μας σώσει... Αν δεν ασχοληθούμε με τη γη μας, δεν πρόκειται να το ξεθάψουμε...


Πηγή του άρθρου:https://www.neakriti.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου