Το ροδάκινο είναι ο καρπός της ροδακινιάς. Έχει σφαιρικό ή ωοειδές σχήμα, ραφή στη ράχη και χνουδωτή ή λεία φλούδα ανάλογα με τη ποικιλία σε διάφορους χρωματισμούς του κίτρινου, ρόδινου και κόκκινου αλλά και του λευκοκίτρινου (λευκόσαρκη ροδακινιά).
Η σάρκα είναι χυμώδης, αρωματική με γλυκιά και υπόξινη γεύση (έπρεπε να γίνω sommelier το ξέρω). Ο πυρήνας του ροδάκινου (κουκούτσι) είναι μεγάλος κόκκινος με πολλές αυλακώσεις και μένει κολλημένος στη σάρκα, ή ξεκολλάει εύκολα. Υπάρχουν αρκετά είδη ροδάκινου που έχουν διαφορές στο σχήμα, στο χρώμα και στη γεύση. Έτσι έχουμε τα νεκταρίνια με τη σκληρή σάρκα, τα λευκόσαρκα ροδάκινα με τη λευκή σάρκα και περισσότερη πικρή γεύση και τα ροδάκινα με τους κόκκινους καρπούς, τα σαγκουίνια. Συνολικά στήν χώρα μας υπάρχουν 52 κύριες ποικιλίες διαφόρων τύπων ροδάκινου οι οποίες εμπλουτίζονται συνεχώς με νέες, ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς. Πρόσφατο παράδειγμα τα (πλακέ) ροδάκινα μια ποικιλία η οποία μας ήρθε απο το μακρινό και πανέμορφο Μεξικό. Οι Amigos από την κεντρική Αμερική εκτός απο τις υπέροχες σαπουνόπερες (τι να πρωτοθυμηθώ! Μαριμάρ, Παολίνα, Μαρία της γειτονιάς), μας χάρισαν μια ποικιλία που κάνει απλά θράυση διεθνώς.
Τα επιτραπέζια ροδάκινα και τα νεκταρίνια καταναλώνονται νωπά και μαζεύονται από το δέντρο γύρω στη μία εβδομάδα πριν από τη πλήρη ωρίμανση τους. Έτσι μπορούν να διατηρηθούν γύρω στις 15 ημέρες. Το ροδάκινο είναι αρκετά ευαίσθητο στη ζέστη και αν μείνει εκτός ψυγείου σαπίζει γρήγορα.
Τα ροδάκινα εκτός από νωπά τρώγονται και σαν κομπόστα, γίνονται μαρμελάδες χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική, γίνονται λικέρ αναψυκτικά και χυμοί. Η κονσερβοποιία του ροδάκινου είναι πολύ αναπτυγμένη και κονσέρβες ροδάκινου καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες σε πολλές περιοχές εγχώρια αλλά και διεθνώς μέσω των εξαγωγών. Το ροδάκινο περιέχει αρκετή ποσότητα βιταμίνης C, ζάχαρη και πρωτεΐνες.
Η Ιταλία είναι πρώτη παγκοσμίως σε παραγωγή ροδάκινων, ακολουθούν οι Η.Π.Α. με μεγάλες καλλιέργειες στο Τέξας και τη Βιρτζίνια, η Γαλλία, η Κίνα και η Ισπανία. Η Ελλάδα έχει επίσης πολύ μεγάλη παραγωγή με 380,000 περίπου τόνους ετησίως έχοντας τη 4η θέση στην Ευρώπη και την 8η στο κόσμο.
Εδώ όμως ήρθε η ώρα να μπούμε στο ψητό. Καλές οι Info αλλά πρέπει να σας λύσω και μία απορία: πώς τα ροδάκινα κατέληξαν γιαρμάδες.
Ξεκινάω από πολύ παλιά το ξέρω, αλλά από κάπου πρέπει να πιαστώ ο κακόμοιρος.
Λοιπόν στην αρχαία Ελλάδα από εκεί προέρχονται σχεδόν όλα τα ονόματα , οι ονομασίες είναι προϊόν της "Σοφίας της γλώσσας". Όπως π.χ. πυράκανθος (πυρ + άκανθα λόγω των κόκκινων καρπών του και των αγκαθιών του), καρυόπτερις (κάρυον – πτερόν, εκ των φτερωτών καρπών του), αμπέλοψις (τα φύλλα μοιάζουν με της αμπέλου). Την λογική αυτής της ονοματολογίας την συναντάμε στον πατέρα της Βοτανικής Επιστήμης τον Θεόφραστο (372 π.Χ – 287 π.Χ ) ο οποίος ήταν μαθητής του μεγάλου φιλόσοφου Αριστοτέλη , συνέγραψε μεγάλο βοτανικό έργο που βασίστηκε όχι μόνο στη λεπτομερή παρατήρηση της πλούσιας εγχώριας χλωρίδας αλλά και στο πλούσιο φυτικό υλικό που του έστελνε η επιστημονική ομάδα που συνόδευε τον Μέγα Αλέξανδρο στην πολυετή εκστρατεία του. Tώρα πώς έφθανε από τόσο μακριά το φυτικό υλικό και σε τι κατάσταση με τα διαθέσιμα μέσα της εποχής, δεν ξέρω δεν ήμουν εκεί, μη με ρωτάτε.
Λοιπόν στην αρχαία Ελλάδα από εκεί προέρχονται σχεδόν όλα τα ονόματα , οι ονομασίες είναι προϊόν της "Σοφίας της γλώσσας". Όπως π.χ. πυράκανθος (πυρ + άκανθα λόγω των κόκκινων καρπών του και των αγκαθιών του), καρυόπτερις (κάρυον – πτερόν, εκ των φτερωτών καρπών του), αμπέλοψις (τα φύλλα μοιάζουν με της αμπέλου). Την λογική αυτής της ονοματολογίας την συναντάμε στον πατέρα της Βοτανικής Επιστήμης τον Θεόφραστο (372 π.Χ – 287 π.Χ ) ο οποίος ήταν μαθητής του μεγάλου φιλόσοφου Αριστοτέλη , συνέγραψε μεγάλο βοτανικό έργο που βασίστηκε όχι μόνο στη λεπτομερή παρατήρηση της πλούσιας εγχώριας χλωρίδας αλλά και στο πλούσιο φυτικό υλικό που του έστελνε η επιστημονική ομάδα που συνόδευε τον Μέγα Αλέξανδρο στην πολυετή εκστρατεία του. Tώρα πώς έφθανε από τόσο μακριά το φυτικό υλικό και σε τι κατάσταση με τα διαθέσιμα μέσα της εποχής, δεν ξέρω δεν ήμουν εκεί, μη με ρωτάτε.
Τον 18ο αιώνα ο κορυφαίος φυσιοδίφης Κάρλ Βον Λινέ, καθηγητής στην Ουψάλα της Σουηδίας, δημιούργησε το πρώτο παγκόσμιο σύστημα κατάταξης όπου κάθε είδος φέρει όνομα αποτελούμενο από δυο συνθετικά, γένος + είδος (π.χ. για τον πυράκανθο: Pyracantha Coccinea). Ο Λινέ, καθώς και οι συνεχιστές, του βάσισαν την ονοματολογία τους στην ελληνική και την λατινική γλώσσα. Οι ρίζες των ονομάτων πηγάζουν και εδώ από πού; Mα φυσικά από τη "Σοφία της γλώσσας"
Στην Ελλάδα, σε επίπεδο των εμπορικών (και όχι των επιστημονικών) ονομάτων, είχαμε και κάποιες, να το πω κομψά, αστειότητες. Μετά τον πόλεμο, ήρθε και διαδόθηκε η ποικιλία πορτοκαλιών washington - navel (για να σας δείξω ότι κατέχω και την Αγγλική γλώσσα ) που ήταν η πρώτη ποικιλία χωρίς κουκούτσια. Εισαγωγέας ήταν κάποιος ονόματι Μέρλιν (όχι ο γνωστός μάγος, άλλος) και έτσι τα πορτοκάλια έκτοτε λέγονται Μέρλιν.
Την ίδια εποχή, στη βόρεια Ελλάδα ήρθε η κιτρινόσαρκη και ιδιαίτερα εύγευστη ποικιλία ροδάκινων (Elberta η κιτρινόσαρκη), με τον κεντρικό εισαγωγέα-φυτωριούχο να απαντά στο επίθετο Γιαρμάς. Και έτσι με αυτόν τον πολύ απλό και ταπεινό πλην τίμιο τρόπο, πήραν στο εμπόριο το όνομα γιαρμάδες. Εάν περιμένατε πιο συνταρακτικό τέλος σας παραπέμπω στις μεξικάνικες σαπουνόπερες που ανέφερα παραπάνω. Δημιουργείται όμως μια απορία εύλογα, αν ο εισαγωγέας ή ο φυτωριούχος δεν λεγόταν Μέρλιν ή Γιαρμάς, αλλά λέγονταν αντίστοιχα Καλαμπαλίκης ή Παπατρέχας (χίλια συγγνώμη για τυχόν συνονόματους!), πώς θα βαφτίζαμε τα προϊόντα; Θέλω να πιστεύω ότι την μάχη θα την κέρδιζε η αισθητική.
Την ίδια εποχή, στη βόρεια Ελλάδα ήρθε η κιτρινόσαρκη και ιδιαίτερα εύγευστη ποικιλία ροδάκινων (Elberta η κιτρινόσαρκη), με τον κεντρικό εισαγωγέα-φυτωριούχο να απαντά στο επίθετο Γιαρμάς. Και έτσι με αυτόν τον πολύ απλό και ταπεινό πλην τίμιο τρόπο, πήραν στο εμπόριο το όνομα γιαρμάδες. Εάν περιμένατε πιο συνταρακτικό τέλος σας παραπέμπω στις μεξικάνικες σαπουνόπερες που ανέφερα παραπάνω. Δημιουργείται όμως μια απορία εύλογα, αν ο εισαγωγέας ή ο φυτωριούχος δεν λεγόταν Μέρλιν ή Γιαρμάς, αλλά λέγονταν αντίστοιχα Καλαμπαλίκης ή Παπατρέχας (χίλια συγγνώμη για τυχόν συνονόματους!), πώς θα βαφτίζαμε τα προϊόντα; Θέλω να πιστεύω ότι την μάχη θα την κέρδιζε η αισθητική.
http://www.arive.gr/
Η ποικιλία δίνει ζωή στο ροδάκινο
Για μια καλλιέργεια της οποίας οι αγορές διευρύνονται και η ζήτηση μεγαλώνει, στόχος πια είναι οι ποικιλίες που ζητά η αγορά.
Η επιτυχία της καλλιέργειας ροδάκινου, προς όφελος του παραγωγού, έρχεται μέσα από την κατάλληλη τεχνική φύτευσης και τη σωστή επιλογή ποικιλίας.
Άλλωστε, με δεδομένη την αυξημένη αγοραστική δύναμη των χωρών του τέως Ανατολικού Μπλοκ τόσο για το επιτραπέζιο όσο και για το συμπύρηνο ροδάκινο, οι παραγωγοί στρέφονται πλέον στην επιλογή των ποικιλιών αυτών που θα καλύψουν ισορροπημένα όλη την εμπορική περίοδο, χωρίς να δημιουργούνται εποχικά πλεονάσματα και ελλείψεις. Σε αυτή την κατεύθυνση και με «όχημα» την ποιότητα, προκειμένου το ελληνικό ροδάκινο να είναι ανταγωνιστικό στη διεθνή αγορά, τα βλέμματα παραγωγών και εμπόρων τραβά η υιοθέτηση καινούριων ποιοτικών ποικιλιών, που θα τροφοδοτούν με προϊόν μεγαλύτερο διάστημα την αγορά, από τον Μάιο μέχρι και τον Οκτώβριο.
Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, οι ποικιλίες που θα επιλέξει ένας σύγχρονος καλλιεργητής ροδάκινου πρέπει να είναι παραγωγικές και ανθεκτικές στις ασθένειες, τους παγετούς, τους καύσωνες, καθώς επίσης και να αντέχουν στη μεταφορά και τη συντήρηση. Και μπορεί κάθε παραγωγός μόνος του είναι δύσκολο να μπορέσει να επιλέξει σωστά, γι’ αυτό το «βάρος» της επιτυχίας πέφτει και στις συλλογικές ομάδες, οι οποίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν με οργανωμένο τρόπο στην επιλογή της κατάλληλης ποικιλίας. Αν και οι ποικιλίες της ροδακινιάς είναι πλέον αναρίθμητες, αφού καθημερινά δημιουργούνται ολοένα και περισσότερες, αυτό όμως που τις διαχωρίζει είναι η εμπορική τους χρήση (επιτραπέζιες ή κονσερβοποιήσιμες) και το χρώμα της σάρκας τους (κιτρινόσαρκες ή λευκόσαρκες).
Στη χώρα μας καλλιεργούνται σχεδόν αποκλειστικά κιτρινόσαρκες ποικιλίες -εξαίρεση η υπερπρώιμη ποικιλία Σπρινγκ-Τάιμ (Springtime). Ανάλογα με την εποχή ωρίμασής τους, έχουμε τις υπερπρώιμες (τέλος Μαΐου με αρχές Ιουνίου), τις πρώιμες (μέσα Ιουνίου με αρχές Ιουλίου), τις μεσοπρώιμες (Ιούλιος), τις κανονικής ωρίμασης (τέλος Ιουλίου με αρχές Αυγούστου) και τις όψιμες (Αύγουστος και μετά).
Δυστυχώς, αρκετές από τις παλιές επιτραπέζιες ποικιλίες (λεμονάτα, μαγιάτικα, μαστοί της Αφροδίτης, γιαρμάδες, σχιζάτα κίτρινα κ.λπ.) δεν καλλιεργούνται πια για διάφορους λόγους και έχουν εκλείψει από την αγορά.
Οι πιο γνωστές ποικιλίες επιτραπέζιων ροδάκινων που βρίσκουμε στην ελληνική αγορά είναι τα: Redhaven (επιδερμίδα κόκκινη, σάρκα κίτρινη), J.H. Hale, Favette, Elberta (επιδερμίδα και σάρκα κίτρινη), Springest (επιδερμίδα κίτρινη, σάρκα λευκή), June Gold (επιδερμίδα κιτρινοκόκκινη, σάρκα κίτρινη). Επίσης, κυκλοφορούν τα Springtime και Sun Crest (επιδερμίδα έντονο κίτρινο, ενίοτε με αποχρώσεις πράσινες και έντονο κόκκινο επίχρωμα), καθώς και τα May Crest (επιδερμίδα κίτρινη, κόκκινο επίχρωμα και κιτρινοκόκκινη σάρκα).
Όποια ποικιλία και να επιλέξει ο καλλιεργητής, δύο είναι τα πιο πετυχημένα μοντέλα φύτευσης. Στο πρώτο σύστημα οι αποστάσεις είναι 2 μ. δέντρο με δέντρο και 4 μ. σειρά με σειρά. Σε αυτό το σύστημα η στήριξη των φυτών δεν είναι απαραίτητη.
Η διαμόρφωση της κόμης είναι ένας κεντρικός βραχίονας και 2 πλευρικοί σε σχήμα «ύψιλον» και το ύψος των φυτών πρέπει να είναι περίπου στα 2,5 μέτρα, έτσι ώστε όλες οι καλλιεργητικές εργασίες να γίνονται από το έδαφος.
Στο δεύτερο σύστημα φύτευσης, οι αποστάσεις είναι 1 μέτρο δέντρο με δέντρο και 3,7 μέτρα σειρά με σειρά. Σε αυτό το σύστημα η στήριξη των φυτών δεν είναι απαραίτητη παρά μόνο στα πρώτα δύο χρόνια της εγκατάστασης και μόνο δύο απλοί πάσσαλοι στις άκρες της σειράς και δύο σύρματα κατά μήκος.
Οι πιο γνωστές επιτραπέζιες ποικιλίες είναι οι εξής:
● Πρώιμες: Early Crest, Early May Crest, June Gold, May Crest, Queen Crest, Rich May, Royal Gem, Ruby Rich, Spring Belle, Spring Crest
● Μέσης ωρίμανσης: Red Haven, July Lady, Elegant Lady, Redmoon, Rich Lady, Royal Lee, Royal Glory, Royal Summer, Royal Time, Summer Lady, Summer Rich, Sun Cloud, Sun Crest, Vista Rich, Μaria Marta
● Όψιμης ωρίμανσης: Fayette, Gladys, O’ Henry όψιμη, Octavia, Red Cal, Royal Jim, Royal Pride, Sweet Cap, Symponie, Tarty Belle, Zee Lady
● Σύγχρονες προστατευμένες (Breeder’s Rights) ποικιλίες: Bolero®, Gilda Rosa®, Red Fall®, Britnay Lane®, Patty®, Royal Majestic®, Royal Time®, Royal Summer®, Royal Lee®, Royal Pride®, Royal Jim®, Alitop®
● Για Αιγαίο και Κρήτη: οι πρώιμες June Gold, Maravilha, Florida King και η πολύ πρώιμη Florida Prince, που έχουν λιγότερες απαιτήσεις σε χαμηλές θερμοκρασίες.
Ειδικότερα στη Ρόδο η πολύ όψιμη ποικιλία Flaminia, με επικονιαστές τις ποικιλίες Roubidoux και Fayette.
Οι ΕΛΙΤ για τις Νεκταρινιές
Η ποικιλία Early Bomba® είναι εξαιρετική για την αρχή της σεζόν, δίνει μέγεθος καρπού πολύ καλό, έχει υψηλά οξέα και παραγωγή εξαιρετική.
Η Big Haven® είναι ποικιλία τέλεια για την αρχή της σεζόν, με μέγεθος καρπού πολύ καλό και παραγωγή εξαιρετική.
Η ποικιλία Earli Top® Zaibop δίνει φρούτα με πολύ καλό μέγεθος και χρώμα για την εποχή τους και πολύ καλή παραγωγή.
Οι ποικιλίες Late Fair® Zaitreme και Alitop® δίνουν καρπούς με εξαιρετικό μέγεθος και χρώμα για την εποχή τους και πολύ καλή και σταθερή παραγωγή.
Η ποικιλία Max® έχει πολύ καλή και σταθερή παραγωγή, με εξαιρετικό μέγεθος και χρώμα καρπού για την εποχή του και πρόκειται για ποικιλία στην εποχή της Venus, την οποία και αναμένεται να αντικαταστήσει.
Υποκείμενα που ταιριάζουν σε όλες τις ροδακινιές
● Σπορόφυτα ροδακινιάς όταν πρόκειται για μέσης σύστασης γόνιμα αρδευόμενα εδάφη μικρής περιεκτικότητας σε ασβέστιο, στα οποία δεν έχει προηγηθεί φύτευση με πυρηνόκαρπα ή αμύγδαλα
● Αμυγδαλοροδάκινο GF 677, Ι.Φ.Δ.-PR204, όταν πρόκειται για ασβεστούχα εδάφη ή για περιπτώσεις επαναφυτεύσεων
Ποικιλίες Συμπύρηνων
● Πρώιμης ωρίμανσης: Romea, Catherina, Loadel, Fortuna
● Μέσης ωρίμανσης: Andross, Venus Aroma
● Όψιμης ωρίμανσης: Evert
Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, οι ποικιλίες που θα επιλέξει ένας σύγχρονος καλλιεργητής ροδάκινου πρέπει να είναι παραγωγικές και ανθεκτικές στις ασθένειες, τους παγετούς, τους καύσωνες, καθώς επίσης και να αντέχουν στη μεταφορά και τη συντήρηση. Και μπορεί κάθε παραγωγός μόνος του είναι δύσκολο να μπορέσει να επιλέξει σωστά, γι’ αυτό το «βάρος» της επιτυχίας πέφτει και στις συλλογικές ομάδες, οι οποίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν με οργανωμένο τρόπο στην επιλογή της κατάλληλης ποικιλίας. Αν και οι ποικιλίες της ροδακινιάς είναι πλέον αναρίθμητες, αφού καθημερινά δημιουργούνται ολοένα και περισσότερες, αυτό όμως που τις διαχωρίζει είναι η εμπορική τους χρήση (επιτραπέζιες ή κονσερβοποιήσιμες) και το χρώμα της σάρκας τους (κιτρινόσαρκες ή λευκόσαρκες).
Στη χώρα μας καλλιεργούνται σχεδόν αποκλειστικά κιτρινόσαρκες ποικιλίες -εξαίρεση η υπερπρώιμη ποικιλία Σπρινγκ-Τάιμ (Springtime). Ανάλογα με την εποχή ωρίμασής τους, έχουμε τις υπερπρώιμες (τέλος Μαΐου με αρχές Ιουνίου), τις πρώιμες (μέσα Ιουνίου με αρχές Ιουλίου), τις μεσοπρώιμες (Ιούλιος), τις κανονικής ωρίμασης (τέλος Ιουλίου με αρχές Αυγούστου) και τις όψιμες (Αύγουστος και μετά).
Δυστυχώς, αρκετές από τις παλιές επιτραπέζιες ποικιλίες (λεμονάτα, μαγιάτικα, μαστοί της Αφροδίτης, γιαρμάδες, σχιζάτα κίτρινα κ.λπ.) δεν καλλιεργούνται πια για διάφορους λόγους και έχουν εκλείψει από την αγορά.
Οι πιο γνωστές ποικιλίες επιτραπέζιων ροδάκινων που βρίσκουμε στην ελληνική αγορά είναι τα: Redhaven (επιδερμίδα κόκκινη, σάρκα κίτρινη), J.H. Hale, Favette, Elberta (επιδερμίδα και σάρκα κίτρινη), Springest (επιδερμίδα κίτρινη, σάρκα λευκή), June Gold (επιδερμίδα κιτρινοκόκκινη, σάρκα κίτρινη). Επίσης, κυκλοφορούν τα Springtime και Sun Crest (επιδερμίδα έντονο κίτρινο, ενίοτε με αποχρώσεις πράσινες και έντονο κόκκινο επίχρωμα), καθώς και τα May Crest (επιδερμίδα κίτρινη, κόκκινο επίχρωμα και κιτρινοκόκκινη σάρκα).
Όποια ποικιλία και να επιλέξει ο καλλιεργητής, δύο είναι τα πιο πετυχημένα μοντέλα φύτευσης. Στο πρώτο σύστημα οι αποστάσεις είναι 2 μ. δέντρο με δέντρο και 4 μ. σειρά με σειρά. Σε αυτό το σύστημα η στήριξη των φυτών δεν είναι απαραίτητη.
Η διαμόρφωση της κόμης είναι ένας κεντρικός βραχίονας και 2 πλευρικοί σε σχήμα «ύψιλον» και το ύψος των φυτών πρέπει να είναι περίπου στα 2,5 μέτρα, έτσι ώστε όλες οι καλλιεργητικές εργασίες να γίνονται από το έδαφος.
Στο δεύτερο σύστημα φύτευσης, οι αποστάσεις είναι 1 μέτρο δέντρο με δέντρο και 3,7 μέτρα σειρά με σειρά. Σε αυτό το σύστημα η στήριξη των φυτών δεν είναι απαραίτητη παρά μόνο στα πρώτα δύο χρόνια της εγκατάστασης και μόνο δύο απλοί πάσσαλοι στις άκρες της σειράς και δύο σύρματα κατά μήκος.
Οι πιο γνωστές επιτραπέζιες ποικιλίες είναι οι εξής:
● Πρώιμες: Early Crest, Early May Crest, June Gold, May Crest, Queen Crest, Rich May, Royal Gem, Ruby Rich, Spring Belle, Spring Crest
● Μέσης ωρίμανσης: Red Haven, July Lady, Elegant Lady, Redmoon, Rich Lady, Royal Lee, Royal Glory, Royal Summer, Royal Time, Summer Lady, Summer Rich, Sun Cloud, Sun Crest, Vista Rich, Μaria Marta
● Όψιμης ωρίμανσης: Fayette, Gladys, O’ Henry όψιμη, Octavia, Red Cal, Royal Jim, Royal Pride, Sweet Cap, Symponie, Tarty Belle, Zee Lady
● Σύγχρονες προστατευμένες (Breeder’s Rights) ποικιλίες: Bolero®, Gilda Rosa®, Red Fall®, Britnay Lane®, Patty®, Royal Majestic®, Royal Time®, Royal Summer®, Royal Lee®, Royal Pride®, Royal Jim®, Alitop®
● Για Αιγαίο και Κρήτη: οι πρώιμες June Gold, Maravilha, Florida King και η πολύ πρώιμη Florida Prince, που έχουν λιγότερες απαιτήσεις σε χαμηλές θερμοκρασίες.
Ειδικότερα στη Ρόδο η πολύ όψιμη ποικιλία Flaminia, με επικονιαστές τις ποικιλίες Roubidoux και Fayette.
Οι ΕΛΙΤ για τις Νεκταρινιές
Η ποικιλία Early Bomba® είναι εξαιρετική για την αρχή της σεζόν, δίνει μέγεθος καρπού πολύ καλό, έχει υψηλά οξέα και παραγωγή εξαιρετική.
Η Big Haven® είναι ποικιλία τέλεια για την αρχή της σεζόν, με μέγεθος καρπού πολύ καλό και παραγωγή εξαιρετική.
Η ποικιλία Earli Top® Zaibop δίνει φρούτα με πολύ καλό μέγεθος και χρώμα για την εποχή τους και πολύ καλή παραγωγή.
Οι ποικιλίες Late Fair® Zaitreme και Alitop® δίνουν καρπούς με εξαιρετικό μέγεθος και χρώμα για την εποχή τους και πολύ καλή και σταθερή παραγωγή.
Η ποικιλία Max® έχει πολύ καλή και σταθερή παραγωγή, με εξαιρετικό μέγεθος και χρώμα καρπού για την εποχή του και πρόκειται για ποικιλία στην εποχή της Venus, την οποία και αναμένεται να αντικαταστήσει.
Υποκείμενα που ταιριάζουν σε όλες τις ροδακινιές
● Σπορόφυτα ροδακινιάς όταν πρόκειται για μέσης σύστασης γόνιμα αρδευόμενα εδάφη μικρής περιεκτικότητας σε ασβέστιο, στα οποία δεν έχει προηγηθεί φύτευση με πυρηνόκαρπα ή αμύγδαλα
● Αμυγδαλοροδάκινο GF 677, Ι.Φ.Δ.-PR204, όταν πρόκειται για ασβεστούχα εδάφη ή για περιπτώσεις επαναφυτεύσεων
Ποικιλίες Συμπύρηνων
● Πρώιμης ωρίμανσης: Romea, Catherina, Loadel, Fortuna
● Μέσης ωρίμανσης: Andross, Venus Aroma
● Όψιμης ωρίμανσης: Evert
Η ροδακινιά είναι πυρηνόκαρπο, φυλλοβόλο οπωροφόρο δέντρο που ανήκει στο γένος Προύμνη και στην οικογένεια των Ροδοειδών.
Καλλιέργεια Ροδακινιάς | Χρήσιμες Συμβουλές | Πηγή:Αγροσύμβουλος
H καλλιέργεια της ροδακινιάς είναι μια από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα, με τα επιτραπέζια ροδάκινα να καλλιεργούνται σε ποσοστό 40% και τα βιομηχανικά ροδάκινα σε ποσοστό 60%.
Η ροδακινιά ζει 30 χρόνια κατά μέσο όρο, όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες και ανάλογα με το υποκείμενο της ποικιλίας. Αποδίδει καρπούς μετά το τρίτο χρόνο από τη φύτευση της, των οποίων η ποιότητα είναι καλύτερη σε περιοχές όπου τα καλοκαίρια είναι ζεστά και οι χειμώνες ήπια κρύοι.
Εδαφοκλιματικές απαιτήσεις
Η ροδακινιά είναι δέντρο που του είναι απαραίτητη η έντονη ηλιοφάνεια και θερμότητα έτσι ώστε να παράγει καρπούς. Είναι απαραίτητο το ξηρό και ζεστό καλοκαίρι με θερμοκρασίες που να φτάνουν ακόμη και τους 35 βαθμούς Κελσίου περίπου. Οι περιοχές με αυξημένη υγρασία είναι καλό να μη προτιμούνται διότι είναι δύσκολο έως αδύνατο να καταπολεμηθούν κάποιες μυκητολογικές ασθένειες. Αναπτύσσεται σε έδαφος ελαφρύ, που στραγγίζει και αερίζεται καλά και όχι ασβεστούχο, γιατί θα έχει μόνιμο πρόβλημα από έλλειψη σιδήρου. Η κατάλληλη κλίμακα pH είναι από 5.2 μέχρι 6.8. Πάντως η ροδακινιά ανήκει στη κατηγορία των φυτών με μικρή ανθεκτικότητα στα άλατα εδάφους αλλά και στο αρδευτικό νερό.
Λίπανση
Η ροδακινιά χρειάζεται σε μεγάλες ποσότητες αζώτου και καλίου και μικρότερες ποσότητες φωσφόρου. Όσον αφορά τις ποσότητες λιπάσματος με άζωτο αυτό μπορεί να υπολογιστεί κατά τη διάρκεια των ετών με τον εξής τρόπο. Το 1ο έτος χρειάζονται 70 γραμμάρια λιπάσματος ανά δέντρο, το 2ο έτος χρειάζονται 140 γραμμάρια λιπάσματος ανά δέντρο, το 3ο έτος χρειάζονται 210 γραμμάρια λιπάσματος ανά δέντρο, το 4ο έτος χρειάζονται 470 γραμμάρια λιπάσματος ανά δέντρο, το 5ο έτος χρειάζονται 730 γραμμάρια λιπάσματος ανά δέντρο και το 6ο έτος χρειάζονται 1000 γραμμάρια λιπάσματος ανά δέντρο. Το πρώτο έτος η ποσότητα αυτή δίνεται με τα πρώτα 2-3 ποτίσματα. Όσον αφορά το κάλιο πρέπει να γίνει χρήση ή θειικού καλίου ή χλωριούχου καλίου και η λίπανση με φώσφορο επιβάλλεται να γίνεται περιοδικά κάθε 2ο ή 3ο έτος.
Είναι απαιτητικό είδος σε άρδευση;Ποια είναι η πιο κρίσιμη περίοδος;
Άρδευση
Είναι απαιτητική σε νερό καθ’ όλη τη βλαστική περίοδο αλλά ιδιαίτερα από την περίοδο σκλήρυνσης του πυρήνα έως την πλήρη ωρίμανση του καρπού ((Μάιο έως τον Σεπτέμβριο). Αντίθετα η περίσσεια νερού, προκαλεί ζημιά στο ριζικό της σύστημα, κυρίως στα εδάφη με κακή αποστράγγιση. Η ποσότητα και η συχνότητα των ποτισμάτων καθορίζονται από τις εδαφοκλιματικές συνθήκες, τους ανέμους και την ποικιλία που έχουμε επιλέξει. Σε κάθε περίπτωση, τα ποτίσματα πρέπει να είναι τακτικά γιατί τα ακανόνιστα ποτίσματα δημιουργούν προβλήματα στο δέσιμο και στην ανάπτυξη των καρπών.
Συγκομιδή
Η συγκομιδή των ροδάκινων αρχίζει στα τέλη Μαΐου και ολοκληρώνεται στα τέλη Σεπτεμβρίου στη Β. Ελλάδα. Βασικό κριτήριο για την έναρξη συγκομιδής μιας ποικιλίας είναι ο βαθμός ωρίμανσης του καρπού.
Ο καρπός θεωρείται έτοιμος για συγκομιδή όταν έχει το μέγεθος και το χρώμα που προστάζει η ποικιλία και έχει πλούσιο άρωμα. Συνήθως τα φρούτα συλλέγονται 1-2 μέρες νωρίτερα προκειμένου να είναι πιο σκληρά ώστε να αντέξουν τη συσκευασία, μεταφορά και παραμονή στο μανάβικο προτού καταστραφούν. Συνήθως το ροδάκινο διατηρεί τη σφριγηλότητα του για 2-3 μέρες εκτός ψυγείου και 5-7 μέρες εντός οικιακού ψυγείου.
Ο καρπός θεωρείται έτοιμος για συγκομιδή όταν έχει το μέγεθος και το χρώμα που προστάζει η ποικιλία και έχει πλούσιο άρωμα. Συνήθως τα φρούτα συλλέγονται 1-2 μέρες νωρίτερα προκειμένου να είναι πιο σκληρά ώστε να αντέξουν τη συσκευασία, μεταφορά και παραμονή στο μανάβικο προτού καταστραφούν. Συνήθως το ροδάκινο διατηρεί τη σφριγηλότητα του για 2-3 μέρες εκτός ψυγείου και 5-7 μέρες εντός οικιακού ψυγείου.
Εξαγωγές
Η ροδακινο-καλλιέργεια συνεισφέρει σημαντικά στην ελληνική οικονομία καθώς τα ροδάκινα είναι από τα κυριότερα εξαγώγιμα προϊόντα της χώρας μας. Τα ελληνικά ροδάκινα εξάγονται στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, ωστόσο τα τελευταία χρόνια η μεγαλύτερη εξαγωγή γίνεται προς τη Ρωσία που απορροφά σχεδόν το 90% των εξαγωγών, σε σημαντικά όμως χαμηλότερη τιμή. Τα μεταποιημένα ροδάκινα (κομπόστες, μαρμελάδες, χυμός) εξάγονται με επιτυχία μέχρι και τις Η.Π.Α. όπου η ελληνική κομπόστα ροδάκινου τείνει να εκτοπίσει από την εγχώρια αγορά την τοπική παραγωγή κομπόστας κυρίως λόγω της χαμηλότερης τιμής της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου